Ἐθνοφυλακή!

Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης.

Γράφτηκε από τον Νίκο Μελιανό

Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης. 

(Το καλύτερο σημάδι είναι ν' αγωνίζεσαι για την πατρίδα σου).

Αυτήν την παραινετική φράση του Ομήρου (Ιλιάδα Μ. 243) που έχει καταστεί σπουδαίο απόφθεγμα φιλοπατρίας, υλοποιεί σήμερα μεταξύ άλλων η εθνοφυλακή και οι εθνοφύλακες (οι φύλακες, οι φρουροί του έθνους) που αποτελούν τμήμα του ελληνικού στρατού, έχοντας ως σκοπό την προάσπιση της πατρίδας μας από κάθε εχθρική επιβουλή κατά της εδαφικής της ακεραιότητας και της εθνικής της ανεξαρτησίας.
Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν διαπιστώνει κάποιος πως η Εθνοφυλακή έχει τις ρίζες της στην πρώτη διοργάνωση του Στρατού επί Όθωνα και ιδρύθηκε το 1843. Αποτελείτο από εθελοντές - άμισθους οπλοφόρους πολίτες με στόχο τη διασφάλιση της τάξεως από τις διάφορες τοπικές αυθαιρεσίες, που φορούσαν ειδική στολή.
Το Τάγμα Εθνοφυλακής Αμύνης (ΤΕΑ), τα οποία λανθασμένα αναφέρονται πολλές φορές ως Τάγματα Εθνικής Ασφαλείας, ήταν ένα ειδικό παραστρατιωτικό σώμα που συγκροτήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1948, κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου με απόφαση του Γενικού Επιτελείου Στρατού.
Τα ΤΕΑ είχαν παρουσία σε όλη την ελληνική επικράτεια - εκτός από τα πιο μεγάλα αστικά κέντρα - και κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα για τουλάχιστον τρεις δεκαετίες μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ακόμη διαδραμάτισαν ρόλο στις στρατιωτικές και πολιτικές εξελίξεις της περιόδου εφαρμόζοντας τις πολιτικές του ελληνικού κράτους κατά τα μετεμφυλιακά χρόνια.

Καταργήθηκαν και διαλύθηκαν το 1982 και αντικαταστάθηκαν από την Εθνοφυλακή με απόφαση του Ανδρέα Παπανδρέου που ήταν τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας.
Οι Εθνοφύλακες στα νησιά και στα σύνορα είναι ιδιαίτερα αγαπητοί καθώς στις μονάδες υπηρετούν οι φίλοι και οι γείτονες και κάθε χρόνο πραγματοποιούν εντυπωσιακές ασκήσεις.
Η Εθνοφυλακή είναι αναπόσπαστο τμήμα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Είναι μια οργανωμένη στρατιωτική δύναμη, η οποία συμβάλλει στην άμυνα της χώρας. Οι Μονάδες της έχουν την ίδια οργάνωση με τις ενεργές Μονάδες και διαθέτουν οπλικά συστήματα ανάλογα με την αποστολή τους.
Το δυναμικό της αποτελείται από έμπειρους άντρες της τοπικής κοινωνίας, οι οποίοι έχουν λάβει στρατιωτική εκπαίδευση κατά την εκπλήρωση της στρατιωτικής τους θητείας και με τη συμμετοχή τους σε εθνικές ασκήσεις στο διάστημα της εφεδρείας τους και συνεχίζουν να εκπαιδεύονται στο πλαίσιο της αποστολής των Μονάδων τους.

Αυτή η υψίστη τιμή που υπάρχει και που δείχνει ότι η πατρίδα μας εμπιστεύεται τη φύλαξη των συνόρων της, άρα και του δικού μας ζωτικού χώρου, δίνοντας μας το όπλο, εμείς τη σνομπάρομε ή ακόμη και την απεμπολούμε με το να μη θέλουμε να πάρουμε όπλο ή αν έχουμε να θέλουμε να το επιστρέψουμε, πιέζονται μάλιστα φορτικά από τον αρμόδιο και υπεύθυνο διοικητή να μας απαλλάξει των καθηκόντων που απορρέουν από αυτό.

Ίσως αξίζει εδώ να χρησιμοποιήσει κάποιος τη φράση ορόσημο του J.F. Kennedy που έλεγε: "Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου", και το λέμε αυτό, γιατί σε κρίσιμες περιόδους όπως είναι αυτή που περνάμε σήμερα, και που μας έχει ανάγκη η πατρίδα μας, είναι κρίμα να επιθυμούμε και να επιδιώκουμε να παραδίδουμε το όπλο μας. Αν αυτό γινόταν στην αρχαιότητα, αυτόν που θα το έκανε θα τον αποκαλούσαν "ρίψασπη"(ότι εγκατέλειψε την ασπίδα του στη μάχη).

Ακόμη μπορεί να θεωρηθεί ντροπή για όλους μας, να μη μπορούμε να φυλάξουμε έστω και κατ' ελάχιστον τα σύνορα της πατρίδας μας ή του νησιού μας, ποτέ από το χρέος μη κινούντες, σύμφωνα και με τον ποιητή ως ελάχιστο φόρο τιμής προς την πατρίδα μας την Ελλάδα η οποία μας έδωσε το βαρύ όνομα, τη μακραίωνη ιστορία, το λαμπρό πολιτισμό που κάποιοι τόσο εξ' ανατολών, αφιχθέντες 1600 χρόνια μετά από το χρυσό αιώνα του Περικλή, έχουν το θράσος να μιλούν άλλοτε για πατρίδες της καρδιάς τους και άλλοτε για γαλάζιες πατρίδες, όπως επίσης και οι άλλοι από βορρά, κατελθόντες μετά από 1200 χρόνια από την ίδια λαμπρή ιστορική περίοδο, διεκδικούν ψευδώνυμους τίτλους, τοπωνύμια, γλώσσα, ονόματα, περιοχές, σύμβολα, εθνότητας, γεωγραφικούς αυτοπροσδιορισμούς με παραποίηση και αλλοίωση της ιστορίας και με δική μας αβελτηρία ανικανότητα και σκοπιμότητα, στο όνομα της ψεύτικης εθνικής τους ύπαρξης και παρουσίας στο χώρο της βαλκανικής αλλά και της παγκοσμιοποίησης και των εκάστοτε γεωπολιτικών και όχι μόνο συμφερόντων.
Το να έχει κάποιος ένα όπλο στο σπίτι του είναι πέρα απ' όλα τα άλλα και ασφάλεια για τον ίδιο. Γιατί ας φανταστεί κάποιος τι μπορεί να συμβεί σε περίπτωση που ο "γείτονας " μας θελήσει να μας επισκεφθεί. Έχουμε στ' αλήθεια αναλογισθεί το εάν και πως θ' αντιδράσουμε; Ή μήπως θα πάμε σαν το σκυλί στ' αμπέλι; Ή ακόμη θεωρούμε ότι θα έλθουν μηχανοκίνητες επίλεκτες, επίγειες και εναέριες μονάδες για να τους απωθήσουν; Αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς μην περιμένεις να σε ξύσουν άλλοι, λέει μια παροιμία. Και είναι λυπηρό το γεγονός που η φράση του Ομήρου περί φιλοπατρίας από τον τίτλο του άρθρου, με τέτοιου είδους συμπεριφορές, μετατρέπεται σε απόφθεγμα λούφας και παραλαβής αφού αν την παραφράσει κάποιος θα διαπιστώσει ότι εκείνο το "αμύνεσθαι περί πατρίς" γίνεται "αμύνεσθαι για την ΠΑΡΤΗ ΣΑΣ"!!! (για τον εαυτό σας) και φυσικά το καφενείο και το χουζούρι είναι το καλύτερο από την εκπαίδευση και την προετοιμασία. Αν λοιπόν συμβεί κάτι που θα γνωρίζει κάποιος το χώρο στον οποίο πρέπει να πάει και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να ενεργήσει; αλλά και δεν θα γνωρίζει τίποτα σχετικό. Άλλωστε νωπές είναι οι μνήμες από την προ ετών επιστράτευση. Φυσικά ακούγεται και είναι καλύτερο το να ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ από το ΕΙΣΑΙ ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ.
Έχουμε καθήκον και υποχρέωση προς την πατρίδα μας, προς την οικογένειά μας, προς τον εαυτό μας, να κρατάμε όσο μπορούμε και να φυλάμε τις Θερμοπύλες των συνόρων μας και της εσχατιάς της Ευρώπης.

Ας αγαπήσουμε πραγματικά το Έθνος μας, το λαό μας, την πατρίδας μας. Μόνο τότε δεν θα ζητάμε να αφήσουμε το όπλο που μας εμπιστεύτηκε η πατρίδα μας και μιας που άλλαξε το νομοθετικό πλαίσιο (τα όπλα τα έπαιρναν από τους εθνοφύλακες με τη συμπλήρωση του 60ου έτους) και το χρονικό όριο πήγε μέχρι και το 67ο , μπορούν όσοι ακόμη έχουν κουράγια να επιτελέσουν το χρέος τους για έναν ακόμη λόγο.

Για να μην φέρνουν σε δύσκολη θέση και να μην προβληματίζουν με τη συμπεριφορά τους διοικητές και αξιωματικούς των αντίστοιχων ταγμάτων εθνοφυλακής.
Αν συμβαίνει αυτό, τότε ίσως βρουν εφαρμογή τα λόγια του Θουκιδίδηο οποίος στον Επιτάφιο του Περικλή αναφέρει: “ Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον κρίνοντες, μη περιοράσθε τους πολεμικούς κινδύνους¨” που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει: ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι.
Εμείς θα συμπληρώναμε και οι πρόθυμοι!!!!

ΠΗΓΗ: https://www.patmostimes.gr/lifestyle0/11047-eis-oionos-aristos-amynesthai-peri-patris