Ο
Λύκούργος Πετρίδης γεννήθηκε στα Ταταύλα της Κωνσταντινουπόλεως το 1923
και από μικρής ηλικίας -μόλις 10 ετών- βρέθηκε στα Πατριαρχικά
αναλόγια. Διδάχθηκε την Ψαλτική κοντά σε διακεκριμένους και εγκρατείς
διακόνους του ιερού αναλογίου και ευτύχησε να ακούσει τον Ιάκωβο
Ναυπλιώτη, Ευστάθιο Βιγγόπουλο, Βασίλειο Ονουφριάδη, Κων/νο
Πρίγγο και Θρασύβουλο Στανίτσα, από τον οποίο αφομοίωσε μεγάλο μέρος της
υψηλής τέχνης του.
Το
1958 εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη και ανέλαβε Πρωτοψάλτης στον Ι.Ν.
Θείας Μεταμορφώσεως Καλαμαριάς, όπου έψαλλε μέχρι της αποχωρήσεώς του το
2001. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο του απένειμε το “οφφίκιον” του
Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κων/πόλεως και επιπλέον
τον τίμησε ως οφφικιάλο και του απένειμε τον “Χρυσούν Σταυρόν”. Την 28η Μαΐου
2001 το Εκκλ. Συμβούλιο του Ναού του τον τίμησε σε ειδική εκδήλωση στο
Δημοτικό Θέατρο «Μελίνα Μερκούρη» επί τη συμπληρώσει 70 ετών λαμπράς
διακονίας στο στασίδι.
Στην εκδοτική και συνθετική του
δράση αριθμεί σειρά βιβλίων με τον τίτλο ” Βυζαντινά” καθώς και 40 και
πλέον μελοποιημένες ακολουθίες αγίων. Πρόκειται για μαθήματα γραμμένα
από παλαιά χειρόγραφα, ανασυνθέσεις, μαγνητοταινίες ακούσματα ερμηνειών
από κορυφαίους Πρωτοψάλτες της Πόλης και δικές του πρωτότυπες
μελοποιήσεις, ιδιαίτερα Τρισαγίων, Χερουβικών και Λειτουργικών. Όλα τα
έργα του φέρουν σφραγίδα ενδελεχούς εργασίας και ανώτερης έμπνευσης,
στηριγμένης σε παλαιούς μελοποιούς και εναρμονισμένης στις σύγχρονες
λειτουργικές ανάγκες.
Σε συζητήσεις του τόνιζε ιδιαίτερα θέματα ύφους και ερμηνείας της ψαλτικής. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Η
απαρέγκλιτος τήρηση των τυπικών διατάξεων, η χρονική αγωγή, και η
χαρακτηριστική απόδοση των άχρονων υποστάσεων, είναι τα μόνιμα
χαρακτηριστικά του Εκκλησιαστικού – Πατριαρχικού ύφους». Επίσης συμβούλευε σύγχρονούς του ιεροψάλτες και μαθητές να μην τραγουδούν στην Εκκλησία:«
Τον εκκλησιαζόμενο, δεν τον ενδιαφέρει αν ο ψάλτης γνωρίζει ο ΠΑ από
τον ΒΟΥ πόσα μόρια έχει, ή σε ποιο σύστημα οδεύει ο τάδε ήχος κ.λπ. Τον
ενδιαφέρει όμως να ακούει τον ψάλτη να ψάλλει σωστά και τονισμένα, καθώς
και ότι αλλάζει με ευχέρεια τους ήχους, και κυρίως, δεν τραγουδεί μέσα
στην εκκλησία, αλλά ψάλλει».
Αρκετές
φορές, πέρα από τα μουσικά δίδασκε και με το παράδειγμά και τη βιοτή
του. Η παρουσία του στο ναό μαρτυρούσε την ευλάβεια και την πίστη του
στο Θεό. Η στάση του δε στο αναλόγιο ήταν συνειδητοποιημένη διότι
προσπαθούσε να συμμετέχει ενεργά στα μυστήρια και τη λειτουργική ζωή της
Εκκλησίας.
Όσον αφορά το
ήθος του, αξίζει να αναφερθεί μια προσωπική εμπειρία. Μετά την παρέλευση
λίγων ημερών από την παραίτησή του από το αναλόγιο του ναού της
Μεταμορφώσεως τον βρήκα και τον ρώτησα: «γιατί δάσκαλε αποχωρήσατε;»
«Παιδί μου», μου είπε, «καλύτερα να σε ρωτάνε γιατί έφυγες, παρά να λένε
γιατί μένεις». Πράγματι, πολύ σοφή κουβέντα που οφείλει να
προβληματίσει όλους όσους δυσκολεύονται να αποχωριστούν θέσεις ή δεν
διακρίνουν την ώρα των προσωπικών τους ορίων.
Προικισμένος
από το Θεό με εξαίρετο φωνητικό τάλαντο, απαράμιλλη μουσική δεινότητα,
σπάνια ηδύτητα φωνής και κυρίως ήθος ανδρός αγαθού ο Λυκούργος Πετρίδης
κατετάγη στη χορεία των Μαϊστόρων και Πρωτοψαλτών που λάμπρυναν τη
ψαλτική επί της γης. Ευχόμαστε Κύριος ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του
εν χώρα ζώντων. Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλλεί αύριο Σάββατο στις 5
μ.μ από το 1ο Κοιμητήριο Καλαμαριάς.
Αιωνία αυτού η μνήμη.
Βασίλειος Χάδος
ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου