Ανοιχτή επιστολή προς την Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

 Στήν Πρόεδρό μας μέ ἀγάπη

ἀνοιχτή ἐπιστολή στήν Πρόεδρο 

τῆς Δημοκρατίας

Μητροπολίτου Φαναρίου Ἀγαθαγγέλου

Γενικοῦ Διευθυντοῦ τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

(ἀναδημοσίευση ἀπό τήν ἐφημερίδα
«ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» 21.2.2021)

  Ἕνα χαμόγελο γλυκειᾶς μελαγχολίας γιά τά χρόνια τῆς νιότης μου ζωγραφίσθηκε στό πρόσωπό μου καθώς ἦλθε στήνμνήμη μου, ἀναλογιζόμενος τόν τίτλο πού θά ἔδινα στίς σκέψεις μου, ἡ κινηματογραφική ταινία μέ τόν χαρακτηριστικό τίτλο «To Sir with love»(Στόν κύριό μας,τόν δάσκαλό μας ,μέ ἀγάπη), σέ σκηνοθεσία James Clavellκαί πρωταγωνιστή τόν SidneyPoitier. Χαρακτηριστικός τίτλος, πολύ δέ περισσότερο χαρακτηριστικά τά δρώμενα.Ἐπέλεξα αὐτόν τόν τίτλο, διότι μοῦ καλλιεργεῖ τήν διάθεση νά ἀπευθυνθῶ, ὡς Ἕλληνας πολίτης, μέ εἰλικρινῆ διάθεση, εὐγένεια καί σεβασμό πρός τήν Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κα Αἰκατερίνη Σακελλαροπούλου, γιά τήν σχέση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκ-κλησίας στόν τόπο μας μέ τό εὐσεβές Γένος τῶν Ἑλλήνων, λαμβάνοντας ἀφορμή ἀπό τίς δύο ἱστορικές ἐπετείους πού καλούμεθα νά ἑορτάσουμε.

  Ἡ θητεία Σας στήν Προεδρία, κυρία Πρόεδρε, συμπίπτει μέ δύο κορυφαῖα γεγονότα τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τήν ἐπέτειο τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας, τῆς συμπλήρωσης 200 ἐτῶν ἀπό τήν Ἐθνεγερσία του 1821, καί τήν ἐπέτειο 100 χρόνων ἀπό τήν Μικρασιατική Καταστροφή. Αὐτά τά γεγονότα δέν εἶναι μεταφυσικές ὑποθέσεις,πού ἐπαφίενται στήν κρίση τῶν ἀναζητήσεων ἑκάστου ἤ τά κριτήρια τῆς ἰδεοληψίας του, ἀλλά εἶναι ἡ ἱστορία τοῦ Γένους μας, χειροπιαστή, βιωμένη, ζῶσα, καθημερινή μνήμη. Εἶναι ἱστορία πόνου, θυσίας, ἀγώνων, πιστότητας στήν συνείδηση, αἵματος, δακρύων, θανάτου ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος.

Ὁ ἀγωνιστής Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ἔλεγε: «Ὁ Θεός ἔβαλε τήν ὑπογραφή του γιά τήνσωτηρία τῆς πατρίδος καί δέν τήν παίρ-νει πίσω».Καί ὁ ὅρκος τῶν ἀνδρῶν τοῦ Ἱεροῦ Λόχου ἀνέφερε: «Ὡς Χριστιανός Ὀρθόδοξος ὁρκίζομαι νά διαμείνω πιστός εἰς τήν θρη-σκείαν μου καί εἰς τήν πατρίδα μου. Ὁρκίζομαι νά χύσω καί αὐτήν τήν τελευταία ρανίδα τοῦ αἵματός μου ὑπέρ τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος μου. Νά χύσω τό αἷμα μου, γιά νά νικήσω τούς ἐχθρούς τῆς θρησκείας μου ἤ νά ἀποθάνω ὡς Μάρτυς γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό». Γι’ αὐτό καί σέ κάθε Θεία Λειτουργία κατά τήν Μεγάλη Εἴσοδο ὁ Ἐπίσκοπος μνημονεύει «τῶν ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος εὐσεβῶς ἀγωνισαμένων καί εὐκλεῶς πεσόντων».Αὐτό τό λει-τουργικό ἦθος πηγάζει ἀπό τήν πίστη, τήν εὐσέβεια, τόν πόνο, τούς ἀγώνες, τήνθυσία, τό μαρτύριο, τούς διωγμούς τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ λαοῦ μας,πού ἀνέδειξαν Νεομάρτυρες καί Φιλοπάτριδες.Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέ τό «κρυφό σχολειό» καί τό Ψαλτήρι διέσωσε τήν ἑλληνική γλώσσα καί τήν αὐτοσυνειδησία τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων. Ὀρθοδοξία καί Ἑλλάδα εἶναι ἔννοιες ἄρρηκτα δε-μένες καί συνυφασμένες ἱστορικά. Δέν πρόκειται συνεπῶς μόνο περί μιᾶς ἐθνικῆς ἐπετείου, ἀλλά περί συζεύξεως, ἀλληλοπεριχωρήσεως, κοινῆς πορείας καί ἀδιατάρακτης ἑνότητας Ἑλληνισμοῦ καί Ὀρθο-δοξίας.

Σήμερα, 200 χρόνια μετά τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση, ἡ πολι-τική ἐπιδιώκει τήνμεταχείριση τῶν λαῶνγιά τήνστήριξη ροσω-πικῶν, ἐθνικιστικῶν, φυλετικῶν, διεθνῶν στρατηγικῶν καί ἄλλων συμφερόντων. Εἴμαστε μάρτυρες μιᾶς δαιμονικῆς καταστάσεως βίας καί τρομοκρατίας. Ἄνθρωποι χάνονται, δολοφονοῦνται ἀνυποψία-στοι, πεινᾶνε, ἀσθενοῦν, φοβοῦνται, ἐνῶ ἡ θάλασσα ἔγινε νεκρο-ταφεῖο ἐλπίδων. Ποῦ λόγος γιά τό δικαίωμα στήνζωή, γιά τό θεῖο δῶρο τῆς εἰρήνης, γιά τήν ἀμοιβαιότητα καί τήν ἀλληλεγγύη, πού δίνουν νόημα στήν καθημερινή βιοτή καί στήν ὕπαρξή μας;

Εἶναι δυστυχῶς γεγονός ὅτι κάποιες φορές οἱ ἄνθρωποι τῆς ἰδεοληψίας καί τῆς ἐξουσίας σέὅλα τά ἐπίπεδα,λόγῳ ἑνός διαφορε-τικοῦ ἀξιακοῦ κώδικαπού καλλιεργεῖται (ἄν δέν ἐπιβάλλεται) ἀπό μιάνἄλλη κουλτούρα, μιά δική τους ἀντίληψη γιά τόν χριστιανι-σμό, πού δέν διαφέρει ἀπό τά οὐσιώδη χαρακτηριστικά μιᾶς νεο-προτεσταντικῆς ἠθικῆς,ἀποδίδουνστόν ἑαυτό τους μιά γήινη ταυτότητα πού τούςγεμί-ζει ἔπαρση, καί νομίζουνὅτι εἶναιπιό ἀγω-νιστέςἀπό ἐκείνους πού τούς συντρίβει ἡ ἱστορία, ἤ τούς ἀπο-γοητεύει ὁ κόσμος, ἤ ἀγωνίζονται μαζί τουςγιά ἕνανκόσμο δίκαιο καί εἰρηνικό, ἁπλό καί ἀνεπιτήδευτο, ἀγαπητικό καί ἐλπιδοφόρο «ἐν γῇ ἐρήμῳ, ἐν δίψει καύματος, ἐν γῇ ἀνύ-δρῳ»(Δευτερ. 32,10).Αὐτή ἡ πραγματικότητα ἐκφράζει σε ὅλες τίς περιπτώσειςἕνανἐπαρχιωτισμό, δηλαδή μιά στεῖρα πραγματικότητα ἐνάντια στήν καθολικότητα καί τήν οἰκουμενικότητα, μιά πραγματικότητα μίζε-ρη καί κακόμοιρη,ἡ ὁποία ἐξαγριώνει, πληγώνει, φθείρει καί δια-φθείρει συνειδήσεις, θέλει ὀπαδούς καί ὄχι μέλη.

Ἡ ἐπέτειος τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας, αὐτή ἡ μοναδική ἐπέ-τειος, ἡ γιορτή τῶν Ἑλλήνων καί τῆς δημοκρατίας, πού καλούμεθα νάτήν γιορτάσουμε μέδέος, συγκίνηση, χαρά, ἐνθουσιασμό, ἐλπίδα, προσδοκία, δοξολογία, εὐχαριστία, εὐγνωμοσύνη, ὅραμα καί ἐνθου-σιασμό, μᾶς φωτίζει νά διακρίνουμε τά χαρακτηριστικά τοῦ εὐσε-βοῦς Γένους τῶν Ἑλλήνων, τήνσημασία καίσυνέχεια τῆς ἱστορικῆς ἰδιοπροσωπείας καί ἐκκλησιαστικῆς αὐτοσυνειδησίας τοῦ Νέου Ἑλ-ληνισμοῦ, γιάνάμπορέσουμε νάμοιρασθοῦμε μέὅλη τήν Οἰκουμέ-νη τόὅραμά μας γιά μιά ἄλλη πρόταση-ποιότητα ζωῆς πού θά καρ-ποφορεῖ σέ πολλές πλευρές τῆς ἱστορίας τῆς Πατρίδας, τῆς Εὐρώ-πης, ὅλου τοῦ κόσμου.

Ἡ ἁγιοτόκος αὐτή Πατρίδα, ἡ Ἑλλάδα μας, μέ τόσους Ἁγί-ους, Ἀποστόλους, Πατέρες, Ὁμολογητές, Ὅσιους, Ἀσκητές, Μάρτυ-ρες καί Νεομάρτυρες,Ἀγωνιστές καί Ἥρωες,διακράτησε τήν πα-τρώα πίστη καί εὐσέβεια, τήν πατερική διδασκαλία καί παράδοση, διεφύλαξε τήν ἰδιοπροσωπία καί συνείδηση τοῦ Γένους μέ θυσίες, αἷμα, διδαχήκαί λειτουργική ζωή. Ἱστορικά δέ καλεῖται καί πάλι αὐτή ἡ Πατρίδα σέ ἕναν κόσμο, ὅπου ὑπάρχει ἡ πρόκληση νά ξεχνᾶμε ἤ νά ἀγνοοῦμε ἤ νάἑρμηνεύουμε αὐθαίρετα σέ ὑπερ-θετικό βαθμό τήν ἱστορία, καί ἡ ραγδαία διάδοση τῶν προκλη-τικῶν προτάσεων τῆς παγκοσμιοποιήσεως, νά διαχειρισθεῖ τήν εὐθύνη τῆς ἐπανάκτησης τοῦ συλλογικοῦ μας παρελθόντος πού ἔπρεπε νά εἶναι μεταξύ τῶν πρώτων μας σχεδιασμῶν, ὅπως θά ἔλεγε καί ὁ UmbertoEco.

Κυρία Πρόεδρε,
               Στήν ἱστορική προσωπική Σας ἱστορία ἡ δύναμη αὐτοῦ τοῦ λαοῦ, οἱ ἀγῶνες του γιάἐλευθερία καίδημοκρατία, Σᾶς κατέστη σαν πρώτη Ἑλληνίδα πολίτη αὐτῆς τῆς Πατρίδας. Τώρα πλέον εἶσθε ἡ πρώτη πού καλεῖσθε νά γίνετε μυροφόρα, τιμῶσα μέτά μῦρα τῆς τιμῆςκαί τῆς μνήμηςτούς Μάρτυρες, τούς Νεομάρτυρες, τούς Ἀγωνιστές καί Πατέρες μας, ἀλλά νά γίνετε καίμοιροφόρα, ἀφοῦ συνδέεσθε μέτήν ἱστορική πορεία καίτόὅραμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς καί τῆς οἰκουμένης στό παρόν καί τό μέλλον. Ἀξίζει, κυρία Πρόεδρε, νά δώσετεσέ ὅλους τήν μαρτυρία, μέ ὅποιο κόστος, ὅτι ὁ ἄνθρωπος, γιά νά ζήσει, καλεῖται νά ἐπιλέξει νά παραμείνει ἄνθρωπος.Ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ ἄνθρωπος!Αὐτό τό μήνυμα εἶναι ἡ οὐσία τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης! Αὐτό εἶναι τόμήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, καί γι’ αὐτό ἡ Ἐκκλησία, ὅταν Σᾶς ὑποδέχεταισέ ἐπίσημες κορυφαῖες στιγμές, πού σημάδεψαν ἱστορικά τήν κοινή πορεία Γένους καί Ὀρθοδοξίας, προτάσσει ἐνώπιόν Σας,διάτῶν τιμίων χειρῶντοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου, τό ἱερό Εὐαγγέ-λιο, γιά νά τό ἀσπασθεῖτε!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: https://www.exapsalmos.gr/2021/02/21/anoichti-epistoli-pros-tin-proedro-tis-dimokratias/