ΜΕΡΟΣ Β΄ : Ἡ ἀποκαλυπτική συνέντευξη γιά τίς ἐκπληκτικές καί ἄγνωστες πνευματικές πτυχές τῆς ἀεροδιαστημικῆς στή Ρωσσία, τοῦ π. Ἰώβ (Τάλατς), ἡγουμένου καί ἐφημερίου τοῦ Ἱ. Ν. Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος στήν Ἀστερούπολη, τό χωριό τῶν Ρώσων ἀστροναυτῶν, στόν οποίο και εξομολογούνται.
Ναταλία Νικολάου: Ἱερά Μονή καί τό Διάστημα. Φιλία μεταξύ ἑνός μοναχοῦ καί τῶν ἀστροναυτῶν. Πῶς ἔγινε αὐτό;
Ν.Ν. : Ἦταν πιστός χριστιανός ὁ Γκαγκάριν;
π. Ἰώβ : Μεγάλωσε σέ οἰκογένεια πιστῶν ἀνθρώπων. Ξέρω τήν ἀνηψιά τοῦ Γκαγκάριν, τήν κυρία Ταμάρα, πάντα γιορτάζει καί τό Πάσχα καί τά Χριστούγεννα. Ὁ Γιούρι ἦταν νονός της. Τήν κρατοῦσε ἀγκαλιά μικρή καί κατά τή βάπτισή της, πού ἔγινε μέσα στό Ναό, ἔκανε «τόν γύρο» στήν κολυμβήθρα. Στήν ἴδια ἐκκλησία ὁ ἴδιος ὁ Γκαγκάριν καί ἡ γυναίκα του Βαλεντίνα Ἰβάνοβνα βαπτίσανε τή μικρή κόρη τους Ἑλένη. Φανταστεῖτε ὅτι τήν ἴδια περίοδο τά χαρτιά τοῦ Γκαγκάριν περνοῦσαν ἀπό τόν ἔλεγχο μιᾶς εἰδικῆς κρατικῆς ἐπιτροπῆς, ἡ ὁποία θά ἐπέλεγε τά ἄτομα γιά τήν πρώτη ὁμάδα ἀστροναυτῶν. Ὁ Γκαγκάριν κινδύνεψε πολύ, διότι μόνο γι’ αὐτό, τή βάπτιση τοῦ παιδιοῦ, μποροῦσαν νά τόν ἀπορρίψουν καί νά μήν γίνει ἀστροναύτης. Δηλαδή, ἡ βάπτιση τοῦ παιδιοῦ του ἦταν γι’ αὐτόν κάτι πολύ μεγαλύτερο καί ἀπό τήν παγκόσμια δόξα.
Σέ μερικούς δέν ἀρέσει, ὅταν τά λέω αὐτά. Ἀλλά τί νά πεῖς˙ ἡ ἀλήθεια εἶναι ἀλήθεια. Μποροῦμε σήμερα νά ἐπισκεφθοῦμε τό πατρικό σπίτι ὅπου ἔμεινε μικρός. Τώρα τό σπίτι αὐτό εἶναι μουσεῖο. Ἐκεῖ λοιπόν, σέ κάθε γωνιά βλέπεις εἰκόνες. Τίς πραγματικές παλιές εἰκόνες τίς ἔχουν κλέψει. Στό Μουσεῖο βάλανε τώρα καινούργιες.
Σήμερα οἱ ἀστροναῦτες μας μιλοῦν ἀνοιχτά γιά τήν πίστη στό Θεό, παίρνουν κατά τήν πτήση στό Διάστημα λείψανα τῶν ἁγίων, τεμάχια ἀπό τό Τίμιο Ξύλο. Στόν ἑλληνικῆς καταγωγῆς ἀστροναύτη Θεόδωρο Γιουρτσίχιν ἔδωσα στήν πτήση του τά λείψανα τῶν Ἁγίων Θεοδώρων, τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου καί τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος. Ἕξι μῆνες τά λείψανα αὐτά ταξίδευαν στό Διάστημα˙ τώρα μοῦ τά ἐπέστρεψε! Ὁ Θεόδωρος Γιουρτσίχιν εἶναι κατά τό ἥμισυ Ἕλληνας. Ὁ πατέρας του εἶναι Ρῶσος, ἡ μητέρα του εἶναι Ἑλληνίδα. Γι’ αὐτό ἔχουν εἰδικό ἐνδιαφέρον οἱ Ἕλληνες γι’ αὐτόν. Ξέρουμε ὅτι ἔπαιρνε μαζί του στό Διάστημα τήν Ἑλληνική σημαία*.
Ν.Ν. : Εἶναι πιστός χριστιανός αὐτός;
π. Ἰώβ : Ξέρετε, δέν δίνω τά λείψανα τῶν ἁγίων σέ ὅλους. Μόνο σ’ αὐτούς πού ἐξομολογοῦνται καί κοινωνοῦν. Τόν συνόδευσα στή δεύτερη καί στήν τρίτη πτήση του (οἱ ἀστροναῦτες ποτέ δέν λένε «τελευταία»). Συχνά μέ ἔπαιρνε τηλέφωνο ἀπό τό Διάστημα. Τώρα, δόξα τῷ Θεῷ, ἀπό τό Διάστημα μπορεῖς νά πάρεις τό κινητό στή Γῆ! Ἐγώ δέν μπορῶ νά τηλεφωνήσω στό Διάστημα, ἀλλά ἀπό κεῖ εἶναι εὔκολο!
Ν.Ν. : Τί λέτε! Πῶς ἀναπτύσσονται οἱ τεχνολογίες! Ἐδῶ ὅμως στή Γῆ ἐπικοινωνεῖτε συχνά μέ τόν Θεόδωρο;
π. Ἰώβ : Ναί, συχνά! Ξέρετε, ὁ Θεόδωρος ἔπαιξε σημαντικό ρόλο στό νά γυριστεῖ πρόσφατα στή Ρωσία ἕνα ντοκιμαντέρ, «Τό Διάστημα ὡς διακονία», στό ὁποῖο οἱ ἀστροναῦτες καί οἱ κατασκευαστές τῶν διαστημοπλοίων μιλοῦν γιά τήν πίστη στό Θεό.
Μερικά χρόνια πρίν, μοῦ ἦρθε μιά ἰδέα˙ νά γυρίσουμε μιά ταινία, ἡ ὁποία θά ἀποκαταστήσει τήν ἀλήθεια, ὅσον ἀφορᾶ τή σχέση τῆς ἀστροναυτικῆς μέ τή χριστιανική πίστη. Ὁ Χροῦτσεφ καί ἡ κλίκα του κάνανε τό πᾶν προκειμένου νά νομίζει ὁ κόσμος ὅτι ἡ ἀστροναυτική εἶναι ἀθεϊστική ὑπόθεση. Ἤθελα νά ἀποκατασταθεῖ ἡ ἀλήθεια. Καί ὁ δεύτερος σκοπός μου ἦταν νά βοηθήσουμε τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι θά δουλεύουν στό γύρισμα τῆς ταινίας, καθώς καί αὐτούς γιά τούς ὁποίους θά μιλᾶμε στό ντοκιμαντέρ αὐτό. Δηλαδή, ἐάν πιστός ἄνθρωπος μάθει ἀπό τήν ταινία αὐτή ὅτι ὁ γενικός κατασκευαστής τῶν πυραύλων, ὁ Σεργκέϊ Κορολιόφ, καί οἱ ἀστροναῦτες ἀπό τήν πρώτη φουρνιά ἤτανε Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, θά ἀρχίσει νά προσεύχεται γι’ αὐτούς. Ποιός ξέρει ποῦ βρίσκονται οἱ ψυχές τους στόν Κύριο ἤ κάπου ἀλλοῦ. Γιατί ὅλοι ἁμαρτωλοί εἴμαστε. Ἔτσι, κάθε προσευχή γι’ αὐτούς δέν βλάπτει.
Καί κάτι ἀκόμα. Τό γύρισμα μιᾶς τέτοιας ταινίας εἶναι πράξη, ἡ ὁποία θά συνοδεύει τόν ἄνθρωπο αὐτόν στήν αἰωνιότητα. Ὅλες οἱ πράξεις μας, κακές καί καλές, ὅλες μαζί μας θά εἶναι.
Τέτοια, λοιπόν ἰδέα εἶχα. Ἀλλά ἡ ὑλοποίηση τῆς ἐπιθυμίας αὐτῆς φαινόταν ἀπίστευτη. Ποῦ θά βροῦμε χρήματα; Ποιός θά γράψει τό σενάριο; Καί... γίνεται ἕνα θαῦμα! Παίρνουν ξαφνικά ἐμένα τηλέφωνο ἀπό τήν «Ρόσκοσμος», μιά κρατική ἑταιρεία πού ἀσχολεῖται μέ τά θέματα τῆς Διαστημικῆς. Κάποια ἄγνωστη φωνή μοῦ λέει: «Ὀνομάζομαι Ἐλπίδα Σουσλόβα, σεναριογράφος. Θέλουμε νά γυρίσουμε μιά ταινία γιά τούς ἀστροναῦτες–χριστιανούς. Βοηθεῖστε μας». Τήν ρωτάω: «Ποιός σᾶς ἔδωσε τό τηλέφωνό μου;» Μοῦ ἀπάντησε: Ὁ Θεόδωρος Γιουρτσίχιν, ὁ ὁποῖος μοῦ εἶπε χαρακτηριστικά: «Τηλεφωνεῖστε στόν πνευματικό μου».
Δέν τούς ἀπάντησα τίποτα, ἤθελα πρῶτα νά δῶ τόν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος θά γράψει τό σενάριο. Συναντηθήκαμε, λοιπόν, μέ αὐτή τήν κυρία. Καί κατάλαβα ὅτι θά γράψει ἀλήθεια καί θά βγάλουν τή σωστή ταινία. Ἦταν ὅμως δύσκολη ὑπόθεση. Τό γύρισμα προχωροῦσε δύσκολα. Εἶχα βάλει τούς ὅρους μου: Ὁ σεναριογράφος πρέπει νά διαβάσει μερικά ἀπαραίτητα βιβλία, μαζί μ’ αὐτά καί τά βιβλία: «Ὁ Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης», «Ὀψόμεθα τόν Θεόν καθώς ἐστί», «Γιά τήν προσευχή». Ἡ κυρία Ἐλπίδα τά διάβασε ὅλα, ἄν καί αὐτά εἶναι δύσκολα, ἀκόμα καί γιά τούς ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας, καί ἐνθουσιάστηκε. Ὁ ἅγιος Σιλουανός ἔγινε πιά δικός της ἄνθρωπος.
Τό σενάριο γράφτηκε σιγά-σιγά. Τό θέμα ἦταν πολύ προσωπικό καί δέν ἦταν βέβαιο ἄν κάποιος ἀστροναύτης ἤ κατασκευαστής τῶν πυραύλων θά συμφωνήσει νά μιλήσει στήν κάμερα γιά τήν πνευματική του ζωή. Ἐγώ τούς παρακάλεσα πολύ.
Ὑποσχέθηκα πώς δέ θά γράψει στό σενάριο τίποτα πού θά βλάψει. Τελικά, συμφώνησαν ὅλοι. Προσπαθήσαμε στό ντοκιμαντέρ αὐτό νά συνδυάσουμε τά ἀστρονομικά, κοσμολογικά καί θεολογικά θέματα ἔτσι, ὥστε ὁ θεατής νά κατανοεῖ τά συμπεράσματα εὔκολα. Μέ τήν κυρία Ἐλπίδα πέντε (5) ὁλόκληρες ὧρες συζητούσαμε τά κείμενα καί τά λόγια πού θά γραφοῦν στό σενάριο. Ἐάν οἱ φίλοι μου δέν πλήρωναν τίς τηλεφωνικές μου συνδιαλέξεις, θά ἦταν γιά μένα δύσκολα... Ἡ ταινία ὅμως ἦταν πραγματικά ὄμορφη. Ἡ λέξη τό διάστημα (στά ρωσικά, ὁ κόσμος) μεταφράζεται ἀκόμα καί σάν «κάλλος».
Ν.Ν. : Ξέρω, ὅτι ἡ ταινία σας πῆρε κάποιο βραβεῖο. Εἶναι σωστό αὐτό;
π. Ἰώβ : Δέν πῆρε μόνο ἕνα. Τά Διεθνή Ὀρθόδοξα κινηματογραφικά Φεστιβάλ βάζουν τό Ντοκιμαντέρ μας στά προγράμματά τους. Ἔχουμε τώρα μιά σκέψη νά γυρίσουμε καί ἄλλη ταινία. Στή δική μας ταινία ἕνα ἀπό τά θέματα ἤτανε ἡ ἀνοικοδόμηση τοῦ Ἱ.Ν. Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος στήν Ἀστερούπολη. Παράλληλα ἦταν καί τό θέμα ἀνοικοδόμησης τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου στήν πορεία της πρός τόν Θεό. Στήν ἀρχή τῆς ταινίας μας ὁ Ναός αὐτός δέν εἶχε οὔτε τροῦλο οὔτε στέγη. Στό τέλος τῆς ταινίας βλέπουμε τήν πρώτη θεία Λειτουργία στό Ναό αὐτό.
Στή νέα μας ταινία θέλουμε νά θυμηθοῦμε ὅλη τήν ἱστορία τοῦ Ναοῦ στήν Ἀστερούπολη (νά ἀρχίσουμε ἀπό τήν εὐαγγελική περικοπή γιά τό ὄρος Θαβώρ καί τή Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος μπροστά στούς μαθητές του. Αὐτό νά ἔχουμε σάν βάση καί θά μιλοῦμε γιά τά θέματα, τά ὁποῖα ἀπό διάφορους πειρασμούς δέν μπορούσαμε νά θίξουμε στήν ταινία «Τό διάστημα ὡς διακονία»). Π.χ. νά μποροῦμε νά μιλήσουμε γιά τόν μαθηματικό καί θεολόγο Μπόρις Ράουσενμπαχ καί γιά τίς ἀνακαλύψεις του, τίς ὁποῖες μόνο οἱ ὀρθόδοξοι στάρετς γνώριζαν μέ ἀποκάλυψη ἀπό τόν Θεό. Πιστέψτε με, ἡ πρώτη ταινία δέν μποροῦσε νά χωρέσει καταπληκτικές πληροφορίες. Δύσκολο ὅμως εἶναι ἐάν θά καταφέρουμε νά γυρίσουμε 2η ταινία. Τό θέμα εἶναι οἰκονομικό. Ἀλλά, ἄν θέλει ὁ Θεός, ὅλα θά γίνουν ἔτσι ὅπως ἔγινε καί μέ τήν Ὀρθόδοξη ταινία «Τό Διάστημα ὡς διακονία». Πιστεύω ὅτι φέτος στήν Ἑλλάδα οἱ Ἕλληνες ἀδελφοί μας θά μπορέσουν νά δοῦν τήν ταινία μας.
Ν.Ν. : Νομίζω ὅτι καί γιά τήν Ἑλλάδα εἶναι ἐπίκαιρη ἡ ταινία σας. Ὑπάρχει τό πρόβλημα τῶν νεοειδωλολατρῶν, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονται σάν συνεχιστές τῆς ἑλληνικῆς παράδοσης. Ἀλλά καί οἱ ἄθεοι παρουσιάζουν τίς ἀπόψεις ἄπιστων ἐπιστημόνων π.χ. τοῦ Στῆβεν Χώκινγκ. Διαδίδουν παντοῦ τό βιβλίο του, κύριος σκοπός τοῦ ὁποίου εἶναι νά ἀποδείξει πώς ὁ Θεός δέν ὑπάρχει...
π. Ἰώβ : Ἐπιστήμονας δέν εἶναι αὐτός πού λέει ὅτι εἶναι ἐπιστήμονας. Δέν εἶναι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐπιστήμης ἐλεύθεροι ἀπό πολιτικές ψευδοθρησκευτικές καί ἄλλες πιέσεις. Κατανοητό εἶναι ὅτι σέ τέτοιες περιπτώσεις τά συμπεράσματα βασίζονται ὄχι σέ γεγονότα, ὄχι σέ πραγματικότητα, ἀλλά σ’ αὐτά πού θέλουμε νά δοῦνε. Θυμηθεῖτε π.χ. τά χρόνια πού ἀπέρριψαν τήν κυβερνητική, τή γενετική, ἀλλά ἀκόμα καί τήν ἀστροναυτική. Ὅλα αὐτά φαινόντουσαν σάν μιά γελοία φαντασία τῶν τρελῶν!...
Ν.Ν. : Ἀλλά, ὁ Χώκινγκ εἶναι πράγματι ἕνας ἐπιστήμονας παγκόσμιας φήμης. Δέν μποροῦμε νά τόν ἀποκαλέσουμε ἀγράμματο.
π. Ἰώβ : Ὁ ἀστρονόμος Κλαύδιος Πτολεμαῖος ἤτανε καί αὐτός ἐπιστήμονας μέ μεγάλη φήμη στήν ἐποχή του. Τό δεύτερο αἰώνα μετά Χριστόν ἔγραψε ἕνα ἔργο. Στήν ἱστορία αὐτό ἔμεινε μέ τό ὄνομα «Ἀλμαγκέστ». Σ’ αὐτό, λοιπόν, τό ἔργο συστηματικά παρουσιάζει τίς ἀπόψεις τῶν ἐπιστημόνων γιά τή λειτουργία τοῦ Σύμπαντος. Φυσικά αὐτές τίς ἀπόψεις ὁ Πτολεμαῖος χρησιμοποίησε σάν ἐπιχειρήματα γιά τή δική του θεωρία. Σύμφωνα μέ τόν Πτολεμαῖο στό κέντρο τοῦ Σύμπαντος ἦταν ἡ Γῆ. Ὁ Ἥλιος καί οἱ πλανῆτες Ἑρμῆς, Ἀφροδίτη, Ἄρης καί Κρόνος γύριζαν γύρω ἀπό τή Γῆ. Αὐτή ἡ θεωρία λοιπόν ἦταν κλασική ἐπί 1.300 χρόνια. Μέχρι νά κυκλοφορήσει τόν 16ο αἰώνα τό βιβλίο τοῦ γνωστοῦ Πολωνοῦ ἀστρονόμου Κοπέρνικου «Περί τῆς κινήσεως τῶν οὐρανίων σφαιρῶν». Ὁ Πτολεμαῖος δέν εἶχε δίκαιο, ἔγραφε ὁ Κοπέρνικος. Στό κέντρο τοῦ Σύμπαντος δέν εἶναι ἡ Γῆ, ἀλλά ὁ Ἥλιος. Καί σέ κυκλικές τροχιές γύρω-γύρω κινοῦνται οἱ πλανῆτες. Καί συμπλήρωσε: Ἔξω ἀπό τήν τροχιά τοῦ πιό μακρινοῦ πλανήτη βρίσκεται ἀκίνητος θόλος μέ τά ἄστρα. 50 περίπου χρόνια ἀργότερα, ἄλλοι δύο μεγάλοι ἐπιστήμονες, ὁ Γαλιλαῖος Γκαλιλέϊ καί ὁ Ἰ. Κέπλερ εἶπαν: «Οἱ τροχιές δέν εἶναι στρογγυλές, ἔχουν τήν μορφή ἔλλειψης καί δέν ὑπάρχει κανένας ἀκίνητος θόλος, ἀλλά ὑπάρχουν ἄλλοι ἥλιοι, ἄλλοι κόσμοι. Καί σέ 200 χρόνια ὁ μεγάλος Ἀμερικανός ἐπιστήμονας Χάμπλ εἶπε: «Ὄχι ἄλλοι ἥλιοι, ἀλλά νῆσοι ἀστέρων γαλαξιῶν».
Δύσκολα νά ὑπολογίσεις ποιά ἄλλη θεωρία μᾶς περιμένει. Μᾶλλον εἴμαστε τόσο μακριά ἀπό τήν ἀλήθεια, ὅπως καί 1.300 χρόνια πρίν.
Πρίν 4 χρόνια ἐπέστρεφα ἀπό τό Μπαϊκονούρ στή Μόσχα. Δίπλα μου καθόταν ἕνας πολύ γνωστός ἐπιστήμονας τῆς ἀστροναυτικῆς. Συζητούσαμε στό ταξίδι μας. Μοῦ λέει, λοιπόν, κάποια στιγμή: «Ὅσο περισσότερο γνωρίζω τόν κόσμο, τόσο λιγότερο βρίσκω σ’ αὐτόν θέση γιά τόν Θεό».
Τόν ρώτησα πῶς βγάζει τέτοια συμπεράσματα. «Κάνατε κάποια εἰδική ἔρευνα;» τοῦ λέω. Δέν μοῦ ἀπάντησε. Τόν ξαναρώτησα: «Μήπως ξέρετε ποιά θερμοκρασία ἔχουμε ἑκατό μέτρα ἀριστερά ἀπό τό ἀεροπλάνο μας; Δέν ξέρετε; Μήπως μπορεῖτε νά μοῦ πεῖτε, τί ἀτμοσφαιρική πίεση ἔχει τώρα στόν Ἄρη; στό Βόρειο Πόλο αὐτοῦ τοῦ πλανήτη; Ἤ μήπως μπορεῖτε νά μοῦ πεῖτε πόσα ἀστέρια ἀποτελοῦν τόν Γαλαξία Μ-81;».
Ἴσως ἤμουν λίγο ἐπιθετικός, ἀλλά ἤθελα αὐτός ὁ ἄνθρωπος νά μήν εἶναι τόσο σίγουρος στήν ἀπιστία του. Συνέχιζα, λοιπόν, τίς ἐρωτήσεις μου: «Σέ ἀπόσταση ἑνός δισεκατομμυρίου χρόνων φωτός βρίσκεται ὁ Γαλαξίας ICIIOI. Ἡ διάμετρός του εἶναι 6 ἐκατομμύρια ἔτη φωτός. Γιά τέτοιο γίγαντα σίγουρα ξέρετε, δέν μπορεῖ. Λοιπόν τί μέγεθος ἔχει ἡ μαύρη τρύπα στό κέντρο αὐτοῦ τοῦ Γαλαξία; Ἤ πεῖτε μου, σᾶς παρακαλῶ, πόσα νετρίνο περνᾶνε κάθε δευτερόλεπτο στό Σύμπαν; Μπορεῖτε νά ἐξηγήσετε τί σημαίνει σκοτεινή ἐνέργεια καί τί χαρακτηριστικά ἔχει;».
Ὁ ἐπιστήμων, λοιπόν, δέν μπροῦσε νά ἀπαντήσει σέ καμιά ἀπό τίς ἐρωτήσεις μου.
Τότε τοῦ εἶπα: «Ἴσως ξέρετε τί κάνει τώρα αὐτή τή στιγμή ἡ γυναίκα σας; «Ὄχι»! ἀπάντησε αὐτός. Λοιπόν, τοῦ λέω: «Βλέπετε, κύριε, τίποτε δέν ξέρετε. Ἀλλά καί νά ξέρατε ὅλα αὐτά καί νά εἴχατε ἕνα ἑκατοστό στό Σύμπαν πού δέν τό ἔχετε καταλάβει ἀκόμα, ἀκόμα καί τότε δέν εἴχατε δικαίωμα νά κάνετε δηλώσεις ὅπως κάνατε τώρα. Γιατί ἀκριβῶς αὐτό τό ἐλάχιστο κομματάκι τό ἀνεξερεύνητο, μπορεῖ νά γίνει ἕνας διάδρομος σ’ ἕναν ἄλλο κόσμο».
«Συμφωνῶ», ἀπάντησε ὁ συνταξιδιώτης μου. «Ἀλλά καί πάλι δέν πιστεύω». «Αὐτό ὅμως», τοῦ λέω, «εἶναι μιά προσωπική σας γνώμη, πού δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν ἐπιστήμη».
Γι’ αὐτό ἀμφιβάλλω ἐάν ὁ Χώκινγκ μέ τίς ἐξωτικές του ἰδέες μπορεῖ νά ἔχει τό μονοπώλιο τῆς Ἀλήθειας. Στή ἁγία Γραφή διαβάζουμε: «Ἔσται γάρ καιρός ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλά κατά τάς ἐπιθυμίας τάς ἰδίας ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τήν ἀκοήν καί ἀπό μέν τῆς ἀληθείας τήν ἀκοήν ἀποστρέψουσιν, ἐπί δέ τούς μύθους ἐκτραπήσονται (Β΄ Τιμ. δ´ 3-4).
Ν.Ν. : Δηλαδή, δέν μποροῦμε νά πιστεύουμε στούς ἐπιστήμονες ἀπόλυτα; Ξέρουμε ὅτι ἕνας ἀπό τούς σκοπούς τοῦ Μεγάλου Ἀδρονίκου Κολλάϊντερ (LHC= Large Hadrons Collider, Μεγάλος Ἐπιταχυντής Ἀδρονίων) εἶναι ἀκριβῶς νά δοκιμάζονται τέτοιες ἐξωτικές θεωρίες. Ἔχουμε τώρα εὐκαιρίες νά μάθουμε τήν Ἀλήθεια γιά τή δημιουργία τοῦ Σύμπαντος.
π. Ἰώβ : Νά σᾶς πῶ ἕνα πράγμα... Οὐσιαστικά γιά τήν κοσμοθεωρία μας δέν ἔχει καί τόσο μεγάλη σημασία τί εἶναι στό κέντρο τοῦ Σύμπαντος, ὁ Ἥλιος ἤ ἡ Γῆ. Φυσικά μιλάω τώρα ὄχι γιά τόν πραγματικό χάρτη τοῦ Σύμπαντος ἀλλά γιά τή σημασία.
Τό θέμα εἶναι ὅτι τό Σύμπαν δημιουργήθηκε γύρω ἀπό τή Γῆ καί γιά τή Γῆ. Εἴτε μᾶς ἀρέσει αὐτό εἴτε ὄχι. Πέρασε ὁ κομήτης ἤ ὄχι, ὑπάρχει ταλαντική πίεση ἤ δέν ὑπάρχει, δέν ἔχει σημασία. Ἔχει τήν καμπύλη τό διάστημα ἤ δέν τήν ἔχει. Ὅλα αὐτά δέν ἀλλάζουν τή σχέση μας μέ τόν Θεό. Αὐτός εἶναι σέ ὅλα ἡ Ἀρχή. Κάποιος θέλει νά μᾶς πείσει ὅτι τό Σύμπαν ἐμφανίστηκε σάν ἀποτέλεσμα τοῦ χάους. Δηλαδή ὅτι τό Χάος δημιούργησε τήν τάξη;
Ν.Ν : Ναί, ἡ ἀρχαία ἑλληνική μυθολογία ἔτσι μᾶς λέει: «Στήν Ἀρχή τοῦ παντός ἦταν τό Χάος».
π. Ἰώβ : Νά, πῶς διαφέρει ἡ εἰδωλολατρική μυθολογία ἀπό τή χριστιανική Ἀλήθεια. Πρόσφατα μίλησα μέ ἕναν γνωστό μαθηματικό γιά τή θεωρία τῆς ἐξέλιξης. Μοῦ λέει: «Ξέρεις, παππούλη, καί οἱ μαθηματικοί καί οἱ θεολόγοι πάνω σ’ αὐτό συμφωνοῦν ἀπόλυτα: εἶναι μιά βλακεία αὐτή ἡ θεωρία».
Ἡ πιθανότητα δημιουργίας τοῦ κόσμου ἀπό τυχαῖο γεγονός εἶναι μικρότερη ἀπό τήν πιθανότητα σκόρπιες πέτρες νά πέσουν στή Γῆ καί νά δημιουργήσουν τό κτίριο τῆς βιβλιοθήκης τῆς Ἀλεξάνδρειας. Θέλω νά ἐξηγήσω τή θεωρία πῶς ἀπό τό χάος μπορεῖ νά βγεῖ τάξη. Λένε οἱ ἐπιστήμονες: «Ὁ κόσμος μας ἔχει ἡλικία 20 δισεκατομμύρια χρόνια». Πεῖτε τους «πῶς τό μάθατε αὐτό;». Τήν ἱστορία τῆς Γῆς μας τήν διαιρέσανε μόνοι τους σέ κάτι περιόδους καί νομίζουν ὅτι ἔτσι εἶναι καί ἔτσι ἤτανε. Ποιός μπορεῖ νά πεῖ ὅτι σίγουρα ἔτσι ἤτανε τά πράγματα;
Θυμᾶστε τό γνωστό κυνηγητό τῆς Σελήνης; Ἡ τότε Σοβ. Ἕνωση καί οἱ Η.Π.Α. βιάζονταν ποιός θά πάει πρῶτος ἐκεῖ. Ὁ Σεργκεΐ Κορολιόφ ἔκανε ἕνα μηχάνημα καί ὁ Βέρνερ φον Μπράουν ἔκανε τό δικό του.
Ἡ ἐρώτηση ἦταν πῶς νά εἶναι τό κάτω μέρος τοῦ μηχανήματος γιά νά μή βουλιάξει σ’ αὐτό πού ὀνομάζουμε χῶμα τῆς Σελήνης. Ἡ ἐρώτηση αὐτή βασιζότανε στήν ὑπόθεση ὅτι, ἐάν ὁ κόσμος ἔχει ἡλικία 20 δισεκατομμύρια χρόνων, ὁ Ἥλιος καί ἡ Γῆ 5-8 δισεκατομμύρια, τότε στήν ἐπιφάνεια τῆς Σελήνης πρέπει νά εἶναι ἕνα στρῶμα λεγομένης σκόνης τοῦ διαστήματος ὕψους 20 μέτρων, σάν ἕνα σπίτι 7-8 ὀρόφων. Ἔτσι μέτρησαν οἱ μαθηματικοί. Ἀλλά ὁ Κορολιόφ σκεπτότανε πολύ καί τελικά κατέληξε: «Ὄχι, πρέπει νά ὑπολογίσουμε ὅτι ἡ Σελήνη ἔχει σκληρή ἐπιφάνεια». Αὐτός ὁ τρόπος σκέψης ὀνομάζεται «ἀποκάλυψη». Τελικά, ὅταν οἱ Ἀμερικάνοι πῆγαν στή Σελήνη, φάνηκε ὅτι πράγματι ἡ ἐπιφάνειά της εἶναι σκληρή, ἔχει ἕνα στρῶμα σκόνης 5-7 ἑκατοστά καί ὄχι 20 μέτρα!
Ποιός ἐδῶ στή Γῆ ἔδωσε τά ὀνόματα σέ ὅλα τά ζῶντα; Ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα. Ἦταν ἡ πρώτη ἐντολή τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο. Τί σημαίνει νά δώσεις τό ὄνομα; Σημαίνει νά μπεῖς στό βάθος ἑνός δημιουργήματος, νά καταλάβεις τό περιεχόμενό του, νά προβλέψεις τό μέλλον. Καί ὁ σημερινός ἄνθρωπος κάθεται στή Γῆ. Δέν μπορεῖ νά πετάξει οὔτε ἔξω ἀπό τό ἡλιακό μας σύστημα (πού εἶναι ἕνα μικροσκοπικό πετραδάκι στό Σύμπαν) καί ὅμως μέ ἕνα «ἔξυπνο» ὕφος λέει ὅτι Θεός δέν ὑπάρχει! Ὁ ἐπιστήμονας δέν γνωρίζει γιατί ἄρχισε ὁ σεισμός στήν Ἰαπωνία, τί εἶναι Οὐράνιο καί Πλουτόνιο καί γιατί ξαφνικά σ’ ἕνα συγγενή του, ὁ ὁποῖος εἶναι ὑπάλληλος τῆς Κυβερνήσεως καί κάθε χρόνο περνάει ἀπό αὐστηρότατο ἰατρικό ἔλεγχο στό Νοσοκομεῖο τοῦ Κρεμλίνου, βρέθηκε καρκίνος στό τελευταῖο στάδιο. Εἶναι ἀλαζονεία νά φαντάζεται ὁ ἄνθρωπος τόν ἑαυτό του ὅτι ξέρει τήν οὐσία τῶν πραγμάτων.
Πάρτε τή θεωρία τοῦ Δαρβίνου πού εἶναι μιά ἀκόμα δοκιμή νά βροῦν ἕναν κρίκο πού συνδέει τόν πίθηκο μέ τόν ἄνθρωπο. Πόσες ψευδοανακαλύψεις, πόσες ὁμολογίες σέ ψευδοέρευνες ὑπῆρχαν!
Γνωστοί ἐπιστήμονες στήν κλίνη τοῦ θανάτου ὁμολογοῦσαν ὅτι βγάλανε ψεύτικα ἀποτελέσματα! Γιατί τό κάνανε; Γιά νά ὑποστηρίξουν ὅτι ἡ ζωή στή Γῆ ἐμφανίστηκε μέ τή διαδικασία τῆς ἐξέλιξης. Καί τί ἔγινε; Μέ τί τρόπο ἡ ἐξέλιξη καταργεῖ τή βούληση τοῦ Θεοῦ; Ὁ Μεγάλος Ρῶσος ἐπιστήμονας, πραγματικό μας ἀστέρι, ὁ Μιχαήλ Λομονόσωφ, ἔλεγε ὅτι ὁ Θεός ἔδωσε στό ἀνθρώπινο γένος δύο βιβλία. Τό πρῶτο εἶναι ὁ ὁρατός αὐτός κόσμος, γιά νά γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος τή σοφία τῶν νόμων, μέ τούς ὁποίους εἶναι φτιαγμένος καί ἔτσι ὁ ἄνθρωπος νά ὑψώνει τήν καρδιά του καί τό νοῦ του πρός τόν Θεόν. Τό δεύτερο βιβλίο εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή, ἀπό τήν ὁποία πρέπει νά μαθαίνουμε τή θέληση τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς καί τήν ἀγάπη Του γιά μᾶς.
Πῶς ὁ Θεός ἔφτιαξε τόν κόσμο ἔχει ἐνδιαφέρον. Ἀλλά τό πιό σπουδαῖο δημιούργημά Του εἶναι ὁ ἄνθρωπος! Νά θαυμάζουμε καί νά προστατεύουμε περισσότερο ἀπ’ ὅλα ἀκριβῶς αὐτό τό δημιούργημα τοῦ Θεοῦ. Γιατί ὁ κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἕνα πρόσωπο, μιά προσωπικότητα καί τίποτα παρόμοιο δέν ὑπάρχει σ’ ὅλο τό Σύμπαν. Εἶπε ὁ Κύριος ὅτι ὅλοι οἱ θησαυροί τοῦ Σύμπαντος δέν ἀξίζουν ὅσο ἡ ψυχή ἑνός ἀνθρώπου. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ καθένας μας ἀξίζει περισσότερο ἀπό ὅλο τό Σύμπαν! Τό πιό ἐπικίνδυνο γιά τόν ἄνθρωπο εἶναι ἐάν δέν γίνει ἡ συνάντησή του μέ τόν Χριστό ἐδῶ στή Γῆ, ὁπότε καί στήν αἰωνιότητα αὐτή ἡ συνάντηση δέν μπορεῖ νά γίνει...
Οἱ ἀστροναῦτες μοῦ λέγανε ὅτι τίποτα ἀπολύτως δέν κατευθύνει τή σκέψη σου πρός τόν Θεό, ὅπως ἡ θέα ἀπίστευτης ὀμορφιᾶς τοῦ ἀνοιχτοῦ διαστήματος.
Ὁ Γεννάδιος Μονάκωφ, ἕνας ἀπό τούς ἀστροναῦτες μας, κάποτε σέ μιά συζήτηση πού εἴχαμε μοῦ ὁμολόγησε ὅτι στήν πτήση του στό Διάστημα πῆγε ἄθεος. Ἀλλά, ὅταν, σύμφωνα μέ τό πρόγραμμα τῆς πτήσεως, βγῆκε στό ἀνοιχτό διάστημα ἀπό τό διαστημόπλοιο, τοῦ φάνηκε ξαφνικά ὅτι βρέθηκε μέσα σ’ ἕνα σοφά ὀργανωμένο μηχάνημα. «Καί ξέρετε», μοῦ εἶπε χαρακτηριστικά, «τότε ἕνα φῶς τῆς ἀποκαλύψεως ἄναψε μέσα μου. Δέν μπορεῖ, εἶπα, νά εἶναι ὅλο αὐτό πού βλέπω γύρω μου μιά τυχαία ὑπόθεση! Καί ἐκεῖ στό Διάστημα μέσα πίστεψα στό Θεό καί ἀπό τήν πτήση αὐτή γύρισα πιστός».
Κι ἕνα ἄλλο παράδειγμα μέ ἕναν ἀπό τούς πιό ταλαντούχους ἀστροναῦτες μας, τόν Βλαδίμηρο Τζανιμπέκωφ. Πῆγε 5 φορές στό Διάστημα. Ἔχει περάσει πολύ δύσκολες καταστάσεις. Μοῦ εἶπε καί αὐτός ὡραῖα λόγια: «Ὅταν μέ ρωτοῦν ἐάν πιστεύω στό Θεό, πάντα ἀπαντῶ ἕνα πράγμα˙ δέν θεωρῶ τόν ἑαυτό μου πιό ἔξυπνο ἀπό τόν Ἰσαάκ Νεύτωνα, ὁ ὁποῖος ἔλεγε ὅτι παντοῦ βλέπει τό χέρι τοῦ Θεοῦ».
Ὁ Ἀμερικάνος Βέρνερ φον Μπράουν, ἕνας ἐξαιρετικός κατασκευαστής διαστημόπλοιων, ἔλεγε: «Ἐμεῖς δέν ἔχουμε πρόβλημα μέ τήν πτήση μας στή Σελήνη. Τό Σύμπαν εἶναι δημιουργημένο μέ τόσο σοφούς νόμους, πού μπορεῖ κανείς μέ ἀκρίβεια δευτερολέπτου νά μετρήσει ὅλα τά στάδια τῆς πτήσης καί τῆς ἀφίξεως στή Σελήνη. Πρέπει μόνο νά κατανοήσουμε αὐτούς τούς νόμους».
Μπορεῖ νά εἶναι οἱ νόμοι αὐτοί ἔργα τοῦ Χάους; Δέν μπορῶ νά καταλάβω γιατί οἱ ἄνθρωποι πιστεύουν στούς ἐπιστήμονες, οἱ ὁποῖοι, ὅπως γνωρίζουμε, εἶχαν μιά ἀνάξια ζωή, κάνανε ἀπάτες, συκοφαντοῦσαν καί ἔκαναν λάθη στό στόχο τῆς ἔρευνάς τους.
Καί γιατί δέν πιστεύουμε στούς ἄξιους ἀνθρώπους ἀπό τόν ἄλλο τομέα; Στόν ἅγιο Σέργιο τοῦ Ραντονέζ, Ἅγιο Ἀντώνιο τόν Μέγα, στόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ;... Αὐτοί οἱ ἄξιοι ἐξαιρετικοί ἄνθρωποι μᾶς λέγαν ὅτι ὁ Θεός ὑπάρχει, ὅτι Αὐτός δημιούργησε τό Σύμπαν. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι βεβαίωσαν τήν ἀλήθεια μέ ὅλη τους τή ζωή! Αὐτοί δέν ἀπατοῦσαν, δέν λέγανε ψέματα, τηροῦσαν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Διαβάστε, π.χ. τόν ἅγιο Σιλουανό, ἄλλους Γέροντες τοῦ ἁγίου Ὄρους.
Ν.Ν. : Πάτερ Ἰώβ, ἐσεῖς ἔχετε πάει στό ἅγιο Ὄρος, στήν Ἑλλάδα;
π. Ἰώβ : Ναί! Ἔχω πάει στή Θεσσαλονίκη, στήν Ἀθήνα, προσκύνησα τά λείψανα τοῦ ἁγίου Νεκταρίου στήν Αἴγινα, πῆγα στόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Ρῶσο στήν Εὔβοια.
Ν.Ν : Συγνώμη, πού σᾶς διακόπτω. Ἐπικοινωνούσατε μέ τούς Ἕλληνες; Καί σέ ποιά γλώσσα;
π. Ἰώβ : Δυστυχῶς, τά ἑλληνικά δέν τά γνωρίζω. Μόνο ξέρω νά ψέλνω μερικές προσευχές στά ἑλληνικά. Θυμᾶμαι, κάποια στιγμή στήν Ἑλλάδα προσπαθοῦσα κάτι νά ρωτήσω μιά ἑλληνίδα κυρία (ρωσικά αὐτή δέν ἤξερε). Κάποια στιγμή φώναξε: «Ἄχ, καταραμένος ὁ Πύργος τῆς Βαβέλ»! Ἀλλά τελικά καταλάβαμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο! Ἔχω προσέξει ὅτι ἀληθινά ὀρθόδοξοι ἄνθρωποι ἔχουν τό ἴδιο πνεῦμα - εἴτε εἶναι στή Ρωσία εἴτε στήν Ἑλλάδα!
Κάποτε μοῦ ἔλεγε μιά γνωστή μου: «Παντρεύτηκα ἕναν πλούσιο Ἀμερικάνο καί ζοῦσα πολλά χρόνια στήν Ἀμερική. Ὅταν ἦρθε στιγμή καί κατάλαβα πώς δέν μπορῶ πιά νά ζῶ μ’ αὐτόν τόν ἄνθρωπο καί εἶπα πώς χωρίζουμε, αὐτός μέ ἔβαλε σ’ ἕνα ψυχιατρεῖο. Ἐκεῖ μέ τίς ἐνέσεις πού κάνανε κατάλαβα ὅτι θά τρελαθῶ κανονικά. Δέν ἤξερα τί νά κάνω. Κάποια στιγμή ἐκεῖ μέσα στό νοσοκομεῖο εἶδα ἕνα γιατρό πού φοροῦσε κομποσχοίνι. Τόν πλησίασα καί τοῦ εἶπα: «Εἶμαι ὀρθόδοξη, εἶμαι Ρωσίδα. Βλέπω ἔχετε στό χέρι ὀρθόδοξο κομποσχοίνι». Ἀπάντησε αὐτός: «Εἶμαι Ἕλληνας καί ἐγώ ὀρθόδοξος εἶμαι». Τοῦ εἶπε ἡ γυναίκα τό πρόβλημά της καί τόν ρώτησε τί νά κάνει. Αὐτός ὁ Ἕλληνας γιατρός τήν συμβουλεύει: «Αὔριο πεῖτε ὅτι δέν θέλετε πιά τό γιατρό σας. Πεῖτε ὅτι ἔχετε ἐμπιστοσύνη μόνο σέ μένα». Καί σέ μιά ἑβδομάδα τήν ἔβγαλε ἀπό τό ψυχιατρεῖο, τήν ἔσωσε αὐτή τή γυναίκα. Δηλαδή, ἕνας ὀρθόδοξος βοήθησε ἕναν ἄλλο ὀρθόδοξο ἄνθρωπο».
Ὅταν ὅμως ἡ Ὀρθοδοξία γίνεται μόνο ἐξωτερικός τύπος χωρίς τό περιεχόμενο, τότε ὅλοι ἐμεῖς, ἕνας γιά τόν ἄλλο, γινόμαστε ξένοι. Τότε ἔχουμε μιά καχυποψία γιά τούς ἀνθρώπους ἄλλης ἐθνικότητας. Πάντα μοῦ ἄρεσαν τά λόγια τοῦ ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτη ὅτι στόν κόσμο τοῦ Θεοῦ δέν ὑπάρχουν ἐθνικότητες, ἐκεῖ προσεύχονται γιά ὅλη τήν ἀνθρωπότητα.
Ἐκεῖ πού ὑπάρχει ἐθνικότητα, δέν ὑπάρχει Χριστός. Καταλαβαίνω γιατί ἀγαπᾶμε νά πηγαίνουμε στό ἅγιο Ὄρος. Ἐκεῖ, ὅταν πᾶς στούς Γέροντες καί τούς μιλᾶς, δέν ἔχει γιά σένα καμία σημασία ἄν εἶσαι Ἕλληνας, Ρῶσος, Ρουμάνος. Ἀπό αὐτούς τούς Γέροντες βγαίνει μιά εὐλογία. Αὐτοί σέ κάθε ἄνθρωπο βλέπουν τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Καί στά δικά τους πρόσωπα βλέπουμε τή λάμψη τῆς αἰώνιας ζωῆς!
Ν.Ν. : Στό ἅγιο Ὄρος πηγαίνετε συχνά;
π. Ἰώβ : Πιό σπάνια ἀπ’ ὅσο ἤθελα. Πῆγα στό ἅγιο Ὄρος κάπου 12 φορές. Ἔκανα «διανυχτερεύσεις» στίς κορφές του. Ἔμεινα καί στά Μοναστήρια. Στό Βατοπαίδι. Εἴχαμε καί συναντήσεις μέ τόν παπα-Γιάννη, μέ τόν Γέροντα Χαράλαμπο Διονυσιάτη. Λέγαμε γιά τήν προσευχή τοῦ Ἰησοῦ. Τά λόγια τῶν Γερόντων πού ζοῦν μέ προσευχή στή μοναξιά, εἶναι χρήσιμα σέ κάθε ἄνθρωπο, ἀκόμα περισσότερο σ’ ἕνα μοναχό, ὁ ὁποῖος ἔχει τή διακονία νά φέρνει τό Φῶς τοῦ Εὐαγγελίου στόν μάταιο αὐτό κόσμο, ὅπου οἱ ἄνθρωποι δέν ἔχουν χρόνο οὔτε νά σκέπτονται τόν Θεό.
Ν.Ν. : Αὐτή ἡ διακονία πού ἔχετε ἐσεῖς σᾶς ἀποσπᾶ ἀπό τήν ἡσυχία ἑνός μοναχοῦ; Πολλές ὧρες καί μέρες ταξιδεύετε στήν Ἀστερούπολη, στά ἀεροδρόμια, στό μέρος ὅπου φεύγουν γιά τό Διάστημα οἱ πύραυλοι, ἐπικοινωνεῖτε μέ διάφορους ἀνθρώπους, ἔχετε μήπως πειρασμούς;
π. Ἰώβ : Ξέρετε, δέν διάλεξα ἐγώ τή διακονία αὐτή. Μοῦ τή δώσανε σάν εὐλογία. Ὁ Γέροντάς μου, ὁ π. Κύριλλος, μοῦ εἶπε: «Ἀπό τό σταυρό δέν βγαίνουν μόνοι τους οἱ ἄνθρωποι, ἀπό τό σταυρό βγάζουν»...
Γι’ αὐτό δέν ἔχω δικαίωμα νά λέω αὐτό χρειάζεται γιά μένα ἤ δέν χρειάζεται. Ἐάν μοῦ ἔδωσαν τέτοια εὐλογία, σημαίνει ὅτι ἔτσι πρέπει. Εἶναι θέλημα Θεοῦ. Χωρίς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ δέν μποροῦσε νά γίνει ἕνας ὀρθόδοξος ναός στήν Ἀστερούπολη, ἦταν ἀδύνατο νά γίνει κάτι τέτοιο.
Σ’ ἕνα ἀπό τά ταξίδια μου στό ἅγιο Ὄρος μίλησα μέ τόν Γέροντα Διονύσιο τόν Ρουμάνο. Τοῦ ἔλεγα γιά τίς δυσκολίες μου καί ἀπορίες γιά τή διακονία μου στόν κόσμο. Ρωτούσαμε: «τί νά κάνουμε, ἀφοῦ ἐμεῖς εἴμαστε μοναχοί;». Ἀπάντησε: «Ναί, μοναχοί εἴσαστε καί πρέπει νά τηρεῖτε ὅλους τούς μοναχικούς κανόνες. Ἀλλά στή Ρωσία τώρα εἶναι μιά κατάσταση ὅπως στά πρῶτα χριστιανικά χρόνια. Πολλές ψυχές ἔχουν χάσει τήν πίστη στό Θεό. Καί πρέπει ξανά νά γίνει κήρυγμα γιά τόν Χριστό, τόν Ἀναστημένο. Πρέπει νά συνδυάζετε τό μοναχικό καθῆκον μέ τό ἱεραποστολικό. Ἐμεῖς ἐδῶ στό ἅγιο Ὄρος, στή μοναξιά, προσευχόμαστε γιά ὅλο τόν κόσμο. Ἐσεῖς ὅμως, ἐκτός τῆς προσευχῆς, νά ὁμολογεῖτε, νά μαρτυρεῖτε γιά τόν Χριστό, ὅταν ἀκόμα βρίσκεστε σέ πιό ἀκατάλληλες πνευματικές συνθῆκες. Καί δέν γνωρίζω ποιά ὑπηρεσία θά εἶναι πιό ὑψηλή, ἡ δική μας ἤ ἡ δική σας».
Κάποτε μέ ρώτησαν ἕνα γελοῖο πράγμα: «Πῶς γίνεται, ὥστε ἐσᾶς τόν μοναχό οἱ ἀστροναῦτες νά ἀποκαλοῦν πατέρα;» Ἀπαντῶ: «Οἱ μοναχοί καί οἱ ἀστροναῦτες ἔχουν πολλά κοινά. Ὁ σκοπός μας εἶναι ἡ πτήση. Ὁ Θεός δημιούργησε τρεῖς οὐρανούς. Ὁ πρῶτος εἶναι ἡ ἀτμόσφαιρα τῆς Γῆς˙ ὁ δεύτερος εἶναι τό διάστημα μέ τά ἄστρα˙ καί ὁ τρίτος εἶναι ὁ πάνω κόσμος, ὁ οὐρανός τῶν ἀγγέλων. Πόσοι ἀκόμα οὐρανοί εἶναι στόν τρίτο οὐρανό δέν γνωρίζουμε. Οἱ ἀστροναῦτες ἀπό τόν πρῶτο οὐρανό, πηγαίνουν στό δεύτερο. Ὁ Μοναχός ἔχει σκοπό, χωρίς τό δεύτερο, νά βρεθεῖ στόν τρίτο οὐρανό. Ὁ ἀστροναύτης ὅπως καί ὁποιοσδήποτε ἄνθρωπος πρέπει νά θέλει νά βρεθεῖ ἐκεῖ, ὅπου δέν πᾶνε τά διαστημόπλοια, ἀλλά ἐκεῖ πού πηγαίνουν μόνο οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ. Ἀλλά ἐδῶ στή Γῆ ὁ Θεός πρός τό παρόν τούς δίνει τή διακονία νά πηγαίνουν στό δεύτερο οὐρανό.
Ν.Ν : Καί σεῖς προσωπικά θά θέλατε νά πᾶτε στόν δεύτερο οὐρανό;
π. Ἰώβ : Σάν ἀστροναύτης, ὄχι! Σάν μοναχός, Ναί! Θά ἤθελα νά κάνω ἐκεῖ πέρα μιά παράκληση. Νά δοξάσω τόν Θεό - Δημιουργό, τήν ἁγία Τριάδα, γι᾽ αὐτό πού μᾶς ἀγαπάει τόσο πολύ, πού ἔστειλε στή Γῆ τόν Υἱό Του, ὁ ὁποῖος σταυρώθηκε γιά μᾶς τούς ἁμαρτωλούς, ἀνέστη καί μᾶς ἔδωσε τήν ἐλπίδα γιά τήν αἰώνια ζωή. Καί γιά μία ἀνθρώπινη περιέργεια, γιά τήν ἐπιθυμία νά μάθεις πῶς, μέ τί φυσικούς Νόμους λειτουργεῖ τό Σύμπαν, αὐτό κάποτε θά τό μάθουμε. Ἀλλά θά φανεῖ ὅτι ἀκριβῶς αὐτό τό πράγμα δέν ἔχει γιά μᾶς καί τόσο μεγάλη σημασία.
Ν.Ν. : Εὐχαριστοῦμε, πάτερ Ἰώβ, πολύ γιά τήν συνέντευξή σας.
Ναταλία Νικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου