ΤΗΣ ΒΡΟΝΤΗΣ.
«Εγώ
Ιωάννης, ό αδελφός υμών, ...έγενόμην εν τη νήσω τη καλούμενη Πάτμω διά τον
λόγον του Θεού
και διά την
μαρτυρίαν Ιησού Χριστού» (Άποκ. Α', 9).
του παναγίου
Πνεύματος τον νουν μου να φωτίσης.
Άπ'
τον λειμώνα της ψυχής λούλουδα να εκλέξω
των
εγκωμίων ίερόν στέφανον να σοί πλέξω.
του Ιησού Χριστού θερμός, φίλος
χαριτωμένος.
το όλόχρυσον, θρησκευτικόν στεφάνι.
στην θάλασσα βύθισες μ' ολην την δυσωδία.
στην Πάτμον σέ έξόρισεν, άλλ' έγινες
- Θεόπτης!
Ώς
ξένος και εξόριστος, στο σπήλαιον έκλήσθης
υιέ βροντής,
εξ ουρανού, πνεύμα Θεού έπλήσθης.
ό βράχος
ήνοιξε ρωγμάς, ό τόπος έσαλεύθη.
ως και
ή Άποκάλυψις, είναι συγγράμματα σου.
λόγον υπενθυμίζουν
εις ημάς της κρίσεως τον φόβον.
ως
άλλη Ιερουσαλήμ, θρησκείας φως αυγάζει.
περιφρουρείς
και ευλογείς Σχολήν της Πατμιάδος.
στον θρόνον
παριστάμενος του Αρχοντος ειρήνης
υπέρ
του κόσμου πρέσβευε, αγάπης και γαλήνης.
της Πάτμου όπτασιαστής, αστέρι
φωτοβόλον.
Με την εύχήν
σου Άγιε, τέλος του λόγου φέρω άγάπην, πίστιν, σεβασμόν, στην χάριν σου
προσφέρω!
και Εύαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου
ΠΗΓΗ:http://apantaortodoxias.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου