ΠΟΥ ΕΧΑΣΕ ΤΟ ΠΟΔΙ ΤΟΥ ΔΙΝΕΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ
.jpg)
"Όλα
συμβαίνουν σ΄ αυτούς που μπορούν να τ΄ αντέξουν!.."
Της Pοδούλας Λουλουδάκη
Εκείνο το πρωί, κατακαλόκαιρο κι η Ρόδος πάγωσε. Τον Ιούνιο που μας πέρασε, ο Μιχάλης Σεΐτης, ο αθλητής της, οδηγώντας μηχανή βρήκε μπροστά του τους πάγκους της λαϊκής! Ήταν πέντε τα ξημερώματα, με ορατότητα καμία και τελικά έχασε το πόδι του!
Ένας αθλητής του στίβου που έχασε το πόδι του! Η συνέχεια δεν είναι αυτή που θα περίμενε κανείς, γιατί… δεν ξέρω πώς, αλλά ακουμπά τα δυό του χέρια και σηκώνεται! Πόσο γρήγορα σηκώθηκε, πόσο αμέσως έκανε το επόμενο βήμα και προχωρά μ΄ αυτό… Τα νιάτα αστράφτουν πάνω του, τίποτα δεν δείχνει τι πέρασε τόσο πρόσφατα, «ήμουν έτοιμος, μου λέει, μέσα μου προετοιμαζόμουν γι αυτό»! Δεν ξέρω πού γίνονται οι Αιγαιοπελαγίτικοι αγώνες στις 5 Οκτωβρίου, αλλά λέω να πάμε όλοι γιατί θα τρέξει, «έτσι για τη συμμετοχή», αφού έχει βάλει στόχο την παραολυμπιάδα του 2016, σε πείσμα της μοίρας που του φέρθηκε μπαμπέσικα, αλλά δεν θα της κάνει τη χάρη να τον ορίζει άλλο.
Τι σε απασχολεί αυτή τη στιγμή, πια είναι η έννοια σου;
Σκέφτομαι την προετοιμασία μου για την παραολυμπιάδα του 2016! Έχω ξεκινήσει ενδυνάμωση για να μπω δυνατά στην προετοιμασία και θέλω να τα καταφέρω να τρέξω στους Αιγαιοπελαγίτικους αγώνες στίβου, στις 5 Οκτωβρίου αν και είναι πολύ νωρίς, έτσι για τη συμμετοχή. Είναι τρεις μήνες από το ατύχημα, κι ένα μήνα που φοράω την πρόθεση, το προσθετικό μέλος.
Ποιο ήταν το άθλημά σου πριν το ατύχημα;
Τα 400 μέτρα με εμπόδια και ενίοτε το άλμα εις ύψος. Από 5 χρονών ξεκίνησα στις Ακαδημίες. Στα 10 μου πήγα στο άλμα εις ύψος, στα 15 μου έκανα άλμα στο 1.85, συνέχισα στα 110 μέτρα με εμπόδια και στα 16 μου μπήκα στην Εθνική Ομάδα Παίδων, στα 400 μέτρα με εμπόδια. ʼφησα τα εμπόδια και τώρα έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα θα κάνω 100, 200 και 400 μέτρα.
Πώς ήρθαν τα πράγματα, τι έγινε εκείνη τη νύχτα;
Ξημέρωνε 20 Ιουνίου, 5:20 το πρωί επέστρεφα στο σπίτι μου, με μηχανή μεσαίου κυβισμού. Φτάνοντας στην οδό Βύρωνος ο δρόμος ήταν σκοτεινός, χωρίς καθόλου σήμανση, κι εκείνη την ώρα στην πορεία μου βρήκα πάγκους της λαϊκής. Ήταν μέσα στο ρεύμα μου, θα πρέπει να ήταν στημένοι από ώρα εκεί.
Καθυστέρησες να τους δεις;
Οι πάγκοι ήταν στη μέση του δρόμου, ήταν σκοτάδι, προσπάθησα να τους αποφύγω, πάτησα τα φρένα της μηχανής η μηχανή γλιστρούσε σ΄ εκείνο το σημείο του δρόμου, κάτω είχε γλίτσα δεν ήταν καθαρό το οδόστρωμα. Δεν μπορούσα να το αποφύγω εντελώς, από το απέναντι ρεύμα ερχόταν φορτηγό. Στον ελιγμό που έκανα χτύπησε το δεξί μου πόδι στον πάγκο. Αν δεν έκανα ένα μικρό ελιγμό θα γίνονταν ακόμα χειρότερα. Χτυπώντας το πόδι μου έφυγα από τη μηχανή, ξαφνικά βρέθηκα στο οδόστρωμα. Είδα το πόδι μου κομμένο και διαλυμένο στο δρόμο.
Είχες τις αισθήσεις σου;
Ναι, άρχισα να φωνάζω τους ανθρώπους της λαϊκής για να καλέσουν ασθενοφόρο. Δεν πήρα απάντηση, έβγαλα το κινητό μου κάλεσα το ασθενοφόρο εγώ!
Οι άνθρωποι της λαϊκής είδαν? Σε είδαν πεσμένο κάτω;
Είδαν. Ξέπλεναν τους πάγκους από τα αίματα! Ήθελαν να αποφύγουν τυχόν ευθύνες.
Δεν ήρθαν κοντά όταν τους φώναζες, δεν σε βοήθησαν;
Όχι!
Πόσο έμεινες στο οδόστρωμα μόνος σου;
Μετά το ΕΚΑΒ πήρα αμέσως το φίλο μου με τον οποίο ήμασταν μαζί και μόλις είχαμε χωρίσει. Ήρθε σε πέντε λεπτά.
Σ΄ αυτά τα πέντε λεπτά δεν ήρθε κοντά σου κανείς;
Κανείς, μέχρι που ήρθε ο φίλος μου και αμέσως ήρθε κι η Τροχαία.
Το ασθενοφόρο;
Είχα τηλεφωνήσει στο 166 που βγαίνει στα κεντρικά, τους είπα ότι είμαι σε μια οδό που δεν ξέρω ακριβώς πια είναι, αλλά βρίσκεται κοντά στο γήπεδο και στο πάρκο. Μου ζήτησαν το ακριβές σημείο, την οδό, μου έδωσαν ένα σταθερό τηλέφωνο της Ρόδου να επικοινωνήσω. Πήρα τηλέφωνο σ΄ αυτό.
Μόνος σου, με κομμένο πόδι έπαιρνες τηλέφωνα;
Με κομμένο πόδι, έχανα ήδη πολύ αίμα, συνολικά μέχρι το τέλος χρειάστηκα 15 φιάλες αίμα. Θα πρέπει να κατάλαβαν πού βρίσκομαι όταν τους πήρα στο σταθερό τηλέφωνο στη Ρόδο. Όταν ήρθε όμως ο φίλος μου του έδωσα το κινητό μου να μιλήσει ξανά.
Τι έγινε μετά;
Μετά θυμάμαι να χάνω τις αισθήσεις μου και να μου φωνάζουν για να επανέλθω. Δυό φορές έγινε αυτό μέχρι να φτάσω στο νοσοκομείο. Στο νοσοκομείο οι γιατροί καθάρισαν το πόδι μου που μάζεψε ό,τι είχε ο δρόμος και το σώμα μου, που ήταν όλο γεμάτο αίματα. Μ΄ έβαλαν στο χειρουργείο, κράτησε οκτώ ώρες. Ξύπνησα δύο η ώρα το μεσημέρι, ήμουν σ΄ άλλο κόσμο. Μου είπαν πως έκαναν ό,τι μπορούσαν για να σώσουν το πόδι, κι ότι οι επόμενες μέρες θα ήταν κρίσιμες. Πιστεύω ότι οι γιατροί του Νοσοκομείου της Ρόδου έκαναν ό,τι μπορούσαν και τους ευχαριστώ.
Τι δεν πήγε καλά τελικά;
Το πόδι είχε παντού σίδερα, ράμματα... Το πρόβλημα ήταν πως είχαν καταστραφεί τα αγγεία, δούλευε μόνο ένα. Όσο δούλευε το αγγείο γινόταν η αιμάτωση και υπήρχαν ελπίδες. ΄Ωσπου μια μέρα σταμάτησε να δουλεύει το αγγείο. Μπήκα για δεύτερο χειρουργείο, για να γίνει ο ακρωτηριασμός.
Πόσο έμεινες στο Νοσοκομείο;
Λίγο περισσότερο από ένα μήνα. Ξαπλωμένος, κι ακίνητος στο ίδιο σημείο.
Δεν μπορεί να ήσουν από την αρχή τόσο δυνατός!
Ο άνθρωπος έχει μεγάλη δύναμη μέσα του, το κατάλαβα κι εγώ τότε. Αναγκάζεσαι να βρεις τη δύναμη για να δώσεις και στους άλλους, κι οι πρώτοι που την χρειάζονταν ήταν η οικογένειά μου.
Οι φίλοι σου ήταν κοντά σου;
Ήρθαν αμέσως κοντά μου, από την πρώτη στιγμή. Πολύς κόσμος…
Τι έγινε στο δεύτερο χειρουργείο;
Έγινε ακρωτηριασμός και το καλό της υπόθεσης είναι ότι έγινε κάτω από το γόνατο. Κι εκεί άρχισα να κάνω σχέδια για το μετά, την παραολυμπιάδα.
Τόσο γρήγορα, ήταν ίσως η άμυνά σου, αυτό από το οποίο θα μπορούσες να κρατηθείς!
Μπορεί, όλα συμβαίνουν σ΄ αυτούς που μπορούν να τ΄ αντέξουν. Το κάθε τι. ʼρχισα να σκέφτομαι το επόμενο βήμα, το πότε θα ξαναμπώ στο γήπεδο. Κι όλα πια γίνονταν γι αυτό. Βγήκα, πέρασαν δύο μήνες από το ατύχημα, κι ένας μήνας από το Νοσοκομείο και πήγα στην Αθήνα για το πρόσθετο μέλος. Περπάτησα στα πρώτα πέντε λεπτά, πιο γρήγορα από το χρόνο που προβλέπεται. Πέρασε ένας μήνας, το νιώθω δικό μου.
Τι άλλαξε σ΄ εσένα αυτό το διάστημα;
Αυτό που σκέφτομαι είναι το φαινόμενο της πεταλούδας. Ότι αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα! Μια μικρή αλλαγή στη ροή μπορεί να προκαλέσει τεράστιες αλλαγές.
Πιστεύεις ότι ήταν στη μοίρα να σου συμβεί αυτό;
Εγώ δεν πίστευα στη μοίρα, ότι είναι όλα γραμμένα. Οδηγούσα αυτοκίνητο πια, μηχανή οδηγούσα παλιότερα. Έβαλα το αυτοκίνητο για σέρβις, πήρα ένα σκουτεράκι για να κινούμαι από ένα φίλο που έχει ενοικιαζόμενα μηχανάκια, αλλά το χρειάστηκε και μου έδωσε τη μηχανή. Εκείνη την πρώτη νύχτα έγινε το ατύχημα.
Βγήκες αμέσως έξω, δεν το κρυψες! Δεν το κάνουν άλλοι αυτό, συνήθως χρειάζονται πολύ χρόνο!
Δεν είναι εύκολο όμως όσο το βιώνω εγώ. Είδα παιδιά που το κρύβουν χρόνια μετά και δεν μπόρεσαν να το ξεπεράσουν. Ίσως να ήμουν έτοιμος γι αυτό!
Έχεις κινηθεί νομικά;
Ναι, εναντίον του Δήμου και των πολιτών. Θέλω να γίνει γρήγορα το δικαστήριο, θέλω να κλείσει μέσα μου αυτό το κομμάτι. Πάμε γι άλλα!
Της Pοδούλας Λουλουδάκη
Εκείνο το πρωί, κατακαλόκαιρο κι η Ρόδος πάγωσε. Τον Ιούνιο που μας πέρασε, ο Μιχάλης Σεΐτης, ο αθλητής της, οδηγώντας μηχανή βρήκε μπροστά του τους πάγκους της λαϊκής! Ήταν πέντε τα ξημερώματα, με ορατότητα καμία και τελικά έχασε το πόδι του!
Ένας αθλητής του στίβου που έχασε το πόδι του! Η συνέχεια δεν είναι αυτή που θα περίμενε κανείς, γιατί… δεν ξέρω πώς, αλλά ακουμπά τα δυό του χέρια και σηκώνεται! Πόσο γρήγορα σηκώθηκε, πόσο αμέσως έκανε το επόμενο βήμα και προχωρά μ΄ αυτό… Τα νιάτα αστράφτουν πάνω του, τίποτα δεν δείχνει τι πέρασε τόσο πρόσφατα, «ήμουν έτοιμος, μου λέει, μέσα μου προετοιμαζόμουν γι αυτό»! Δεν ξέρω πού γίνονται οι Αιγαιοπελαγίτικοι αγώνες στις 5 Οκτωβρίου, αλλά λέω να πάμε όλοι γιατί θα τρέξει, «έτσι για τη συμμετοχή», αφού έχει βάλει στόχο την παραολυμπιάδα του 2016, σε πείσμα της μοίρας που του φέρθηκε μπαμπέσικα, αλλά δεν θα της κάνει τη χάρη να τον ορίζει άλλο.
Τι σε απασχολεί αυτή τη στιγμή, πια είναι η έννοια σου;
Σκέφτομαι την προετοιμασία μου για την παραολυμπιάδα του 2016! Έχω ξεκινήσει ενδυνάμωση για να μπω δυνατά στην προετοιμασία και θέλω να τα καταφέρω να τρέξω στους Αιγαιοπελαγίτικους αγώνες στίβου, στις 5 Οκτωβρίου αν και είναι πολύ νωρίς, έτσι για τη συμμετοχή. Είναι τρεις μήνες από το ατύχημα, κι ένα μήνα που φοράω την πρόθεση, το προσθετικό μέλος.
Ποιο ήταν το άθλημά σου πριν το ατύχημα;
Τα 400 μέτρα με εμπόδια και ενίοτε το άλμα εις ύψος. Από 5 χρονών ξεκίνησα στις Ακαδημίες. Στα 10 μου πήγα στο άλμα εις ύψος, στα 15 μου έκανα άλμα στο 1.85, συνέχισα στα 110 μέτρα με εμπόδια και στα 16 μου μπήκα στην Εθνική Ομάδα Παίδων, στα 400 μέτρα με εμπόδια. ʼφησα τα εμπόδια και τώρα έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα θα κάνω 100, 200 και 400 μέτρα.
Πώς ήρθαν τα πράγματα, τι έγινε εκείνη τη νύχτα;
Ξημέρωνε 20 Ιουνίου, 5:20 το πρωί επέστρεφα στο σπίτι μου, με μηχανή μεσαίου κυβισμού. Φτάνοντας στην οδό Βύρωνος ο δρόμος ήταν σκοτεινός, χωρίς καθόλου σήμανση, κι εκείνη την ώρα στην πορεία μου βρήκα πάγκους της λαϊκής. Ήταν μέσα στο ρεύμα μου, θα πρέπει να ήταν στημένοι από ώρα εκεί.
Καθυστέρησες να τους δεις;
Οι πάγκοι ήταν στη μέση του δρόμου, ήταν σκοτάδι, προσπάθησα να τους αποφύγω, πάτησα τα φρένα της μηχανής η μηχανή γλιστρούσε σ΄ εκείνο το σημείο του δρόμου, κάτω είχε γλίτσα δεν ήταν καθαρό το οδόστρωμα. Δεν μπορούσα να το αποφύγω εντελώς, από το απέναντι ρεύμα ερχόταν φορτηγό. Στον ελιγμό που έκανα χτύπησε το δεξί μου πόδι στον πάγκο. Αν δεν έκανα ένα μικρό ελιγμό θα γίνονταν ακόμα χειρότερα. Χτυπώντας το πόδι μου έφυγα από τη μηχανή, ξαφνικά βρέθηκα στο οδόστρωμα. Είδα το πόδι μου κομμένο και διαλυμένο στο δρόμο.
Είχες τις αισθήσεις σου;
Ναι, άρχισα να φωνάζω τους ανθρώπους της λαϊκής για να καλέσουν ασθενοφόρο. Δεν πήρα απάντηση, έβγαλα το κινητό μου κάλεσα το ασθενοφόρο εγώ!
Οι άνθρωποι της λαϊκής είδαν? Σε είδαν πεσμένο κάτω;
Είδαν. Ξέπλεναν τους πάγκους από τα αίματα! Ήθελαν να αποφύγουν τυχόν ευθύνες.
Δεν ήρθαν κοντά όταν τους φώναζες, δεν σε βοήθησαν;
Όχι!
Πόσο έμεινες στο οδόστρωμα μόνος σου;
Μετά το ΕΚΑΒ πήρα αμέσως το φίλο μου με τον οποίο ήμασταν μαζί και μόλις είχαμε χωρίσει. Ήρθε σε πέντε λεπτά.
Σ΄ αυτά τα πέντε λεπτά δεν ήρθε κοντά σου κανείς;
Κανείς, μέχρι που ήρθε ο φίλος μου και αμέσως ήρθε κι η Τροχαία.
Το ασθενοφόρο;
Είχα τηλεφωνήσει στο 166 που βγαίνει στα κεντρικά, τους είπα ότι είμαι σε μια οδό που δεν ξέρω ακριβώς πια είναι, αλλά βρίσκεται κοντά στο γήπεδο και στο πάρκο. Μου ζήτησαν το ακριβές σημείο, την οδό, μου έδωσαν ένα σταθερό τηλέφωνο της Ρόδου να επικοινωνήσω. Πήρα τηλέφωνο σ΄ αυτό.
Μόνος σου, με κομμένο πόδι έπαιρνες τηλέφωνα;
Με κομμένο πόδι, έχανα ήδη πολύ αίμα, συνολικά μέχρι το τέλος χρειάστηκα 15 φιάλες αίμα. Θα πρέπει να κατάλαβαν πού βρίσκομαι όταν τους πήρα στο σταθερό τηλέφωνο στη Ρόδο. Όταν ήρθε όμως ο φίλος μου του έδωσα το κινητό μου να μιλήσει ξανά.
Τι έγινε μετά;
Μετά θυμάμαι να χάνω τις αισθήσεις μου και να μου φωνάζουν για να επανέλθω. Δυό φορές έγινε αυτό μέχρι να φτάσω στο νοσοκομείο. Στο νοσοκομείο οι γιατροί καθάρισαν το πόδι μου που μάζεψε ό,τι είχε ο δρόμος και το σώμα μου, που ήταν όλο γεμάτο αίματα. Μ΄ έβαλαν στο χειρουργείο, κράτησε οκτώ ώρες. Ξύπνησα δύο η ώρα το μεσημέρι, ήμουν σ΄ άλλο κόσμο. Μου είπαν πως έκαναν ό,τι μπορούσαν για να σώσουν το πόδι, κι ότι οι επόμενες μέρες θα ήταν κρίσιμες. Πιστεύω ότι οι γιατροί του Νοσοκομείου της Ρόδου έκαναν ό,τι μπορούσαν και τους ευχαριστώ.
Τι δεν πήγε καλά τελικά;
Το πόδι είχε παντού σίδερα, ράμματα... Το πρόβλημα ήταν πως είχαν καταστραφεί τα αγγεία, δούλευε μόνο ένα. Όσο δούλευε το αγγείο γινόταν η αιμάτωση και υπήρχαν ελπίδες. ΄Ωσπου μια μέρα σταμάτησε να δουλεύει το αγγείο. Μπήκα για δεύτερο χειρουργείο, για να γίνει ο ακρωτηριασμός.
Πόσο έμεινες στο Νοσοκομείο;
Λίγο περισσότερο από ένα μήνα. Ξαπλωμένος, κι ακίνητος στο ίδιο σημείο.
Δεν μπορεί να ήσουν από την αρχή τόσο δυνατός!
Ο άνθρωπος έχει μεγάλη δύναμη μέσα του, το κατάλαβα κι εγώ τότε. Αναγκάζεσαι να βρεις τη δύναμη για να δώσεις και στους άλλους, κι οι πρώτοι που την χρειάζονταν ήταν η οικογένειά μου.
Οι φίλοι σου ήταν κοντά σου;
Ήρθαν αμέσως κοντά μου, από την πρώτη στιγμή. Πολύς κόσμος…
Τι έγινε στο δεύτερο χειρουργείο;
Έγινε ακρωτηριασμός και το καλό της υπόθεσης είναι ότι έγινε κάτω από το γόνατο. Κι εκεί άρχισα να κάνω σχέδια για το μετά, την παραολυμπιάδα.
Τόσο γρήγορα, ήταν ίσως η άμυνά σου, αυτό από το οποίο θα μπορούσες να κρατηθείς!
Μπορεί, όλα συμβαίνουν σ΄ αυτούς που μπορούν να τ΄ αντέξουν. Το κάθε τι. ʼρχισα να σκέφτομαι το επόμενο βήμα, το πότε θα ξαναμπώ στο γήπεδο. Κι όλα πια γίνονταν γι αυτό. Βγήκα, πέρασαν δύο μήνες από το ατύχημα, κι ένας μήνας από το Νοσοκομείο και πήγα στην Αθήνα για το πρόσθετο μέλος. Περπάτησα στα πρώτα πέντε λεπτά, πιο γρήγορα από το χρόνο που προβλέπεται. Πέρασε ένας μήνας, το νιώθω δικό μου.
Τι άλλαξε σ΄ εσένα αυτό το διάστημα;
Αυτό που σκέφτομαι είναι το φαινόμενο της πεταλούδας. Ότι αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα! Μια μικρή αλλαγή στη ροή μπορεί να προκαλέσει τεράστιες αλλαγές.
Πιστεύεις ότι ήταν στη μοίρα να σου συμβεί αυτό;
Εγώ δεν πίστευα στη μοίρα, ότι είναι όλα γραμμένα. Οδηγούσα αυτοκίνητο πια, μηχανή οδηγούσα παλιότερα. Έβαλα το αυτοκίνητο για σέρβις, πήρα ένα σκουτεράκι για να κινούμαι από ένα φίλο που έχει ενοικιαζόμενα μηχανάκια, αλλά το χρειάστηκε και μου έδωσε τη μηχανή. Εκείνη την πρώτη νύχτα έγινε το ατύχημα.
Βγήκες αμέσως έξω, δεν το κρυψες! Δεν το κάνουν άλλοι αυτό, συνήθως χρειάζονται πολύ χρόνο!
Δεν είναι εύκολο όμως όσο το βιώνω εγώ. Είδα παιδιά που το κρύβουν χρόνια μετά και δεν μπόρεσαν να το ξεπεράσουν. Ίσως να ήμουν έτοιμος γι αυτό!
Έχεις κινηθεί νομικά;
Ναι, εναντίον του Δήμου και των πολιτών. Θέλω να γίνει γρήγορα το δικαστήριο, θέλω να κλείσει μέσα μου αυτό το κομμάτι. Πάμε γι άλλα!
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.agioritikovima.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου