Της Πέγκυ Ντόκου
Σήμερα, Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως,
7 Απριλίου 2013, με τις ευλογίες του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Αλεξανδρείας και
πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου του Β΄, πραγματοποιήθηκε από τον Σεβασμιώτατο
Μητροπολίτη Νιγηρίας κ. Αλέξανδρο, η Ενθρόνιση του Μητροπολίτη Άκκρας κ. Σάββα
στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Μεταμορφώσεως του Κυρίου, στην Άκκρα, παρουσία πλήθους
Χριστιανών και με την συμμετοχή όλων των ορθοδόξων Συλλόγων, Σωματείων και
Αδελφοτήτων.
Στην Τελετή παρέστησαν ο τοπικός Διοικητής (Chief), o Πρόξενος της Ελλάδας στην Νιγηρία κ. Γεώργιος Σκέμπερης -όπου υπάγεται η Γκάνα, ο Επίτιμος Πρόξενος της Ελλάδας στην Άκκρα κ. Θεόφιλος Πιζάνιας, ο Επίτιμος Πρόξενος του Βελγίου κ. Δημήτρης Αβραάμ, ο Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου Χριστιανικών Εκκλησιών Γκάνας, εκπρόσωποι άλλων δογμάτων, πολλοί Χριστιανοί Ορθόδοξοι Ρώσοι, Ρουμάνοι, Σέρβοι, Λιβανέζοι, Σύριοι, σύσσωμη η Ελληνική παροικία, αλλά και οι ναυτικοί του πλοίου που έτυχε να έχουν αγκυροβολήσει στο λιμάνι της Άκκρας.
Κατά την ενθρόνιση, η οποία τελέσθηκε κατά την διάρκεια της Θείας λειτουργίας σύμφωνα με την τάξη της Αλεξανδρινής Εκκλησίας, στον προσαγορευτήριο του λόγο ο Σεβασμιώτατος μητροπολίτης Νιγηρίας είπε:
«Εὐλαβέστατοι πρεσβύτεροι καί Διάκονοι τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας
Ἐξοχώτατοι ἐκπρόσωποι Διπλωματικῶν Ἀρχῶν
Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν ἀρχῶν τῆς Δημοκρατίας
Ἐκπρόσωποι ἄλλων Χριστιανικῶν Ὁμολογιῶν
Εὐσεβέστατε λαέ τοῦ Θεοῦ,
Μοῦ προσδίδει ἰδιαίτερη τιμή τό γεγονός ὅτι κατά τήν κατά τήν σημαντική αὐτή στιγμή τῆς ἱστορίας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας πού «παροικεί στήν Γκάνα», εὑρίσκομαι ἀνάμεσά σας ἐκπροσωπώντας τόν Σεβαστό Πατέρα μας, τόν Μακαριώτατο Πάπα καί Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας καί Πάσης Ἀφρικῆς κ. Θεόδωρο καί τούς ἀδελφούς ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους ἀνά τήν Ἀφρικανική Ἤπειρο. Μεταφέρω σέ ὅλους, κλῆρο καί λαό, τήν πατρική ἀγάπη καί εὐλογία τοῦ Πατριάρχου μας, ἀλλά καί τόν ἀδελφικό ἀσπασμό τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς ἠπείρου.
Σεβασμιώτατε καί ἀγαπητέ ἀδελφέ Μητροπολίτα Ἄκκρας κ. Σάββα,
Θά ἤθελα νά μοιραστῶ μαζί σου κάποιες σκέψεις μου με τήν εὐκαιρία τῆς ἐνθρονήσεώς σου στόν ἀρχιερατικό θρόνο τῆς Ἄκκρας πού καθρεφτίζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ τόσο γιά τήν τοπική Ἐκκλησία, ὅσο και γιά ἐσένα προσωπικά.
Ἔρχεσαι στόν εὐλογημένο τοῦτο τόπο ἀπό μιά ἰδιαίτερα εὐαίσθητη καί τραυματισμένη περιοχή τῆς Ἀφρικῆς, τήν Ρουάντα καί το Μπουρούντι. Ἀπό ἔθνη χαραγμένα μέ μνῆμες ἀγωνίας καί πόνου. Ἀπό τόπους ὅπου στά μάτια τῶν ἀνθρώπων καθρεφτίζεται ἀκόμα ὁ τρόμος τῆς πλέον φρικτῆς γενοκτονίας στήν πρόσφατη ἱστορία τῆς Ἀφρικῆς ἀλλά καί τοῦ κόσμου ὅλου.
Αὐτοί οἱ ἀνθρωποι πού ἔζησες κοντά τους γιά κάποια χρόνια ἀποτελοῦν τούς φύλακες τῆς αὐθεντικῆς μνήμης, ζοῦν γιά νά διηγοῦνται τήν ἱστορία τους ὥστε ἡ ἀλήθεια νά συνεχίζει νά ζεῖ. Δέν πτοήθηκαν, δέν λύγισαν κάτω ἀπό τό βάρος τῆς ἰστορίας. Ἀντίθετα ἔγιναν μάρτυρες θάρρους, πίστης καί ἀποδοχῆς τῆς ἀλήθειας τῆς Ἀναστάσεως, μεταμορφώνοντας τόν θάνατο σέ ζωή.
Αὐτή ἡ μεταμόρφωση, αὐτή ἡ διαδικασία, αὐτή ἡ θεραπεία τόσο τῆς συλλογικῆς ὅσο καί τῆς προσωπικῆς μνήμης μπορεῖ νά συμβεῖ μόνο ὅταν συνειδητοποιήσουμε τήν ἀλήθεια ὅτι ἡ Ἀνάσταση δέν εἶναι ΜΕΤΑ τόν Σταυρό, ἀλλά ΜΕΣΑ στόν Σταυρό! Στό Σταυρό Ἐκείνου πού συμφιλίωσε δημιουργία καί Δημιουργό. «Εἰ γάρ ἔχθροί ὄντες κατηλλάγημεν τῶ Θεῶ, διά τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῶ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῆ ζωῆ αὐτοῦ…δι οὖ νῦν τήν καταλλαγήν ἐλάβομεν» (Ρωμ.5:10-11)
Σεβασμιώτατε,
ἀναλαμβάνεις ἐπίσημα τήν ποιμαντορία αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας, αὐτοῦ τοῦ εὐγενοῦς λαοῦ, σήμερα πού ἡ Ἐκκλησία μας προσκυνᾶ τόν Τίμιο Σταυρό, διά τοῦ ὁποίου ὁ Χριστός κέρδισε γιά μᾶς τήν συμφιλίωση μας μέ τόν Πατέρα.
Πίσω από αὐτή τήν «σύμπτωση» γιά κάποιους χωρίς βαθιά πίστη στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, καλεῖσαι νά διακρίνεις τό κάλεσμα πού ἀπευθύνει σήμερα τόσο σέ σένα ὅσο καί σέ ὅλους μας, κλῆρο καί λαό, «ὁ καταλλάξας ἡμᾶς ἑαυτῶ διά Ἰησοῦ Χριστοῦ καί δεδωκώς ἡμῖν τήν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς» (Β. Κορ. 5:18).
Tά τελευταῖα χρόνια, βλέπουμε μπροστά μας νά ἁπλώνεται μιά στρατιά ἀνθρώπων βαθιά πληγωμένων. Πληγωμένων ἀπό τήν πολιτική καί πολιτικές, τήν οἰκονομία καί τά ἀποτελέσματα τοῦ ἐπιθετικοῦ καπιταλισμοῦ, τήν ἐκμετάλλευση ἀνθρώπων πλουτοπαραγωγικῶν πηγῶν καί φύσεως, τήν θρησκευτική μισαλοδοξία, τόν ἀθέμιτο καί πολλές φορές βίαιο ἀνταγωνισμό, τίς κάθε εἴδους διακρίσεις, τό ἔλειμμα δημοκρατίας, τήν ἀπουσία ἀληθινῆς καί τίμιας ἡγεσίας, τήν ἀνεργία καί τήν ἔλλειψη στοιχειώδους ὑγειονομικῆς περίθαλψης, τόν ἐθνοκεντρισμό καί τίς ἐθνοκαθάρσεις, τούς πολέμους καί τίς γενοκτονίες. Τό κόστος ὅλων αὐτῶν τῶν καταστάσεων εἶναι τεράστιο: καταστροφή τῆς κοινωνικῆς καί οἰκονομικῆς δομῆς τῶν κοινωνιῶν, ἀπώλεια ἀνθρώπινων ὑπάρξεων, μεγάλος ἀριθμός προσφύγων καί μετατόπιση πληθυσμῶν, ὀρφάνια. Τραυματικές αληθινά ἐμπειρίες, πόνος καί θλίψη, κακία, φοβίες, ἕνας πολιτισμός βίας!
Καλεῖσαι λοιπόν νά κρατήσεις τό Πνεῦμα ζωντανό. Νά ἐργαστεῖς ἀκούραστα καί μέ ὅποιο κόστος, μαζί μέ τόν κλῆρο καί τό λαό αὐτῆς τῆς χώρας, γιά νά μείνει ζωντανό τό προφητικό κάλεσμα τῆς Ἐκκλησίας μας σήμερα. Νά γίνεις ὄργανο καταλλαγῆς καί συμφιλίωσης πού πηγάζει ἀπό τήν βαθιά πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό καί πού περνᾶ μέσα ἀπό τήν μετάνοια, προσωπική καί συλλογική καί τήν συγχωρετικότητα. Καί ὁ Χριστός ἀκούει πρῶτα τήν κραυγή τῶν φτωχῶν καί καταπιεσμένων καί ἀπεργάζεται, Ἐκεῖνος καί πάλι πρῶτος τό μυστήριο τῆς καταλλαγῆς, ἀγκαλλιάζοντας πρῶτα τά θύματα τῶν ὁποίων ἡ ἀνθρωπιά καί ἡ ἀξιοπρέπεια ἔχουν καταστραφεῖ, ἀποκαθιστῶντας τους στήν ὁλότητά τους. Μέσα ἀπό αὐτή τήν πορεία ἡ καταλλαγή γίνεται ἕνα πέρασμα ἀπό μιά κατάσταση εἰρηνικῆς διευθέτησης πραγμάτων στήν ἀποκατάσταση διαρρηχθέντων σχέσεων ἀνάμεσα σέ ἀνθρώπους καί ὁμάδες. Τότε ἐπέρχεται ἡ ἀληθινή θεραπεία, οἱ ἐχθροί μποροῦν νά γίνουν φίλοι, οἱ ἀντίπαλοι συνεργάτες. Τότε ὁ Ἄβελ μπορεῖ νά ξαναπερπατήσει ἄφοβα χέρι μέ χέρι μέ τόν Κάιν.
Εἴθε ὁ λόγος σου νά εἶναι πάντοτε «σκληρός» ὅπως ἡ πνοή τοῦ Πνεύματος στήν ἱστορία. Βοήθησε ἡ παρουσία τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησίας στήν συγκεκριμμένη κοινωνία νά εἶναι πάντοτε προφητική καί πρωτοποριακή, ἀσυμβίβαστη, καταγγέλουσα πάντοτε τίς κατεστημένες δομές τῆς ἀδικίας καί τίς ἐκμετάλλευσης, πάντοτε διακονῶσα τά πρόσωπα τῶν «ἐλαχίστων ἀδελφῶν». Μήν λησμονεῖς ὅτι πρέπει νά ξαναγίνουμε «αὐτοί πού ἀναστάτωσαν τήν οἰκουμένη» (Πραξ. 17,6)
Στόν δρόμο αὐτό σέ ὁδηγεῖ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Καί ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ δέν ὁδηγεῖ ποτέ κάποιον ἐκεῖ ὅπου δέν θά τόν κρατήσει. Δέξου μέ εὐγνωμοσύνη τό δῶρο πού ὁ Θεός σοῦ χαρίζει σήμερα. Τόν κλῆρο καί τό λαό αὐτῆς τῆς χώρας μαζί μέ τό Σταυρό τους. «Λάβε τήν παρακαταθήκην ταύτην καί φύλαξον αὐτήν, ἕως τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτε παρ’αὐτοῦ μέλλεις ἀπαιτεῖσθαι αὐτήν» ἐνθυμούμενος πάντοτε ὅτι γιά κάθε δῶρο πού δίνει ὁ Θεός ζητεῖται εὐθύνη καί ἀπολογισμός.
Τά ἔτη τῆς ἀρχιερατείας σου νά εἶναι πολλά. Ἡ διακονία σου καρποφόρος καί δημιουργική. Πάντοτε νά εἶσαι γιά τούς ἀδελφούς σου,κληρικούς καί λαικούς, τό θέλημα τοῦ Πατρός, ὁ Ὑιός Λόγος ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν, ὁ Παράκλητος, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας στίς καρδιές τους.»
Στην Τελετή παρέστησαν ο τοπικός Διοικητής (Chief), o Πρόξενος της Ελλάδας στην Νιγηρία κ. Γεώργιος Σκέμπερης -όπου υπάγεται η Γκάνα, ο Επίτιμος Πρόξενος της Ελλάδας στην Άκκρα κ. Θεόφιλος Πιζάνιας, ο Επίτιμος Πρόξενος του Βελγίου κ. Δημήτρης Αβραάμ, ο Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου Χριστιανικών Εκκλησιών Γκάνας, εκπρόσωποι άλλων δογμάτων, πολλοί Χριστιανοί Ορθόδοξοι Ρώσοι, Ρουμάνοι, Σέρβοι, Λιβανέζοι, Σύριοι, σύσσωμη η Ελληνική παροικία, αλλά και οι ναυτικοί του πλοίου που έτυχε να έχουν αγκυροβολήσει στο λιμάνι της Άκκρας.
Κατά την ενθρόνιση, η οποία τελέσθηκε κατά την διάρκεια της Θείας λειτουργίας σύμφωνα με την τάξη της Αλεξανδρινής Εκκλησίας, στον προσαγορευτήριο του λόγο ο Σεβασμιώτατος μητροπολίτης Νιγηρίας είπε:
«Εὐλαβέστατοι πρεσβύτεροι καί Διάκονοι τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας
Ἐξοχώτατοι ἐκπρόσωποι Διπλωματικῶν Ἀρχῶν
Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν ἀρχῶν τῆς Δημοκρατίας
Ἐκπρόσωποι ἄλλων Χριστιανικῶν Ὁμολογιῶν
Εὐσεβέστατε λαέ τοῦ Θεοῦ,
Μοῦ προσδίδει ἰδιαίτερη τιμή τό γεγονός ὅτι κατά τήν κατά τήν σημαντική αὐτή στιγμή τῆς ἱστορίας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας πού «παροικεί στήν Γκάνα», εὑρίσκομαι ἀνάμεσά σας ἐκπροσωπώντας τόν Σεβαστό Πατέρα μας, τόν Μακαριώτατο Πάπα καί Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας καί Πάσης Ἀφρικῆς κ. Θεόδωρο καί τούς ἀδελφούς ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους ἀνά τήν Ἀφρικανική Ἤπειρο. Μεταφέρω σέ ὅλους, κλῆρο καί λαό, τήν πατρική ἀγάπη καί εὐλογία τοῦ Πατριάρχου μας, ἀλλά καί τόν ἀδελφικό ἀσπασμό τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς ἠπείρου.
Σεβασμιώτατε καί ἀγαπητέ ἀδελφέ Μητροπολίτα Ἄκκρας κ. Σάββα,
Θά ἤθελα νά μοιραστῶ μαζί σου κάποιες σκέψεις μου με τήν εὐκαιρία τῆς ἐνθρονήσεώς σου στόν ἀρχιερατικό θρόνο τῆς Ἄκκρας πού καθρεφτίζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ τόσο γιά τήν τοπική Ἐκκλησία, ὅσο και γιά ἐσένα προσωπικά.
Ἔρχεσαι στόν εὐλογημένο τοῦτο τόπο ἀπό μιά ἰδιαίτερα εὐαίσθητη καί τραυματισμένη περιοχή τῆς Ἀφρικῆς, τήν Ρουάντα καί το Μπουρούντι. Ἀπό ἔθνη χαραγμένα μέ μνῆμες ἀγωνίας καί πόνου. Ἀπό τόπους ὅπου στά μάτια τῶν ἀνθρώπων καθρεφτίζεται ἀκόμα ὁ τρόμος τῆς πλέον φρικτῆς γενοκτονίας στήν πρόσφατη ἱστορία τῆς Ἀφρικῆς ἀλλά καί τοῦ κόσμου ὅλου.
Αὐτοί οἱ ἀνθρωποι πού ἔζησες κοντά τους γιά κάποια χρόνια ἀποτελοῦν τούς φύλακες τῆς αὐθεντικῆς μνήμης, ζοῦν γιά νά διηγοῦνται τήν ἱστορία τους ὥστε ἡ ἀλήθεια νά συνεχίζει νά ζεῖ. Δέν πτοήθηκαν, δέν λύγισαν κάτω ἀπό τό βάρος τῆς ἰστορίας. Ἀντίθετα ἔγιναν μάρτυρες θάρρους, πίστης καί ἀποδοχῆς τῆς ἀλήθειας τῆς Ἀναστάσεως, μεταμορφώνοντας τόν θάνατο σέ ζωή.
Αὐτή ἡ μεταμόρφωση, αὐτή ἡ διαδικασία, αὐτή ἡ θεραπεία τόσο τῆς συλλογικῆς ὅσο καί τῆς προσωπικῆς μνήμης μπορεῖ νά συμβεῖ μόνο ὅταν συνειδητοποιήσουμε τήν ἀλήθεια ὅτι ἡ Ἀνάσταση δέν εἶναι ΜΕΤΑ τόν Σταυρό, ἀλλά ΜΕΣΑ στόν Σταυρό! Στό Σταυρό Ἐκείνου πού συμφιλίωσε δημιουργία καί Δημιουργό. «Εἰ γάρ ἔχθροί ὄντες κατηλλάγημεν τῶ Θεῶ, διά τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῶ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῆ ζωῆ αὐτοῦ…δι οὖ νῦν τήν καταλλαγήν ἐλάβομεν» (Ρωμ.5:10-11)
Σεβασμιώτατε,
ἀναλαμβάνεις ἐπίσημα τήν ποιμαντορία αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας, αὐτοῦ τοῦ εὐγενοῦς λαοῦ, σήμερα πού ἡ Ἐκκλησία μας προσκυνᾶ τόν Τίμιο Σταυρό, διά τοῦ ὁποίου ὁ Χριστός κέρδισε γιά μᾶς τήν συμφιλίωση μας μέ τόν Πατέρα.
Πίσω από αὐτή τήν «σύμπτωση» γιά κάποιους χωρίς βαθιά πίστη στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, καλεῖσαι νά διακρίνεις τό κάλεσμα πού ἀπευθύνει σήμερα τόσο σέ σένα ὅσο καί σέ ὅλους μας, κλῆρο καί λαό, «ὁ καταλλάξας ἡμᾶς ἑαυτῶ διά Ἰησοῦ Χριστοῦ καί δεδωκώς ἡμῖν τήν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς» (Β. Κορ. 5:18).
Tά τελευταῖα χρόνια, βλέπουμε μπροστά μας νά ἁπλώνεται μιά στρατιά ἀνθρώπων βαθιά πληγωμένων. Πληγωμένων ἀπό τήν πολιτική καί πολιτικές, τήν οἰκονομία καί τά ἀποτελέσματα τοῦ ἐπιθετικοῦ καπιταλισμοῦ, τήν ἐκμετάλλευση ἀνθρώπων πλουτοπαραγωγικῶν πηγῶν καί φύσεως, τήν θρησκευτική μισαλοδοξία, τόν ἀθέμιτο καί πολλές φορές βίαιο ἀνταγωνισμό, τίς κάθε εἴδους διακρίσεις, τό ἔλειμμα δημοκρατίας, τήν ἀπουσία ἀληθινῆς καί τίμιας ἡγεσίας, τήν ἀνεργία καί τήν ἔλλειψη στοιχειώδους ὑγειονομικῆς περίθαλψης, τόν ἐθνοκεντρισμό καί τίς ἐθνοκαθάρσεις, τούς πολέμους καί τίς γενοκτονίες. Τό κόστος ὅλων αὐτῶν τῶν καταστάσεων εἶναι τεράστιο: καταστροφή τῆς κοινωνικῆς καί οἰκονομικῆς δομῆς τῶν κοινωνιῶν, ἀπώλεια ἀνθρώπινων ὑπάρξεων, μεγάλος ἀριθμός προσφύγων καί μετατόπιση πληθυσμῶν, ὀρφάνια. Τραυματικές αληθινά ἐμπειρίες, πόνος καί θλίψη, κακία, φοβίες, ἕνας πολιτισμός βίας!
Καλεῖσαι λοιπόν νά κρατήσεις τό Πνεῦμα ζωντανό. Νά ἐργαστεῖς ἀκούραστα καί μέ ὅποιο κόστος, μαζί μέ τόν κλῆρο καί τό λαό αὐτῆς τῆς χώρας, γιά νά μείνει ζωντανό τό προφητικό κάλεσμα τῆς Ἐκκλησίας μας σήμερα. Νά γίνεις ὄργανο καταλλαγῆς καί συμφιλίωσης πού πηγάζει ἀπό τήν βαθιά πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό καί πού περνᾶ μέσα ἀπό τήν μετάνοια, προσωπική καί συλλογική καί τήν συγχωρετικότητα. Καί ὁ Χριστός ἀκούει πρῶτα τήν κραυγή τῶν φτωχῶν καί καταπιεσμένων καί ἀπεργάζεται, Ἐκεῖνος καί πάλι πρῶτος τό μυστήριο τῆς καταλλαγῆς, ἀγκαλλιάζοντας πρῶτα τά θύματα τῶν ὁποίων ἡ ἀνθρωπιά καί ἡ ἀξιοπρέπεια ἔχουν καταστραφεῖ, ἀποκαθιστῶντας τους στήν ὁλότητά τους. Μέσα ἀπό αὐτή τήν πορεία ἡ καταλλαγή γίνεται ἕνα πέρασμα ἀπό μιά κατάσταση εἰρηνικῆς διευθέτησης πραγμάτων στήν ἀποκατάσταση διαρρηχθέντων σχέσεων ἀνάμεσα σέ ἀνθρώπους καί ὁμάδες. Τότε ἐπέρχεται ἡ ἀληθινή θεραπεία, οἱ ἐχθροί μποροῦν νά γίνουν φίλοι, οἱ ἀντίπαλοι συνεργάτες. Τότε ὁ Ἄβελ μπορεῖ νά ξαναπερπατήσει ἄφοβα χέρι μέ χέρι μέ τόν Κάιν.
Εἴθε ὁ λόγος σου νά εἶναι πάντοτε «σκληρός» ὅπως ἡ πνοή τοῦ Πνεύματος στήν ἱστορία. Βοήθησε ἡ παρουσία τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησίας στήν συγκεκριμμένη κοινωνία νά εἶναι πάντοτε προφητική καί πρωτοποριακή, ἀσυμβίβαστη, καταγγέλουσα πάντοτε τίς κατεστημένες δομές τῆς ἀδικίας καί τίς ἐκμετάλλευσης, πάντοτε διακονῶσα τά πρόσωπα τῶν «ἐλαχίστων ἀδελφῶν». Μήν λησμονεῖς ὅτι πρέπει νά ξαναγίνουμε «αὐτοί πού ἀναστάτωσαν τήν οἰκουμένη» (Πραξ. 17,6)
Στόν δρόμο αὐτό σέ ὁδηγεῖ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Καί ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ δέν ὁδηγεῖ ποτέ κάποιον ἐκεῖ ὅπου δέν θά τόν κρατήσει. Δέξου μέ εὐγνωμοσύνη τό δῶρο πού ὁ Θεός σοῦ χαρίζει σήμερα. Τόν κλῆρο καί τό λαό αὐτῆς τῆς χώρας μαζί μέ τό Σταυρό τους. «Λάβε τήν παρακαταθήκην ταύτην καί φύλαξον αὐτήν, ἕως τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτε παρ’αὐτοῦ μέλλεις ἀπαιτεῖσθαι αὐτήν» ἐνθυμούμενος πάντοτε ὅτι γιά κάθε δῶρο πού δίνει ὁ Θεός ζητεῖται εὐθύνη καί ἀπολογισμός.
Τά ἔτη τῆς ἀρχιερατείας σου νά εἶναι πολλά. Ἡ διακονία σου καρποφόρος καί δημιουργική. Πάντοτε νά εἶσαι γιά τούς ἀδελφούς σου,κληρικούς καί λαικούς, τό θέλημα τοῦ Πατρός, ὁ Ὑιός Λόγος ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν, ὁ Παράκλητος, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας στίς καρδιές τους.»
Ο Μητροπολίτης Άκκρας κ. Σάββας
Ενώ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Άκκρας σε σύντομο ενθρονηστήριο λόγο εξαιτίας της μεταφράσεώς του στις τοπικές γλώσσες είπε:
«Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Νιγηρίας κ. Αλέξανδρε,
Εκπρόσωπε του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου του Β΄,
Τοπικοί Άρχοντες,
Εξοχώτατοι Πρέσβεις και Εντιμότατοι Πρόξενοι,
Ευσεβές ποίμνιο της εν Άκκρα Ιεράς Μητροπόλεως,
Η Χάρις του Παναγάθου Θεού δια της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας με κατέστησε Μητροπολίτης Άκκρας, μίας εκ των παλαιοτέρων Μητροπόλεων Του Θρόνου.
Η Ιστορία της Εκκλησίας των Αλεξανδρέων έχουσα τις ρίζες της στον Απόστολο και Ευαγγελιστή Μάρκο, επί δύο χιλιάδες και πλέων έτη διαποιμένει δια των Επισκόπων της τους Ορθοδόξους Χριστιανούς της Αφρικανικής Ηπείρου, παλαιότερα τους μετανάστες Έλληνες, σήμερα όλους τους ορθοδόξους ιθαγενείς και μετανάστες.
Από σήμερα με τις ευλογίες του Πατριάρχου μας καλούμε να ποιμάνω την Ιερά Μητρόπολη Άκκρας περιλαμβάνουσα την Γκάνα, την Ακτή Ελεφαντοστού, την Μπουρκίνα Φάσο και το Μαλί.
Σκοπός μας είναι και ο κατά τον Απόστολο Παύλο Ευαγγελισμός των Εθνών. Η Ορθόδοξη Ιεραποστολή στην Αφρική ξεκίνησε πριν πενήντα μόλις χρόνια αποδίδοντας όμως πλούσιους καρπούς.
Σήμερα οι Μητροπόλεις και Επισκοπές του Πατριαρχείου μας καλά οργανωμένες και γνωρίζοντας τα προβλήματα της Αφρικής βοηθούν με τον καλύτερο τρόπο διατηρώντας πλειάδα ιδρυμάτων και φροντίζοντας για την πνευματική πρόοδο των χριστιανών.
Με την εγκατάσταση μου στην Ιερά αυτή Μητρόπολη και έχοντας επί δίμηνο ήδη παραμείνει στην Άκκρα γνωρίζω πλέων τις ανάγκες και τις απαιτούμενες ενέργειες, ώστε η Ιερά Μητρόπολη να επαυξήσει το Κοινωνικό, Ανθρωπιστικό, Ιεραποστολικό έργο της.
Ο Δρόμος θα είναι μακρύς και δύσκολος και οι θυσίες που θα απαιτηθούν πολλές όμως η Χάρις του Θεού είναι μαζί μας, η Παναγία Μητέρα όλων μας σκέπη φρουρός και οδηγός θα μας κατευθύνει με τον καλύτερο τρόπο στην μαρτυρία χριστού στην Αφρικανική Γή.
Με την βοήθεια και την συμπαράσταση των Ορθοδόξων Χριστιανών όλου του κόσμου με τις προσευχές τους και την ηθική και υλική υποστήριξη καθημερινά θερίζουμε τους καρπούς όπου σπείραμε, ξέρουμε όμως όλοι ότι ο θερισμός είναι μεγάλος οι δε εργάτες ολίγοι για αυτό ζητούμε την επιείκεια του ποιμνίου μας, γνωρίζουμε το πρόβλημα κάθε ιερέας εξυπηρετεί δύο και πλέων ενορίες θα προσπαθήσουμε κάθε ενορία να έχει τον δικό της εφημέριο, θα καταμερίσουμε τις αρμοδιότητες ώστε η πρόοδος του έργου μας να είναι τάχιστη.
Θέρμες ευχαριστίες θέλω να απευθύνω σε όλους τους παρευρισκόμενους, ιδιαίτερες δε ευχαριστίες σε όλους εκείνους που βοήθησαν για την οργάνωση της σημερινής ημέρας σε κληρικούς και λαϊκούς.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες θέλω να απευθύνω στους Ιεραποστολικούς Συλλόγους και Αδελφότητες Ελλάδας, Κύπρου και Αμερικής για την συνεχή συμπαράσταση παρά τις δύσκολες στιγμές που περνούν οι πατρίδες μας αλλά και όλους εκείνους που με κάθε τρόπο στηρίζουν το έργο μας.
Ευχαριστώ θερμά τον Μακαριώτατο Πατριάρχη μας και την Σύνοδο όπου με εξέλεξαν Μητροπολίτη Άκκρας, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Νιγηρίας κ. Αλέξανδρο για την παρουσία του ως Εκπροσώπου του Πατριάρχη μας, τους προκατόχους μου Μητροπολίτες τους αειμνήστους Ευστάθιο, Πέτρο (μετέπειτα Πατριάρχη Αλεξανδρείας), και Ειρηναίο ο οποίος είναι και ο βασικός Θεμελιώτης της Ιεραποστολής στην Γκάνα και γενικά στην Δυτική Αφρική, Επίσης τους Σεβασμιωτάτους Αντινόης Παντελεήμων, Ιωαννουπόλεως Δαμασκηνό και Γουινέας Γεώργιο για το έργο το οποίο άφησαν και το οποίο καλούμε να επαυξήσω, τους ιερείς για τον αγώνα τον οποίο κάνουν ώστε να εξυπηρετηθούν όλες οι ενορίες της Ιεράς Μητροπόλεως και ειδικά τους κληρικούς όπου εργάζονται μαζί μου στα γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως, έργο δύσκολο και επίπονο.
Τέλος ζητώ από όλους σας να προσεύχεστε για την πρόοδο του Ιεραποστολικού Έργου στην Ιερά Μητρόπολη μας.
Η Χάρις του Παναγάθου Θεού να είναι μαζί με όλου σας».
Ακολούθησαν χαιρετισμοί του Γενικού
Αρχιερατικού Επιτρόπου π. Ιωσήφ Κουάμε Λάμπη εκ μέρους των κληρικών της Ιεράς
Μητροπόλεως, του Γενικού Γραμματέα του Συμβουλίου Χριστιανικών Εκκλησιών, του
προξένου της Ελλάδας στην Νιγηρία και του Επιτίμου Προξένου της Ελλάδας στην
Γκάνα.
Μετά το πέρας της τελετής παρατέθηκε γεύμα στους χώρους της Μητροπόλεως με νηστίσιμα τοπικά αφρικανικά φαγητά, ενώ οι μαθητές των Ορθοδόξων Σχολείων και των Κατηχητικών παρουσίασαν πλούσιο πρόγραμμα.
Μετά το πέρας της τελετής παρατέθηκε γεύμα στους χώρους της Μητροπόλεως με νηστίσιμα τοπικά αφρικανικά φαγητά, ενώ οι μαθητές των Ορθοδόξων Σχολείων και των Κατηχητικών παρουσίασαν πλούσιο πρόγραμμα.
ΠΗΓΗ:http://www.rhodestimes.gr/
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΠΑΤΜΙΟ": Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης ΄Ακκρας κ. Σάββας, είναι απόφοιτος της Πατμιάδος Εκκλησιαστικής Σχολής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου