Η Μαρία από τη Μεσοποταμία ....

“Θέλω να μάθει ο κόσμος τι έκανα”. 

Συγκινεί η πρώτη φοιτήτρια στην Ελλάδα με σύνδρομο Dow

Η Μαρία Νίτσα έγινε η πρώτη φοιτήτρια στην Ελλάδα με σύνδρομο Down. Αποφοίτησε από το Λύκειο Μεσοποταμίας, στην Καστοριά, και πέρασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών Φλώρινας.

Το σύνδρομο Down δεν στάθηκε εμπόδιο στα όνειρά της. Μελετούσε 12 χρόνια και απέδειξε ότι η τίποτα δεν είναι αδύνατο, όταν υπάρχει θέληση και πίστη σε αυτό που κάνεις.

“Θέλω να μάθει ο κόσμος τι έκανα”, λέει χαρακτηριστικά. Και έτσι πρέπει! Να μάθει ο κόσμος τι έκανε, για να παραδειγματιστεί από την Μαρία…

-«Ποιο πιστεύετε ότι είναι το πιο άρρωστο πράγμα που μπορεί να μπει στη ζωή ενός ανθρώπου»; 

-«Το πιο άρρωστο πράγμα που μπορεί να συμβεί, νομίζω ότι είναι η κρίση των αληθινών αξιών, της φιλίας, της αγάπης και της ισότητας των ανθρώπων. Έτσι κυβερνούν ολοκληρωτικά οι υλικές αξίες και αυτό είναι άρρωστο»...

 Ακριβώς τέσσερα χρόνια πριν, την Κυριακή 6 Οκτωβρίου του 2013, το BHMAmagazino, δημοσιεύει τη συνέντευξη του 39χρονου Πάμπλο Πινέδα (απόσπασμα παραπάνω), του πρώτου στην Ευρώπη πτυχιούχου πανεπιστημίου που πάσχει από σύνδρομο Down. Την Τετάρτη 18 Οκτωβρίου 2017, η Μαρία Νίτσα από την Μεσοποταμία, που πάσχει από σύνδρομο Down αλλά και διαβήτη, μας κάλεσε στο προαύλιο του Λυκείου Μεσοποταμίας μια μέρα μετά την εγγραφή της στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών Φλώρινας, όπου πέρασε, έπειτα από 12 χρόνια μελέτης. Φόρτωσα λοιπόν μια κάμερα και πήγα... Του Μάρκου Πετρόπουλου Η Μαρία πάλεψε 12 ολόκληρα χρόνια στα ίσα για το όνειρό της. Πάλεψε στα ίσα με το σύνδρομο Down και με το διαβήτη, με τη γεωγραφία, τα μαθηματικά και τη χημεία, για να αποδείξει «εξ αμελείας» κάτι πολύ απλό: Πως δεν είναι τίποτα να πεθάνεις, αλλά είναι τρομακτικό να μη ζεις. Πως το μεγαλείο και η δύναμη της ανθρώπινης ψυχής, δε λογαριάζει εμπόδια, ασθένειες, δυσκολίες. Και πως κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σου βάλει όρια, αν εσύ θες να τα σπας. -Θα τραβάς με κάμερα; με ρώτησε η Μαρία, ενώ προσπαθούσα να βολέψω στο πλάνο εκείνη, την μητέρα της, Ελένη, και την φίλη της και εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής στο 9ο Δημοτικό σχολείο Καστοριάς, Βιβή Αντωνίου.   - Ναι, αλλά αν δεν θέλεις, δε θα το δείξουμε, της απάντησα. -Όχι θέλω. Θέλω να μάθει ο κόσμος τι έκανα, μου απάντησε. Κι έτσι, λοιπόν, εκεί, στο προαύλιο του Λυκείου Μεσοποταμίας καθίσαμε στα σκαλάκια, η Μαρία, η μητέρα της Ελένη και η Βιβή, και εγώ ρώτησα τη Μαρία γιατί ήθελε να το κάνουμε αυτό. «Γιατί τελείωσα το λύκειο και πέρασα στη σχολή που ήθελα και είμαι πολύ περήφανη για αυτό» μας λέει. «Και γιατί ήθελα πολύ να γίνει, επειδή μου αρέσουν τα παιδιά»... ΠΗΓΗ:www.sentra.com.gr