Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος

Άγνωστες πτυχές από τη ζωή του αποκαλύπτει ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στους λιλιπούτειους δημοσιογράφους – μαθητές του Τοσίτσαιου Σχολείου της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, ευλογώντας με τον τρόπο του τη νέα αυτή πρωτοβουλία των αλεξανδρινών μαθητών που τιμά όλη την παροικία και τον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό.

Στο πρώτο φύλλο της “Εφημεριδούλας” τους, της δημοσιογραφικής πρωτοβουλίας με τους πιο μικρούς σε ηλικία δημοσιογράφους σε όλον τον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό – οι μαθητές του Τοσίτσαιου – Πρατσίκειου προκαλούν έκπληξη με τις εύστοχες ερωτήσεις τους: «Μακαριώτατε, όταν ήσασταν παιδί, τί θέλατε να γίνετε όταν μεγαλώσετε;», «Ήσασταν καλός μαθητής;»,

«Θέλατε να γίνετε Πατριάρχης;», «Τί δουλειά κάνετε ως Πατριάρχης;» και άλλες ιδιαίτερα αποκαλυπτικές ερωτήσεις, με τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Αλεξανδρείας με μοιράζεται με τα παιδιά τις σκέψεις του και ένα μέρος από τη ζωή του.

Είναι μία συνέντευξη των Αλεξανδρινών μαθητών που αξίζει να τη διαβάσετε ολόκληρη, για την οποία οι μικροί δημοσιογράφοι αξίζουν συγχαρητηρίων.

Παραθέτουμε όλο το κείμενο της συνέντευξης του Πατριάρχη Αλεξανδρείας στην «Εφημεριδούλα» του Τοσίτσαιου – Πρατσίκειου Σχολείου της ΕΚΑ:

ΕΡΩΤΗΣΗ (Μίνα Μόρκος, Δ τάξη): Όταν ήσασταν παιδί, τί θέλατε να γίνετε όταν μεγαλώσετε;

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ: Μικρό παιδί γεννήθηκα στο Ηράκλειο της Κρήτης και είχα πάρα πολύ καλούς γονείς. Ο μπαμπάς μου λεγόταν Μιχαήλ και ήταν αστυνομικός, Ενωματάρχης της Χωροφυλακής και η μητέρα μου μια ευλαβέστατη Μικρασιάτισσα που γεννήθηκε στη Σμύρνη, αλλά ήρθε και μεγάλωσε στην Ξάνθη της Θράκης. Έτσι, όταν με ανέθρεψαν οι γονείς μου, όταν ήμουν 4 χρονών στα 5 πάντα η καρδιά μου ήθελε να υπηρετήσει το Θεό κι ενώ μου έλεγε ο μπαμπάς, εάν ήθελα να ακολουθήσω κάποιο άλλο επάγγελμα, εγώ από μικρό παιδί, από τότε που αισθανόμουνα τον κόσμο ήθελα να γίνω ιερέας, να γίνω κληρικός και μάλιστα ιεραπόστολος.

ΕΡΩΤΗΣΗ (Αιμίλιος Γαζής, Α τάξη): Ήσασταν καλός μαθητής;

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ: Όχι άριστος. Μη το πω θα είναι ψέματα! Με δυσκόλευαν πολύ τα Μαθηματικά, η Αριθμητική, αλλά μπορώ να πω ένας καλός μαθητής που προσπαθούσα να μάθω τα γράμματα και όταν δυσκολευόμουν είχα καλή δασκάλα τη μητέρα μου, κυρίως το αλφάβητο, είχε φτιάξει ένα μικρό χαρτονάκι για να ξεχωρίζουν οι λέξεις από τα κείμενα και προσπαθούσαμε κάθε βράδυ να μελετήσουμε τα ελληνικά για να μπορώ να διαβάζω καλά.

ΕΡΩΤΗΣΗ (Στράτος Γαζής – Αμίρ Πετράκης, Δ τάξη): Πώς και πού περάσατε τα παιδικά και εφηβικά σας χρόνια;

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ: Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα σε διάφορα χωριά της Κρήτης. Έζησα δηλαδή την ορεινή ζωή. Μπορούμε να πούμε που ζούμε όχι στις πόλεις, αλλά σε χωριά και κωμοπόλεις. Γεννήθηκα σε ένα πανέμορφο χωριό που ονομάζεται Προφήτης Ηλίας ( Κανλί Καστέλι) το 1954.

Μετά με τον μπαμπά που ήταν της Χωροφυλακής πήγαμε σε ένα χωριό μεγάλο της επαρχίας Μονοφατσίου του Ηρακλείου την Τύλισσο που δίπλα ακριβώς είναι αρχαία από την μινωική εποχή.

Εκεί έκανα την Α τάξη του Δημοτικού στο σχολείο της Τυλίσσου. Μετά πήγαμε σε ένα άλλο χωριό της Πεδιάδος που τελείωσα όλο το Δημοτικό Σχολείο. Με πολύ όμορφες αναμνήσεις όταν βλέπω το άλμπουμ από τα παιδικά μου χρόνια στο σχολείο μου αρέσει να θυμάμαι τα ωραία αυτά παιδικά χρόνια του Δημοτικού Σχολείου, τις γυμναστικές επιδείξεις και μέχρι σήμερα σιγοτραγουδώ τα τραγούδια, ποιήματα και άσματα που μάθαινα τότε.

Μετά πηγαίνουμε σε μια μεγάλη κωμόπολη στο Αρκαλοχώρι που εκεί κάνω δύο τάξεις του Γυμνασίου, αλλά συμβαίνει ένα πολύ δύσκολο περιστατικό στην παιδική μου ζωή. Ένα πρωί ο μπαμπάς μου πεθαίνει, κοιμήθηκε όπως λέμε.

Έφυγε για τον ουρανό και έτσι έμεινα ορφανός εγώ και η αδερφή μου η Ρούλα και με τη χήρα μητέρα μου την Κλεοπάτρα φύγαμε τότες στο Ηράκλειο στο πιο φτωχό προσφυγικό προάστιο που ζούμε μέχρι σήμερα η αδερφή μου και τα παιδιά, στη Νέα Αλικαρνασσό.

Εκεί τελειώνω το Γυμνάσιο στο Ηράκλειο για να φύγω μετά για πρώτη φορά από την Κρήτη και να βρεθώ στη Ριζάρειο Σχολή και να κάνω τη Σχολή για δύο ολόκληρα χρόνια.

ΕΡΩΤΗΣΗ (Μίνα Μόρκος, Δ τάξη): Τί σπουδές έχετε κάνει;

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ: Μετά τη Ριζάρειο Σχολή, παρακολουθώ ένα διετές πρόγραμμα Ιερατικής Επιμορφώσεως στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Στη συνέχεια φεύγω για τη Θεσσαλονίκη 4 χρόνια.
Σπουδάζω Θεολογία.

Ενώ φεύγοντας από την Ελλάδα για την Οδυσσό, τότε γράφομαι στο Πανεπιστήμιο της Οδυσσού και κάνω μεταπτυχιακές σπουδές στη Λογοτεχνία, στην Ιστορία Τέχνης και κυρίως εκεί μπόρεσα και έμαθα πάρα πολύ καλά τη ρωσσική γλώσσα. Εκεί παίρνω το διδακτορικό μου πάνω στην Ιστορία Τέχνης και Λογοτεχνίας.

ΕΡΩΤΗΣΗ (Αμίρ Πετράκης, Δ τάξη): Πώς και πότε γίνατε Πατριάρχης;

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ: Μετά την Οδυσσό που υπηρετώ, βρίσκομαι στην Αλεξάνδρεια ως Πατριαρχικός Επίτροπος του μακαριστού Πατριάρχου Πέτρου, ενώ για 7 ολόκληρα χρόνια είμαι επίσκοπος Κυρήνης και βοηθώ τον πνευματικό μου πατέρα, τον Πατριάρχη Παρθένιο ο οποίος και με χειροτονεί το 1990 επίσκοπο Κυρήνης.

Εκπροσωπώ το Πατριαρχείο μας με γράμμα που μου έκανε Πατριαρχικό Έξαρχο ένας άλλος μεγάλος Πατριάρχης ο Νικόλαος Στ ́ και έτσι η ζωή μου κυλάει στην Οντέρσα μετά την Κρήτη (Οδυσσό της Ουκρανίας τώρα), στην Αθήνα που εκπροσωπώ το Πατριαρχείο, μετά στην Αλεξάνδρεια κοντά στον μακαριστό Πατριάρχη Πέτρο ως Επίτροπός του και μετά φεύγω ως Ιεραπόστολος στο Καμερούν Μητροπολίτης για 6,5 χρόνια, μετά 2,5 χρόνια Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε και το 2004, 9 Οκτωβρίου εκλέγομαι Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και ήδη μπήκαμε στα 17 χρόνια με το έλεος και τη βοήθεια του Θεού.

ΕΡΩΤΗΣΗ (Γεώργιος Γαζής, Γ τάξη): Θέλατε να γίνετε Πατριάρχης;

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ: Όχι. Ήθελα να υπηρετήσω την Εκκλησία. Μέσα μου υπηρέτησα με πολύ αυταπάρνηση τρεις Πατριάρχας: τον Νικόλαο, τον Παρθένιο και τον Πέτρο. Όμως, βλέπω εκ των υστέρων ότι η Χάρις του Θεού ήθελε να με προορίσει γι’ αυτό το πράγμα, γι’ αυτό και έμαθα πάρα πολλά κοντά στους τρεις Πατριάρχας. Τους ακολουθούσα στην Αφρική και όταν το έκρινε ο Θεός μετά το τρομακτικό δυστύχημα που σκοτώθηκε ο Πατριάρχης Πέτρος, σ’ αυτήν την εκκλησία που δίδουμε τώρα τη συνέντευξη στον Άγιο Σάββα, όλοι οι αδελφοί μου Αρχιερείς με ψήφισαν για να αναλάβω.

Η επιθυμία μου η μεγάλη ήταν παιδιά μου να υπηρετήσω την Εκκλησία και μάλιστα έλεγα πολλές φορές στον Άγιο Σάββα, αν κάποτε το επιτρέψει και γεράσω, όταν θα γυρίσω από την Αφρική να ζητήσω ένα μικρό δωματιάκι εδώ στον Άγιο Σάββα να κάνω ακολουθίες, να εξομολογώ τους ανθρώπους μέχρι ότου με καλέσει ο Κύριος για τον Ουρανό, για τη Βασιλεία του Θεού. Τα σχέδια όμως του Θεού ήταν διαφορετικά και να είναι ευλογημένο το Πανάγιο Όνομά Του.

ΕΡΩΤΗΣΗ (Νικόλας Ελ Νομάνυ, Δ τάξη): Πώς αισθάνεστε που ζείτε σε μία χώρα που οι περισσότεροι άνθρωποι είναι μουσουλμάνοι;

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ: Τους αισθάνομαι σαν αδέλφια μου, τους σέβομαι και τους αγαπώ πάρα πολύ. Εμείς λατρεύουμε το Χριστό. Αυτοί γεννήθηκαν με τη δική τους θρησκεία και τους σέβομαι και τους αγαπώ, γιατί ξέρω ότι όλοι μας είμαστε παιδιά του Θεού, αλλά κυρίως αισθάνομαι ευτυχής που με σέβονται και με αγαπούν, όπως και ο Πρόεδρος Σίσι. Είμαι και Αιγύπτιος.

Ο κάθε Πατριάρχης όταν εκλεγεί παίρνει και την αιγυπτιακή υπηκοότητα και το διαβατήριο.

Αισθάνομαι μεγάλη χαρά που ζω σε αυτή την ειρηνική χώρα που μπορούμε και Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί να λατρεύουμε ο καθένας τον Θεό του με διαφορετική γλώσσα, αλλά που συναντιόμαστε πάντα στο ίδιο σημείο που είναι ο αληθινός Θεός, ο Δημιουργός όλων των ανθρώπων.

Εμείς βέβαια έχουμε τη μεγάλη ευλογία να γεννηθούμε Χριστιανοί και μάλιστα Ορθόδοξοι και η καταγωγή μας να είναι από την ένδοξη – ευλογημένη χώρα των Ελλήνων και το Πατριαρχείο μας πάντα να ονομάζεται ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ.

ΕΡΩΤΗΣΗ (Γεώργιος Γαζής, Γ τάξη): Τί δουλειά κάνετε ως Πατριάρχης;

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ: Σηκώνομαι πάρα πολύ πρωί, ξεκινάω με προσευχή. Θα κατέβω στην εκκλησία να κάνουμε την ακολουθία με τους πατέρες. Στη συνέχεια θα πάρω ένα πολύ ελαφρύ πρωινό, λίγο καφέ με λίγο ψωμάκι και μετά κατεβαίνω στο γραφείο για να με απασχολήσουν τα θέματα των 50 χωρών που έχουμε.

Το περισσότερο όμως διάστημα από τη ζωή μου καταναλώνεται στις μεγάλες ιεραποστολικές περιοδείες σε ολόκληρη την Αφρική μια που την ξέρω σχεδόν όλη σπιθαμή με σπιθαμή. Έτσι, λοιπόν η ζωή κυλάει με τα χιλιάδες θέματα, τις δυσκολίες και τα προβλήματα κάθε ημέρα και κάθε στιγμή, αλλά με το έλεος του Θεού όπως έλεγαν οι πατέρες της ερήμου, ό,τι ο Θεός στείλει κάθε μέρα να το δούμε σαν ευλογία Θεού και μήνυμα.

ΕΡΩΤΗΣΗ (Αμίρ Πετράκης, Δ τάξη – Στράτος Γαζής, Δ τάξη): Περιγράψτε μια ημέρα όταν είστε σε Ιεραποστολή

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ: Εκεί στην Ιεραποστολή ξεκινάμε πάρα πολύ πρωί, τέσσερις η ώρα έχει ξημερώσει. Παίρνουμε λίγο τσάι αφρικάνικο και μετά έξω από την καλύβα μου, (γιατί εκεί δεν μένω σε σπίτι, έχουμε καλύβες από κορμούς δέντρων και φύλλα) ξεκινάμε 5 η ώρα το πρωί, γιατί πρέπει να διανύσουμε αποστάσεις 5 ώρες, 6 ώρες αναλόγως.

Όταν θα φτάσουμε λοιπόν στις Ιεραποστολές θα είναι χιλιάδες άνθρωποι, μικρά παιδιά με κλαδιά που ζητωκραυγάζουν «καλώς ήλθατε» και θα προσπαθήσω με πολλούς μεταφραστές να επικοινωνήσω μαζί τους, να τους πω ποιος είμαι, να μοιράσω τη βοήθεια που χρειάζεται είτε σε ρούχα είτε σε αλάτι είτε σε σαπούνι, να ακούσω τα προβλήματά τους, να αγκαλιάσω τα παιδιά να τους δώσω καραμέλες, ψωμί, να δω τα σχολεία που πρέπει να δουλεύουνε για να μάθουν γράμματα και κυρίως ένα άλλο μεγάλο πράγμα που ενδιαφέρει τα μικρά νοσοκομεία, γιατί είναι σημαντικό πράγμα να μπορέσεις να βοηθήσεις τους ανθρώπους το μεγάλο πρόβλημα που είναι η υγεία.

Όλη μέρα στις Ιεραποστολές περνάμε από χωριό σε χωριό είτε να μπορέσουμε να ανοίξουμε πηγάδια για να δώσουμε καθαρό νερό και το βράδυ πια μόλις κατά τις 6 η ώρα θα δύσει ο ήλιος πρέπει να γυρίσουμε πίσω, γιατί στους δρόμους είναι πάρα πολύ επικίνδυνα, ρεύμα δεν υπάρχει και πρέπει να γυρίσουμε νωρίς για να ξεκουραστούμε και να ετοιμάσουμε το επόμενο πρόγραμμα της ημέρας.

ΕΡΩΤΗΣΗ (Στράτος Γαζής, Δ τάξη): Σε ποιες χώρες έχετε πάει με Ιεραποστολή;

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ: Σε όλες τις χώρες της Αφρικής. Όλη η Αφρική είναι 54 χώρες. Έχω πάει στις 48. Και τώρα που σας δίνω αυτήν την ωραία συνέντευξη μετά από λίγο θα αναχωρήσω για την Αγκόλα. Είναι μια μεγάλη χώρα που τη γνώρισα πολύ καλά, όταν ήμουν Μητροπολίτης στο Ζιμπάμπουε.

ΕΡΩΤΗΣΗ (Στράτος Γαζής, Δ τάξη): Τί έχετε δει στην Ιεραποστολή και σας έκανε χαρούμενο και τι σας έκανε λυπημένο;

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ: Χαρούμενο με έκανε από όταν ήμουν Μητροπολίτης, όταν τελειώνει ένα σχολείο. Επίσης, όταν ανοίγουμε ένα πηγάδι και με την τρόμπα βγει το πρώτο νερό, νερό, νερό μέχρι που θα βγει πιο καθαρό.

Μετά αυτό που μου δίδει πολύ μεγάλη χαρά είναι όταν τελειώσουνε τα μικρά ιατρικά κέντρα και δω τους πρώτους αρρώστους να έρθουνε και κυρίως τα πρώτα παιδιά μας που μπορούν να κάνουν το εμβόλιο για να σωθούνε, γιατί αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα.

Η μεγάλη μου θλίψη είναι ότι εκεί συναντώ φτώχεια, φτώχεια, φτώχεια. Μπορώ να δω 3000 και 4000 παιδάκια και κανένα να μη φοράει παπούτσια, τα ρουχαλάκια τους είναι τόσο παλιά που η καρδιά μου αισθάνεται μια μεγάλη θλίψη και πόνο, αλλά μου δίδει χαρά γιατί τα προσωπάκια τους είναι χαρούμενα και έχουνε μάθει και με τα λίγα και με το τίποτα πάντα να είναι χαρούμενα.

Η Αφρική είναι μια πλούσια χώρα που αν δεν έχεις να αγοράσεις κάτι μπορεί η φύση η ίδια με τα δέντρα, με τους καρπούς, με τα ψάρια στις λίμνες να θρέψει αυτά τα παιδάκια και αυτούς τους ανθρώπους. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ και σας εύχομαι καλή πρόοδο.

Να ξέρετε ότι αισθάνομαι πολύ ευτυχισμένος που έδωσα αυτή τη συνέντευξη στους πιο μικρούς δημοσιογράφους. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Όλα τα παιδιά υγεία και χαρά να έχετε.

 

ΠΗΓΗ:ekalexandria.org