Ο παπα-Μιχάλης.....

Για τον πατέρα Μιχάλη Παπακωνσταντίνου

 

Της Ευαγγελίας Παναή

Τώρα που πας να λειτουργήσεις, στο Πάνω Παραδείσι, μαζί με τους ήρωες προγόνους σου, τον προπάππου σου παπά-Λουκά και τον πάππου σου παπά-Λουκά, πατέρα Μιχάλη Παπακωνσταντίνου, να ξέρεις......
....Στο Φιλόπτωχο Ταμείο της Εκκλησίας μας, που ήταν δική σου ιδέα, και πρωτοστάτησες, να καταργηθούν τα ανθοστέφανα των κηδειών, για να δίδονται τα χρήματα, σε όσους τα έχουν ανάγκη...
....Στον εξωραϊσμό του Άη Νικόλα μας και των ξωκκλησιών του χωριού μας, που τα ήθελες να λάμπουν....
....Στον Αγαθοεργό- Αιμοδοτικό Σύλλογο Παραδεισίου "Η Κιβωτός της Αγάπης", που ήταν δική σου ιδέα και πάλεψες για να τον δημιουργήσεις....
....Στην έμπρακτη βοήθεια, σε όποιον συνάνθρωπό μας το είχε ανάγκη....
....Στις έντονες συζητήσεις μας, που ξέραμε παρ' όλες τις διαφορές μας, πως είχαν πάντα κοινό ζητούμενο, το καλό του χωριού μας...
....Στις Μεγαλοβδομάδες που θα έρθουν στην ζωή μας, πρώτα στις πρόβες μας, μέσα στην αίθουσα της "Αρετής", και ύστερα, τις Μεγάλες Παρασκευές, μπροστά στην Ωραία Πύλη της Εκκλησίας μας, να διευθύνεις την χορωδία μας, καθώς θα ψάλλουμε τα Εγκώμια...
....Σε όλα αυτά, και σ' άλλα πολλά, θα είσαι παρών, και έτσι θα σε θυμόμαστε πάντα, όλοι εμείς οι συγχωριανοί σου !
....Καλό σου ταξίδι, πατέρα Μιχάλη Παπακωνσταντίνου !
Ευαγγελία Παναή
Δημοτική Σύμβουλος Ρόδου

πηγη: http://www.rodosinfonews.com/

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΠΑΤΜΙΟ":  Ὁ ἀείμνηστος παπα-Μιχάλης, ἦταν ἀπόφοιτος τῆς Πατμιάδας Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς. Εἶχα τήν "τιμή" νά τόν ἔχω καί ἐγώ μαθητή γιά δύο χρόνια, ἀν θυμᾶμε καλά. Πέρασαν ἀπό τότε, σαράντα ὁλόκληρα χρόνια καί δέν λησμόνησα ποτέ τήν προσωπικότητά του. Ὀξυνούστατος, τίμιος, εἰλικρινής καί εὐθύς χαρακτῆρας. Ἄριστος  στά μαθήματα, μέ μιά καταπληκτική μνήμη, σέ σημεῖο πού νά τόν ἀποκαλοῦμε "μαγνητόφωνο". Πάντοτε πρόθυμος νά βοηθήσει τόν ὁποιοδήποτε συμμαθητή του (καί νά ὑπογορεύει ἐνίοτε καί ἐν καιρῶ ἐξετάσεων τά θέματα σέ κάποιους ἀδύναμους), νά ὑπερασπιστεῖ τόν ἀδύνατο καί νά μή ἀποφύγει νά δώσει "μάχη", εἴτε μέ μαθητές, εἴτε μέ τό Προσωπικό τῆς Σχολῆς, προκειμένου νά ἀποδοθεῖ τό δίκιο. Ἀγαποῦσε τη Σχολή μας, ἀγαποῦσε τήν Πάτμο, τό Μοναστῆρι μας, σεβόταν τούς Κληρικούς καί οἱ ἐπαφές του ἰδιαίτερα μέ τόν συμμαθητή του τόν π. Γαλακτίωνα, ἦταν πολύ στενές, μέ μιά πραγματική φιλία. Μάλιστα πληροφορήθηκα ὅτι κάθε χρόνο, τέτοιες ἡμέρες ὁ π. Γαλακτίων, τοῦ ἔστελνε τούς γνωστούς Σταυρούς τοῦ Νησιοῦ μας (ἀπό τά βάγια), γιά τήν Κυριακή τῶν Βαΐων καί ὅτι πρίν ἀπό λίγο καιρό τοῦ τηλέφωνησε καί τοῦ εἶπε: "Στεῖλε μου νωρίς, νωρίς τούς Σταυρούς μου, γιά νά σιγουρευτῶ, γιατί δέν ξέρεις τί γίνεται...". Τήν εὐχή σου νά ἔχουμε! Καλό Πάσχα στό Οὐράνιο Θυσιαστήριο!!!