Ο αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Κωνσταντίνος Παπαγιάννης εκοιμήθη χθές Τρίτη 8 Απριλίου 2014 σε ηλικία 85 ετών.  Ας έχουμε την ευχή του .

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΗΤΑΝ ΚΛΗΡΙΚΟΣ

Ὁ π. Κωνσταντῖνος γεννήθηκε στὴ Θεσσαλονίκη μας στὶς 16.9.1929 ἀπὸ τὸν Ἀντώνιο καὶ τὴν Μαρία Παπαγιάννη. Ἐφοίτησε στὸ τότε 7ο Δημοτικὸ Σχολεῖο Θεσσαλονίκης καὶ ἐν συνεχείᾳ στὸ 4ο Γυμνάσιο ἀῤῥένων Θεσσαλονίκης, ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἀπεφοίτησε τὸν Ἰούνιο τοῦ 1947. Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ ἰδίου ἔτους ἔδωσε εἰσαγωγικὲς ἐξετάσεις στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ἀπὸ τὴν ὁποία πῆρε τὸ πτυχίο στὶς 17.11.1951.

Ὑπῆρξε ἀριστοῦχος σὲ ὅλες τὶς βαθμίδες τῶν σπουδῶν του.
Ἀπὸ τὶς 6.1.1952 μέχρι τὶς 14.4.1954 ὑπηρέτησε στὸν ἑλληνικὸ στρατὸ ὡς ἔφεδρος ἀξιωματικὸς Πεζικοῦ.
Στὶς 24.5.1954 διωρίσθηκε καθηγητὴς στὴ Μέση Ἐκπαίδευση καὶ ὑπηρέτησε ἐπὶ πέντε (5) χρόνια σὲ Γυμνάσια τῆς Λαρίσης.
Στὶς 25.7.1954 ἐνυμφεύθη τὴν Ἀλίκη Σκαμπαρδώνη, διδασκάλισσα, ἀπὸ τὴ Λάρισα. Ἀπὸ τὸν γάμο τους ἀπέκτησαν 6 παιδιά.
Στὴν ἐκκλησιαστικὴ διακονία μπῆκε ἀνεπίσημα σὲ ἡλικία 12 ἐτῶν περίπου στὸν ἱ. Ναὸ τῆς ἐνορίας του, τῶν ἁγίων Ἀποστόλων Θεσσαλονίκης.
Στὶς 21.5.1942 χειροθετήθηκε ἀναγνώστης ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γεννάδιο. Συνέχισε τὴ διακονία του στὸν ὡς ἄνω ναὸ ὡς ἀναγνώστης καὶ βοηθὸς ψάλτου, ἀπὸ δὲ τὶς 20.12.1947 μέχρι τὶς 30.4.1950 ὡς ἀριστερὸς ψάλτης τοῦ ἰδίου Ναοῦ, ἐνῶ ἀπὸ τὴν 1η Μαΐου τοῦ 1950 μέχρι τέλους τοῦ 1951 ὡς α’ ψάλτης τοῦ ἱ. Ναοῦ ἁγίου Θεράποντος κάτω Τούμπας.
Ἀπὸ τὴ θέση του στὴν Ἐκπαίδευση παραιτήθηκε τὸν Μάιο τοῦ 1959, γιατὶ ἐν τῷ μεταξὺ εἶχε ἐκλεγῆ τακτικὸς ἐφημέριος γιὰ τὴν κενὴ θέση τοῦ ἱ. Ναοῦ ἁγίων Ἀποστόλων.Στὶς 30.5.1959 χειροτονήθηκε διάκονος ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονα τὸν Α΄ (Παπαγεωργίου) καὶ τὴν ἑπομένη 31.5.1959 πρεσβύτερος ἀπὸ τὸν τότε βοηθὸ ἐπίσκοπο Ταλαντίου Στέφανο (μετέπειτα Μητροπολίτη Τρίκκης & Σταγῶν). Τὴν 1η Ἰουνίου 1959 διωρίσθηκε ἐφημέριος τοῦ ὡς ἄνω ἱεροῦ Ναοῦ καὶ ὑπηρέτησε σ’αὐτὸν χωρὶς διακοπὴ μέχρι τὶς 31.5.1996, ὁπότε παραιτήθηκε ἀπὸ τὴν ἐνεργὸ ἐφημεριακὴ ὑπηρεσία γιὰ λόγους ὑγιείας.
Κατὰ τὸ διάστημα τῆς ἐφημεριακῆς του ὑπηρεσίας, διετέλεσε πρόεδρος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου τοῦ ναοῦ ἀπὸ τὸν Ἰούνιο τοῦ 1959 μέχρι τὸ 1990 περίπου. Κατὰ διαστήματα ὑπῆρξε μέλος τοῦ Μητροπολιτικοῦ Συμβουλίου καὶ τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Δικαστηρίου, ἐπὶ ἑξαετία δὲ (1968-1974) γραμματεὺς τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.
Ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Παντελεήμων ὁ Α’ τὸν ἐτιμησε μὲ τὸ ὀφφίκιο τοῦ οἰκονόμου καὶ ἀργότερα μὲ τὸ ὀφφίκιο τοῦ σταυροφόρου οἰκονόμου, ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Λεωνίδας μὲ τὸ ὀφφίκιο τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου, ὁ δὲ μακαριστὸς Μητροπολίτης Παντελεήμων ὁ Β΄ μὲ τὸ ὀφφίκιο τοῦ Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου κατὰ τὴν ἀποχώρησή του ἀπὸ τὴν ἐνεργὸ ὑπηρεσία. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὸν ἐτίμησε μὲ τὸ παράσημο τοῦ ἀποστόλου Παύλου μετὰ ἀστέρος.
Ἀπεβίωσε τὴν 8ην Ἀπριλίου 2014.
ΑΙΩΝΙΑ ΑΥΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ.
ΠΗΓΗ:http://inaap.wordpress.com/
 
ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟ ΤΟΝ:"Ο Πάτμιος": Νοιώθω μεγάλη συγκίνηση! Ὑπηρέτησα κοντά του, ὡς βοηθός του στή Γραμματεία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσαλονίκης, ἀπό τό 1968, μέχρι τό 1973. Μέ δίδαξε πάρα πολλά πράγματα, τόσο στό χῶρο τῆς ἐργασίας, ὅσο καί σέ πνευματικά θέματα, σέ θέματα Τελετουργικῆς κ.λ.π. Ἀόργητος, ἐνεπιτήδευτος, ἀκάματος, γεμᾶτος σοφία, σύνεση και ταπείνωση! 
Προκειμένου νά ἐκτιμήσει κανείς τήν ποιμαντική του ἀξία καί τήν συμπεριφορά του απέναντι στόν "ἁμαρτωλό" ἄνθρωπο, θά ἤθελα νἀ ἀναφερθῶ σέ ἕνα γεγονός, τό ὁποῖο μοῦ διηγήθηκε ὁ ἴδιος.  Ἕνα πρωΐ καθυστέρησε περίπου εἴκοσι λεπτά, νά ἔλθει στό γραφεῖο τῆς Μητροπόλεως (ἦταν ακριβέστατος στό ὡράριό του). Μοῦ ζήτησε συγγνώμη καί ἐπειδή μέ ἀγαποῦσε (αὐτή του τήν ἀγάπη τήν αἰσθανόμουν πάντοτε, ὄχι μόνο ὅσο διάστημα ἐργαζόμουν στή Θεσσαλονίκη, ἀλλά καί μετά τό 1973 πού ἔφυγα, μέχρι πρόσφατα), μοῦ περιέγραψε τήν αἰτία τῆς ἀργοπορίας του. Διατηρῶ, ὡς παρακαταθήκη, τήν περιγραφή του αύτή, τήν ὁποία ἐξακολουθῶ νά ἐπικαλοῦμαι πάντοτε, προκειμένου νά προβάλω  τή διάκριση, τήν εὐαισθησία, τήν κατανόηση, τήν πνευματικότητα πού διέθετε καί ἡ ὁποία πρέπει νά διακατέχει τόν  Ἐξομολόγο -Πνευματικό (στά 37 χρόνια τῆς ὑπηρεσίας μου στήν Πατμιάδα Ἐκκλησιαστική Σχολή, πέρα ἀπό τή δαψιλή χρήση τῆς Τελετουργικῆς του, ἐξιστοροῦσα  στούς μαθητές μου τό περιστατικό αὐτό καί  προέτρεπα ὅσους  θά ἀκολουθοῦσαν τὀν Ἱερατικό κλάδο, νά τόν ἔχουν πάντοτε "πρό ὀφθαλμῶν"). Λοιπόν, μοῦ εἶπε ὁ ἀείμνηστος:  " Χθές τό βράδυ, βρισκόμουν στό Γραφεῖο τοῦ Ναοῦ (τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων). Ἐμφανίστηκε κάποια κυρία, μέ πονεμένο πρόσωπο καί μέ μεγάλη συστολή  μέ ρώτησε, ἀν γνωρίζω τόν π. Κωνσνταντῖνο. Τῆς ἀπάντησα ὅτι ναί, ἐγώ εἶμαι, τήν  κάλεσα νά καθίσει καί τή ρώτησα τί ἤθελε. Ἡ ἀπάντησή της ἦταν ὅτι: πάτερ, γιά σᾶς ἔρχομαι ἀπό τήν Ἀλεξανδρούπολη. Μέ ἔστειλε μία φίλη μου, ἡ ὁποία σᾶς γνωρίζει καί ἡ ὁποία δέν εἶχε ἄλλα περιθώρια ὑπομονῆς νά  ἀνέχεται τό παράπονό μου καί τά κλάματά μου. Εἶμαι ἔγγαμη καί μητέρα μιᾶς θυγατέρας. Δυστυχῶς γιά λόγους ὑγείας δέν μπόρεσα νά κάνω ἄλλο παιδί. Ὁ Πνευματικός μου, στην Ἀλεξανδρούπολη, ἐπί εἴκοσι πέντε χρόνια, δέν μέ ἀφήνει νά κοινωνήσω. Δέν ἀντέχω ἄλλο καί γιά τό λόγο αὐτό, μοῦ ὑπέδειξε ἡ φίλη μου νά ἀλλάξω πνευματικό καί νά ἔλθω σέ σᾶς. Τήν ρώτησα ποῦ θά ἔμενε καί στήν άπάντησή της ὅτι δέν γνωρίζει τή Θεσσαλονίκη, τῆς ὑπέδειξα νά ἀγοράσει γιά φαγητό ἕνα γιαούρτι ἀπό τό απέναντι ζαχαροπλαστεῖο, νά διανυκτερεύσει σέ ἕνα Ξενοδοχεῖο κοντά στην Ἐνορία καί τό πρωΐ, στίς 7, νά  ἐκκλησιαστεῖ και να παρακολουθήσει τή Θεία Λειτουργία,  προκειμένου νά "κοινωνήσει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων". Τά ἔχασε καί δέν μποροῦσε νά τό πιστέψει. Ἔλεγε δυνατά: Μά πῶς εἶναι δυνατόν; μετά ἀπό 25 χρόνια, ἔτσι ἁπλά; Τήν καθησύχασα καί τήν διαβεβαίωσα ὅτι τήν εὐθύνη πλέον τήν ἀνέλαβα ἐγώ. Πράγματι στίς 7, ἦταν στήν Ἐκκλησία. Κοινώνησε μέ μεγάλη συγκίνηση. Μετά τή Θεία Λειτουργία, μέ χαιρέτησε καί ἔφυγε γιά τήν Ἀλεξανδρούπολη, χαρούμενη καί εὐτυχισμένη. Γι' αὐτό καθυστέρησα".
Ἔμεινα ἄναυδος (τόν πνευματικό στήν Ἀλεξανδρούπολη, τόν εἶχα γνωρίσει ὅταν ὑπηρετοῦσα τή στρατιωτική μου θητεία).
Τήν ἑπομένη, μοῦ εἶπε ὁ ἀείμνηστος ὅτι τοῦ τηλεφώνησε ἡ κυρία ἀπό τήν Ἀλεξανδροπούλη καί στήν  ἐρώτησή του: "Πῶς φθάσατε"; ἡ ἀπάντησή της ἦταν: "πετώντας" (ὑπόψη ὅτι τήν ἐποχή ἐκείνη τό ταξίδι Θεσσαλονίκη - Ἀλεξανδρούπολη, ἦταν περίπου 8 ὧρες).
Τήν εὐχή σου πολυσέβαστέ μου Γέροντα!!!
Μαθιός, Πάτμος