.... με φυτά και καρπούς
Με το απλό αυτό είδος του λόγου γινόταν εύκολη η κατανόηση των ιδιοτήτων αλλά και των εξωτερικών γνωρισμάτων κάθε τροφής. Ακόμη, μέσα από τα αινίγματα συμπεραίνουμε ότι στην ελληνική παραδοσιακή κοινωνία οι διατροφικές συνήθειες στρέφονταν προς τις τροφές με φυτική προέλευση και ελάχιστα προς τις τροφές ζωικής προέλευσης. Τα αινίγματα με ζώα αφορούν μόνο την αναγνώρισή τους και δεν προσδιορίζονται ως παραγωγοί τροφής.
Είμαι και γω παιδί της γης, με πούλησεν ο αφέντης μου, κι εκείνος που μ΄ αγόρασε και το κεφάλι μου έκοψε, μου έβγαλε τα ρούχα μου, μα κει που με κομμάτιαζε, τα μάτια του δακρύσανε, σαν έκλαιγε που πέθανα (το κρεμμύδι)
Γούρνα μου πελεκητή και γεμάτη και χυτή, με τα πολλά ψαράκια και γλυκύ γλυκύ κρασί. (το καρπούζι)
Σκίζω σκίζω το δαδί, βρίσκω νύφη και γαμπρό, πεθερά και πεθερό (το καρύδι)
Άσπρο είναι σαν τυρί, μ΄ αυτό τυρί δεν είναι, έχει φύλλα σαν δεντρί, μ΄ αυτό δεντρί δεν είναι, έχει ποντικού ουρά, μα ποντικός δεν είναι (το ραπάνι)
Ακόμα, αγαπητά είναι τα αινίγματα που έχουν σχέση με το ψωμί και την παρασκευή του. Η σκάφη, η ζύμη, το προζύμι, το κόσκινο, ο φούρνος, το φουρναρόφτυαρο, που αποτελούν τα ζητούμενα αινιγμάτων, δείχνουν τη σημαντική θέση που κατέχει το ψωμί, ο άρτος ο επιούσιος, στη δίαιτα των ανθρώπων.
Γαϊδούρι μαυρομούτσουνο, πουρνάρια ροκανάει (ο φούρνος)
Πάνω στα όρη τα βουνά κάθεται Φράγκος καπελάτος και ζητά ψωμί κι αλάτι και στα κάρβουνα να κάτσει.
Το κεράσι φαίνεται ότι αποτελούσε ανέκαθεν εκλεκτό καρπό:
Το τίτλι τίλι κρέμεται, το τίλι βασανίζεται, περνά ο βασιλιάς και το λιμπίζεται.
ΠΗΓΗ:http://www.pemptousia.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου