Νώντας Σκοπετέας
Πῶς ἐβιάσθη κ᾽ ἐσήμαινε τόσον ἐνωρίς, ὁ παπα-Μανωλὴς ὁ Σιρέτης, τὴν ἀκολουθίαν τῶν Χριστουγέννων;
Ἢ ὕπνον δὲν θὰ εἶχε, ἢ τ᾽ ὡρολόγι του εἶχε σταματήσει, ἢ τὸ ξυπνητήρι του τὸν ἐγέλασε.
Ἄλλες χρονιὲς ἡ καμπάνα ἐβαροῦσε τέσσερες ὧρες νὰ φέξῃ,
τώρα ἐχτύπησε βαθιὰ τὰ μεσάνυχτα….
( Αλ.Παπαδιαμάντης . Η Ντελησυφέρω .Απόσπασμα)
Ήτανε κάποτε μια Μάνα . Κι είχε πολλά παιδιά καμωμένα , αμέτρητα . Από μωρά τα μάζευε γύρω της και τους μιλούσε , και τους διάβαζε και τους διηγιόταν . Με γάλα γλυκό και μέλι φρόντιζε την θρέψη τους .
Και εκείνα μεγάλωναν και έφευγαν και ξαναγύριζαν συνέχεια και ξανάφευγαν για τόπους μακρινούς . Και χαιρότανε η Μάνα που ποτέ τους δεν την ξέχναγαν και που θυμόντουσαν πάντα όλα τα όμορφα λόγια και όλες τις άγιες λέξεις που από το στόμα της πρωτάκουσαν . Γιατί ήταν δρόμοι μυστικοί εκείνα τα λόγια και μόνο όταν τα ψέλλιζαν μπορούσαν να επιστρέφουν κοντά της !
Και κύλησαν τα χρόνια τα αιώνια , μα η Μάνα ποτέ δεν γερνούσε !
Αγέραστη , αγέρωχη , ακλόνητη και απέθαντη συνέχιζε να βγάζει αρώματα απ το στόμα της και να μοσχοβολάνε οι λέξεις τόσο που ποτέ να μην ξεθυμαίνει το άρωμά τους . Μα την φθόνησε τόσο ο πανούργος δράκος ο δυσώδης ! Και άρχισε να ψιθυρίζει άλλα λόγια στ αυτιά των νιογέννητών της . Άχαρα και άχρωμα και παράξενα και πολλά από αυτά , που άρχισαν κείνα να μπερδεύονται και να χάνουν τον δρόμο της επιστροφής στην αγκαλιά της Μάνας …
Και εκείνη όλο έκλαιγε και μοιρολογούσε τα χαμένα τα παιδάκια της . Κι από το πολύ το κλάμα και το μοιρολόγι θάμπωσαν τα μάτια της , σίγασε η φωνή της , στέρεψε το γάλα που έθρεφε τα παιδιά της … Σπάνια πλέον μιλούσε.
Μόνο σαν κάποτε-κάποτε κάποιο βλαστάρι της έβρισκε της επιστροφής τον δρόμο θυμόταν εκείνη τις άγιες λέξεις , τις μυστικές αγάπες ! Κάποιες νύχτες μέσα στον χρόνο έρχονται τα μεγάλα της παιδιά που ποτέ δεν λησμόνησαν τα κρυφά περάσματα , τα καθαρά τα μονοπάτια και αυτή τα καλοδέχεται και τα γλυκοφιλά στο στόμα !
Τώρα εκείνα της μιλούν ! Και αυτή σιωπηλή και μελαγχολική τα ακούει και για λίγο ξεχνά την πίκρα της ! Ήρθαν πολλά και απόψε , την παραμονή της Γέννας του Θεού !
Ο Όμηρος και ο Ησίοδος , ο Διονύσιος και ο Τέλλος , ο Αριστοτέλης , ο Ανδρέας , ο Κώστας και ο Κωστής , ο Στρατής , ο Λορέντζος , ο Νικηφόρος , ο Οδυσσέας , ο Φώτης της και ο Μενέλαος, ο Τάσος , η Πηνελόπη, η Μαρία , ο Νίκος , ο Γιώργος , ο Άγγελος , ο Ιωάννης , η Γαλάτεια , ο Γιάννης , ο Γεώργιος , η Ζωή , η Βασιλική …η Κική της και άλλοι και άλλοι πολλοί…Να και ο Αλέξανδρος τελευταίος πρόκαμε σήμερα και ήρθε παραμονές της Γέννησης του ουρανόθεν Ιατρού των ψυχών και των σωμάτων !
Θαλασσοδάρθηκε , κινδύνεψε ξανά , μα ποτέ του δεν θα ξεχνούσε να έρθει και εκείνος μαζί με τα αδέλφια του να χαιρετήσει την Μάνα . Κάθισαν όλοι γύρω της και άφησαν αυτόν να τους διαβάσει μια νέα του ιστορία , με Φως αληθινό από το Άγιο Δωδεκαμέρι των ταπεινών τούτου του κόσμου.
Ξεκίνησε εκείνος να διηγείται για τα ορφανά της θειάς Αχτίτσας , που έκαμαν Χριστούγεννα πέρυσι πρώτη τους φορά χωρίς πόδια γυμνωμένα . Και δάκρυσε η Μάνα για τα ορφανά μα και για όλες τις λέξεις που έβαλε ο Αλεξανδρής της στην ιστορία του . Εκείνη του τις έμαθε ! Τις άγιες τούτες λέξεις ! Τις μυστικές αγάπες !
Έφυγαν το ξημέρωμα ξανά ! Μονάχη της η Μάνα πάλι καρτερά τον γυρισμό τους ! Μάνα μας γλώσσα Ελληνική ! Που τον Χριστό ταξιδεύεις εκεί που το σκοτάδι ακόμα κρατά σφαλιστά τα μάτια μας ! Μάνα μας γλώσσα Ελληνική , βρες πάλι την φωνή σου , με άρωμα να γεμίσεις κάθε ανασασμό μας !
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο : «Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν» και από εκπομπή με τίτλο ! Κυρ Αλέξανδρε μη σταματάς να μας μιλάς !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου