Το τροπάριον τῆς Κασσιανῆς

 ''ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΤΊΧΩΝ''.

...

Το Δημοφιλές ποίημα της μοναχής Κασσιανής ( 9ος αιώνας ) σε Μέλος του Πέτρου Πελοποννησίου ( 18ος αιώνας ) , το οποίο μιλάει για την μετάνοια της αμαρτωλής γυναίκας του Ευαγγελίου . Το Δοξαστικό των αποστίχων του Όρθρου της Μ.Τετάρτης σε ήχο Πλάγιο του Τετάρτου , το οποίο ακούμε κάθε Μεγάλη εβδομάδα στις εκκλησίες το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης .

Ερμηνεία απο την Χορωδία του Αειμνήστου Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Θρασυβούλου Στανίτσα . Με το Πατριαρχικό ύφος . Το μόνο γνήσιο ύφος της Βυζαντινής Μουσικής .

΄΄ Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή,
τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,
ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει.
Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας,
ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας.
Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων,
ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ·
κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας,
ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει.
Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας,
ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις·
ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν,
κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη.
Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους
τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου;
Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ

 ἔλεος. ''