Το πνεύμα των Χριστουγέννων,.

Ο Υπερκαταναλωτισμός 

και η Μοναξιά των Γιορτών

Η αντίστροφη μέτρηση για τα Χριστούγεννα έχει ήδη ξεκινήσει και μαζί ο προγραμματισμός για όλα όσα σχεδιάζει κάποιος να κάνει. Πού θα πάει, τι θα αγοράσει, πότε θα πάρει άδεια από την εργασία του, τι δώρα θα πάρει για τα αγαπημένα του πρόσωπα; 

Οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς είναι μία περίοδος έντονα φορτισμένη συναισθηματικά, δημιουργεί για πολλούς μία προσμονή, μία λαχτάρα, αλλά και για άλλους θλίψη και πόνο. 

Μέρες γιορτινές που περνάει κάποιος με τα αγαπημένα του πρόσωπα. Η οικογένεια, οι φίλοι, οι συγγενείς, οι συνεργάτες πλαισιώνουν τον περίγυρο με τον οποίο κυλούν οι μέρες των γιορτών, με φαγοπότι, διασκέδαση, ξεκούραση, κουβέντα, βόλτες και ταξίδια. 

Δυστυχώς αυτό δεν ισχύει για όλους. 
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν να έρθουν αυτές οι μέρες γιατί δεν έχουν κανέναν να τις μοιραστούν. 
Άλλοι στους δρόμους και στα παγκάκια, άλλοι σε άσυλα και διάφορα ιδρύματα, εγκαταλελειμμένοι, άλλοι στο σπίτι τους, μόνοι, χωρίς συντροφιά. 
Δεν έχουν σπίτι, δεν έχουν οικογένεια, δεν έχουν τίποτα. Δεν θα ακούσουν τα χρόνια πολλά από κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο, δεν θα νιώσουν τη ζεστασιά του σπιτιού, δεν θα ζήσουν την αγωνία να ανοίξουν το δώρο τους, να δουν τι έχει μέσα και να χαμογελάσουν σαν μικρά παιδιά, δεν θα απολαύσουν το γιορτινό τραπέζι, δεν θα μετρήσουν μαζί αντίστροφα να υποδεχτούν το νέο έτος, δεν θα τους αγκαλιάσει κανείς, δεν θα ακούσουν μία γλυκιά κουβέντα από κανέναν. 
Μία διαρκής σιωπή θα σκεπάζει αυτές τις μέρες και θα προκαλεί θλίψη, μοναξιά, ψυχικό πόνο, αίσθημα αδικίας και απαισιοδοξίας. 

Τι νόημα έχουν οι γιορτές γι’ αυτούς τους ανθρώπους; 
Τι νόημα έχουν οι γιορτές για τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας και το μόνο που τους απασχολεί είναι να καταφέρουν να ζήσουν; 
Το μόνο δώρο που θέλουν είναι η ζωή. 
Και καθημερινά βρίσκονται σε έναν διαρκή αγώνα να παλέψουν την αρρώστια και να συνεχίσουν να αναπνέουν, να συνεχίσουν να κοιτούν τον ήλιο κι ας μην έχουν πολλά. 
Γιατί η αξία δεν βρίσκεται στα αντικείμενα. 

Από μία άλλη άποψη, η περίοδος των εορτών που έρχεται χαρακτηρίζεται από τον υπερκαταναλωτισμό. 

Αγορές, ψώνια, τεράστιες προμήθειες σε διάφορα τρόφιμα σαν να μην υπάρχει αύριο. 
Φαγητά, ποτά, γλυκά. Λαιμαργία και δίψα για τον κορεσμό της κοιλιάς. Άγχος για το γιορτινό τραπέζι. 
Άγχος για το τι θα φορέσουμε στο ρεβεγιόν. 
Πώς θα στολίσουμε το σπίτι μας να είναι ακόμη πιο γιορτινό και εντυπωσιακό. 
Τι δώρο θα πάρουμε στα παιδιά μας για να μην γκρινιάζουν. 
Πως θα επιμεληθούμε την εμφάνισή μας. 
Πού θα κάνουμε ρεβεγιόν. 
Έξοδα υπερβολικά, περιττά, που ίσως δεν είναι τόσο αναγκαία για να περάσει κάποιος όμορφα τις γιορτές, όταν υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν τίποτα. Συμπεριφορά που δείχνει μία λατρεία προς τα αντικείμενα, έμφαση στο φαίνεσθε και στον εντυπωσιασμό. 

Και κάπου εκεί χάνεται η ουσία. 
Πού βρίσκεται τελικά η μαγεία των εορτών; Θα αναρωτηθεί κανείς ….δεν πρέπει να γίνονται όλα αυτά; 
Ασφαλώς, αλλά με μέτρο. Ίσως τελικά δεν χρειάζονται τόσες σπατάλες, τόσο άγχος για την ποσότητα, τόσο επιμονή για την εικόνα. 
Ίσως τελικά δεν χρειάζεται τόση χλιδή, τόση πολυτέλεια. 
Η ζωή είναι ωραία ακόμη κι αν είναι απλή. 
Ποιος δεν θυμάται τον Εμπενέζερ Σκρουτζ, τον φιλάργυρο και σκληρόκαρδο ήρωα του Τσαρλς Ντίκενς από το κλασικό διήγημα Χριστουγεννιάτικη Ιστορία. 

Τι να τα κάνεις τα πλούτη όταν είσαι μόνος και δεν μοιράζεσαι; Όταν έχεις καρδιά σκληρή σαν πέτρα και δεν νοιάζεσαι για τον συνάνθρωπό σου; 

Η αγάπη και η ανθρωπιά είναι συναισθήματα που πρέπει να μας διακατέχουν αυτές τις μέρες. Κι ας φορέσουμε κάτι πιο απλό, ας φάμε λίγο πιο λιτά, ας ζήσουμε λίγο πιο απλά. Και το σημαντικότερο, να μην ξεχνάμε τους ανθρώπους που αγαπάμε, ακόμη κι αν είναι μακριά. 
Όλοι έχουμε ανάγκη τα αγαπημένα μας πρόσωπα αυτές τις μέρες. Ένα τηλεφώνημα στους γονείς και παππούδες, που ίσως είναι μακριά, ένα πιάτο φαγητό και ένα ζεστό ρούχο σε έναν άστεγο, οικονομική βοήθεια σε μία οικογένεια που παλεύει να επιβιώσει, μία γλυκιά κουβέντα στους δικούς μας ανθρώπους, μία κίνηση αγάπης και αλληλεγγύης αρκούν για να μπορεί να πει κάποιος ότι τον διακατέχει το πνεύμα των Χριστουγέννων. 

Ας προσφέρουμε ότι μπορούμε στον συνάνθρωπο που έχει ανάγκη, ας κάνουμε μία κίνηση ανθρωπιάς, ας δείξουμε την αγάπη μας, ας εκφράσουμε τα συναισθήματά μας, ας γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.  

Άρθρο της δημοσιογράφου, Τάνιας Ώττα, που ζει στην Σιάτιστα Βοίου. 

Πηγή: otavoice.gr 

antikleidi

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι