Ἱερά Μονή Ζωοδόχου Πηγῆς

 Ἱερά Γυναικαία Μονή Ζωοδόχου Πηγῆς Πάτμου

Ἡ γυναικεία Ἱερά Μονή («τό γυναίκειο Μοναστήρι») τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Χώρας Πάτμου, ἱδρύθηκε τό 1607, ἀπό τόν Ἱερομόναχο Παρθένιο Παγκώστα, γόνο παλιᾶς καί ἐπιφανοῦς Πατμιακῆς οἰκογένειας. Ὁ Παρθένιος, κατά κόσμον Παναγιώτης, πρίν ἱερωθεῖ, ἦταν πλοίαρχος καί ταξίδευε σε ὅλα τά Εὐρωπαϊκά λιμάνια, φθάνοντας μέχρι καί τήν Ὁλλανδία. Γιατί ἐγκατέλειψε τό ναυτικό ἐπάγγελμα, δέν εἶναι γνωστό. Κατετάγη στήν Ἀδελφότητα τῆς Μονῆς τοῦ Θεολόγου καί ἔφθασε μέχρι τό ἀξίωμα τοῦ Ἡγουμένου. Ἡ προσφορά του στό Μεγάλο Μοναστήρι καί σέ ἄλλες Ἐκκλησίες καί Προσκυνήματα, ὑπῆρξε σημαντική. Τό 1607, ὡς Ἡγούμενος τῆς Μονῆς, ἵδρυσε τή Γυναικεία Μονή, ἀποβλέποντας στήν προστασία καί καταφυγή σ᾽ αὐτήν «χηρῶν καί ἀγάμων διατελουσῶν νεανίδων». Ἡ ἱστορία τῆς Μονῆς δικαίωσε τό ὄραμα τοῦ ἱδρυτή της.

Τό τέλος τοῦ ἁγίου αὐτοῦ Κληρικοῦ ὑπῆρξε μαρτυρικό, ὅπως φαίνεται ἀπό τήν σχετική τοιχογραφία, πού ὑπάρχει στόν Νάρθηκα τοῦ Ναοῦ, πάνω ἀπό τόν Τάφο του. Ὁ κτήτορας, εἰκονίζεται ὄρθιος, με κλειστά τά μάτια ( τοῦ τά εἶχαν «έξωρίξει διά πηρουνίου), χωρίς γένεια· στό κεφάλι του φορᾶ ἕνα λευκό μαντήλι (κατ᾽ ἄλλη παράδοση τοῦ εἶχαν τοποθετήσει στό κεφάλι ἕνα πυρακτωμένο καζάνι). Στά μαρτύρια αὐτά ὑποβλήθηκε γιατί οἱ Τοῦρκοι ὑποψιάστηκαν ὅτι τό Μοναστήρι τό ἔκτισε, μέ αὐτή τή φρουριακή μορφή, γιά νά ἐπαναστατήσει ἐναντίον τους.

Σήμερα, ἡ Ἀδελφότητα τῆς Μονῆς, ἀπαριθμεῖ λίγες, πολύ λίγες Μοναχές. Ἡ Παναγία μας, ἄς ἐνδυναμώνει τίς ὑπάρχουσες καί ἄς φωτίσει κάποιες ἄλλες εὐλαβεῖς ψυχές, νά ἐγκαταβιώσουν στό ἱστορικό αὐτό μοναστικό Κέντρο, ὥστε νά κρατήσουν ἄσβεστο τό καντηλάκι της καί νά ἀκούγονται ἀδιάλειπτα οἱ ψαλμουδιές καί οἱ προσευχές τῶν «καλουγριάδων», ὅπως ἐδῶ καί τέσσερις αἰῶνες.

Ἐπίσης θά ἦταν εὐχῆς ἔργον, τό Σεπτό Κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας, νά ἀναγράψει καί ἐπίσημα τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Παρθενίου, στό Ἁγιολόγιό Του.

Εἶθε!!!