Η Γραμματική μας

Περί φωνητικής γραμματικής

Αξιότιμε Κύριε Διευθυντά

Δια την χρήση της νέας γραμματικής των Δημοτικών Σχολείων, θα ήθελα να ερωτήσω τους υπερμάχους της φωνητικής ορθογραφίας, πώς θα διακρίνουμε τις έννοιες των λέξεων:

Έολος-Αίολος, Ιός-Υιός, Κλίμα-Κλήμα, Ειδικός-Ιδικός, Τοίχοι-Τείχη-Τύχη, Έτυμον-Έτοιμον, Κύων-Κίων, Κοίλη-Κήλη.

Εκεί όμως που η ζημία είναι τεραστία, είναι η κατάργησις του φωνήεντος «υ», το οποίο με το φωνήεν «ε» σχηματίζει την λέξην «ευ» που σημαίνει καλός, καλή, καλόν, καλά, καλώς.

Όμως η λέξη «ευ» αποτελεί το πρώτον συνθετικόν εκατοντάδων λέξεων, 850 περιέχει το λεξικόν του Μπαμπινιώτη και περίπου 2.000 το λεξικόν του Βυζαντίου Σκαρλάτου.

Π.χ. Ευοίωνος, Εύκολος, Ευτραφής, Ευτυχής, Ευέλικτος, Ευχάριστος, Εύελπις, Ευφράδεια, Ευφυής, Ευάγγελος, κλπ.

Εάν το «υ» αντικατασταθή με το «φ» ή το «β», αλλάζει παντελώς το «ΕΤΥΜΟΝ» της λέξεως, πράγμα που αλλάζει την νοηματικότητα των παραπάνω λέξεων.

Η εισαγωγή των συμφώνων «ντ-d», «μπ-b» και «γκ-g», δεν αποδίδουν την φωνητική προφορά της γλώσσης μας. Το Αντίγραφον προφέρεται ως Αν-τίγραφον και όχι Adιγραφον, Έμ-πορος και όχι ^ορος, Εν-κάθετος και όχι Εgάθετος.

Με την ανωτέρω γραμματική είναι προφανής η προσπάθεια εισαγωγής βαθμιαίως του λατινικού αλφαβήτου, που θα καθιστά την αρχαία Ελληνική γραμματεία δυσνόητη.

Η ανωτέρω προσπάθεια αποτελεί συνέχεια της προσπάθειας του ΚΚΕ, όταν το 1932 ο Κομουνιστής Γλυνός, οποίος σε άρθρο του με τον γενικό τίτλο «Το κύμα της αγραμματοσύνης» που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό με τίτλο «Ο νέος δρόμος», που αναδημοσίευσε το περιοδικό «Πρωτοπορία» φύλλο 21 του 1930, έγραφε: «... Η σημερινή ελληνική ορθογραφία δεν μπορεί να κρατηθεί. Οι λύσεις είναι τρεις: 1) Ν' απλοποιηθεί το σημερινό ορθογραφικό σύστημα (...) 2) Να εισαγάγουμε την φωνητική ορθογραφία. Οι Έλληνες της Ρουσίας έκαμαν την αρχή (...) 3) Να πάρουμε το λατινικό αλφάβητο. Την Τρίτη λύση θεωρούμε για την καλύτερη, γιατί πρώτα-πρώτα μας εισάγει μορφικά στην οικογένεια των εβρωπαϊκών λαών, έπειτα λύνει με μιάς ολόκληρο το ορθογραφικό πρόβλημα. ...».

Παρόμοιες θέσεις είχε και ο μεγίστου κύρους στον χώρο της αριστεράς Φώτης Γιοφύλης το 1930.

Οι κύριοι προοδευτικοί και οι ασήμαντοι που προσπαθούν να δείξουν την παρουσία τους, αποκαθηλώνοντας αξίες, ας αναμοχλεύσουν ολίγον την μνήμην τους και τα αρχεία και ας αφήσουν την γλώσσα να εξελίσσεται ομαλώς χωρίς επεμβάσεις του τύπου «Η καθαρεύουσα απέθανε», όπως γινόταν παλαιότερα επί αιώνες, που αποδεικνύουν την εξέλιξη της γλώσσης μας στους: Όμηρο, Θουκυδίδη, Ξενοφώντα, Ισοκράτη, Αλεξανδρινούς και Ευαγγέλιον.

Χατζής Ιωάννης

ΠΗΓΗ:http://www.tovima.gr/opinions/useropinions/article/?aid=480151