Ελευθερία Οίκουτα:

...η Ροδίτισσα ομογενής  δασκάλα παλαιάς κοπής»   Είναι από τις σπάνιες δασκάλες «παλαιάς κοπής», με πολύ ανοιχτό και σοφό μυαλό. Είναι απο τις δασκάλες που έχουν επηρεάσει την ανάπτυξη και την καλλιέργεια της ψυχοσύνθεσης των παιδιών που πέρασαν απο τις τάξεις της. Γνωρίζει καλά, ότι την ποιότητα ενός σχολείου την καθορίζουν οι άνθρωποι, ο δάσκαλος, ο μαθητής, ο διευθυντής, ο γονιός, οι υπόλοιποι συνάδελφοι και αυτό που μετράει δεν είναι ο τύπος της γλώσσας, αλλά το κατά πόσο μπορεί ο δάσκαλος να δει τον κόσμο μέσα από τα μάτια κάθε μαθητή, να εστιάζει στις ανάγκες του, και την ίδια στιγμή να έχει τέτοια ευρύτητα οπτικής, ώστε να αγκαλιάζει οτιδήποτε έχει να κάνει με τη δουλειά του. Αυτή είναι η εισαγωγή μου για την Ελευθερία Οίκουτα, που διδάσκει από το 1980 στην Αθήνα και στη Νέα Υόρκη. Σήμερα βρίσκεται στο σχολείο «Holy Cross» στο Μπρούκλιν, ως διευθύντρια του απογευματινού σχολείου, υπεύθυνη του ελληνικού προγράμματος και δασκάλα στο πρωινό σχολείο σε όλες τις τάξεις μέχρι και την 8η. Γεννημένη στο Μαρόκο, ανάμεσα σε 5 παιδιά που μεγάλωναν με τον ιδρώτα του πατέρα τους, που εργάτης μετανάστευσε στη ξένη γη για κάποια χρόνια, επέστρεψε στην Ρόδο, τόπο καταγωγής της και είχε την πρώτη της εμπειρία, μιας ξένης γι' αυτήν γλώσσας, που ήταν τα ελληνικά. Δεν άργησε να κατακτήσει και τη γλώσσα και το κάθε τι που της κέντριζε το ενδιαφέρον και το 1978 πέρασε με άριστα στη Σχολή Νηπιαγωγών Χανίων. Οταν τελείωσε τις σπουδές της, δίδαξε σε παιδικούς σταθμούς μέχρι που στη Ρόδο γνώρισε τον άνδρα της, με τον οποίο έκανε δυο παιδιά τον Μάριο και τον Τζώρτζη. Ανήσυχη φύση και φιλόμαθη, συνέχισε στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στο τμήμα της Παιδαγωγικής, στο οποίο εργάστηκε μετά την αποφοίτησή της, σαν βοηθός της καθηγήτριας των Εικαστικών, κας Καμπουροπούλου. Εθνικός Κήρυξ Η Ελευθερία μαζί με τη μητέρα της στο Μαρόκο. Στη συνέχεια διορίστηκε ως διευθύντρια στο Πειραματικό Σχολείο της Ρόδου και μετά την διάζευξη με τον σύζυγό της, αποφάσισε να πάρει απόσπαση στο εξωτερικό. Ο τροχός της τύχης την έστειλε στη Νέα Υόρκη όπου τον Οκτώβριο του 2000, έφτασε στο JFK με ελάχιστα αγγλικά. Σε δυο μέρες παρουσιάστηκε στον «Πλάτωνα», στο πρώτο σχολείο, που δίδαξε επί 13 χρόνια και έκανε τις πρώτες της φιλίες με την Ελένη Ψαρά, τον «άγγελο», που την βοήθησε στα πρώτα της βήματα, την Ζωή Κουτσουπάκη και την Στέλλα Κοκόλη που στήριξαν τις προσπάθειές της. Μετά συνέχισε στον «Αγιο Δημήτριο» για δυο χρόνια και εν έτει 2021 σήμερα στο «Holy Cross» πάντα στις επάλξεις, προωθεί την ελληνική γλώσσα, τον πολιτισμό μας και δίνει το παράδειγμα με την πολυετή δράση και προσφορά της στην ελληνική εκπαίδεση, τι σημαίνει καλός δάσκαλος. Κυρία Οίκουτα, πείτε μας λοιπόν, τι σημαίνει για σας καλός δάσκαλος; Καλός δάσκαλος δεν είναι μόνον αυτός που αγαπάει τα παιδιά. Αυτό είναι αυτονόητο. Πρέπει να είναι και υπεύθυνος, να έχει γνώση και να σέβεται το λειτούργημά μας, ώστε να μπορεί να μεταδώσει στα παιδιά την αγάπη για τα γράμματα. Οσο για το τι σημαίνει καλός δάσκαλος στη διδασκαλία των Ελληνικών, όλα αυτά που σας είπα αποτελούν τη βάση, αλλά παράλληλα χρειάζεται το ήθος και το πάθος για τον ελληνικό πολιτισμό και η βαθειά γνώση των ελληνικών γραμμάτων, που σημαίνει ο δάσκαλος να ξέρει αρχαία, και να έχει μελετήσει τη γλώσσα, τη φιλοσοφία και την ιστορία μας. Γιατί γίνατε δασκάλα; Εθνικός Κήρυξ Με τους μαθητές της 6ης τάξης του απογευματινού του Αγίου Δημητρίου το 2014 Οταν αποφάσισα να γίνω δασκάλα στα 18 μου χρόνια, η πρόθεσή μου ήταν να δουλεύω λιγότερες ώρες. Όμως, η σταδιακή συνειδητοποίηση της αξίας της γλώσσας και του πολιτισμού μας, μέσα από την εκπαίδευσή μου, σε συνδυασμό με την συναναστροφή μου με ένα κύκλο ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης, καθόρισαν τον μετέπειτα προσανατολισμό μου και τη στάση μου απέναντι στους πρώτους μαθητές μου. Κοντά σε αυτούς τους μέντορες, σιγά-σιγά αγάπησα όλα αυτά που σημαίνουν πολιτισμός και γλώσσα και αυτό είναι που ήθελα και θέλω να μεταφέρω στα παιδιά. Αυτό που με βοήθησαν οι άλλοι να κάνω. Πού βρίσκεται αυτή τη στιγμή η ελληνική γλώσσα στα ελληνικά σχολεία της Ομογένειας; Δυστυχώς, πρέπει να ομολογήσω ότι μετά από 20 χρόνια βλέπω μία φθίνουσα πορεία της ελληνικής γλώσσας μέσα στα σχολεία μας. Οι λόγοι είναι γνωστοί. Οι γονείς μέχρι και πριν 20 χρόνια, είχαν σκοπό να δουλέψουν στην Αμερική και μετά από 5-6 χρόνια να γυρίσουν πίσω στην Ελλάδα. Αυτοί όλοι οι άνθρωποι μιλούσαν ελληνικά μέσα στο σπίτι. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν έφυγαν και ρίζωσαν εδώ πέρα. Από τα παιδιά τους, άλλοι έγιναν επιστήμονες, άλλοι τεχνίτες, έκαναν τις δικές τους οικογένειες, που σήμερα μιλάνε περισσότερο αγγλικά, παρά ελληνικά. Τα ελληνικά δεν είναι πια η δεύτερη γλώσσα που ήταν κάποτε, αλλά η ξένη γλώσσα, αφού είναι ελάχιστες οι οικογένειες σήμερα που μιλάνε στο σπίτι ελληνικά. Εθνικός Κήρυξ Τα παιδιά γνωρίζουν την ιστορία της ελληνικής γλώσσας; Ποτέ δεν μπήκαμε στη λογική να διδάξουμε την ιστορία της ελληνικής γλώσσας. Προσπαθούμε να διδάξουμε την γλώσσα με εργαλείο, λέξεις, καταστάσεις, πολιτισμό, γιορτές και θέατρα. Επειδή αγαπώ πολύ το θέατρο και πιστεύω ότι τα παιδιά μπορούν να μάθουν τη γλώσσα μέσα από την τέχνη, σε οποιαδήποτε μορφή της, το χρησιμοποιώ σαν εργαλείο εκπαιδευτικό. Εχω ανεβάσει με τα παιδιά και με τη βοήθεια των συναδέλφων, πολλές και επιτυχημένες παραστάσεις, όπως «Αντιγόνη», «Ηλέκτρα», «Παραδοσιακό Γάμο», «Παπαφλέσσα», «Μαντώ Μαυρογένους» και πολλά άλλα και είναι αποδεδειγμενο, ότι τα παιδιά μπορούν να μάθουν πολλές λέξεις μέσα από μια θεατρική παράσταση. Στα περισσότερα σχολεία της Ομογένειας απουσιάζει η ζώνη πολιτισμού από την εκπαίδευση των παιδιών; Εθνικός Κήρυξ Εκδήλωση της 28ης Οκτωβρίου του DGK και του Ελληνικού Σχολείου της κοινότητας. Θα σας πω ναι, γιατί η αγωνία του κάθε δασκάλου είναι να προσπαθήσει να μάθει στα παιδιά τα στοιχειώδη της γλώσσας, γιατί δεν υπάρχει πλέον η ανταπόκριση που υπήρχε παλαιότερα. Οι γονείς δουλεύουν πολλές ώρες και δεν έχουν τον καιρό να ασχοληθούν με τις παραστάσεις, οι οποίες απαιτούν χρόνο και έξοδα εκ μέρους τους. Για να μάθει το παιδί τον ρόλο του, πρέπει να έρχεται στις πρόβες, να το πηγαινοφέρνουν οι γονείς, να του αγοράσουν κοστούμια και τόσα άλλα μικρά και χρονοβόρα, που απαιτούνται για το ανέβασμα μιας παιδικής παράστασης. Δηλαδή το γεγονός ότι το σχολείο προετοιμάζει τους αυριανούς θεατές, ακροατές και αναγνώστες, δεν ευαισθητοποιεί τους περισσότερους γονείς ; Μα ποιους αναγνώστες της ελληνικής γλώσσας να προετοιμάσουν τα σχολεία, όταν η ελληνική γλώσσα μπήκε σε δεύτερη μοίρα. Δεν θα αναφερθώ στις εξαιρέσεις όπως είναι ο Αγιος Δημήτριος, που ανατροφοδοτεί την ελληνική γλώσσα συνεχώς, από τα ρεύματα των Ελλήνων μεταναστών, που έρχονται τα τελευταία χρόνια στη Νέα Υόρκη. Οι δάσκαλοι σε όλα τα σχολεία κάνουν τεράστιες προσπάθειες να διασώσουν τη γλώσσα μας, για την οποία δεν υπάρχουν εγχειρίδια κατάλληλα για να την διδάξουμε, έστω σαν ξένη γλώσσα. Οταν σε ένα μάθημα έχεις 35 λέξεις λεξιλόγιο, πώς είναι δυνατόν τα παιδιά να τις μάθουνε; Εθνικός Κήρυξ Με την Ελένη Ψαρρά τον πρώτο αγαπημένο άνθρωπο που γνώρισε στην Νέα Υόρκη. Αρα πρέπει να αλλάξει άμεσα ο τρόπος διδασκαλίαςτης ελληνικής γλώσσας... Οπωσδήποτε ναι! Στα περισσότερα σεμινάρια που ευτυχώς γίνονται από την Αρχιεπισκοπή, τον «Προμηθέα» και την Ομοσπονδία των Εκπαιδευτικών, έρχονται καθηγητές, οι οποίοι είναι πολύ αξιόλογοι, αλλά πολλές φορές είναι τελείως έξω από το πνεύμα των παιδιών που διδάσκουμε εμείς μέσα στις αίθουσες. Μας προτείνουν υλικό, στο οποίο είναι αδύνατον να ανταπεξέλθουν τα δικά μας παιδιά. Είναι σαν να μας κοροϊδεύουν. Πώς είναι δυνατόν να διδάσκονται τα αγγλικά στην Ελλάδα με τέτοιο τρόπο και τα Ελληνόπουλα να τα μαθαίνουν και εμείς να μην μπορούμε να βρούμε ένα τρόπο να διδάξουμε τη γλώσσα μας τα ελληνικά στην Αμερική! Ας έρθουμε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε στη δεύτερη σχολική χρονιά της πανδημίας. Τα πράγματα αυτή τη στιγμή είναι άσχημα κυρίως τώρα με αυτόν τον συνδυασμό μαθημάτων από το σπίτι και από την οθόνη. Το πιο δύσκολο είναι τα καινούργια παιδιά, που έχουν έρθει και δεν ξέρουν ούτε μια λέξη ελληνικά. Φανταστείτε πόσο μεγάλο άγχος έχουμε και πόσος αγώνας γίνεται από όλους τους δασκάλους αυτή τη χρονιά. Εγώ και οι άλλοι τρεις συνάδελφοι που διδάσκουμε, προσαρμόσαμε τις εξετάσεις που έδωσαν τα παιδιά το 2020, στις συνθήκες που ζούμε. Το επίπεδο της γλώσσας έπεσε πολύ χαμηλά και τα θέματα που βάλαμε ήταν πολύ απλά, για να μην χαντακώσουμε τα παιδιά. Εθνικός Κήρυξ Πρωτομαγιά με τα παιδιά του Ελληνικού Σχολείου της κοινότητας Τιμίου Σταυρού το 2018. Αρα παρατηρήσατε αλλαγές στην απόδοση των παιδιών. Ποια διαφορά βλέπετε στα παιδιά που παρακολουθούσαν μαθήματα διαδικτυακά σε σχέση με τα παιδιά που έρχονταν στο σχολείο και σε ποιά ηλικία τα παιδιά ψυχαγωγούνται περισσότερο με το διαδικτυακό συστημα; Ασφαλώς είδα αλλαγές. Εντόπισα μαθητές, οι οποίοι όταν ήταν μέσα στο σχολείο καθημερινά είχαν πολύ μεγαλύτερη απόδοση στα ελληνικά, απ' ό,τι είναι τώρα που μένουν στο σπίτι. Το διαδικτυακό μάθημα, ήταν πιο εύκολο στις μεγαλύτερες ηλικίες, γιατί τα μικρά στην πρώτη και δεύτερη τάξη είχαν τον γονιό δίπλα τους να ανοιγοκλείνει το μικρόφωνο και να τα βοηθάει. Απο συστάσεις που μας έκαναν στα σεμινάρια, χρησιμοποιούσαμε κάποιες εφαρμογές με διάφορα παιχνίδια και τα παιδιά που ήταν εξοικειωμένα με την τεχνολογία ήταν ευχαριστημένα. Ο φυσικός χώρος του μαθητή είναι το σχολείο και η κλασσική διδασκαλία, σε συνδυασμό με την τεχνολογία δίνουν τα μέγιστα. Μέσα στην τάξη θα πας δίπλα στο το παιδί, θα δεις την αδυναμία του, θα το διορθώσεις, θα του μιλήσεις. Οταν είσαι σε μία οθόνη, πώς μπορείς να το βοηθήσεις; Τα παιδιά μην ξεχνάμε, πως έχουν ισχυρούς δεσμούς με το σχολείο, γιατί σχολείο σημαίνει φίλοι, ψυχαγωγία, άσκηση, μουσική, παρέα. Αλλιώς είναι το περιβάλλον του σχολείου, αλλιώς είναι καθισμένο το παιδί στο γραφείο του, ή στο τραπέζι της κουζίνας, ή του σαλονιού, ή ξαπλωμένο στο κρεβάτι του και στον καναπέ. Μπορεί στην αρχή να ήταν ευχάριστο, αλλά τώρα μας λένε τα ίδια τα παιδιά, πως δεν αντέχουν τη μοναξιά και το άγχος, που τους δημιουργεί ο περιορισμός στις δραστηριότητές τους και στην επαφή με τους φίλους τους. Σε ποια γλώσσα διδάσκετε τα παιδιά, που δεν μιλούν τα ελληνικά η τα μιλούν λίγο; Εθνικός Κήρυξ Η πρώτη επίσημη επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου στην κοινότητα του Τιμίου Σταυρού. Μεταφέρω στα παιδιά αυτά που μπορούν να καταλάβουν με απλό λόγο, αλλά μιλώντας πάντα ελληνικά και οχι αγγλικά. Στην τάξη μου μέσα, αν κάποιο παιδί μιλάει καλά τα ελληνικά, το βάζω να εξηγεί το μάθημα που έχουμε, για να δίνω ερέθισμα και στα άλλα παιδιά. Οφείλουμε να περιορίσουμε τα αγγλικά, οφείλουμε να τιμούμε την κάθε λέξη μας που έχει ιστορία 4000 χρόνων, να την αναλύσουμε ώστε να μάθουν τα παιδιά την σημασία της, μέσα από τον ρυθμό, τη λυρικότητα και την πληθώρα των νοημάτων, που υπάρχουν μόνο στη γλώσσα μας. Θέλω οι μαθητές μου να είναι ευτυχισμένοι και να περνάνε καλά στο μάθημά μου, και αν δεν ξέρουν τον υπερσυντέλικο, ούτε τον παρακείμενο, δεν με αφορά αυτό. Εγώ θέλω τα παιδιά να μπορούν να επικοινωνούν με τη γλώσσα. Ποιοι είναι οι φόβοι σας για την ελληνική γλώσσα; Εθνικός Κήρυξ                          Η Ελευθερία με αγαπημένες της φίλες. Πηγαίνω στην Ελλάδα κάθε καλοκαίρι, γιατί έχω το παιδί μου και τις αδερφές μου εκει. Παρατηρώ με λύπη μου, ότι ο ελληνικός λόγος κατατεμαχίζεται και η ωραιότητα της γλώσσας μας χάνεται χρόνο με το χρόνο. Επιπλέον, όπου πας και όπου σταθείς, από τα περιοδικά που βλέπεις κρεμασμένα στο περίπτερο, μέχρι το λεωφορείο που θα μπεις, κάθε δεύτερη λέξη είναι αγγλική. Είμαι προς το τέλος της καριέρας μου, και δεν έχω βαρεθεί να λέω, ότι οι δάσκαλοι που διδάσκουμε ελληνικά είμαστε ήρωες και κρατάμε Θερμοπύλες. Χάνουμε τη γλώσσα μας και κάνουμε αγώνα να την κρατήσουμε. Θέλουμε συμπαράσταση στον αγώνα αυτόν. Κρατήστε τα σχολεία, μην επιτρέπετε να τα κλείνουν. Ο μεγάλος μου φόβος είναι να μη γίνουμε κι εμείς μια άλλη Ποσειδωνία. Οπως έλεγε ο Καβάφης: «Την γλώσσα την ελληνική οι Ποσειδωνιάται εξέχασαν τόσους αιώνας ανακατευμένοι με Τυρρηνούς, και με Λατίνους, κι άλλους ξένους». Εθνικός Κήρυξ Με τον πατέρα Γεράσιμο, την Ελένη Ψαρρά και την Στέλλα Παναγάκου στην κοινότητα του Τιμίου Σταυρού στο Μπρούκλιν. Εθνικός Κήρυξ Χριστουγεννα 2019. Η Ελευθερία με τον Επίσκοπο Μηδείας κ. Απόστολο και τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικης Ελπιδοφόρο   ekirikas.com

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:  ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΡΟΔΟΥ