Πάτμος καί ὁ Ἅγιος Χαρίτων!

Ὁ Ἅγιος Χαρίτων καί ἡ ...Πάτμος

Αὔριο, 28 Σεπτεμβρίου, ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν καί ὁμολογητοῦ Χαρίτωνος. Στό Μοναστήρι μας, στό Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Πάτμου,  τιμᾶται ὅλως ἰδιαίτερως, διότι κατά τήν ἡμέρα τῆς γιορτῆς του, κατά τό ἔτος 1630 περίπου, ὅπως μᾶς περιγράφει ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιμανδρίτης Γεράσιμος Σμυρνάκης, οἱ καιρικές συνθῆκες στό Νησί, ἦταν ἀπερίγραπτες, μέ ἀποτέλεσμα νά γίνουν μεγἀλες καταστροφές. Ὡς ἐκ θαύματος δέν ὑπῆρξαν ἀνθρώπινα θύματα. Ἀπό τότε καθιερώθηκε ἡ τέλεση πάνδημου καί πανηγυρικοῦ ἑορτασμοῦ, πρός ἔκφραση εὐχαριστιῶν πρός τόν Ἅγιο, πού διέσωσε τούς Πατμίους.

Παραθέτουμε αὐτούσιο τό κείμενο, ἀπό τό ἀνέκδοτο ἔργο τοῦ Σμυρνάκη «Ἡ Μυστηριοφύλαξ νῆσος Πάτμος...»:

“Ἄχρι σήμερον ἐν τῇ νήσῳ γίνεται μνεία φοβερωτάτης πλημμύρας, ἐπισυμβάσης ἐν λίαν ἀφισταμένῃ ἐποχῇ, κατά τήν ἡμέραν τῆς μνήμης τοῦ Ὁσίου Χαρίτωνος τοῦ Ὁμολογητοῦ, τῇ 28ῃ Σεπτεμβρίου, καθ᾽ ἥν ἡ θάλασσα ἐκμανεῖσα, ἐξετράπη τῶν ὁρίων αὐτῆς, ἀνυψωθεῖσα μέχρι τῶν ἀμφιθεατρικῶς κειμένων κλιτύων τοῦ Περδικάρη καί τῶν τοῦ Τιμίου Προδρόμου τοῦ Μυρᾶ ὑψωμάτων πρός Μ. τῆς Γυναικείας Μονῆς καί παρά τό Μονύδριον <τό ἀποκαλούμενον> τά Ἅγια τῶν Ἁγίων. πρός ἀνάμνησιν δέ τοῦ γεγονότος τούτου, ἴσως πρό διακοσίων καί ὀγδοήκοντα ἐτῶν ἐπισυμβάντος, καί τῆς διασώσεως τῶν κατοίκων, καθώς καί τοῦ τελεσθἐντος τούτου ὑπερφυσικοῦ ἀναβρασμοῦ ἐκ τῆς ἐξορμήσεως τῶν θαλασσίων ὑδάτων, ἅπαντες οἱ Ναοί μετά τῆς Μονῆς κρούουσι τούς κώδωνας, καίτοι ἡ τοῦ ρηθέντος Ὁσίου ἑορτή δέν ἀναγράφεται ἐν ταῖς μετ᾽ ἀργίας τεθεσπισμέναις ὑπό τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ὑπέργηροι <τινες> τῶν ἐν τῇ νήσῳ ἀφηγοῦνται ὅτι ἐν μικρῇ ἡλικίᾳ ὄντες καί περιαγόμενοι ἀνά τά ρηθέντα μέρη ἐν οἷς ἡ θάλασσα ἀνῆλθεν, ἀνεύρισκον θαλάσσια λείψανα ἐκ κογχυλίων, πορφυρῶν ἑλίκων καί λοιπῶν».

Λίγα λόγια ἀπό τό Συναξάρι τοῦ Ἁγίου

    Ὁ Ἅγιος Χαρίτων καταγόταν ἀπό τό Ἰκόνιο καί ἔζησε στά χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Αὐρηλιανοῦ (270 - 275 μ.Χ.). Ἦταν γνωστός γιά τή χριστιανική πίστη του, γι’ αὐτό καί ὅταν ἐκδόθηκε διάταγμα κατά τῶν Χριστιανῶν, ἦταν ἀπό τούς πρώτους πού συνέλαβε ὁ ἔπαρχος τῆς πόλης. Ὑπεβλήθηκε σέ φρικτά βασανιστήρια, ἀλλά ἐνῶ ἀκόμη βρισκόταν στή φυλακή ὁ Αὐρηλιανός δολοφονήθηκε. Ὁ διάδοχός του ὁ Πρόβος, ἀκύρωσε τό διάταγμα τοῦ προκατόχου του καί ὁ Χαρίτων ἀφέθηκε ἐλεύθερος.

    Τότε ἀποφάσισε νά καταφύγει στά Ἱεροσόλυμα καί νά ζήσει ὡς ἀναχωρητής σέ σπηλιές τῆς περιοχῆς. Ἵδρυσε δύο μοναστήρια καί πέθανε εἰρηνικά.

         Απολυτίκιο, ἦχος δ΄.

Χαρίτων τοῦ Πνεύματος, καταυγασθείς ταῖς αὐγαῖς, φωστὴρ ἐχρημάτισας, τῆς ἐναρέτου ζωῆς, Χαρίτων μακάριε· σύ γάρ ὁμολογίᾳ, ἀληθείας ἐμπρέψας,  ἔλαμψας ἐν ἐρήμῳ, ἐγκρατείας τοῖς πόνοις. Διό τῶν εὐφημούντων σε, Πάτερ μνημόνευε.

Ὁ Ἅγιος Χαρίτων, ἄς εἶναι βοήθειά μας!