Στῆς λησμονιᾶς τὴ βρύση
Στὸν
μεγάλο δρόμο
τοῦ
στερνοῦ τοῦ ταξιδιοῦ,
Οἱ
ὁδοιπόροι ξεδιψοῦν
στῆς
λησμονιᾶς τὴ βρύση.
Μὰ
ἐγὼ θὰ προσπεράσω!
Θέλω νὰ
θυμᾶμαι τὴ ζωὴ
στὴ
Γῆ. Ὅτι
μὲ πλήγωσε ἐκεῖ,
καὶ
ἐκείνους ποὺ εἶχα
ἀγαπήσει.-
Κωνσταντῖνος Λ. Ψιλός
1999
Ἀπόγευμα
332 ἡμέρες πρὶν τὸ 2000.
Κι αν στερέψει της λησμονιάς η βρύση
ΑπάντησηΔιαγραφήτάχα θα μπορούσε, ό,τι πιστέψαμε πως
καποτε κρατούσαμε στο χέρι, να ξαναπάρει ζωή
και να θεριέψει γεμίζοντας την αγκαλιά αυτών
που αθέλητα ορφάνεψαν: