Λ. Δίλης
Ὑπάρχουν μερικοί οἱ ὁποῖοι ὅλως ἐσφαλμένως, ἀμφισβητοῦν τήν ἁγιότητα τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καί ἰσχυρίζονται ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά ἀνακηρυχθεῖ Ἅγιος ἕνας αὐτοκράτορας ὁ ὁποῖος κατά τήν στρατιωτική του σταδιοδρομία ἔγινε αἰτία νά σκοτωθοῦν τόσοι ἄνθρωποι καί πρό παντός ὁ ἴδιος ἐφόνευσε τήν δεύτερη γυναίκα του Φαύστα καί τόν γυιό του Κρῖσπο.


Καί ὑποστηρίζουν: Αὐτοκράτορας ὑπῆρξε, στρατηγός ναί, μέγας ὀρθῶς ὠνομάσθηκε ἀπό τούς ἱστορικούς. Ἅγιος δέν εἶναι.

Δέν ἀμφισβητοῦνται ἀπό τήν Ἐκκλησία τά ἐφάμαρτα γεγονότα πού ἐπικαλοῦνται. Ἀλλά γιατί εἶναι ἐπιλεκτικοί στήν ἀναφορά μόνον σέ αὐτά καί παραλείπουν ἄλλα;

Ὁ Κωνσταντῖνος κλήθηκε ἀπό τόν Ἴδιο τόν Χριστό, ὅπως ὁ διώκτης Παῦλος, στήν Ἐκκλησία Του, μέ ὅραμα τό ὁποῖο ἀναφέρουν σύγχρονοί του ἱστορικοί.

Τόν φωτεινό Σταυρό στόν οὐρανό καί ἀπό κάτω ἡ γραφή «in hoc vinca» (ἐν τούτῳ νίκα). Τὄκανε λάβαρο καί γεμᾶτος σθένος κατενίκησε, τό ἔτος 312 μ.Χ., τόν τριπλάσιο στρατό τοῦ Μαξεντίου, ἔξω ἀπό τήν Ρώμη.

Καί ἀρχίζει ἡ μεγάλη προσφορά του στόν Χριστιανισμό. Τό ἔτος 313 μ.Χ. ἐκδίδει διάταγμα μέ τό ὁποῖο παίρνουν τέλος οἱ διωγμοί τριῶν αἰώνων κατά τῶν χριστιανῶν.
Φρικτά βασανιστήρια, ἀφάνταστα μαρτύρια, ἄδικοι θάνατοι. Δώδεκα ἑκατομμύρια περίπου μάρτυρες! Κατάργησε τήν λατρευτική προσκύνηση τοῦ ἑκάστοτε Ρωμαίου αὐτοκράτορα. Φῶς ἡ νομοθεσία του, χριστιανική νομοθεσία.

Κτίζει τήν Νέα Ρώμη, ἡ ὁποία μετά τόν θάνατό του ὀνομάσθηκε Κωνσταντινούπολις. Νέα αὐτοκρατορία πού πρόσφερε στήν Τέχνη, στά Γράμματα, στήν Ἐπιστήμη, στήν Κοινωνική Πρόνοια καί ἔδωσε στήν ἀνθρωπότητα φιλοσόφους, νομοθέτες, Πατέρες, Ἁγίους.
Ἔκλεισε τά νυχτερινά κέντρα διαφθορᾶς. Ἔκλεισε τά μαντεῖα πού ψευδολογοῦσαν, κατάργησε τούς μάγους πού ἀπατοῦσαν τόν λαό. ᾽Απαγόρευσε τήν βλασφήμια. Ἐτίμησε μέ διάταγμα τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς καί καθιέρωσε τήν ἀργία κατ’ αὐτήν.

Ὑποστήριξε τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἔδειξε ἐνδιαφέρον γιά τήν κοινωνική πρόνοια, γιά τούς ἐργάτες καί τά ἀδύναμα στρώματα τοῦ λαοῦ, νομοθέτησε κατά τῆς τοκογλυφίας.

Τό σπουδαιότερο ὅλων, προστάτεψε τήν Ὀρθόδοξη Πίστη. Συγκάλεσε τήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο στήν Νίκαια γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν δοξασιῶν τοῦ δυσσεβοῦς Ἀρείου.
Ἐνίσχυσε τίς ἱεραποστολές καί ἐπί τῶν ἡμερῶν του πολλοί λαοί ἀσπάσθηκαν τήν χριστιανική Θρησκεία. Μέ πρωτοβουλία του, ἡ μητέρα του Ἁγία Ἑλένη, βρῆκε τόν Τίμιο Σταυρό τοῦ Κυρίου καί κτίσθηκαν οἱ πρῶτοι χριστιανικοί ναοί.
Ὑπῆρξε ὁ ἱδρυτής καί θεμελιωτής Χριστιανικῆς Αὐτοκρατορίας, ἡ ὁποία ἀργότερα ὠνομάσθη Βυζαντινή.

Δέν ξέρουμε, ἄν ὅλα αὐτά τοῦ χάριζαν τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τόν Παράδεισο. Ὁ Θεός γνωρίζει. Σίγουρα ὅμως μόνον αὐτά, δέν θά ὁδηγοῦσαν τήν Ἐκκλησία νά τόν ἀνακηρύξει Ἅγιο.
Τά προαναφερθέντα ἔργα του, ἀπέκτησαν μεγαλεῖο καί λόγο γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του, μέ τήν εὐλογημένη Μετάνοιά του. Ἀνεγνώρισε τά ἁμαρτήματά του, ἔκλαψε γι’ αὐτά, συνετρίβη, ἐξομολογήθηκε καί μάλιστα ἐνώπιον ὁμηγύρεως ἐπισκόπων.
Στήν συνέχεια βαπτίσθηκε καί μετέλαβε Σώματος καί Αἵματος Χριστοῦ. Ἀντάλλαξε τήν βασιλική χλαμύδα μέ τόν λευκό χιτώνα τοῦ νεοβαπτισθέντος.
Ἡ εἰλικρινής του Μετάνοια καί ἡ θερμή πίστη του στόν Θεόν, μαζί μέ τά θεάρεστα ἔργα του, τόν ὁδήγησαν στήν Οὐράνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀνακήρυξή του ὡς Ἁγίου.

Ἡ μετάνοια μετέβαλε ληστές, κλέπτες, κακούργους, πόρνες σέ Ἁγίους.

Γιατί ἀρνοῦνται μία τέτοια μεταβολή στόν μετανοήσαντα Κωνσταντῖνον;

Τήν ἁγιότητα τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου μαρτυροῦν ἐπί πλέον ἡ θεοπτία καί ἡ θαυματουργική δύναμη πού τοῦ χάρισε ὁ Θεός, ὥστε νά θαυματουργεῖ ἀνά τούς αἰῶνες.

Ἡ ἱστορία τόν ἀνέδειξε Μέγα καί ἡ Ἐκκλησία Ἅγιο καί Ἰσαπόστολο, «ἐν βασιλεῦσιν ἀπόστολον» τοῦ Κυρίου.
Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τῆς  Μέλιας»
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
Μηνιαῖο περιοδικό Ἑλληνορθόδοξης Μαρτυρίας
Χριστιανική Στέγη Καλαμάτας
­Ἔτος 47ο­ –­ Μάϊος ­2013 ­– ­Τεῦχος ­479