Κυριακή 11 Μαΐου 2025

+ Παπᾶ Μιχάλης Θλασσινός...

                                          Πρωτοπρεσβύτερος

Μιχαήλ Θαλασσινός

 

 

 

         Χορεία τν ν Ορανος ἀναπαυομένων, φοιτησάντων στήν Πατμιάδα κκλησιαστική Σχολή, Κληρικῶν καί λαϊκῶν, αξάνει. νήμερα τῆς γιορτῆς το φόρου καί Προστάτη τς Σχολς μας καί το Νησιο μας Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου καί Εὐαγγελιστῆ (8 Μαΐου), φυγε προσδόκητα πολυαγαπημένος συμμαθητής μου παπ Μιχάλης Θαλασσινός, Κληρικός τς ερς Μητροπόλεως εραπύτνης καί Σητείας, μέ πλούσια προσφορά καί ελογημένη διακονία στήν νορία του.

         Γεννήθηκε τό 1939 στά Μέσα Μουλιανά γίου Νικολάου Κρήτης καί πρε τό πτυχίο του πό τήν Πατμιάδα τό τος 1962.

Ἀγνατεύοντας τό λιμάνι τῆς Πάτμου, ἀπό τήν αὐλή τῆς Σχολῆς (μαθητής τῆς ΣΤ΄τάξεως τῆς 7ταξίου Πατμιάδας

(25-1-1961)

 

περαγαποσε τήν Σχολή καί διατηροσε στή μνήμη του σβεστες τίς νθυμήσεις πό τήν οκοτροφειακή ζωή, πό τούς Καθηγητές, πό τό προσωπικό, μά διαίτερα πό τά ερά Προσκυνήματα τς Πάτμου καί ξεχωριστά πό τό ερό Σπήλαιο τς ποκάλυψης, στό ποο κκλησιαζόμασταν κάθε Κυριακή καί μεγάλη ορτή. πικοινωνούσαμε τακτικά καί πρώτη του κουβέντα ταν: «μωρέ Μαθιό, ντα κάνεις, ντα κάνει Σχολή μας; χεις κανένα νέο πό τούς συμμαθητές μας;» Καί συνέχιζε νά ρωτ γιά τά νέα το Μοναστηριο, τς Πάτμου κλπ. τρεφε διαίτερο σεβασμό στόν γιο μφιλόχιο, τόν Πάτμιο, τόν ποον εχε Πνευματικό, πως λοι ο μαθητές τότε, καί πρίν πό λίγο καιρό μο παραπονέθηκε τι θελε νά τιμήσει τήν μνήμη του καί δέ, εχε τήν κολουθία Του. Το τήν στειλα ταχυδρομικς, μολογ καθυστερημένα, καί σως κόμη νά μήν χει φθάσει στήν Σητεία. ......

         Θά κλείσω τήν λάχιστη ατή ναφορά μου στή μνήμη του, μέ τό δημοσίευμα τς φημερίδας «ΝΕΑΚRIΤΙ, 9-5-2025».

         «Θρήνος στην Εκκλησία της Κρήτης για την εκδημία του Μιχαήλ Θαλασσινού

Με βαθιά συγκίνηση και πένθος, η Ιερά Μητρόπολη Ιεραπύτνης και Σητείας ανακοίνωσε την κοίμηση του Πρωτοπρεσβυτέρου Μιχαήλ Θαλασσινού, ο οποίος εκοιμήθη εν Κυρίω την Πέμπτη 8 Μαΐου 2025, σε ηλικία 86 ετών.

Ο μακαριστός Ιερέας υπηρέτησε επί δεκαετίες με ευλάβεια και αφοσίωση το ποιμαντικό του έργο, αφήνοντας ανεξίτηλο αποτύπωμα στον εκκλησιαστικό βίο της Ανατολικής Κρήτης. Η αναγγελία της εκδημίας του σκόρπισε θλίψη στην τοπική κοινωνία, όπου ήταν ευρύτερα γνωστός για το εκκλησιαστικό του ήθος και τη διακονία του στον λαό του Θεού»

 

Χριστός νέστηπαπ Μιχάλη! Εχου!!!