Η Γλώσσα μου!!!

Ἀνακαλύπτω τὶς ρίζες τῶν λέξεων – Ἀληθεύοντες ἐν γλώσσῃ

Ἀνακηρύχτηκε ἢ ἀναγορεύτηκε διδάκτωρ; ἁγιοποιήθηκε ἢ ἁγιοκατατάχθηκε; Τὸ ἀναγορεύω χρησιμοποιεῖται γιὰ τὴν ἀπονομὴ τίτλου ἢ ἀξιώματος, τὸ ἀνακηρύσσω σημαίνει ἀνακοινώνω ἐπίσημα τὴν ἀπόφασή μου γιὰ τὴν ἀπονομὴ τίτλου ἢ ἀξιώματος. Ὅταν θέλουμε νὰ ποῦμε ὅτι κάποιος πῆρε τὸ διδακτορικό του θὰ ποῦμε: ἀναγορεύτηκε διδάκτωρ, ὅταν θέλουμε νὰ ποῦμε ὅτι τὸ Πανεπιστήμιο ἀποφάσισε νὰ ἀπονείμῃ τὸν τίτλο τοῦ διδάκτορος σὲ κάποιον ἡ διατύπωση θὰ ἔχῃ ὡς ἑξῆς: Τὸ Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ἀνακήρυξε τὸν δεῖνα διδάκτορα.

Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐγγραφὴ τοῦ Ἁγίου Παΐσίου τοῦ Ἁγιορείτου στὶς δέλτους τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γράφτηκε: «Ἁγιοποιήθηκε ὁ Παΐσιος», «Ἔγινε Ἅγιος ὁ Παΐσιος», «ἀνακηρύχθηκε Ἅγιος ὁ Παΐσιος». Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι κονκλάβιο, γιὰ νὰ ἀποφασίζῃ πότε κάποιος θὰ λέγεται Ἅγιος, οὔτε ὁ Ἅγιος εἶναι αὐτοκράτορας, γιὰ νὰ ἀνακηρυχθῇ. Τὰ θαυμαστὰ σημεῖα καὶ ἡ περιρρέουσα πίστη τῶν πιστῶν παρακινεῖ τὴν Σύνοδο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου νὰ διαπιστώσῃ τὴν γενικὴ ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση περὶ τῆς ἁγιότητας κάποιου μέλους τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐν συνεχείᾳ ἡ Σύνοδος ὁρίζει νὰ συναριθμῆται «τοῖς Ὁσίοις Πατράσι καὶ Ἁγίοις τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας». Συνεπῶς ἡ Σύνοδος διακηρύσσει τὴν διαπιστωμένη ἁγιότητα τοῦ ἑκάστοτε Ἁγίου καὶ ὁρίζει ὅπως ἑορτάζεται πανορθόξως ἡ μνήμη του. Ἑπομένως ἡ Σύνοδος διακηρύσσει τὴν ἁγιότητα καὶ συγκαταριθμεῖ τὸν Ἅγιο στὶς ἁγιολογικὲς δέλτους, ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἁγιοκατατάχθηκε ἢ προστέθηκε στὸν ἁγιολογικὸ κατάλογο τῆς κατ΄Ἀνατολὰς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας· δὲν ἁγιοποιήθηκε.

 Καὶ κάτι τελευταῖο. Ἡ ἐτήσια μνήμη τοῦ Ἁγίου ἑορτάζεται, ἐμεῖς ἑορτάζουμε, ἡ Ἐκκλησία στὶς 23 Ἀπριλίου ἑορτάζει τὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἀλλὰ ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἑορτάζεται στὶς 3 Νοεμβρίου. Ἐκεῖνος ποὺ ἑορτάζει εἶναι ὁ ἑορτάζων καὶ ὄχι ὁ ἑορταζόμενος.

ΠΗΓΗ: https://enromiosini.gr/