...θεραπεύει την κατάθλιψη!
Η βυζαντινή μουσική, αγιάζει τον άνθρωπο αναίμακτα. Ένα σπουδαίο θεραπευτικό μέσο για την ταλαίπωρη ψυχή του πεπτωκότος ανθρώπου, του εμπαθούς, είναι πράγματι η Βυζαντινή μουσική. Διά τούτο δίδασκε ο σοφός ιατρός της ψυχής-Γέρων: «Η βυζαντινή μουσική είναι πάρα πολύ ωφέλιμη. Κανένας χριστιανός δεν πρέπει να υπάρχει χωρίς να ξέρει βυζαντινή μουσική. Πρέπει όλοι να μάθομε. Έχει άμεση σχέση με την ψυχή. Η μουσική αγιάζει τον άνθρωπο αναίμακτα. Χωρίς κόπο, αγαλλόμενος, γίνεσαι άγιος». Ειδικά για την θεραπεία της κατάθλιψης η βυζαντινή μουσική είναι ένα πολύ αποτελεσματικό μέσο.
Η Βυζαντινή μουσική, δίδασκε, θεραπεύει την κατάθλιψη.
Η Βυζαντινή μουσική, δίδασκε, θεραπεύει την κατάθλιψη.
«Μιά φορά (διηγείται ο Γέροντας) είχε κάποιος δαιμόνιο, ο βασιλιάς Σαούλ, και πήγαινε ο Δαβίδ και του έψαλλε και ο δαίμονας έφευγε. Πήγαινε με το ψαλτήρι-το ψαλτήρι ήταν όργανο. Όταν τον έπιανε το δαιμόνιο της μελαγχολίας, πήγαινε ο Δαβίδ και του ‘παιζε το ψαλτήρι κι έτσι έφευγε ο δαίμονας. Πού ‘ναι αυτοί που τρέχουνε να βρούνε θεραπεία για την κατάθλιψη.
Όταν μάθουνε βυζαντινή μουσική και ιδούνε τη μαυρίλα να ‘ρχεται, παπ! ένα δοξαστικό κι η μαυρίλα που έρχεται να σε καταλάβει, ως ένα είδος ψυχικής μελαγχολίας, γίνεται ύμνος προς τον Θεό. Εγώ το πιστεύω αυτό. Απόλυτα το πιστεύω. Σας το λέω ότι ένας μουσικός, που αγαπάει τη μουσική, που είναι ευσεβής, μπορεί μια δυσκολία του να τήνε κάνει έργο μουσικό ή ένα έτοιμο έργο να το ψάλει, να το αποδώσει. Έτσι, προκειμένου να κλαίει και να καταπιέζεται, προσφέρει μια δοξολογία στον Θεό».
Ο υγιής άνθρωπος ζεί μέσα στην αρμονία. Η αρετή είναι αρμονία. Έλεγε ο Γέροντας: «Η βυζαντινή μουσική είναι πάρα πολύ εύκολη, όταν την ερωτευθεί η ψυχή. Είναι τόση η ωφέλεια της αρμονίας στην ψυχή!. Αυτός που ξέρει μουσικά και έχει ταπείνωση, έχει την χάρι του Θεού. Πάει να θυμώσει, να εκραγεί, αλλά φοβάται τη δυσαρμονία, διότι και ο θυμός και όλες αυτές οι αμαρτωλές καταστάσεις δεν είναι μέσα στην αρμονία. Κι έτσι μισεί σιγά σιγά την κακία και εγκολπώνεται την αρετή, που είναι αρμονία.
Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
Όταν μάθουνε βυζαντινή μουσική και ιδούνε τη μαυρίλα να ‘ρχεται, παπ! ένα δοξαστικό κι η μαυρίλα που έρχεται να σε καταλάβει, ως ένα είδος ψυχικής μελαγχολίας, γίνεται ύμνος προς τον Θεό. Εγώ το πιστεύω αυτό. Απόλυτα το πιστεύω. Σας το λέω ότι ένας μουσικός, που αγαπάει τη μουσική, που είναι ευσεβής, μπορεί μια δυσκολία του να τήνε κάνει έργο μουσικό ή ένα έτοιμο έργο να το ψάλει, να το αποδώσει. Έτσι, προκειμένου να κλαίει και να καταπιέζεται, προσφέρει μια δοξολογία στον Θεό».
Ο υγιής άνθρωπος ζεί μέσα στην αρμονία. Η αρετή είναι αρμονία. Έλεγε ο Γέροντας: «Η βυζαντινή μουσική είναι πάρα πολύ εύκολη, όταν την ερωτευθεί η ψυχή. Είναι τόση η ωφέλεια της αρμονίας στην ψυχή!. Αυτός που ξέρει μουσικά και έχει ταπείνωση, έχει την χάρι του Θεού. Πάει να θυμώσει, να εκραγεί, αλλά φοβάται τη δυσαρμονία, διότι και ο θυμός και όλες αυτές οι αμαρτωλές καταστάσεις δεν είναι μέσα στην αρμονία. Κι έτσι μισεί σιγά σιγά την κακία και εγκολπώνεται την αρετή, που είναι αρμονία.
Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου