Την Τρίτην, 8ην /21ην Ιανουαρίου 2014,
εωρτάσθη η εορτή της Ιεράς Μονής Χοζεβά.
Ως γνωστόν η Ιερά αύτη Μονή είναι μία εκ των αρχαιοτάτων της Παλαιστίνης, κειμένη επί της κλιτύος του χειμάρρου Χορράθ, εκβάλλοντος, κατόπιν διαβάσεως αυτού διά της πόλεως Ιεριχούς εις την Νεκράν θάλασσαν.
Εις την ιεράν ταύτην Μονήν, μετά τους πρώτους ασκητάς Πρώμον, Αίαντα, Ζήνωνα, και Γανναίον διεκρίθησαν ως ηγούμενοι ο άγιος Ιωάννης Επίσκοπος Καισαρείας της Παλαιστίνης, ελθών εις αυτήν εγκαταλείψας τα επισκοπικά αυτού καθήκοντα τον 5ον αιώνα και ο άγιος Γεώργιος ο Κύπριος, ανακαινίσας την Μονήν εκ των καταστροφών της Περσικής εισβολής το 614 μ.Χ.
Εις το όνομα των δύο τούτων αγίων, φερομένων και ως κτιτόρων της Μονής, τιμάται η Ιερά Μονή αύτη, η οποία επεβίωσε των ζημιών και φθορών εκ των διακυμάνσεων της ανθρωπίνης ιστορίας έως των ημερών ημών, εν αίς ενθυμούμεθα ως ηγούμενον αυτής τον επί τρακονταετίας και πλέον αφωσιωμένως διακονήσαντα αυτήν μακαριστόν Αρχιμανδρίτην Αμφιλόχιον, τον εκ Θεσσαλονίκης μακαριστόν ηγούμενον Αρχιμανδρίτην Αντώνιον, ευρόντα τον θάνατον εκ κατολισθήσεως τοίχου του Νάρθηκος της Μονής, τον οποίον επεσκεύαζεν, τον εκ Θεσσαλονίκης μακαριστόν Αρχιμανδρίτην Γερμανόν, δολοφονηθέντα καθ’ οδόν προς την Μονήν υπό ανοσίου χειρός, τον ηγούμενον της Μονής Αββά Γερασίμου του Ιορδανίτου Αρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, αναλαβόντα την ηγουμενείαν ευδοκίμως διά μίαν μεταβατικήν περίοδον μετά την πτώσιν βράχου εις την Μονήν και τον νυν ανακαινιστικώς εξασκούντα την ηγουμενείαν μετά της συνοδείας αυτού Αρχιμανδρίτην π. Κωνσταντίνον, ενταχθέντα εκ της Εκκλησίας της Ελλάδος εις την Αγιοταφιτικήν Αδελφότητα.
Εις την ιστορικήν ταύτην Μονήν την αγαπωμένην και συχνότατα επισκεπτομένην υπό των προσκυνητών Ορθοδόξων και μη, Χριστιανών και μη, προσελθών η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος εγένετο δεκτός εις θερμήν υποδοχήν υπό του καθηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Κωνσταντίνου όστις και προσεφώνησεν Αυτώ διά της κάτωθι προσφωνήσεως αυτού:
«Σήμερον η έρημος αγάλλεται, άπασα η θεοβάδιστος, εν τη μνήμη των οσίων του Χριστού, Γεωργίου τε και Ιωάννου, η δε Χοζεβά θεία Μονή, υπεραγαλλομένη ως εικός, χαίρει ταύτα λέγουσα: υπερελαμπρύνθη μου το κάλλος εν τη μνήμη σήμερον των δύο μου φωστήρων και γάνυμαι και σώζομαι αιτουμένη δι” αυτών παρά Χριστού του Θεού, το μέγα έλεος», (Τροπάριο Λιτής).
Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
μετά της τιμίας των Αρχιερέων Συνοδείας,
Η σεβασμία και ιστορική Λαύρα του Χοζεβά χαίρει και αγάλλεται απόψε, διότι η Αγία μας Εκκλησία τιμά δύο αειθαλή δέντρα. Δύο αστέρες του νοητού στερεώματος, τους Αγίους Ιωάννη και Γεώργιο, οι οποίοι έδωσαν πνοή στην άγονη έρημο, έδωσαν ζωή στην περιοχή του χειμάρρου Χορράθ. Σκοπός και στόχος της προσελεύσεως τους στον αγιασμένο αυτό τόπο, ήταν η αγνή πρόθεσή τους να καθαρθούν από τα πάθη. Η σταθερή τους απόφαση να δώσουν στο Θεό την αποκλειστικότητα! Την ολόθερμη καρδιακή τους αγάπη!
Έγιναν, εκ τούτου, πρότυπα προς μίμησιν από τότε, έως και σήμερα. Πρότυπα ασφαλούς και επιτυχημένου διάπλου στο πέλαγος της ζωής. Διότι μόνον εάν ο άνθρωπος χαρίσει στο Θεό την αποκλειστική του αγάπη, όταν κάνει τα πάντα για να καθαρίσει την καρδιά του, όταν επιθυμεί διακαώς την κοινωνία με τον Θεό, τότε θα του δοθεί ως δώρο το ευαγγελικό : «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» (Ματθ. 5,8).
Σε αντίθεση, όποιος ζει μακράν του Θεού, δεν Τον έχει δει, ούτε Τον έχει γνωρίσει, κατά το ευαγγελικό: «Ἀγαπητοί, νῦν τέκνα Θεοῦ ἐσμεν, καὶ οὕπω ἐφανερώθη τί ἐσόμεθα· οἴδαμεν δὲ ὅτι ἐάν φανερωθῇ, ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα, ὅτι ὀψόμεθα αὐτὸν καθώς ἐστι. καὶ πᾶς ὁ ἔχων τὴν ἐλπίδα ταύτην ἐπ᾿ αὐτῷ ἁγνίζει ἑαυτόν, καθὼς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστι.
Πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὴν ἀνομίαν ποιεῖ, καὶ ἡ ἁμαρτία ἐστὶν ἡ ἀνομία. καὶ οἴδατε ὅτι ἐκεῖνος ἐφανερώθη ἵνα τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἄρῃ, καὶ ἁμαρτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστι. πᾶς ὁ ἐν αὐτῷ μένων οὐχ ἁμαρτάνει·», (Α” Ιωάννου γ” 2-6).
Οι Αγιοι Πατέρες, ως γνωστόν, τονίζουν ότι η Θεία Αποκάλυψη είναι ανάλογη με την καθαρότητα του κάθε ανθρώπου. Διότι η αγάπη του Δημιουργού ζητά την ανταπόκριση του πλάσματος Του, δίχως να παραβιάζει την ελεύθερη βούλησή του. Σε αυτή λοιπόν την έρημο του Χοζεβά, μέσα από τον αγώνα της καθάρσεως των παθών, έλαμψαν οι ένδοξοι Πατέρες μας, Ιωάννης και Γεώργιος, αφήνοντας το πνευματικό αυτό εργαστήριο, την Ιερά Μονή στην οποία βρισκόμαστε απόψε, κληρονομιά αγωνιστικού φρονήματος, σε όλους μας. Σε όποιον ασφαλώς επιθυμεί να αγωνιστεί.
Τον αγιασμένο αυτό χώρο γνωρίζετε καλά κι εσείς, Μακαριώτατε, από πολλών ετών. Κατά το παρελθόν εφαρμόσατε και εδώ, αυτό το οποίο- αδιαμφισβήτητα-εφαρμόζετε και σήμερα. Δηλαδή την καθημερινή, ανελλιπή συμμετοχή και βίωση των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας.
Διότι πραγματικά βλέπουμε στο παράδειγμά Σας, ότι η ζωή του κάθε Χριστιανού, αλλά κατ” εξοχήν του μοναχού, πρέπει να έχει ως κέντρο την Αγία Τράπεζα. Η μυστηριακή ζωή είναι Χριστοκεντρική και πολύ την ευνοεί η ησυχία της ερήμου. Μέσα στον ιερό χώρο αυτής της μοναξιάς, ξεκινούν μαγευτικά μονοπάτια Θεογνωσίας.
Στο κέντρο της ερήμου που ζούμε, στις ώρες της μονώσεως και της ησυχίας, όταν ο άνθρωπος θελήσει, βρίσκει το Θεό πιο εύκολα. «Χρήσιμόν γαρ ταῖς προσευχαῖς καί τό ὄρος καί ἡ νύξ καί ἡ μόνωσις, ἡσυχίαν καί τό ἀπερίσπαστον καί γαλήνην παρέχοντα», (Ευθυμίου Ζιγαβινού, Ερμηνεία του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου PG 129,436).
Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Στην έρημο του Χοζεβά, απευθύνουμε μετά μεγίστης χαράς και ειλικρινούς, υιϊκής αφοσιώσεως προς το Τίμιο και Σεπτό πρόσωπο Σας, το «ὡς εὖ παρέστητε». Δεύτε πανηγυρίσωμεν φιλάγια και Χριστοκεντρικά την μνήμη των οσίων κτιτόρων, Πατέρων μας, Ιωάννου και Γεωργίου».
Ευθύς αμέσως ο Μακαριώτατος προεξήρξε της εορτής της μνήμης των Αγίων Ιωάννου και Γεωργίου των Χοζεβιτών η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος εις νυκτερινήν αγρυπνίαν, συλλειτουργούντων Αυτώ του Πατριαρχικού Επιτρόπου Ιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου, του Γέροντος Αρχιγραμματέως Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του καθηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Κωνσταντίνου και μετεχόντων ευλαβών φιλεόρτων χριστιανών, μοναχών και μοναζουσών, φιλερήμων εντοπίων και προσκυνητών.
Προς το ευσεβές εκκλησίασμα τούτο εκήρυξε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος έχοντα ελληνιστί ως έπεται:
«Βαπτίζεται Χριστός, ο τον κόσμον φωτίζων. Εξ ύψους ο Πατήρ εμαρτύρησε λέγων· Ούτός εστιν ο Υιός μου, εν ω ηυδόκησα, αυτού ακούετε. Ούτός εστιν, ο φωτίζων την οικουμένην τη ευσπλαχνία αυτού, ο βαπτισθείς και σώσας ως Θεός, το γένος των ανθρώπων», λέγει ο μελωδός της Εκκλησίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς προσκυνηταί και ευσεβείς Χριστιανοί,
Την θείαν εξ ύψους μαρτυρίαν του Πατρός, ότι «ούτός εστίν ο Υιός μου, εν ω ηυδόκησα, αυτού ακούετε», ενστερνισάμενος και ο σήμερον τιμώμενος εν τω τόπω της ασκήσεως αυτού Όσιος Γεώργιος ο Χοζεβίτης συνήγαγεν ημάς πάντας εν τη ευχαριστιακή ταύτη συνάξει.
Ο Όσιος Πατήρ ημών Γεώργιος, καταληφθείς θείω έρωτι, «των τόπων των αγίων της Σιών, προς τούτους επεδήμησεν κακεί διαμεμένηκεν έως θανάτου, πιέζων πόνοις την σάρκα του», λέγει ο μελωδός αυτού.
Επεδήμησεν δε προς τους αγίους τούτους τόπους, διότι ούτοι συμπεριλαμβάνονται εις τα περίχωρα του Ιορδάνου ποταμού, ένθα εβαπτίσθη ο Ιησούς υπό του Ιωάννου και κατήλθε το Πνεύμα το Άγιον ωσεί περιστερά επ’ αυτόν και ένθα φωνή εγένετο εκ των ουρανών: «Συ ει ο Υιός μου ο αγαπητός εν ω ηυδόκησα», κατά τον Ευαγγελιστήν Μάρκον, (Μαρκ. 1, 9).
Την σημασίαν του γεγονότος τούτου, της θείας δηλονότι Επιφανείας του Σωτήρος ημών Χριστού εν τω Ιορδάνη ποταμώ διατυπώνει θαυμασίως ο μελωδός λέγων: «Τα ρείθρα ηγίασας τα Ιορδάνεια. Το κράτος συνέτριψας της αμαρτίας, Χριστέ ο Θεός ημών. Υπέκλινας τη παλάμη σεαυτόν του Προδρόμου και έσωσας εκ της πλάνης των ανθρώπων το γένος, διό σε ικετεύομεν. Σώσον τον κόσμον σου».
Με άλλα λόγια, αγαπητοί μου, ο Σωτήρ ημών Χριστός διά της θείας αυτού Επιφανείας εν τοις ρείθροις του Ιορδάνου συνέτριψε το κράτος, την δύναμιν της αμαρτίας, ενδύων εν εαυτώ την ανθρωπίνην ημών φύσιν με το καινούργιον, το νέον ένδυμα της αφθαρσίας.
Αυτό το μέγα μυστήριον της θείας επιφανείας λαμβάνει χώραν κατά τον θείον βάπτισμα των πιστευόντων εις τον εκ των αγνών αιμάτων της αειπαρθένου Μαρίας σαρκωθέντα και ενανθρωπήσαντα Θεόν και Σωτήρα ημών, Κύριον Ιησούν Χριστόν, ως κηρύττει και ο σοφός Παύλος λέγων: «πάντες γαρ Υιοί Θεού εστε διά της πίστεως εν Χριστώ Ιησού· όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε», (Γαλ. 3, 26-27).
Καί διερωτώμεθα ,πως δύναταί τις να ενδυθή τον Χριστόν;
Ο Χριστός αγαπητοί μου, ο Υιός του Θεού Πατρός είναι το δεύτερον πρόσωπον της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος. Το πρόσωπον του Χριστού, το οποίον έλαβε την ανθρωπίνην ημών σάρκα και μορφήν, γενόμενος τέλειος άνθρωπος άνευ βεβαίως της αμαρτίας. Εν αυτώ δε τω Χριστώ, ως λέγει ο μέγας Παύλος, «ηυδόκησε παν το πλήρωμα κατοικήσαι» ( Κολ. 1, 19). Το πλήρωμα δε τούτο είναι ολόκληρος η θεία φύσις, ολόκληρος η θεότης της Ομοουσίου Αγίας Τριάδος. Διά τούτο και ο υμνωδός λέγει: «Φως εκ φωτός έλαμψε τω κόσμω, Χριστός ο Θεός ημών ο επιφανείς Θεός. Τούτον λαοί προσκυνήσωμεν».
Καθίσταται πλέον εναργές ότι ο Άγιος Τριαδικός Θεός είναι φως απρόσιτον και άκτιστον. Αυτό ακριβώς είναι και το ένδυμα του Χριστού. Το φως «το αγιάζον και φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον».
Αυτό ακριβώς το ένδυμα του θείου και αγιαστικού και απροσίτου φωτός ενεδύθη και ο σήμερον τιμώμενος όσιος Πατήρ ημών Γεώργιος ο εκ Κύπρου ορμώμενος. Αυτού του ενδύματος του θείου φωτός του Αγίου Πνεύματος καλούμεθα να γίνωμεν κοινωνοί και μέτοχοι, ως ψάλλει και ο Άγιος Γερμανός ο μελωδός: «Το αληθινόν φως επεφάνη και πάσι τον φωτισμόν δωρείται. Βαπτίζεται Χριστός μεθ’ ημών, ο πάσης επέκεινα καθαρότητος ενίησι τον αγιασμόν τω ύδατι, και ψυχών τούτο καθάρσιον γίνεται, επίγειον το φαινόμενον και υπέρ τους ουρανούς το νοούμενον· διά λουτρού σωτηρία, δι’ ύδατος το Πνεύμα, διά καταδύσεως η προς Θεόν ημών άνοδος γίνεται. Θαυμάσια τα έργα σου Κύριε, δόξα Σοι».
Ευχαριστήσωμεν και ημείς, αγαπητοί μου αδελφοί, τον Κύριον και Θεόν ημών ότι ηξίωσεν ημάς τους αναξίους διά του τιμίου Βαπτιστού Ιωάννου του Προδρόμου ως και του μιμητού αυτού γενομένου Οσίου Πατρός ημών Γεωργίου να προσέλθωμεν εις τον περίχωρον τούτον τόπον του Ιορδάνου και ευχαριστιακώς να θαυμάσωμεν τα έργα της Αγίας και αμωμήτου ημών Ορθοδόξου Πίστεως, να θαυμάσωμεν την φιλανθρωπίαν του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού και το μέγα Αυτού έλεος».
Μετά την απόλυσιν της θείας Λειτουργίας η Πατριαρχική Συνοδεία και όλον το εκκλησίασμα παρεκάθισεν εις ευφρόσυνον μοναστηριακήν τράπεζαν.
Εν τέλει, ευλογών ο Μακαριώτατος και κατευοδούμενος υπό των Πατέρων της Αδελφότητος επέβη του τρακτέρ διά την άνοδον εις τα προπύλαια της Μονής και την εκείθεν δι’ αυτοκινήτου άφιξιν εις Ιεροσόλυμα.
Ως γνωστόν η Ιερά αύτη Μονή είναι μία εκ των αρχαιοτάτων της Παλαιστίνης, κειμένη επί της κλιτύος του χειμάρρου Χορράθ, εκβάλλοντος, κατόπιν διαβάσεως αυτού διά της πόλεως Ιεριχούς εις την Νεκράν θάλασσαν.
Εις την ιεράν ταύτην Μονήν, μετά τους πρώτους ασκητάς Πρώμον, Αίαντα, Ζήνωνα, και Γανναίον διεκρίθησαν ως ηγούμενοι ο άγιος Ιωάννης Επίσκοπος Καισαρείας της Παλαιστίνης, ελθών εις αυτήν εγκαταλείψας τα επισκοπικά αυτού καθήκοντα τον 5ον αιώνα και ο άγιος Γεώργιος ο Κύπριος, ανακαινίσας την Μονήν εκ των καταστροφών της Περσικής εισβολής το 614 μ.Χ.
Εις το όνομα των δύο τούτων αγίων, φερομένων και ως κτιτόρων της Μονής, τιμάται η Ιερά Μονή αύτη, η οποία επεβίωσε των ζημιών και φθορών εκ των διακυμάνσεων της ανθρωπίνης ιστορίας έως των ημερών ημών, εν αίς ενθυμούμεθα ως ηγούμενον αυτής τον επί τρακονταετίας και πλέον αφωσιωμένως διακονήσαντα αυτήν μακαριστόν Αρχιμανδρίτην Αμφιλόχιον, τον εκ Θεσσαλονίκης μακαριστόν ηγούμενον Αρχιμανδρίτην Αντώνιον, ευρόντα τον θάνατον εκ κατολισθήσεως τοίχου του Νάρθηκος της Μονής, τον οποίον επεσκεύαζεν, τον εκ Θεσσαλονίκης μακαριστόν Αρχιμανδρίτην Γερμανόν, δολοφονηθέντα καθ’ οδόν προς την Μονήν υπό ανοσίου χειρός, τον ηγούμενον της Μονής Αββά Γερασίμου του Ιορδανίτου Αρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, αναλαβόντα την ηγουμενείαν ευδοκίμως διά μίαν μεταβατικήν περίοδον μετά την πτώσιν βράχου εις την Μονήν και τον νυν ανακαινιστικώς εξασκούντα την ηγουμενείαν μετά της συνοδείας αυτού Αρχιμανδρίτην π. Κωνσταντίνον, ενταχθέντα εκ της Εκκλησίας της Ελλάδος εις την Αγιοταφιτικήν Αδελφότητα.
Εις την ιστορικήν ταύτην Μονήν την αγαπωμένην και συχνότατα επισκεπτομένην υπό των προσκυνητών Ορθοδόξων και μη, Χριστιανών και μη, προσελθών η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος εγένετο δεκτός εις θερμήν υποδοχήν υπό του καθηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Κωνσταντίνου όστις και προσεφώνησεν Αυτώ διά της κάτωθι προσφωνήσεως αυτού:
«Σήμερον η έρημος αγάλλεται, άπασα η θεοβάδιστος, εν τη μνήμη των οσίων του Χριστού, Γεωργίου τε και Ιωάννου, η δε Χοζεβά θεία Μονή, υπεραγαλλομένη ως εικός, χαίρει ταύτα λέγουσα: υπερελαμπρύνθη μου το κάλλος εν τη μνήμη σήμερον των δύο μου φωστήρων και γάνυμαι και σώζομαι αιτουμένη δι” αυτών παρά Χριστού του Θεού, το μέγα έλεος», (Τροπάριο Λιτής).
Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
μετά της τιμίας των Αρχιερέων Συνοδείας,
Η σεβασμία και ιστορική Λαύρα του Χοζεβά χαίρει και αγάλλεται απόψε, διότι η Αγία μας Εκκλησία τιμά δύο αειθαλή δέντρα. Δύο αστέρες του νοητού στερεώματος, τους Αγίους Ιωάννη και Γεώργιο, οι οποίοι έδωσαν πνοή στην άγονη έρημο, έδωσαν ζωή στην περιοχή του χειμάρρου Χορράθ. Σκοπός και στόχος της προσελεύσεως τους στον αγιασμένο αυτό τόπο, ήταν η αγνή πρόθεσή τους να καθαρθούν από τα πάθη. Η σταθερή τους απόφαση να δώσουν στο Θεό την αποκλειστικότητα! Την ολόθερμη καρδιακή τους αγάπη!
Έγιναν, εκ τούτου, πρότυπα προς μίμησιν από τότε, έως και σήμερα. Πρότυπα ασφαλούς και επιτυχημένου διάπλου στο πέλαγος της ζωής. Διότι μόνον εάν ο άνθρωπος χαρίσει στο Θεό την αποκλειστική του αγάπη, όταν κάνει τα πάντα για να καθαρίσει την καρδιά του, όταν επιθυμεί διακαώς την κοινωνία με τον Θεό, τότε θα του δοθεί ως δώρο το ευαγγελικό : «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» (Ματθ. 5,8).
Σε αντίθεση, όποιος ζει μακράν του Θεού, δεν Τον έχει δει, ούτε Τον έχει γνωρίσει, κατά το ευαγγελικό: «Ἀγαπητοί, νῦν τέκνα Θεοῦ ἐσμεν, καὶ οὕπω ἐφανερώθη τί ἐσόμεθα· οἴδαμεν δὲ ὅτι ἐάν φανερωθῇ, ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα, ὅτι ὀψόμεθα αὐτὸν καθώς ἐστι. καὶ πᾶς ὁ ἔχων τὴν ἐλπίδα ταύτην ἐπ᾿ αὐτῷ ἁγνίζει ἑαυτόν, καθὼς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστι.
Πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὴν ἀνομίαν ποιεῖ, καὶ ἡ ἁμαρτία ἐστὶν ἡ ἀνομία. καὶ οἴδατε ὅτι ἐκεῖνος ἐφανερώθη ἵνα τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἄρῃ, καὶ ἁμαρτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστι. πᾶς ὁ ἐν αὐτῷ μένων οὐχ ἁμαρτάνει·», (Α” Ιωάννου γ” 2-6).
Οι Αγιοι Πατέρες, ως γνωστόν, τονίζουν ότι η Θεία Αποκάλυψη είναι ανάλογη με την καθαρότητα του κάθε ανθρώπου. Διότι η αγάπη του Δημιουργού ζητά την ανταπόκριση του πλάσματος Του, δίχως να παραβιάζει την ελεύθερη βούλησή του. Σε αυτή λοιπόν την έρημο του Χοζεβά, μέσα από τον αγώνα της καθάρσεως των παθών, έλαμψαν οι ένδοξοι Πατέρες μας, Ιωάννης και Γεώργιος, αφήνοντας το πνευματικό αυτό εργαστήριο, την Ιερά Μονή στην οποία βρισκόμαστε απόψε, κληρονομιά αγωνιστικού φρονήματος, σε όλους μας. Σε όποιον ασφαλώς επιθυμεί να αγωνιστεί.
Τον αγιασμένο αυτό χώρο γνωρίζετε καλά κι εσείς, Μακαριώτατε, από πολλών ετών. Κατά το παρελθόν εφαρμόσατε και εδώ, αυτό το οποίο- αδιαμφισβήτητα-εφαρμόζετε και σήμερα. Δηλαδή την καθημερινή, ανελλιπή συμμετοχή και βίωση των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας.
Διότι πραγματικά βλέπουμε στο παράδειγμά Σας, ότι η ζωή του κάθε Χριστιανού, αλλά κατ” εξοχήν του μοναχού, πρέπει να έχει ως κέντρο την Αγία Τράπεζα. Η μυστηριακή ζωή είναι Χριστοκεντρική και πολύ την ευνοεί η ησυχία της ερήμου. Μέσα στον ιερό χώρο αυτής της μοναξιάς, ξεκινούν μαγευτικά μονοπάτια Θεογνωσίας.
Στο κέντρο της ερήμου που ζούμε, στις ώρες της μονώσεως και της ησυχίας, όταν ο άνθρωπος θελήσει, βρίσκει το Θεό πιο εύκολα. «Χρήσιμόν γαρ ταῖς προσευχαῖς καί τό ὄρος καί ἡ νύξ καί ἡ μόνωσις, ἡσυχίαν καί τό ἀπερίσπαστον καί γαλήνην παρέχοντα», (Ευθυμίου Ζιγαβινού, Ερμηνεία του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου PG 129,436).
Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Στην έρημο του Χοζεβά, απευθύνουμε μετά μεγίστης χαράς και ειλικρινούς, υιϊκής αφοσιώσεως προς το Τίμιο και Σεπτό πρόσωπο Σας, το «ὡς εὖ παρέστητε». Δεύτε πανηγυρίσωμεν φιλάγια και Χριστοκεντρικά την μνήμη των οσίων κτιτόρων, Πατέρων μας, Ιωάννου και Γεωργίου».
Ευθύς αμέσως ο Μακαριώτατος προεξήρξε της εορτής της μνήμης των Αγίων Ιωάννου και Γεωργίου των Χοζεβιτών η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος εις νυκτερινήν αγρυπνίαν, συλλειτουργούντων Αυτώ του Πατριαρχικού Επιτρόπου Ιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου, του Γέροντος Αρχιγραμματέως Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του καθηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Κωνσταντίνου και μετεχόντων ευλαβών φιλεόρτων χριστιανών, μοναχών και μοναζουσών, φιλερήμων εντοπίων και προσκυνητών.
Προς το ευσεβές εκκλησίασμα τούτο εκήρυξε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος έχοντα ελληνιστί ως έπεται:
«Βαπτίζεται Χριστός, ο τον κόσμον φωτίζων. Εξ ύψους ο Πατήρ εμαρτύρησε λέγων· Ούτός εστιν ο Υιός μου, εν ω ηυδόκησα, αυτού ακούετε. Ούτός εστιν, ο φωτίζων την οικουμένην τη ευσπλαχνία αυτού, ο βαπτισθείς και σώσας ως Θεός, το γένος των ανθρώπων», λέγει ο μελωδός της Εκκλησίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς προσκυνηταί και ευσεβείς Χριστιανοί,
Την θείαν εξ ύψους μαρτυρίαν του Πατρός, ότι «ούτός εστίν ο Υιός μου, εν ω ηυδόκησα, αυτού ακούετε», ενστερνισάμενος και ο σήμερον τιμώμενος εν τω τόπω της ασκήσεως αυτού Όσιος Γεώργιος ο Χοζεβίτης συνήγαγεν ημάς πάντας εν τη ευχαριστιακή ταύτη συνάξει.
Ο Όσιος Πατήρ ημών Γεώργιος, καταληφθείς θείω έρωτι, «των τόπων των αγίων της Σιών, προς τούτους επεδήμησεν κακεί διαμεμένηκεν έως θανάτου, πιέζων πόνοις την σάρκα του», λέγει ο μελωδός αυτού.
Επεδήμησεν δε προς τους αγίους τούτους τόπους, διότι ούτοι συμπεριλαμβάνονται εις τα περίχωρα του Ιορδάνου ποταμού, ένθα εβαπτίσθη ο Ιησούς υπό του Ιωάννου και κατήλθε το Πνεύμα το Άγιον ωσεί περιστερά επ’ αυτόν και ένθα φωνή εγένετο εκ των ουρανών: «Συ ει ο Υιός μου ο αγαπητός εν ω ηυδόκησα», κατά τον Ευαγγελιστήν Μάρκον, (Μαρκ. 1, 9).
Την σημασίαν του γεγονότος τούτου, της θείας δηλονότι Επιφανείας του Σωτήρος ημών Χριστού εν τω Ιορδάνη ποταμώ διατυπώνει θαυμασίως ο μελωδός λέγων: «Τα ρείθρα ηγίασας τα Ιορδάνεια. Το κράτος συνέτριψας της αμαρτίας, Χριστέ ο Θεός ημών. Υπέκλινας τη παλάμη σεαυτόν του Προδρόμου και έσωσας εκ της πλάνης των ανθρώπων το γένος, διό σε ικετεύομεν. Σώσον τον κόσμον σου».
Με άλλα λόγια, αγαπητοί μου, ο Σωτήρ ημών Χριστός διά της θείας αυτού Επιφανείας εν τοις ρείθροις του Ιορδάνου συνέτριψε το κράτος, την δύναμιν της αμαρτίας, ενδύων εν εαυτώ την ανθρωπίνην ημών φύσιν με το καινούργιον, το νέον ένδυμα της αφθαρσίας.
Αυτό το μέγα μυστήριον της θείας επιφανείας λαμβάνει χώραν κατά τον θείον βάπτισμα των πιστευόντων εις τον εκ των αγνών αιμάτων της αειπαρθένου Μαρίας σαρκωθέντα και ενανθρωπήσαντα Θεόν και Σωτήρα ημών, Κύριον Ιησούν Χριστόν, ως κηρύττει και ο σοφός Παύλος λέγων: «πάντες γαρ Υιοί Θεού εστε διά της πίστεως εν Χριστώ Ιησού· όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε», (Γαλ. 3, 26-27).
Καί διερωτώμεθα ,πως δύναταί τις να ενδυθή τον Χριστόν;
Ο Χριστός αγαπητοί μου, ο Υιός του Θεού Πατρός είναι το δεύτερον πρόσωπον της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος. Το πρόσωπον του Χριστού, το οποίον έλαβε την ανθρωπίνην ημών σάρκα και μορφήν, γενόμενος τέλειος άνθρωπος άνευ βεβαίως της αμαρτίας. Εν αυτώ δε τω Χριστώ, ως λέγει ο μέγας Παύλος, «ηυδόκησε παν το πλήρωμα κατοικήσαι» ( Κολ. 1, 19). Το πλήρωμα δε τούτο είναι ολόκληρος η θεία φύσις, ολόκληρος η θεότης της Ομοουσίου Αγίας Τριάδος. Διά τούτο και ο υμνωδός λέγει: «Φως εκ φωτός έλαμψε τω κόσμω, Χριστός ο Θεός ημών ο επιφανείς Θεός. Τούτον λαοί προσκυνήσωμεν».
Καθίσταται πλέον εναργές ότι ο Άγιος Τριαδικός Θεός είναι φως απρόσιτον και άκτιστον. Αυτό ακριβώς είναι και το ένδυμα του Χριστού. Το φως «το αγιάζον και φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον».
Αυτό ακριβώς το ένδυμα του θείου και αγιαστικού και απροσίτου φωτός ενεδύθη και ο σήμερον τιμώμενος όσιος Πατήρ ημών Γεώργιος ο εκ Κύπρου ορμώμενος. Αυτού του ενδύματος του θείου φωτός του Αγίου Πνεύματος καλούμεθα να γίνωμεν κοινωνοί και μέτοχοι, ως ψάλλει και ο Άγιος Γερμανός ο μελωδός: «Το αληθινόν φως επεφάνη και πάσι τον φωτισμόν δωρείται. Βαπτίζεται Χριστός μεθ’ ημών, ο πάσης επέκεινα καθαρότητος ενίησι τον αγιασμόν τω ύδατι, και ψυχών τούτο καθάρσιον γίνεται, επίγειον το φαινόμενον και υπέρ τους ουρανούς το νοούμενον· διά λουτρού σωτηρία, δι’ ύδατος το Πνεύμα, διά καταδύσεως η προς Θεόν ημών άνοδος γίνεται. Θαυμάσια τα έργα σου Κύριε, δόξα Σοι».
Ευχαριστήσωμεν και ημείς, αγαπητοί μου αδελφοί, τον Κύριον και Θεόν ημών ότι ηξίωσεν ημάς τους αναξίους διά του τιμίου Βαπτιστού Ιωάννου του Προδρόμου ως και του μιμητού αυτού γενομένου Οσίου Πατρός ημών Γεωργίου να προσέλθωμεν εις τον περίχωρον τούτον τόπον του Ιορδάνου και ευχαριστιακώς να θαυμάσωμεν τα έργα της Αγίας και αμωμήτου ημών Ορθοδόξου Πίστεως, να θαυμάσωμεν την φιλανθρωπίαν του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού και το μέγα Αυτού έλεος».
Μετά την απόλυσιν της θείας Λειτουργίας η Πατριαρχική Συνοδεία και όλον το εκκλησίασμα παρεκάθισεν εις ευφρόσυνον μοναστηριακήν τράπεζαν.
Εν τέλει, ευλογών ο Μακαριώτατος και κατευοδούμενος υπό των Πατέρων της Αδελφότητος επέβη του τρακτέρ διά την άνοδον εις τα προπύλαια της Μονής και την εκείθεν δι’ αυτοκινήτου άφιξιν εις Ιεροσόλυμα.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.agioritikovima.gr
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: "Ὁ Πάτμιος" σημειώνει ὅτι ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χοζεβᾶ, Ἀρχιμ. π. Κωνσταντίνος Περαματζῆς, εἶναι απόφοιτος τῆς Πατμιάδος Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου