Μια γρήγορη απόφαση
– Ξέρεις πόσες πονηριές ξέρω εγώ κυρα-Ψιψίνα;
H Αλέπω, η αλεπού, καυχιόταν μια μέρα
στη γάτα, την Ψιψίνα, για την εξυπνάδα της. Κι όχι μόνο, αλλά κορδωνόταν
πως έχει το λιγότερο εκατό τρόπους να ξεφεύγει από τους εχθρούς της,
τους σκύλους.
– Αυτό είναι πολύ σπουδαίο, θαύμασε η
Ψιψίνα, εγώ έχω μόνον έναν τρόπο. Είναι βέβαια πάντα πολύ
αποτελεσματικός… Θα ήθελα όμως να μου μάθαινες και κανέναν από τους
δικούς σου, τι λες;
– Καλά, καλά καημένη, όταν κάποια μέρα δε θα έχω άλλη δουλειά, θα σου μάθω και σένα κανέναν.
Η αλεπού κούνησε συγκαταβατικά και
συγχρόνως παινεψιάρικα το κεφάλι της και τα μουστάκια της τεντώθηκαν
δεξιά κι αριστερά. Εκείνη όμως τη στιγμή ακριβώς, ακούστηκαν σκυλιά να
έρχονται γαβγίζοντας και η γάτα μας, η Ψιψίνα, σκαρφάλωσε σ΄ ένα δέντρο,
γρήγορη σαν αστραπή, και κρύφτηκε στο φύλλωμά του.
– Αυτή είναι η μόνη πονηριά που ξέρω,
φώναξε στην Αλέπω η Ψιψίνα, χωμένη στις φυλλωσιές, είναι και η μοναδική
που σου έλεγα. Εσύ ποια απ΄ όλες σου τις πονηριές θα μεταχειριστείς;
Mέχρι όμως η Αλέπω να αποφασίσει ποια
από τις εκατό πονηριές της θα εφάρμοζε στην πράξη, τα σκυλιά την έφτασαν
και… από δω πάνε κι άλλοι… την έκαναν κομμάτια!
«Μπορεί κυρα-Αλέπω να ξέρεις εκατό πονηριές, αλλά μπροστά στον κίνδυνο να παίρνεις γρήγορα την απόφαση», σκέφτηκε ανακουφισμένη η Ψιψίνα που γλίτωσε!
Απόδοση: Δ.Σ. Αφήγηση: Μαρία Σαββοπούλου
ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου