Η Είσοδος του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα!
Έξι
μέρες πριν από το Πάσχα, ήρθε ο Ιησούς στη Βηθανία, όπου έμενε ο
Λάζαρος, που ο Ιησούς τον είχε αναστήσει από τους νεκρούς. Ετοίμασαν,
λοιπόν, εκεί για χάρη του δείπνο, και η Μάρθα υπηρετούσε ενώ ο Λάζαρος
ήταν ένας από αυτούς που παρακάθονταν στο δείπνο. Τότε η Μαρία πήρε μια
φιάλη από το πιο ακριβό άρωμα της νάρδου και άλειψε τα πόδια του Ιησού.
Έπειτα σκούπισε με τα μαλλιά της τα πόδια του, και όλο το σπίτι γέμισε
με την ευωδία του μύρου. Λέει τότε ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ένας από τους
μαθητές του, αυτός που σκόπευε να τον προδώσει: «Γιατί να μην πουληθεί
αυτό το μύρο για τριακόσια αργυρά νομίσματα, και τα χρήματα να
διανεμηθούν στους φτωχούς;» Αυτό το είπε όχι γιατί νοιαζόταν για τους
φτωχούς, αλλά γιατί ήταν κλέφτης και, καθώς διαχειριζόταν το κοινό
ταμείο, συχνά κρατούσε για τον εαυτό του από τα χρήματα που έβαζαν σε
αυτό. Είπε τότε ο Ιησούς: «Άφησε την ήσυχη, αυτό που κάνει είναι για την
ημέρα του ενταφιασμού μου. Οι φτωχοί πάντα θα υπάρχουν κοντά σας, εμένα
όμως δεν θα με έχετε πάντοτε». Πλήθος πολύ από τους Ιουδαίους της
πόλεως έμαθαν ότι ο Ιησούς βρίσκεται εκεί και ήρθαν για να δουν όχι μόνο
αυτόν, αλλά και το Λάζαρο, που τον είχε αναστήσει από τους νεκρούς. Γι’
αυτό οι αρχιερείς αποφάσισαν να σκοτώσουν και τον Λάζαρο, επειδή
εξαιτίας του πολλοί Ιουδαίοι εγκατέλειπαν αυτούς και πίστευαν στον
Ιησού.
Την άλλη μέρα το μεγάλο πλήθος που είχε έρθει για τη γιορτή του Πάσχα, όταν άκουσαν ότι έρχεται ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα, πήραν κλαδιά φοινικιάς, και βγήκαν από την πόλη να τον προϋπαντήσουν κραυγάζοντας: «Δόξα στον Θεό! Ευλογημένος αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο! Ευλογημένος ο βασιλιάς του Ισραήλ!» Ο Ιησούς είχε βρει ένα γαϊδουράκι και κάθισε πάνω του, όπως λέει η Γραφή: «Μη φοβάσαι θυγατέρα μου, πόλη της Σιών, να που έρχεται σε εσένα ο Βασιλιάς σου, σε γαϊδουράκι πάνω καθισμένος». Αυτά στην αρχή δεν τα κατάλαβαν οι μαθητές του, όταν όμως ο Ιησούς ανυψώθηκε στη θεία δόξα, τότε τα θυμήθηκαν. Ό,τι είχε γράψει για εκείνον η Γραφή, αυτά και έκαναν. Όλοι, λοιπόν, εκείνοι που ήταν μαζί με τον Ιησού, όταν φώναξε τον Λάζαρο από τον τάφο και τον ανέστησε από του νεκρούς, διηγούνταν αυτά που είχαν δει. Γι’ αυτό ήρθε το πλήθος να τον προϋπαντήσει, επειδή έμαθαν ότι αυτός είχε κάνει το θαυμαστό αυτό σημείο. Οι φαρισαίοι τότε είπαν μεταξύ τους: «Βλέπετε που η αναβολή δεν ωφελεί, να που όλος ο κόσμος έχει τρέξει πίσω του».
( Ιωάννης 12. 1-18)
Την άλλη μέρα το μεγάλο πλήθος που είχε έρθει για τη γιορτή του Πάσχα, όταν άκουσαν ότι έρχεται ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα, πήραν κλαδιά φοινικιάς, και βγήκαν από την πόλη να τον προϋπαντήσουν κραυγάζοντας: «Δόξα στον Θεό! Ευλογημένος αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο! Ευλογημένος ο βασιλιάς του Ισραήλ!» Ο Ιησούς είχε βρει ένα γαϊδουράκι και κάθισε πάνω του, όπως λέει η Γραφή: «Μη φοβάσαι θυγατέρα μου, πόλη της Σιών, να που έρχεται σε εσένα ο Βασιλιάς σου, σε γαϊδουράκι πάνω καθισμένος». Αυτά στην αρχή δεν τα κατάλαβαν οι μαθητές του, όταν όμως ο Ιησούς ανυψώθηκε στη θεία δόξα, τότε τα θυμήθηκαν. Ό,τι είχε γράψει για εκείνον η Γραφή, αυτά και έκαναν. Όλοι, λοιπόν, εκείνοι που ήταν μαζί με τον Ιησού, όταν φώναξε τον Λάζαρο από τον τάφο και τον ανέστησε από του νεκρούς, διηγούνταν αυτά που είχαν δει. Γι’ αυτό ήρθε το πλήθος να τον προϋπαντήσει, επειδή έμαθαν ότι αυτός είχε κάνει το θαυμαστό αυτό σημείο. Οι φαρισαίοι τότε είπαν μεταξύ τους: «Βλέπετε που η αναβολή δεν ωφελεί, να που όλος ο κόσμος έχει τρέξει πίσω του».
( Ιωάννης 12. 1-18)
Η είσοδος του Ιησού στα Ιεροσόλυμα είναι θριαμβευτική, γιατί:
α. Αποκαλύπτει δημόσια ότι είναι Υιός του Θεού,
β. Αποδέχεται την υποδοχή του λαού,
γ. Έρχεται να καταργήσει τον θάνατο.
Ο κόσμος που ήρθε για την εορτή του Πάσχα υποδέχεται τον Ιησού όταν έμπαινε στα Ιεροσόλυμα: «Ωσαννά», λέει ο λαός, που σημαίνει «σώσε μας». Όλοι αναγνωρίζουν αυτή τη στιγμή, ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας, που το περίμενε ο κόσμος για να φέρει τη λύτρωση και τη σωτηρία.
Οι φοίνικες που κρατούσε ο λαός, συμβολίζουν την νίκη του Χριστού ενάντια στο θάνατο και προμηνύουν την Ανάσταση Του.
Πορεύεται ο Χριστός και οι Ισραηλίτες τον υποδέχονται με τιμές ως Βασιλιά. Εκείνος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές, δεν περιορίζεται στο πανηγύρι, στην πρόσκαιρη δόξα, αλλά προχωρεί στο σταυρό και την Ανάσταση.
Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι τελικά η είσοδος του μαρτυρίου στην επίγεια ζωή του Κυρίου. Σε λίγες ημέρες θα μαρτυρήσει και θα θανατωθεί στο Σταυρό, για να θανατώσει το θάνατο και να χαρίσει τη ζωή.
Περιμένουμε κι εμείς τον Χριστό να περάσει...
Φοράμε καινούρια ρούχα, ανάβουμε κεριά, κάνουμε γιορτές, συγκινούμαστε, ενθουσιαζόμαστε. Αλλά δεν Τον ακολουθούμε. Παραμένουμε στις εξωτερικές εκδηλώσεις. Μένουμε στην Κυριακή των Βαΐων. Δεν τον ακολουθούμε στο μαρτύριο, στη θυσία, στο Σταυρό.
Αν πράγματι θέλουμε να πλησιάσουμε τον Χριστό, πρέπει να έχουμε διάθεση να βρεθούμε κοντά Του όχι μόνο τη στιγμή της δόξας Του, να Τον ακολουθήσουμε παντού, να μην Τον χάσουμε ούτε στιγμή από τα μάτια μας. Γιατί τελικά η θέληση μας λείπει, για όλα τα άλλα φροντίζει Εκείνος. Τότε μόνο θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε ότι ο Σταυρός και η Ανάσταση είναι πραγματικότητα για όλους τους ανθρώπους.
α. Αποκαλύπτει δημόσια ότι είναι Υιός του Θεού,
β. Αποδέχεται την υποδοχή του λαού,
γ. Έρχεται να καταργήσει τον θάνατο.
Ο κόσμος που ήρθε για την εορτή του Πάσχα υποδέχεται τον Ιησού όταν έμπαινε στα Ιεροσόλυμα: «Ωσαννά», λέει ο λαός, που σημαίνει «σώσε μας». Όλοι αναγνωρίζουν αυτή τη στιγμή, ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας, που το περίμενε ο κόσμος για να φέρει τη λύτρωση και τη σωτηρία.
Οι φοίνικες που κρατούσε ο λαός, συμβολίζουν την νίκη του Χριστού ενάντια στο θάνατο και προμηνύουν την Ανάσταση Του.
Πορεύεται ο Χριστός και οι Ισραηλίτες τον υποδέχονται με τιμές ως Βασιλιά. Εκείνος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές, δεν περιορίζεται στο πανηγύρι, στην πρόσκαιρη δόξα, αλλά προχωρεί στο σταυρό και την Ανάσταση.
Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι τελικά η είσοδος του μαρτυρίου στην επίγεια ζωή του Κυρίου. Σε λίγες ημέρες θα μαρτυρήσει και θα θανατωθεί στο Σταυρό, για να θανατώσει το θάνατο και να χαρίσει τη ζωή.
Περιμένουμε κι εμείς τον Χριστό να περάσει...
Φοράμε καινούρια ρούχα, ανάβουμε κεριά, κάνουμε γιορτές, συγκινούμαστε, ενθουσιαζόμαστε. Αλλά δεν Τον ακολουθούμε. Παραμένουμε στις εξωτερικές εκδηλώσεις. Μένουμε στην Κυριακή των Βαΐων. Δεν τον ακολουθούμε στο μαρτύριο, στη θυσία, στο Σταυρό.
Αν πράγματι θέλουμε να πλησιάσουμε τον Χριστό, πρέπει να έχουμε διάθεση να βρεθούμε κοντά Του όχι μόνο τη στιγμή της δόξας Του, να Τον ακολουθήσουμε παντού, να μην Τον χάσουμε ούτε στιγμή από τα μάτια μας. Γιατί τελικά η θέληση μας λείπει, για όλα τα άλλα φροντίζει Εκείνος. Τότε μόνο θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε ότι ο Σταυρός και η Ανάσταση είναι πραγματικότητα για όλους τους ανθρώπους.
ΠΗΓΗ: http://www.faneromenihol.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου