ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ:
Ο όρος Αρτοκλασία σημαίνει ο
τεμαχισμός του άρτου και συναντάται μόνο στα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας
μας.
Η ακολουθία της
Αρτοκλασίας εσφαλμένα λέγεται από τους πιστούς και αρτοπλασία.
Έτσι στη
Λειτουργική, Αρτοκλασία αποκαλούμαι τον τεμαχισμό των άρτων που προηγουμένως
έχουν ευλογηθεί από ιερέα ή Αρχιερέα και στη συνέχεια διανέμονται στο
εκκλησίασμα. Οι ευλογούμενοι άρτοι είναι πέντε, ισάριθμοι δηλαδή μ΄ εκείνους
που ευλόγησε ο Χριστός στην έρημο και στη συνέχεια διανεμήθηκαν στο πλήθος.
Μαζί με τους άρτους ευλογούνται επίσης μικρές ποσότητες οίνου και ελαίου που φέρονται
σε μικρές φιάλες.
Η τελετή της
αρτοκλασίας ή της «ευλογήσεως των άρτων» είναι παλαιότατη λειτουργική πράξη και
έχει τις ρίζες της στους αποστολικούς χρόνους. Θεωρείται κατάλοιπο από τις
«αγάπες», τα κοινά γεύματα των πρώτων χριστιανών, που διασώζει και το αρχαίο
όνομα της Θείας Ευχαριστίας (κλάσις του άρτου), καθώς και τον τρόπο τεμαχισμού
και διανομής της.
Η Αρτοκλασία στις
μέρες μας γίνεται και κατά την ακολουθία του όρθρου, αλλά κυρίως κατά τον
εσπερινό της παραμονής δεσποτικής ή θεομητορικής εορτής αλλά και στις εορτές
των Αγίων μας, επίσης Αρτοκλασία κάνουμε και όποτε το κρίνουμε εμείς ή ο
πνευματικός μας αναγκαίο, η τέλεση δε του ιερού αυτού γεγονότος αποσκοπεί με
τον συμβολισμό του πολλαπλασιασμού των άρτων από τον Ιησού στην έρημο, στην
ευλόγηση του σπιτικού μας και στον πολλαπλασιασμό των υλικών αλλά και των
ψυχικών αγαθών των οικείων και των φίλων μας.
Η Αρτοκλασία όμως
αποσκοπούσε και αποσκοπεί ακόμα και στην θεραπεία πρακτικής μοναστικής ανάγκης.
Στα μοναστήρια, δηλαδή, οι μοναχοί αφού νήστευαν ολόκληρη την ημέρα της
παραμονής κάθε μεγάλης εορτής, ήταν υποχρεωμένοι μα παραμείνουν στο ναό και να
μην απομακρυνθούν, μετά τον εσπερινό, προκειμένου να συνεχίσουν την ολονυκτία
και να τύχουν δια της αρτοκλασίας «παραμυθίας» και «στήριξης». Ο άρτος, το
βασικό στοιχείο τροφής του ανθρώπου, ευλογήθηκε ιδιαίτερα από τον Χριστό. Στην
έρημο ο Κύριος ευλόγησε τους πέντε άρτους (και τα δύο ψάρια) και με αυτά
χόρτασαν πέντε χιλιάδες άνδρες, χωρίς να υπολογίζονται οι γυναίκες και τα
παιδιά. Στο Μυστικό Δείπνο χρησιμοποιεί τον άρτο για να παραδώσει το Μυστήριο
της Θείας Ευχαριστίας. Ο άρτος συμβολίζει ακόμη την Εκκλησία, καθώς τα μέλη της
-οι πιστοί- ήταν πριν διεσπαρμένα όπως το σιτάρι στους αγρούς, αλλά δια του
Χριστού συνήχθησαν (συγκεντρώθηκαν) σε ένα σώμα.
Αλλά και
εσχατολογικώς, ο άρτος θεωρήθηκε εικόνα της Βασιλείας του Θεού, καθώς οι
συμμετέχοντες σ’ αυτήν θα βρίσκονται σε πλήρη κοινωνία με τον Θεό δια της
βρώσεως του ουρανίου άρτου, που βρίσκεται στην τράπεζα του Κυρίου: «Μακάριος
όστις φάγεται άρτον εν τη Βασιλεία του Θεού» (Λουκ. ιδ,15).
Ο άγιος Συμεών Θεσαλονίκης γράφει πως η αρτοκλασία είναι «άνωθεν παραδεδομένη
εκ του Σωτήρος αυτού».
Στην τελετή της
Αρτοκλασίας, τους πέντε άρτους προσφέρουν οι πιστοί, μαζί με έναν ακόμα για την
Αγία Πρόθεση, φέρνουν επίσης λάδι και κρασί ενώ στο τραπέζι της Αρτοκλασίας
ανάβουμε συμβολικά και πέντε κεριά από αγνό μελισσοκέρι.
Συνήθως οι
εορτάζοντες, οι οποίοι προσφέρουν και τα δώρα αυτά στην εκκλησία, συμπληρώνουν
προαιρετικά την προσφορά τους με αγνές λαμπάδες για την Αγία Τράπεζα, θυμίαμα,
καρβουνάκια και φυτιλάκια για τις καντήλες του ναού και οτιδήποτε άλλο
χρησιμοποιείτε για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας που θα ακολουθήσει και που
εκείνη την ημέρα γίνεται γι’αυτούς ιδιαίτερα που εορτάζουν, ενίοτε δε οι
εορτάζοντες προσφέρουν και λουλούδια που θα στολίσουν την Αγία Τράπεζα ή
χρήματα για τις ανάγκες της εκκλησίας τους, για να ευλογηθούν αυτοί και τα
σπιτικά τους, ενώ στο τέλος της τελετής παίρνουν έναν ευλογημένο άρτο στο σπίτι
τους ο οποίος κόβεται στο γιορτινό τραπέζι, οι δε υπόλοιποι ευλογηθέντες άρτοι
διανέμονται στους εκκλησιαζομένους, γεγονός που φανερώνει ακόμη περισσότερο τη
σχέση της αρτοκλασίας προς τις παλαιές «αγάπες» των πρώτων χριστιανών.
ΠΗΓΗ: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου