Οικογένεια!

Να έχεις μικρή αδερφή σημαίνει...

Είναι δύσκολο να περιγράψεις σε κάποιον που δεν έχει αδέρφια σε τι ακριβώς συνίσταται η σχέση σου με τα δικά σου αδέρφια. Δεν είναι σίγουρα αλώβητη από μικρότητες και ανιδιοτέλειες όπως αυτή της μαμάς με το παιδί της. 

Οπωσδήποτε δεν είναι ασυννέφιαστη και ομαλή όπως με τους παλιούς, καλούς φίλους. 

Όμως τα αδέρφια σου τα ξέρεις από πάντα, τα έχεις αγαπήσει και «σιχαθεί» με το ίδιο πάθος, έχεις ευχαριστήσει και καταραστεί τη μοίρα που σου έκανε δώρο αυτόν τον άνθρωπο.

Το περίεργο με τις μικρές αδερφές (ιδίως αν είσαι κι εσύ κοριτσάκι) είναι ότι η σχέση σου μαζί της είναι σατανικά μητρική και, ταυτόχρονα, κλασικά αδερφική. Την ξέρεις από τότε που ήταν μωρό, την τάισες, την άλλαξες, την διάβασες, την καθοδήγησες, την θυμάσαι στην πιο γλυκιά και απροστάτευτη φάση της κι αυτό ίσως να σε καθιστά κάπως περισσότερο μαμά από αδερφή. Να έχεις, λοιπόν, μικρή αδερφή σημαίνει...

Να συγκινείσαι που την βλέπεις να μεγαλώνει
Το γράψαμε και προηγουμένως: την ξέρεις από τότε που γεννήθηκε. Αυτό σημαίνει ότι την θυμάσαι από τότε που έσκαγε μωρουδίστικα λαμπερά χαμόγελα και το δέρμα της μύριζε απαλά και γαλακτερά. Την θυμάσαι -λίγο ή πολύ, ανάλογα με τη διαφορά ηλικίας σας- να κοιμάται στην κούνια της ροδαλή και παχουλή και να σε ενοχλεί με τις παιδικές της απαιτήσεις. 

Κι έτσι, γίνεται αναπόφευκτο: όταν μεγαλώσει δεν μπορείς να χωνέψεις ότι μοιράζεστε τα ίδια ρούχα και καμιά φορά, την ακούς να μιλάει σαν... μεγάλη, ο νους σου πηγαίνει στο τρισχαριτωμένο «πάααειειει» που έλεγε πιτσιρίκα και μια χαζή, γλυκερή συγκίνηση σε πλημμυρίζει.

Να ντρέπεσαι όταν δίνεις το κακό παράδειγμα
Ακόμη κι αν τυχαίνει η σχέση σας να περνάει από μια συγκρουσιακή φάση, το ξέρεις ότι είσαι πρότυπο γι' αυτήν. 

Κι όταν έρχεται η ώρα που εσύ κάνεις το άλμα προς την ενηλικίωση αλλά εκείνη παραμένει Βενιαμίν, νιώθεις τα βάρη των γονιών: δεν θες να καπνίζει, αλλά εσύ καπνίζεις μπροστά της, επιμένεις ότι πρέπει να μην διαβάζει μόνο τα «s.o.s.» για τις εξετάσεις, αλλά εσύ έχεις υπάρξει μέτρια μαθήτρια (και -δεν μπορεί- θα το θυμάται). 

Με δυο λόγια, η αγάπη σου μετατρέπεται σε ευθύνη κι αυτό είναι ό,τι πιο κοντινό στη μητρότητα έχεις νιώσει.

Να νομίζεις ότι είναι το πιο γλυκό και χαρισματικό πλάσμα στον κόσμο

Ακόμα κι αν σου έχει κλέψει την αγαπημένη σου μπλούζα, αν χάλασε τον υπολογιστή σου ή αν σε ρουφιάνεψε άκαρδα στη μαμά, δεν μπορείς να σταματήσεις να την θεωρείς το πιο γλυκό πλάσμα που έχει πατήσει επί γης. 

Φουσκώνεις από υπερηφάνεια κάθε φορά που παίρνει έναν καλό βαθμό και προσπαθείς να κρύψεις το ανόητο καμάρι σου όταν κάποιος την παινεύει.

Να μην μπορείς να δεχτείς ότι έχει μεγαλώσει
Το να έχεις μικρότερη αδερφή σε καθιστά με έναν αλλόκοτο τρόπο λίγο… μπαμπά. Όσο αγανακτείς με τον μπαμπά σου που αδυνατεί να αντιληφθεί ότι δεν είσαι πια 9 χρονών, και δεν εννοεί να σταματήσει να σου δίνει φιλάκια μπροστά σε όλο τον κόσμο, τόσο η ίδια αρνείσαι να συνειδητοποιήσεις ότι το μικρό σου αδερφάκι δεν είναι πια και τόσο μικρό. 

Είναι πολύ μικρή για να έχει φλερτ/ ίσως η μαμά πρέπει να το ξανασκεφτεί που την άφησε να βγει μόνη της μέχρι τις 10/ τι εννοεί όταν λέει ότι θα παραγγείλει καφέ;;/ αυτό το φόρεμα δεν ταιριάζει επουδενί με την ηλικία της –μα, είναι ακόμη βρέφος. 

Η μικρή σου αδερφή είναι αειθαλής, είναι αιωνίως μικρή και πολύ καλά θα κάνει να το καταλάβει, γιατί δεν αντέχεις να τη βλέπεις να βαδίζει προς την ενηλικίωση!

Να είσαι αρκετά συχνά με την «ομάδα» της μαμάς
Ενώ από τα αδέρφια σου δεν περιμένεις τίποτα λιγότερο από τυφλή υπεράσπιση, εσύ όταν λεπτά ζητήματα σχετικά με την μικρή σου αδερφή προκύπτουν, δεν διστάζεις να ταχθείς με πάθος υπέρ της μαμάς και του μπαμπά. 

Φυσικά και δεν γίνεται να την αφήσουμε να φτιάξει λογαριασμό στο Facebook –τόσοι επιτήδειοι κυκλοφορούν και το κοριτσάκι μας είναι τόσο αθώο!

Να της μαθαίνεις πολλά (;)
Όταν έχεις μικρή αδερφή, ξέρεις ότι κάποιος κάπου σε παρακολουθεί –όχι απαραίτητα με θαυμασμό, ούτε σαν πειθήνιος αυλικός, αλλά είσαι κορίτσι, είσαι μεγαλύτερη, άρα στη διαδικασία αναζήτησης προτύπων η μικρή θα στρέψει πάνω σου το ερευνητικό της βλέμμα.

Και τότε θα πρέπει να γίνεις λίγο παιδαγωγός, χωρίς να σταματήσεις να είσαι φίλη και λίγο δασκάλα, χωρίς να γίνεις εκνευριστικός κήρυκας του «ορθού». 

Θα προσπαθήσεις να της μάθεις μουσικές και βιβλία που θα «ανοίξουν» το μυαλό της, θα υπογραμμίζεις τα ελαττώματά της άτσαλα βάζοντάς την άθελά σου σε θέση άμυνας, θα τη λογοκρίνεις και θα την συμβουλεύεις σαν να μην υπάρχει αύριο, γιατί νιώθεις ότι είναι πολλά αυτά που θες και πρέπει να ειπωθούν. Όμως ποτέ δεν θα είναι αρκετά και πάντα, μια μικρή σουβλιά θα σου υπενθυμίζει ότι ίσως δεν κάνεις αρκετά για την αδερφούλα σου.

Και θα ελπίζεις να μην έχει προσέξει ότι παρακολουθείς υστερικά κάθε-ένα-βήμα-της.

mama365
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι