Ακολουθία σε γκρεμισμένο ναό
μετά από 53 χρόνια!
Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος
Συγκινητικές και πρωτόγνωρες οι στιγμές και απόδειξη ότι η πίστη δεν σβήνει με τους διωγμούς, όσο και αν την πολεμούν ζει στις καρδιές.
Μετά από 53 ολόκληρα χρόνια (1967-2020), παραμονή της εορτής των Αργαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και όλων των Ασωμάτων Δυνάμεων, 8 Νοεμβρίου 2020, τελέστηκε για πρώτη φορά ακολουθία (εσπερινός) στο γκρεμισμένο ναό του Ταξιάρχη Μιχαήλ στην περιοχή Ντούκας - Πάτος του Φίερι Αλβανίας.
Καθαρίστηκε ο χώρος, προετοιμάστηκε κατάλληλα και ο ιερέας Δημήτριος Λόσι και οι πιστοί, που συμμετείχαν, σε ακολουθία μέσα στα χαλάσματα, ένιωσαν μια πρωτόγνωρη εμπειρία.
Το 1967 αυτή η εκκλησία είχε μετατραπεί σε πολιτιστικό κέντρο από το αθεϊστικό καθεστώς.
Όταν έπεσε η τυραννία και οι καμπάνες ξαναχτύπησαν αναστάσιμα στην Αλβανία, ο ναός του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο Ντούκας - Πάτος μετατράπηκε σε οικία από κάποια οικογένεια.
Από τη φθορά του χρόνου όμως και την εγκατάλειψη το κτίσμα κατέπεσε και η οικογένεια αναγκάστηκε να αποχωρήσει.
Έτσι, ακούστηκαν ξανά ψαλμωδίες στο εσωτερικό του. Αλλά και οι καρδιές αισθάνθηκαν ότι ο Ιησούς Χριστός, αναστημένος και παρών, πάντα θριαμβεύει.
Ο Σταυρός του, όχι ως σύμβολο θανάτου, αλλά ως απόδειξη νίκης, ξαναστήθηκε μέσα στα ερείπια.
Η Εκκλησία του Χριστού, δεν χάνει ποτέ την απαστράπτουσα λαμπρότητά της και τη μοναδική της δόξα.
Αυτό είναι το μεγαλείο της πίστης μας, αυτή η απεραντοσύνη της αγάπης του Θεού μας.
Μέσα στα χαλάσματα οι πιστοί κατάλαβαν ότι όχι μόνο σε χρυσοποίκιλτους ναούς, αλλά σε όποιον ιερό τόπο, έστω και χωρίς φώτα, και χωρίς καλλιμάρμαρη τράπεζα και χωρίς ιστορημένους θόλους, ο Θεός κατοικεί και κάνει χαρούμενες τις ψυχές των ακολούθων Του.
Και σίγουρα θα σκέφτηκαν: "Πόσο δυνατός είσαι Θεέ μου, πόσο αληθινά μεγάλος και πόσο μικροί εμείς μπροστά στο μεγαλείο Σου. Ποια λόγια μπορούν να εκφράσουν τις ευχαριστίες μας;".
Στου Χριστιανού το διάβα, του ενδυναμωμένου "εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος αυτού", όλα παραμερίζουν. Στον πύρινο λόγο του όλα υπακούουν. Στην προσταγή του πέφτουν κάστρα. Τείχη γκρεμίζονται. Αποδείχθηκε αυτό στην Αλβανία και σε άλλα κράτη.
Με του Χριστού την πνοή όλα δημιουργούν. Όλα ζωντανεύουν. Πάντα.
Θέλουμε δύναμη; Να τι απομένει σε μας. Να δώσουμε στο Θεό το χέρι μας για να το κάνει ισχυρότερο, ώστε ακούραστα να απλώνεται και να εργάζεται το καλό.
Σ' Εκείνον να να στείλουμε τους αθόρυβους παλμούς της καρδιάς μας, για να είναι δυνατός και άσβηστος ο πόθος για το καλύτερο αύριο.
Ο ερειπωμένος ναός του Ταξιάρχη Μιχαήλ μιλάει και μας λέει ότι χωρίς Χριστό και η πιο μεγάλη δύναμη είναι αδυναμία. Μαζί του και η εσχάτη αδυναμία είναι δύναμη τεράστια και ακατάβλητη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου