Ανάδειξη νέων Αγίων :

        «Η πεμπτουσία της Εκκλησίας»

Πολλές φορές στα άρθρα μας, προσπαθούμε να σκιαγραφήσουμε τα μελανά σημεία των συγχύσεων και παρεκκλίσεων της εποχής μας.

Αυτή η προσπάθεια γίνεται συστηματικά σε δύο επίπεδα, τόσο για τους ανθρώπους "εκτός" Εκκλησίας, όσο για τους πιστούς "εντός" της. Το εντός και το εκτός είναι σκόπιμα μέσα σε εισαγωγικά, γιατί με τα ανθρώπινα πεπερασμένα κριτήρια μπορεί να σφάλουμε και σε τελική ανάλυση δεν είναι και "δουλειά" μας να ορίσουμε για το ποιος ζει κατά Χριστόν. Οι ρύσεις του Ιησού δεν αφήνουν αμφιβολία: «Μή κρίνετε, ίνα μη κριθήτε· εν ώ γάρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ώ μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν. τι δε βλέπεις το κάρφος το εν τώ οφθαλμώ τού αδελφού σου, την δε εν τώ σώ οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς; ή πώς ερείς τώ αδελφώ σου, Άφες εκβάλω το κάρφος από τού οφθαλμού σου, και ιδού η δοκός εν τώ οφθαλμώ σού;  υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ τού οφθαλμού σού, και τότε διαβλέψεις εκβαλείν το κάρφος εκ τού οφθαλμού τού αδελφού σου».  (Ματθ. 7, 1-5)

   Ο Κύριος, ως καρδιογνώστης, είναι ο μόνος που πραγματικά γνωρίζει και θα κρίνει, κατά την Δευτέρα Παρουσία Του.  Σε αντίθεση με εμάς, βλέπει την ιστορία και δημιουργία ως συνεχές παρόν και κλείνοντας αυτή την αναφορά, δεν πρέπει να παραβλέπουμε αυτό που ο ίδιος ο Κύριος είπε  κατά την επίγεια παρουσία του και διασώζεται στο κατά Ιωάννη 10,16: «καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνά με δεῖ ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν».

   Σε αυτό το άρθρο μας όμως, είμαστε στην ευχάριστη θέση να ξεφύγουμε από μελανά σημεία και από αμφιταλαντεύσεις, αν κάποιος είναι ή δεν είναι, κοντά στον Θεό. Η εποχή μας μπορεί να είναι αυτή που είναι, αλλά δόξα τω Θεώ είναι και εποχή αναδείξεως νέων Αγίων! Ο Όσιος Σάββας ο εν Καλύμνω, ο Άγιος Λουκάς επίσκοπος Κριμαίας, ο Άγιος Γεώργιος ο Καρσλίδης, ο Όσιος Άνθιμος (Βαγιανός) ο εν Χίω, ο Άγιος Φιλούμενος στο Φρέαρ του Ιακώβ, ο Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς), ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλιβήτης, ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης και η τελευταία αγιοκατάταξη (μόλις στις 27/11/2017) του Αγίου Ιακώβου (Τσαλίκη) του εν Ευβοία. Αγίων σύγχρονων που υπάρχουν άνθρωποι εν ζωή, που τους έζησαν και τους συναναστράφηκαν. Άγιοι που τους κατέγραψαν και τους διασώζουν τα σύγχρονα μέσα της τεχνολογίας, οι φωτογραφίες, τα βίντεο κ.α. Έχουμε ακριβώς την μορφή τους, τα λόγια τους, την χροιά και τον τόνο της φωνής τους, διασώζονται αντικείμενά τους, ενώ τα καλά έργα τους, τα συγγράμματά τους και κυρίως τα θαύματά τους, έγιναν γνωστά από άκρη εις άκρη της οικουμένης.

   Ο Θεός είναι αυτός που αναδεικνύει τους Αγίους. Άλλους τους φανερώνει όταν ακόμη είναι στη ζωή, άλλους μετά την κοίμησή τους, άλλους τους έχει στην αφάνεια αιώνες και τους φανερώνει για τους λόγους που ο ίδιος γνωρίζει αιώνες μετά και άλλους κατά παράκληση των ίδιων των Αγίων δεν θα τους τους φανερώσει ποτέ και θα τους μάθουμε κατά την Δευτέρα Παρουσία. Η Εκκλησία ως το σώμα Του Χριστού, κάτω από συγκεκριμένα και αυστηρά επίπεδα έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή την βουλή Του Θεού. Ο άνθρωπος με την επίγεια παρουσία του μετανοεί και γίνεται δεκτικός της χάρης Του Θεού, στη συνέχεια ο Θεός χαριτώνει και αγιοποιεί και η Εκκλησία αγιοκατατάσει (σε αντίθεση με τους παπικούς που ο πάπας αγιοποιεί...!).

   Τα κριτήρια και οι προϋποθέσεις για να ενταχθεί στο Αγιολόγιο της Αγίας μας Εκκλησίας ένας Άγιος συνοψίζονται στην έκφραση του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Νεκταρίου «α)Ορθοδοξία άμωμος, β) αρετών κατόρθωσις απασών, εν αίς έπεται γ) η περί την πίστιν μέχρις αίματος αντικατάστασις και τέλος δ) η παρά Θεού επίδειξις σημείων υπερφυών τε και θαυμάτων». Σε αυτά τα τέσσερα κριτήρια υπάρχει ένα καθαριστικό πέμπτο: Όπως και στα δόγματα έτσι και η αγιότητα δεν είναι μόνο υπόθεση της διοικούσας Εκκλησίας, των Κληρικών, αλλά και η συνολική οικουμενική αποδοχή από το πλήρωμα της Εκκλησίας, αυτό που ονομάζουμε «συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας».

   Κλείνοντας το άρθρο μας θέλουμε να υπογραμμίσουμε και να τονίσουμε ότι έλεγε σε γενικές γραμμές και ο μακαριστός π. Ιωάννης Ρωμανίδης : Όπως η επιστήμη έχει το πείραμα για να επιβεβαιώσει τα πορίσματά της, έτσι και η Εκκλησία μας, έχει την Αγιότητα για φανερώνει με τον πιο πανηγυρικό τρόπο, ότι κατέχει την αλήθεια και ότι ο τρόπος ζωής που ευαγγελίζεται δεν είναι ουτοπικός και ρομαντικός, αλλά έχει να κάνει με δύσκολο αγώνα κατά των παθών, της αμαρτίας και του ίδιου του διαβόλου, που ο Θεός στο τέλος στεφανώνει με αυτό το Άγιο Φωτοστέφανο που βλέπουμε στις Αγιογραφίες, που είναι η όραση του προσώπου του Κυρίου,  ως Φως και όχι ως Πυρ! Ας έχουμε τις πρεσβείες όλων των νέων Αγίων! Αμήν!

  ΠΗΓΗ:http://euxh.gr/theologia/orthodoxia/anadeiksi-neon-agion-i-pemptousia-tis-ekklisias