22 χρόνια χωρίς τον Μάνο,
αλλά πάντα μαζί του
μιαν αγάπη μου έχω κλείσει
της καρδιάς την πόρτα ανοίγω
κοιτάζω λίγο και προσκυνώ.
Πότε θα `ρθει, πότε θα `ρθει
πότε τ’ αστέρι θ’ αναστηθεί
σαν πυροφάνι σ’ ακρογιαλιά.
μιαν αγάπη μου έχω κλείσει
της καρδιάς την πόρτα ανοίγω
δακρύζω λίγο και προσκυνώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου