Η ελληνική γλώσσα

                                                Η ελληνική γλώσσα 

      ως όπλο της Εξωτερικής μας πολιτικής

Βούλα Ηλιάδου (''Κρινιώ Καλογερίδου'')

 

''Η Ελληνική γλώσσα είναι όμορφη σαν τον ουρανό με τα άστρα''

''Εάν οι θεοί μιλούν, τότε σίγουρα χρησιμοποιούν τη γλώσσα των Ελλήνων'', είχε πει ο ενδοξότερος ρήτορας της αρχαίας Ρώμης Κικέρων. Και αυτό το φωνάζουν με χίλιες φωνές, αιώνες τώρα, οι εραστές της αρχαιοελληνικής (γνήσιας απογόνου της Γραμμικής Β') και της Νεοελληνικής γλώσσας (νεότερης έκφανσης της προγόνου της)!..

Το φώναξε ο Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις, που αποκρυπτογράφησε την ''Γραμμική Β''' (όπως ''βάφτισε'' την μυκηναϊκή γραφή ο ανασκαφέας της Κνωσού Άρθουρ Έβανς, για να την αντιδιαστείλει με το πρώτο είδος της μινωικής γραφής ''Γραμμική Α''', η οποία αποτυπώθηκε στον ''Δίσκο της Φαιστού'' την 2η χιλιετία πΧ)!..

Το φώναξε ο Γάλλος γλωσσολόγος Αντουάν Μεγιέ μιλώντας για την ανωτερότητα της Ελληνικής έναντι των άλλων γλωσσών, όπως και άλλοι συμπατριώτες του: ο Ζακ Λακαρριέρ (''Στην Ελληνική υπάρχει ένας ίλιγγος λέξεων''), ο πρώτος εκδότης των ελληνικών δημοτικών τραγουδιών, πανεπιστημιακός Κάρολος Φωριέλ (''Η Ελληνική είναι η ωραιότερη γλώσσα της Ευρώπης''), ο διαφωτιστής Βολταίρος (''Είθε η Ελληνική να γίνει κοινή γλώσσα όλων των λαών''), η ελληνίστρια κλασική φιλόλογος Ζακλίν ντε Ρομιγύ (''Η Ελληνική γλώσσα είναι οικουμενική'')!..

Το φώναξε η τυφλή Αμερικανίδα συγγραφέας Έλεν Κέλερ (''Η Ελληνική γλώσσα είναι το βιολί του ανθρώπινου στοχασμού'') και ο μεγάλος Γερμανός ποιητής Γιόχαν Γκαίτε (''Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική αντήχησε σαν άστρο λαμπερό μέσα στην νύχτα''!..

Ο Αμερικανός συγγραφέας, ιστορικός και φιλόσοφος Γουίλ Ντυράν (''Η γραμματική μας και η ρητορική μας είναι ελληνικές εφευρέσεις'') και ο γνωστός για τις ανασκαφές του στην αρχαία Τροία Γερμανός επιχειρηματίας και ερασιτέχνης αρχαιολόγος Ερρίκος Σλήμαν, που μιλούσε με δέος για την βαθιά γοητεία της ελληνικής γλώσσας (την οποία μελετούσε μέσα απ' τα Ομηρικά Έπη, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια)!..

Το φώναξε ο μεγάλος θεατρικός συγγραφέας Μπέρναρ Σω (''Αν τη βιβλιοθήκη του σπιτιού σας δεν έχετε τα έργα των Ελλήνων συγγραφέων, τότε μένετε σε ένα σπίτι δίχως φως''), ο συμπατριώτης συνάδελφός του Τζέιμς Τζόυς (''Σχεδόν φοβάμαι να αγγίξω την ''Οδύσσεια'', τόσο καταπιεστικά αφόρητη είναι η ομορφιά'') και η Ρωσίδα πανεπιστημιακός στο ''Λομονόσοφ'' της Μόσχας Ιρίνα Κοβάλεβα (''Η Ελληνική γλώσσα είναι όμορφη σαν τον ουρανό με τα άστρα'')!..

Πρωτεύουσα θέση ανάμεσα στους παγκόσμιους εραστές της Ελληνικής γλώσσας έχουν, αναμφισβήτητα, οι δικοί μας Κλασικοί και οι Αλεξανδρινοί της ελληνιστικής εποχής μελετητές της, που την παρακολουθούσαν απ' τα προϊστορικά της βήματα μέχρι που την είδαν να ανθίζει και να μεταμορφώνεται στην εποχή τους στο τελειότερο εργαλείο έκφρασης του ελληνικού πολιτισμού, των ιδεών και των αξιών του!

Την είδαν να αποθεώνεται, να διακτινίζεται και - μέσω των Ομηρικών Επών, της ποίησης της Σαπφούς, του Αλκαίου, του Αρχίλοχου (εκπροσώπων της αρχαίας λυρικής ποίησης) και του εκπολιτιστικού έργου του Μεγάλου Αλεξάνδρου (το οποίο είχε σαν ''αγωγό διάδοσης'' τις Αλεξάνδρειες που είχε ιδρύσει ο Μακεδόνας στρατηλάτης) - να φτάνει εκλάμπουσα στο Βυζάντιο μεταμορφωμένη σε ''Μεσαιωνική Ελληνική'', για να ενταχθεί αργότερα στην Νεότερη Ιστορία ως ''Σύγχρονη Νεοελληνική Γλώσσα''.

Αυτήν την τελευταία ανάδειξαν στον περασμένο αιώνα οι βραβευμένες με Νόμπελ κορυφές της (Σεφέρης-Ελύτης). Οι ποιητές που συνέκλιναν - ως διάδοχοι του Κοραή, του Σολωμού και του Ψυχάρη - στη διαπίστωση για το ενιαίο της Αρχαίας με την Νεοελληνική γλώσσα, τις αρχαιοελληνικές ρίζες και τη διαχρονικότητά της, την ποικιλομορφία και την ''εθνική'' της υπόσταση, την οποία εκθείασε μοναδικά - σε μια αποθέωση της δημοτικής στο έργο του ''Το Ταξίδι μου'' - ο συγγραφέας Γιάννης Ψυχάρης.

Φευ!.. Το μεγαλείο αυτό της γλώσσας μας και η ''εθνική'' υπόστασή της δεν έχουν εκτιμηθεί παρά από ελάχιστους μόνο Έλληνες Αξιωματούχους της οικονομικής και πολιτικής ζωής του τόπου μας, οι οποίοι αντιλήφθηκαν έγκαιρα τη δύναμη και την διεθνή της ακτινοβολία [ομιλία Ξενοφώντα Ζολώτα (διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας) στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το '57 στην αγγλική γλώσσα με ελληνικές αποκλειστικά λέξεις, που προκάλεσε τόσο ενθουσιασμό, ώστε επαναλήφθηκε και το1959].

Πολύ περισσότερο δεν έχει εκτιμηθεί η ελληνική γλώσσα ως μέσο άσκησης της Εξωτερικής μας πολιτικής από την εκάστοτε ηγεσία της χώρας μας, ενώ είναι εκκωφαντικά θλιβερή η εικόνα των πρωθυπουργών και των Προέδρων της Ελληνικής Δημοκρατίας οι οποίοι - ενώ όφειλαν να την υπερασπίζονται, όπως κάνουν οι ηγέτες ξένων χωρών (Αμερικής, Γερμανίας, Γαλλίας, Ρωσίας, Κίνας, Τουρκίας) - την αντικαθιστούν αυτάρεσκα προβάλλοντας την γλωσσομάθειά τους στα ξένα Μέσα.

Προβάλλοντας την άπταιστη γνώση της αγγλικής, γαλλικής και γερμανικής γλώσσας στις διεθνείς επαφές τους με ομολόγους τους αδιαφορώντας αν η δική τους ''ανύψωση'' (λόγω της γλωσσομάθειας) στα μάτια των ξένων συνεπάγεται την απαξία της ελληνικής γλώσσας και την υποτίμησή της.

Κι αυτό τη στιγμή που θα έπρεπε να την χρησιμοποιούν μόνιμα στις διακρατικές επαφές τους εκπέμποντας με τον τρόπο αυτό μηνύματα καθιέρωσης της Ελληνικής ως γλώσσας του πολιτισμού της ανθρωπότητας, όπως έκαναν οι εξαιρετέοι απ' την συνήθεια δουλοφροσύνης πολιτικοί Ξ. Ζολώτας και Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Είναι ενδεικτικό μάλιστα ότι ο τελευταίος στις διεθνείς επαφές του χρησιμοποιούσε και χωρία από ρήσεις αρχαίων Ελλήνων ιστορικών, σοφών και φιλοσόφων, για να θυμίσει στους ξένους ότι η γλώσσα μας - ως κινητήρια δύναμη του αρχαιοελληνικού πολιτισμού - ήταν η μητέρα των γλωσσών της Δύσης.

Περιττό να πω βέβαια ότι δε σκέφτηκε κανείς σχεδόν αρμόδιος του ΥΠΕΞ (αν εξαιρέσουμε τον Ευριπίδη Στυλιανίδη που ως υφυπουργός Εξωτερικών το 2004 και ως υπουργός Παιδείας το 2007 τοποθέτησε εκπαιδευτικούς ακολούθους σε πολλές διπλωματικές αντιπροσωπείες μας για προβολή της ελληνικής γλώσσας στα ξένα κράτη) να χρησιμοποιήσει στις διεθνείς επαφές του ή σε διεθνείς οργανισμούς την ελληνική γλώσσα.

Να τη χρησιμοποιήσει όχι για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, - κάτι που θα ήταν αρνητικό και ανώφελο - αλλά για λόγους ουσίας. Όπερ σημαίνει μετατροπή της σε ''όπλο'' εθνικής πολιτικής ισχυρό και ακατανίκητο, που θα σκιαγραφεί με ενάργεια τον εθνικό μας χαρακτήρα. Έναν χαρακτήρα εθνικά υπερήφανο κι όχι δουλοπρεπή και άβουλο, εκπρόσωπο ενός λαού που έγινε άθυρμα και φερέφωνο ξένων συμφερόντων.

Μετατροπή της σε όπλο διακομματικό εθνικής στρατηγικής που δε θα αποβλέπει μόνο στη διάδοση της ελληνικής Παιδείας δια της διπλωματίας, αλλά και στην ταύτισή της με την μοίρα του λαού και του έθνους μας, αφού ισχύει το λεχθέν απ' τον Γιάννη Ψυχάρη:

''Γλώσσα και πατρίδα είναι το ίδιο. Να πολεμά κανείς για την πατρίδα του ή για την εθνική τη γλώσσα, ένας είναι ο αγώνας. Πάντα αμύνεται περί πάτρης''...

Η χρήση της γλώσσας μας ως θεμέλιου οικοδόμησης της εθνικής μας στρατηγικής, που συμπυκνώνει τον πολιτισμό και την ταυτότητά μας, θα μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε περισσότερο την αξία μας ως Ελλήνων και να την επικοινωνήσουμε μηνυματικά σε εχθρούς και φίλους, οι οποίοι μας θέλουν μόνιμα υποχωρητικούς, ''πρόθυμους'' και υποτακτικούς τους.

Μας θέλουν χωρίς αυτοπεποίθηση απέναντι στον πιο επικίνδυνο αντίπαλο και διεκδικητή των κεκτημένων μας, τον Τούρκο, σε βαθμό απομείωσης της εθνικής μας αυτοπεποίθησης και αντικατάστασής της απ' την ηττοπάθεια που πάει αντάμα με την δειλία.

Δεν έχει κλείσει χρόνος άλλωστε από την προσπάθεια εμβολισμού της ελληνικής φρεγάτας ''Λήμνος'' απ' την τουρκική ''"Kemal Reis" που συνόδευε το σεισμογραφικό πλοίο της Άγκυρας ''Oruc Reis'' εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας (Αύγουστος 2020).

Κίνηση καθαρά επιθετική και καταδικαστέα, αν θέλαμε να την καταγγείλουμε διεθνώς αναδεικνύοντας την τάση προς δολιοφθορά σε βάρος μας των Τούρκων. Πλην όμως, δε θέλαμε, για να μην κακοκαρδίσουμε τους φίλους τους Γερμανούς και τον φιλότουρκο επικεφαλής του ΝΑΤΟ.

Έτσι, αντί να καταγγείλουμε - ως υπουργείο Εξωτερικών - την Τουρκία για παράνομη είσοδο στα χωρικά μας ύδατα των ερευνητικών της πλοίων και για απόπειρα εμβολισμού ενός δικού μας (του ''Λήμνος''), κατάπιαμε αυθωρεί και παραχρήμα:την λέξη ''εμβολισμός'' (βαθιά διατρύπηση δια του εμβόλου της πλώρης του ενός πλοίου σε βάρος του άλλου, ώστε να του προκαλέσει ρήγμα με κίνδυνο άμεσης βύθισης), και δώσαμε σήμα για χρήση στα Μέσα της ηπιότερης λέξης ''επακούμβηση'' (σύγκρουση δύο σκαφών κατά την οποία κάποια μέρη τους ήρθαν απλά σε επαφή...)

Κι όλα αυτά για να μην... ενοχλήσουμε τους ''αλλαλάζοντες εναντίον μας'' Τούρκους και τους ''Μεγάλους'' συμμάχους τους, που - λόγω των συμφερόντων τους (οικονομικών και γεωπολιτικών) -μόνιμα τους καλύπτουν.

Ωστόσο ''ουδέν κακόν αμιγές καλού'' σ' εκείνην την περίπτωση, γιατί - στην προσπάθειά του να αποφύγει τον εμβολισμό το ''Λήμνος'' - προκάλεσε σοβαρές ζημιές στην τουρκική φρεγάτα Kemal Reis", η οποία αποχώρησε κατευθυνόμενη προς τουρκικό ναύσταθμο γέρνοντας ''λαβωμένη''.

Η δύναμη της ελληνικής γλώσσας είναι τελικά πολύ μεγάλη, αρκεί να τολμάμε να χρησιμοποιούμε τις απίστευτης ακρίβειας λέξεις της προς όφελος των εθνικών μας συμφερόντων και όχι προς κάλυψη των αδυναμιών και της επιθετικότητας του εχθρού.
 

Αν υιοθετήσουμε το τελευταίο, θα είναι σαν να παραδεχόμαστε διεθνώς την δειλία και την αμυντική ανυπαρξία μας. Αν ασπαστούμε όμως το πρώτο, δε θα διακηρύξουμε απλά την αποφασιστικότητά μας να υπερασπίσουμε τα κεκτημένα μας, αλλά θα καταδείξουμε με τον πιο εύγλωττο τρόπο πως είμαστε ικανοί να υπερασπιστούμε την ιστορική αλήθεια για την ελληνικότητά τους αποδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι διατηρούμε ενεργή την εθνική αυτοσυνειδησία μας έχοντας σαν όπλο της Εξωτερικής μας πολιτικής τη δύναμη της πλούσιας και εύπλαστης ελληνικής γλώσσας, της γλώσσας μας!..

ΠΗΓΗ: https://www.pentapostagma.gr/apopseis