Φώτης Καφάτος:

Ένας σπουδαίος Έλληνας επιστήμονας 

που έφυγε

 Παναγιώτης Χαρίτος, Φυσικός, Δρ Θεολογίας,

Φώτης Καφάτος (16 Απριλίου 1940 – 17 Νοεμβρίου 2017). Πολίτης του κόσμου, με κεραίες ευαίσθητες στα μηνύματα των καιρών που εκτός του επιστημονικού του έργου αφιερώθηκε στη στήριξη θεσμών και ερευνητικών κέντρων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. «Έχω την ανάγκη να χρησιμοποιώ την όποια δυνατότητα και επιρροή έχω για να κάνω κάτι δημιουργικό, κάτι το οποίο δεν προωθεί κυρίως τη δική μου καριέρα αλλά υπηρετεί έναν ευρύτερο κοινωνικό στόχο».

Ήταν ο πρώτος πρόεδρος και από τα ιδρυτικά μέλη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας (European Research Council) και μέλος του επιστημονικού του συμβουλίου. Διετέλεσε διευθυντής του Ευρωπαϊκού Εργαστηρίου Μοριακής Βιολογίας Institute of Molecular Biology στη Χαϊδελβέργη. Καθηγητής στο Harvard University (σε ηλικία 30 ετών) και στη συνέχεια στο Imperial College London καθώς και στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Κρήτης. Έθεσε τις βάσεις της Μοριακής Βιολογίας στην Ελλάδα, με δεκάχρονη θητεία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, και συνετέλεσε στην οργάνωση του Πανεπιστημίου και του Ερευνητικού Κέντρου της Κρήτης.

Από τους πρωτοπόρους στην παγίωση της μοριακής προσέγγισης της έρευνας της Ανάπτυξης και στην καθιέρωση της Τεχνολογίας του Ανασυνδυασμένου DNA. Υπήρξε ο θεμελιωτής του προγράμματος της χαρτογράφησης και αλληλούχισης του γονιδιώματος της Drosophila melanogaster και τη δεκαετία 2000 – 2010 εργάστηκε για την αποκρυπτογράφηση του κουνουπιού-φορέα της ελονοσίας στον άνθρωπο, καθώς και στην ανάπτυξη νέων προσεγγίσεων για την καταπολέμηση της ελονοσίας.

Αξίζει να πάρουμε μια γεύση από το οξύ πνεύμα του:

1.»Συχνά φοβήθηκα ότι ακολουθώντας το μεράκι μου για την έρευνα δεν ανέπτυσσα άλλες πλευρές μου· δεν προλάβαινα να διαβάζω ποίηση και λογοτεχνία, που είναι επίσης μεγάλες αγάπες…. Ακόμη χειρότερα: επιβάλλοντας στον εαυτό μου τη σκληρή δουλειά περιόριζα την επικοινωνία μου με άλλους ανθρώπους, την οικογένεια και τους φίλους μου. Με παρηγορεί η σιγουριά των δεσμών αγάπης και αλληλοσεβασμού με τη γυναίκα μου, τις κόρες μου, τους λίγους καλούς μου φίλους. Είναι γεγονός ότι τα συχνά ταξίδια μου και ο περιορισμένος (ώς ανύπαρκτος) ελεύθερος χρόνος μου δεν βοηθούν τη διατήρηση συνεχών επαφών με ευρύ κύκλο φίλων. Προσπαθώ τουλάχιστον να δίνω έμφαση στην ποιότητα των σχέσεών μου…».»

Συνέντευξη του Φώτη Καφάτου στην Ιωάννα Σουφλερή που δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ (27/04/1997)

2.»Στην Κρήτη έχουμε μια ωραία μαντινάδα:
Κρήτη τα παλληκάρια σου και γι’αντα τα ξοριζεις
Η ξενιτειά τα χαίρεται και συ τα λαχταρίζεις.
Τη θυμάμαι συχνά και την θέτω υπόψη των νέων. Κατ’ αρχήν όπου γη πατρίς. Πρέπει να δώσουμε στους νέους μας όλες τις ευκαιρίες που μπορούμε να δουλεύουν επάνω σε θέματα για τα οποία αισθάνομαι πραγματική αγάπη. Κι ας μην ξεχνούμε: όπου γης πατρίς. Σαν τον Οδυσσέα στην Ιθάκη, θα βρουν το δρόμο τους.»

Από κείμενο του Φ. Καφάτου, με θέμα: «Ανάπτυξη στην έρευνα, η απάντηση στην κρίση», που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα protagon, στις 07/06/2011, λινκ.

 ΠΗΓΗ:http://www.pemptousia.gr/