"Ο ΜΥΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΞΟΑΝΟΙΣ"

ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟΝ ΚΑΚΟΝ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

Ο ΜΥΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΞΟΑΝΟΙΣ

Ὁ Χον-Κόγγ (Hoan-Kong) ἠρώτησέ ποτε τόν ὑπουργόν του Κον-Τσόγγ (Koan-Tshong) τί ἐν πολιτείᾳ τινί πρέπει τις πρό πάντων νά φοβῆται;  Ὁ Κόν-Τσόγγ ἀπεκρίθη· «Ἡγεμὠν, κατά τήν ἐμήν γνώμην, οὐδέν ἕτερον ἤ τό δή λεγόμενον, τόν μῦν ἐν τῷ ξοάνῳ.»

Ὁ ἡγεμών  οὐδαμῶς ἐνόησε τήν παρομοίωσιν ταύτην, ὁ δέ ὑπουργός ἔσπευσεν  εὐθύς νά τῷ δώσῃ τήν ἑξῆς ἐξήγησιν.

          «Ὡς γνωστόν, ἡγεμών, ἐν διαφόροις τόποις συνἠθως οἱ ἄνθρωποι πρός τιμήν τοῦ ἐπιχωρίου δαίμονος ἱστᾶσι ξόανα. Τά ξύλινα ταῦτα ἀγάλματα ἔσωθεν μέν εἶναι κοῖλα, ἔξωθεν δέ διά γραφῶν ἐπικεκοσμημένα. Ἀλλά μῦς τις εἰσέδυσεν ἔν τινι τούτων, καί οὐδείς ἐγίνωσκε τίνι τρόπῳ ἔπρεπε νά ἀποδιωχθῇ· ἡ χρῆσις τοῦ πυρός ἦτο κινδυνώδης, διότι φόβος ὑπῆρχε μή ἐμπρησθῇ τό ξύλινον ἄγαλμα. Ἀλλά καί ἡ καταβύθισις  αὐτοῦ εἰς τό ὕδωρ δέν ἦτο διάφορος, διότι ἠδύναντο νά ἐξαλειφθῶσι τά χρώματα. Οὕτω λοιπόν διετήρει τήν πρός τό ξόανον θεραπείαν ὁ μῦς».

«Καί τίνες εἰσίν οἱ μῦς οὗτοι ἐν τῇ πολιτεία;» ἠρὠτησεν ὁ Χον-Κόγγ.

«Ἄνθρωποι, εἶπεν ὁ ὑπουργός, οἵτινες οὔτε ἀξίαν οὔτε ἄλλην  ἀρετήν ἔχουσιν, καί ὅμως ἀπολαύουσι τῆς ἠγεμονικῆς εὐνοίας. Οὗτοι καταστρέφουσι τό πᾶν, βλέπει  αὐτό ἕκαστος  καί στενάζει, ἀλλ᾿ ούδείς ὁ γινώσκων τίνι τρόπῳ νά τοῖς ἐπιτεθῇ. Οὗτοι εἰσιν οἱ μῦς ἐν τῷ ξοάνῳ».

ΠΗΓΗ: «Ἀττικόν Ἡμερολόγιον τοῦ ἔτους 1875, ὑπό Εἰρηναίου Ασωπίου ταῇ εὐνοϊκῃ συμπράξει Φιλοκάλων Λογίων, ἔτος Ζ΄ ΑΘΗΝΗΣΙΝ, ἐκ τοῦ Τυπογραφείου τῶν ΑΔΕΛΦΩΝ ΠΕΡΡΗ, κατά τλήν διασταύρωσιν ὁδῶν Βουλῆς και Μητροπόλεως», σελίς 280