Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2017

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ (ΕΡΗΜΙΑ)

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ -
 ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ (ΕΡΗΜΙΑ)

Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον

Ἀνακοινωθέν (04/10/2017).

Προαγωγαί εἰς τήν Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον
καί τήν Πατριαρχικήν Αὐλήν

Κατά τήν σημερινήν συνεδρίαν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, εἰσηγήσει τῆς Α. Θ. Παναγιότητος ἐξεφράσθη ἡ πλήρης εὐαρέσκεια Αὐτοῦ τε καί τοῦ ἱεροῦ σώματος πρός τόν μέχρι τοῦδε Ἀρχιγραμματεύοντα Σεβ. Μητροπολίτην Σμύρνης κ. Βαρθολομαῖον ἐπί τῇ συμπληρώσει τῆς θητείας του ἐπί κεφαλῆς τῶν συνοδικῶν Γραφείων, διωρίσθη δέ νέος Ἀρχιγραμματεύς τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ὁ μέχρι τοῦδε Ὑπογραμματεύς Πανοσιολ. Διάκονος κ. Ἰωακείμ, οὗτινος ἡ εἰς Πρεσβύτερον χειροτονία τελεσθήσεται τήν προσεχῆ Κυριακήν, 8ην τ.μ., ὑπό τῆς Α. Θ. Παναγιότητος ἐν τῷ Π. Πατριαρχικῷ Ναῷ. Νέος Ὑπογραμματεύς διωρίσθη συνοδικῶς ὁ Ἱερολ. Διάκονος τῆς Σειρᾶς κ. Γρηγόριος.

Ὁ μέχρι σήμερον Κωδικογράφος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου Διάκονος κ. Παΐσιος διωρίσθη ὑπό τοῦ Πατριάρχου Διευθυντής τοῦ Ἰδιαιτέρου Πατριαρχικοῦ Γραφείου.

Ἐξ ἑτέρου, εἰς ἀντικατάστασιν τοῦ μέχρι σήμερον Πρωτοσυγκελλεύοντος Σεβ. Μητροπολίτου Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κ. Στεφάνου, ὅν θερμῶς συνεχάρη καί ηὐχαρίστησεν ἡ Α. Θ. Παναγιότης διά τήν εὔορκον ὑπηρεσίαν αὐτοῦ ἐπί σειράν ἐτῶν ἐπί κεφαλῆς τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς, ὁ Πατριάρχης προήγαγεν εἰς Μέγαν Πρωτοσύγκελλον τόν Ἀρχιδιάκονον Αὐτοῦ Πανοσιολ. κ. Ἀνδρέαν, μέλλοντα νά χειροτονηθῇ εἰς Πρεσβύτερον κατά τήν Θρονικήν Ἑορτήν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου.

Εἰς τήν οὐτωσί κενωθεῖσαν θέσιν τοῦ Μεγάλου Ἀρχιδιακόνου ἡ Α. Θ. Παναγιότης προήγαγε τόν Πανοσιολ. Δευτερεύοντα κ. Θεόδωρον, οὗτινος ἡ χειροθεσία εἰς Μ. Ἀρχιδιάκονον γενήσεται κατά τόν Ἑσπερινόν τοῦ Σαββάτου, 21ης τ.μ., ἐν τῷ Π. Πατριαρχικῷ Ναῷ. Τέλος, ὁ Πατριάρχης Δευτερεύοντα τῶν Διακόνων Αὐτοῦ ὠνόμασε τόν μέχρι τοῦδε Τριτεύοντα Πανοσιολ. κ. Νήφωνα.         

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 4ῃ Ὀκτωβρίου 2017

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

Τα σχολεία μας ....

Δημήτρης Νατσιός: 
Νέρωνες και Διοκλητιανοί στα σχολεία
«Και οι απεργίες, Γέροντα, τι κακό κάνουν!
Ολόκληρο μήνα χωρίς μαθήματα τα παιδιά, να γυρίζουν στους δρόμους!
-Εγώ λέω τους δασκάλους ποτέ να μην κάνουν απεργία, εκτός αν πάνε να καταργήσουν τα θρησκευτικά, την προσευχή ή να κατεβάσουν τον σταυρό από την σημαία. Τότε πρέπει να διαμαρτυρηθούν….».
(Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Α΄, «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο», εκδ. «Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστή Ιωάννου του Θεολόγου», σελ. 297).
Αυτά ειπώθηκαν πριν από 40-50 χρόνια από τον άγιο. Σαν τους παλαιούς προφήτες μάς προειδοποίησε για την επερχόμενη λαίλαπα της αθεΐας και της εκκλησιομαχίας, που ξεβράζεται στον χώρο της παιδείας. Με τα νέα βιβλία των θρησκευτικών ολοκληρώνεται ο κύκλος της λυσσαλέας επίθεσης, των ποικιλώνυμων εθνομηδενιστών, κατά των τριών μαθημάτων που προσφέρουν στους μικρούς μαθητές ταυτότητα και ιθαγένεια.
Η αρχή έγινε με το βιβλίο ιστορίας της Στ΄Δημοτικού, τους συνωστισμούς στο λιμάνι της Σμύρνης και τους εξωραϊσμούς της φρικτής τουρκοκρατίας. Δεν πέρασε. Ο λαός έφτυσε το… κατάπτυστο βιβλίο και τους συγγραφείς του.
Στα βιβλία όμως ιστορίας Γυμνασίου και Λυκείου οι μαθητές εισπνέουν τις αναθυμιάσεις των προσκυνημένων ιστοριογράφων τύπου Ρεπούση.
Τα βιβλία της Γλώσσας μένουν στο απυρόβλητο και συνεχίζονται οι ανοησίες με «συνταγές μαγειρικής», οι κρανιοκενείς εμπνεύσεις για τον «Μέγα Αλέξανδρο και την Κοκκινοσκουφίτσα» ή τα βδελύγματα για έρωτες 25 χρόνων με μαθήτριες Γυμνασίου.
Στο μεσοδιάστημα, μέχρι να φτάσουμε στην απροκάλυπτη επίθεση κατά του μαθήματος των Θρησκευτικών ή, καλύτερα, κατά της Ορθοδοξίας έχουν καταργηθεί με ύπουλες μεθοδεύσεις και με καρυκεύματα περί δημοκρατικότητας, σεβασμού της διαφορετικότητας, συνοδοιπορίας με την σάπια Ευρώπη και λοιπά ηχηρά πονηρεύματα, τα εξής:
Πρώτον: Η γιορτή των Τριών Ιεραρχών με την παρουσία των σχολείων στους ενοριακούς ναούς. (Μεγάλη ευθύνη φέρουν και οι εκπαιδευτικοί που πολλοί ξεχύνονταν την μέρα αυτή στα φραπεδοπωλεία των πόλεων, προκαλώντας την χλεύη και τον θυμό του κόσμου).
Δεύτερον: Ο εκκλησιασμός όλου του σχολείου, ως έμπρακτη φανέρωση της παιδαγωγίας «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» του αποστόλου Παύλου.
Τρίτον: Η έπαρση της σημαίας μας, άπαξ του μηνός, με  την συνοδεία των παιδικών φωνών που ψάλλουν τον Εθνικό μας Ύμνο.
Τέταρτον: Η αριστεία, δηλαδή η συνέπεια, η επιμέλεια και ο ευεργετικός έπαινος που τροφοδοτεί την καθ΄όλα αξιέπαινη προσπάθεια κάποιων παιδιών να υπερέχουν. Απογυμνώνεται το σχολείο από τις δύο ιδρυτικές, θα λέγαμε, προϋποθέσεις του: την τιμωρία και την επιβράβευση. Καταντά η σχολική αίθουσα προέκταση του παιδικού δωματίου. (Με την ατιμωρησία-η καταστροφική αρχή του όλα επιτρέπονται, γιατί είναι παιδιά- επιβραβεύονται οι ασυνεπείς και απείθαρχοι, με την καταδίκη της αριστείας τιμωρούνται οι φιλόπονοι και φιλομαθείς).
Και βέβαια η παραπάνω κατάργηση υπονομεύει τον θεσμό των εθνικών παρελάσεων. Αυτό θα το καταλάβουμε, όταν γίνουν οι κληρώσεις και αρχίσουν οι αδικίες. Τα παιδιά του Δημοτικού τις «αριστερές», συριζαίικες παλαβομάρες δεν τις καταλαβαίνουν…
Πέμπτον: Το μάθημα των Θρησκευτικών, στις Ε΄και Στ΄Δημοτικού, από πέρυσι, μειώθηκε κατά μία ώρα, είναι μονόωρο. Εν ευθέτω χρόνω και μ΄αυτά που γίνονται, θα καταργηθεί.
Έκτον: Μνεία μόνο θα γίνει της λεγόμενης θεματικής εβδομάδας και των έμφυλων ταυτοτήτων, αποφάσεις που μαγαρίζουν την οικογένεια, την πάλαι ποτέ, «Μεγάλη του Γένους Σχολή».
Ερχόμαστε τώρα στα νέα βιβλία (φάκελλοι) των θρησκευτικών, τα βλάσφημα βιβλία. Δεν θα επιμείνουμε στην περιγραφή, μιας και οι εικόνες διαλαλούν τα μιάσματα. Από τους δαιμονόπληκτους εκκλησιομάχους και όλους τους καντιποτένιους που επικροτούν και ζητωκραυγάζουν για τα νέα βιβλία δεν περιμέναμε τίποτε καλύτερο. Αλλού είναι το πρόβλημα.
Υπάρχει κάποια αντίδραση από τα λεγόμενα συντηρητικά κόμματα;
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες (ΑΝΕΛ), μεταβλήθηκαν σε εξαρτημένους γραικύλους (ΕΞΑΓΡ) και υπογράφουν με χέρια και ποδάρια τις αισχρουργίες. Η ΝΔ, η χαριτόβρυτος Κεντροδεξιά, σιωπά ιχθυοπρεπώς και στηρίζει τα «παρδαλά» νομοσχέδια, διότι είναι κόμμα, βεβαίως, ευρωπαϊκό και όχι ελληνικό. Κόμμα το οποίο επιδίδεται σε κάποια τσιμπολογήματα πατρίδας, θρησκείας, οικογένειας για να παραπλανά τους αφελείς.
Άφετε τους νεκρούς… τις κομματικές κουρελούδες.
Δυστυχώς όμως το ισχυρότερο έρεισμα οι πολέμιοι του Γένους, το βρήκαν στην Ιερά Σύνοδο. Στην τελευταία του εισήγηση στην Σύνοδο ο Μητροπολίτης Ύδρας έλεγε: «Κρίνεται αναγκαία η αναφορά σε σύγχρονα μεγάλα θρησκεύματα όχι όμως να αξιοποιήσει την διδασκαλία τους ως ερμηνευτικό πλαίσιο, αλλά για να δώσει στον μαθητή (σ.σ. στον οκτάχρονο;) την ευκαιρία να αντιληφθεί ότι το θρησκευτικό φαινόμενο βιώνεται ποικιλοτρόπως και ότι το νόημα της ανθρώπινης ζωής μπορεί να ερμηνεύεται μέσα από πολλές διαφορετικές και αντικρουόμενες οπτικές γωνίες.
Έτσι το μάθημα των θρησκευτικών καθίσταται μάθημα που καταφάσκει στον διάλογο και στην ανάγνωση της θρησκευτικής ετερότητας» «Κούφια καρύδια και ασκιά γιομάτ΄αγέρα» που θά΄λεγε και ο Μακρυγιάννης.
«Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον» λέει η Γραφή. Τα μικρά παιδιά ήδη δυσφορούν από την «ποικιλότροπη βίωση του θρησκευτικού φαινομένου» και κραυγάζουν δεν θέλουμε θρησκείες, θέλουμε τον Χριστό!!!
Λοιπόν. Τώρα που «οι ανθρωποκάμπιες μαραζώνουν το πνευματικό ολόδροσο δέντρο της φυλής μας», (Κόντογλου), οι ύπουλοι Διοκλητιανοί και Νέρωνες, όσοι δάσκαλοι, όσοι πιστοί πετάμε τα βιβλία και διδάσκουμε Ευαγγελικές Περικοπές και Βίους Αγίων. Είναι αντίσταση κολοκοτρωναίικη είναι ομολογία πίστεως.
Οι γονείς υπογράφουν την γνωστή δήλωση και επιστρέφουν τα κουρελουργήματα ως απαράδεκτα και επικίνδυνα. Και οι ίδιοι θα κερδίσουν πνευματικά και στα παιδιά τους θα δώσουν ένα λαμπρό μάθημα και παράδειγμα ανδρείας και φιλοπατρίας.
Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς

ΠΗΓΗ: https://www.pentapostagma.gr/

Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2017

ΠΆΤΜΟΣ

Αποκάλυψη Πάτμος!
Η ταινία του Χρήστου Γόδα θα παιχτεί στο πλαίσιο του New York Greek Film Festival

Του Γιάννη Ζουμπουλάκη από το Βήμα
Την πρεμιέρα στην Αμερική εξασφάλισε το τελευταίο ντοκιμαντέρ του Χρήστου Γόδα «Αποκάλυψη ακόμα, Αποδοχή Κληρονομιάς», μια δουλειά πάνω στο Μοναστήρι της Πάτμου, η οποία αν και ξεκίνησε με την λογική «τουριστικού ντοκιμαντέρ», εξελίχθηκε σε κάτι εντελώς διαφορετικό.
Η ταινία που ολοκληρώθηκε προσφάτως θα παιχτεί στο πλαίσιο του New York Greek Film Festival το οποίο θα διεξαχθεί στη Νέα Υόρκη από τις 28 Σεπτεμβρίου ως τις 15 Οκτωβρίου. Μάλιστα, η προβολή του ντοκιμαντέρ θα γίνει σε μια νέα αίθουσα, την Wells Fargo Auditorium σε πολύ κεντρικό σημείο του Μανχάταν (42 δρόμοι και λεωφόρος Λέξινγκτον). Εξίσου σημαντικό όμως είναι το γεγονός ότι από τη δεύτερη κιόλας ημέρα διάθεσης των εισιτηρίων, εκείνα για την συγκεκριμένη προβολή είχαν εξαντληθεί.
Διόλου τυχαία. Το ντοκιμαντέρ εμμένει στο γεγονός ότι επί Τουρκοκρατίας το μοναστήρι της Πάτμου διέσωσε μεγάλο μέρος της αρχαιοελληνικής Γραμματείας που εκείνη την εποχή τυπωνόταν στη Δύση_ κυρίως στην Βενετία. Κείμενα του Αριστοτέλη, του Πλούταρχου και άλλων σπουδαίων αρχαίων βρίσκονται σήμερα στην βιβλιοθήκη και το μουσείο της μονής.  Στο ντοκιμαντέρ εμφανίζονται για να καταθέσουν τις γνώσεις τους δύο διεθνείς προσωπικότητες των ελληνικών Γραμμάτων: ο Νίκος Αλεξίου, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Queen's College της Νέας Υόρκης και η Ελένη Γλύκα Αρβελέρ η οποία, φυσικά, δεν χρειάζεται συστάσεις.
Γεννημένος στον Πειραιά (η καταγωγή του είναι από τις Κυδωνίες της Μικράς Ασίας) ο Χρ. Γόδας σπούδασε Κοινωνική Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και σκηνοθεσία κινηματογράφου στη Σχολή Λ. Σταυράκου, ολοκληρώνοντας τις μεταπτυχιακές σπουδές στο Μαϊάμι ως υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση (σκηνοθεσία κινηματογράφου και επικοινωνία εικόνας).
Επί σειρά ετών υπήρξε βοηθός σκηνοθέτη και βοηθός παραγωγής σε διαφημιστικά σποτ, τηλεοπτικές σειρές και ταινίες, ελληνικής και διεθνούς παραγωγής, καθώς και στη μετάδοση των Ολυμπιακών Αγώνων 2004. Το γεγονός ότι έχει εργαστεί και ως ξεναγός είχε συμβάλλει στην επιλογή του για τη σκηνοθεσία μιας ειδικής ταινίας τεκμηρίωσης (ντοκιμαντέρ) που γυρίστηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «Ακαδημία Πλάτωνος» με θέμα σχολεία από όλον τον κόσμο τα οποία έχουν αναπτύξει δραστηριότητες γύρω από τον ελληνικό πολιτισμό (η ταινία παρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του 2014).
«Στο έργο του η Ελληνική Ιδιαιτερότητα, ο Κ. Καστοριάδης διακρίνει δύο σχέσεις μιας κοινωνίας απέναντι στην παράδοση» είπε στο ΒΗΜΑ ο σκηνοθέτης ο οποίος εδώ και τέσσερα περίπου χρόνια μοιράζει τις επαγγελματικές δραστηριότητές του ανάμεσα ην Αμερική και την Ελλάδα. «Η μία είναι η σχέση όπου βλέπουμε την κοινότητα να δέχεται τους θεσμούς και τους νόμους ως κάτι σταθερό και αμετάβλητο στο διηνεκές, θεωρώντας ότι παραδόθηκαν από ένα υπέρτατο Ον. 
Η σχέση αυτή ονομάζεται παθητική και η κοινωνία ετερόνομη. Αντιθέτως στην ενεργητική στάση προς την παράδοση - που εμφανίστηκε με τον Αρχαιοελληνικό στοχασμό πηγή της δημοκρατίας και της φιλοσοφίας και αργότερα στην Ευρώπη με τον Διαφωτισμό - η μεταβολή των θεσμών και των νόμων όχι μόνο γίνεται αλλά διαμορφώνεται με βάση την ελευθερία και το συμφέρον του πολίτη και η κοινωνία αυτή ονομάζεται αυτόνομη.»  
Σύμφωνα πάντα με τον σκηνοθέτη, στη περίπτωση του μοναστηριού της Πάτμου παρατηρείται μια θρησκευτική κοινότητα με παθητική στάση απέναντι στη παράδοση που όμως κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας αγοράζει -από τη Δύση όπου τυπώνονται τα έργα- και διασώζει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της Αρχαίας Ελληνικής γραμματείας που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει τα άπαντα του Αριστοτέλη και του Αριστοφάνη. «Διασώζει με άλλα λόγια ένα βασικό κομμάτι της Ελληνικής κληρονομιάς παρά το ότι διακηρύσσει αντίθετη στάση της κοινωνίας απέναντι στους θεσμούς και τους νόμους.»
O X. Γόδας επισημαίνει ότι αυτή η αντίθετη στάση είναι σήμερα κάτι που θα έπρεπε να μελετήσουν τόσο «όσοι κραδαίνουν αρχιερατικές ράβδους αναγνωρίζοντας δικά τους παιδιά και αποπαίδια όσο και αυτοί που με το ένδυμα των Ελλήνων Χριστιανών επιδιώκουν την κατάλυση της Δημοκρατίας και τον εγκλεισμό της ελεύθερης σκέψης στα σκοτεινά μπουντρούμια της νοσηρής τους νοσταλγίας.» Κάτι φυσικά που αφορά  γενικότερα τους Ελληνες -πολίτες και εκλεγμένους αντιπροσώπους τους.
«Αξίζει να δούμε και να επιστρέψουμε σε μια τέτοια συμπεριφορά όπου για την διατήρηση της Ελληνικότητας δηλαδή του κοινού μας τόπου οφείλουμε  να υπερασπίσουμε τα δίκαια και τα άξια του "διαφορετικού", ακόμα και του αντιπάλου, αντί να ευχόμαστε να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα και να καταδικάζουμε οτιδήποτε επειδή απλά δεν το σκεφτήκαμε εμείς.»
Αυτό εξάλλου πιστεύει ότι είναι και το αποκαλυπτικό στοιχείο της ταινίας που φυσικά δεν είναι κάτι νέο. «Απλώς διαπιστώνουμε ένα μεγαλείο που έχουμε αφήσει και ίσως να είναι ένας από τους τρόπους που θα μας επιτρέψουν να κάνουμε την αποδοχή της κληρονομιάς που κουβαλάμε ως Ελληνες.« 

Κοινωνικόν "Αινείτε" Ι. Κουκουζέλη

 Κοινωνικόν "Αινείτε" Ι. Κουκουζέλη 
 Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία
Ὁ καθηγητής Γ. Στάθης στὸ ἀφιέρωμα τοῦ ΙΒΜ γιὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη Κουκουζέλη γράφει γιὰ τὸ συγκεκριμένο κοινωνικό:
Εἶναι τὸ μοναδικὸ κοινωνικὸ ποὺ ἔγραψε ὁ Κουκουζέλης καὶ μποροῦμε νὰ ἀναγνωρίσουμε ἀπ’ τὴν ἐπιτηδευμένη μορφὴ τὴ συγγένειά του μὲ κάποιους πολυελαίους, ποὺ μαρτυρεῖται καὶ στὰ χειρόγραφα μὲ τὴ φράση «ἐκ τοῦ μέλους πολυελαίου». Ὕστερα ἀπὸ τὴν λιτὴ καὶ ἤρεμη ἐκτύλιξη τοῦ μέρους τοῦ ψαλμικοῦ κειμένου, ὑψώνεται τὸ.... «Ἀλληλούια» σὲ ὑψηλὲς περιοχές, ἐνῶ μὲ τὸ σύστημα τοῦ Τροχοῦ ἐπιτυγχάνονται κορυφαῖες συγκινήσεις. Τὸ μέλος ἐπαναλαμβάνεται καὶ στὸ β’ «Ἀλληλούια», γιὰ νὰ περισταλεῖ καὶ νὰ ἐπανέλθει στὸ γ’ «Ἀλληλούια» στὸ βαρὺ τετράχορδο διατηρώντας ἀμιγές το διατονικὸ ἄκουσμα.


Κοινωνικό Κυριακων. 
 "Αἰνεῖτε τὸν Κύριον ἐκ τῶν οὐρανῶν, Ἀλληλούϊα", σε μέλος Ιωάννη Κουκουζέλη του Μαϊστορος και ήχο πλάγιο του α΄. Ψάλλει, σε πρώτη εκτέλεση, η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία υπό την διεύθυνση του αείμνηστου Άρχοντος Πρωτοψάλτη Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως Λυκούργος Αγγελόπουλος (1941-2014).

Το μάθημα των Θρησκευτικών


   Αθήνα, 1 Οκτωβρίου 201 7
Διεύθυνση 
Χαλκοκονδύλη 37,  10432 Αθήνα
Τηλέφωνο 
2105224180
Φαξ
2105224420
Email
Ιστοχώρος
Αριθμ. Πρωτ.  127
Δελτίο τύπου της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ)

Ο Υπουργός Παιδείας, κ. Γαβρόγλου, ψεύδεται και εμπαίζει τον ελληνικό λαό
για το μάθημα των Θρησκευτικών

Σε πρόσφατη συνέντευξη του(29/9/2017), ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, κ. Γαβρόγλου, δήλωσε για το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών, ότι «Στο βιβλίο έχουν γίνει αλλαγές, μετά από συζητήσεις με την Εκκλησία οι οποίες και τις δέχθηκε. Έχουμε φθάσει σε ένα σημείο συνύπαρξης παρά τις διαφορές μας» (sic!). Σε περίπτωση που η μεταφορά στον τύπο της συνέντευξης του κ. Υπουργού είναι ορθή, οφείλουμε, κατ΄ αρχάς, να εκφράσουμε τη θλίψη μας για τα γραμματικά σφάλματα και την κακή χρήση της ελληνικής(sic!). Επί της ουσίας, εκφράζουμε την αγανάκτησή μας για τον τρόπο με τον οποίο ο Υπουργός συμπεριφέρεται στον ελληνικό λαό, παραπλανώντας τον με ασύστολα ψεύδη.
Για την αποκατάσταση της αλήθειας, αναφέρουμε τα εξής: Στις 27 Ιουνίου 2017, η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε έκτακτη Συνεδρίασή της για το μάθημα των Θρησκευτικών, αποφάσισε τη συνέχιση του διαλόγου με το Υπουργείο. Το ανακοινωθέν της Ιεραρχίας κατέληγε, αναφέροντας επί λέξει ότι: «Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας, αφού ενημερώθηκε περί των αποτελεσμάτων του διαλόγου μεταξύ της Τριμελούς εξ Αρχιερέων Επιτροπής και της Επιτροπής του Υπουργείου Παιδείας, αποφάσισε την συνέχιση του διαλόγου υπό της ιδίας Επιτροπής διά την παρακολούθηση του υλικού των νέων βιβλίων πριν αυτά τυπωθούν». Επομένως, η Εκκλησία ενημερώθηκε για τα αποτελέσματα του διαλόγου δεν αποφάσισε υπέρ των νέων Προγραμμάτων! Μήπως, ο Υπουργός Παιδείας έχει δυσκολίες στην ελληνική γλώσσα και δεν κατανοεί ότι διαφορετικό είναι το εννοιολογικό περιεχόμενο της λέξης «ενημερώθηκε» και διαφορετικό της λέξης «αποφάσισε»; Αν κατανοεί τις διαφορές, αλλά επιμένει να διαστρεβλώνει όσα αποφασίστηκαν από την Εκκλησία, τότε παραπλανά σκοπίμως τον ελληνικό λαό και προκαλεί με σκαιό τρόπο την Εκκλησία.
Σε κάθε περίπτωση, μετά και από αυτές τις δηλώσεις του κ. Υπουργού αλλά και τις διαμαρτυρίες των γονέων, οι θεολόγοι, οι γονείς και όλος ο ελληνικός λαός, αναμένουν την απάντηση της Εκκλησίας, για το αν ισχύουν όσα της καταμαρτυρεί ο κ. Υπουργός. Αν πάλι δεν ισχύουν, αυτά που διαδίδει ο κ. Υπουργός, τότε αυτός διαδίδει ψευδείς ειδήσεις σε βάρος της Εκκλησίας, υποκαθιστώντας το Γραφείο Τύπου της Ιεράς Συνόδου και ενεργώντας, κυριολεκτικά, ως εκπρόσωπός της. Δεν είναι δυνατόν για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, που αφορά τη χριστιανική αγωγή των ορθοδόξων νέων να αισθάνονται οι γονείς αφενός την πνευματική διάβρωση και αποδόμηση που επιχειρεί η πολιτεία σε βάρος των παιδιών τους και, αφετέρου, την πνευματική σιωπή και ουδετερότητα της μητέρας Εκκλησίας.
***
Στην ίδια συνέντευξη ο κ. Γαβρόγλου απαξίωσε τις αντιδράσεις των γονέων που επιστρέφουν τα βιβλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία ή ζητούν την απαλλαγή των παιδιών τους από τις συγκεκριμένες πολυθρησκειακές διδακτικές ενότητες, χαρακτηρίζοντας «μεμονωμένες» τις όποιες αντιδράσεις και, κατά συνέπεια, θεωρώντας το θέμα ότι «δεν αξίζει καν να το σχολιάσουμε».
Ο κ. Υπουργός προφανώς δεν έχει αντιληφθεί το μέγεθος των αντιδράσεων, των εκπαιδευτικών που διδάσκουν το μάθημα και του λαού, που σιγά – σιγά καταλαβαίνει τι προωθείται μέσα από αυτά τα Προγράμματα. 
Ωστόσο ο κ. Γαβρόγλου οφείλει να αντιμετωπίσει το θέμα, με την ανάλογη σοβαρότητα που αυτό έχει και να απαντήσει ή μάλλον να απολογηθεί υπεύθυνα στους γονείς και σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό για τα παρακάτω:
  1. Γιατί το Υπουργείο του έχει πάρει απόφαση και επιτρέπει σε μειονοτικές ομάδες, όπως, για παράδειγμα, εκείνες των Μουσουλμάνων, των Ρωμαιοκαθολικών ή των Εβραίων μαθητών να διδάσκονται στα σχολεία τους αμιγώς, ως θρησκευτικά, μόνον τη δική τους πίστη και οι ορθόδοξοι μαθητές που αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα του μαθητικού πληθυσμού να έχουν αυτή την άνιση και αντισυνταγματική μεταχείριση, δηλαδή να διδάσκονται, όχι τη δική τους πίστη, αλλά όλες τις θρησκείες και μάλιστα πολτοποιημένες στις ίδιες ενότητες;
  2. Έχει το δικαίωμα, ως Υπουργός, με μια υπουργική Απόφαση, που αφορά τα Προγράμματα ή τα Βιβλία των Θρησκευτικών, να παραβιάζει και στην ουσία καταργεί το Σύνταγμα(άρθρο 16 παρ. 2), την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα δικαιώματα του Ανθρώπου και τον -σε εφαρμογή του Συντάγματος ισχύοντα- εκπαιδευτικό νόμο 1566/1985 ο οποίος, μάλιστα, προβλέπει ότι η παιδεία υποβοηθά τους μαθητές «να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης»;
  3. Έχει το δικαίωμα, ως Υπουργός, να αγνοεί το ευρωπαϊκό δίκαιο και να μην λαμβάνει υπόψη την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της 20ής Ιουλ. 2007  (υπόθεση Folgero κατά Νορβηγίας), η οποία καταδικάζει τη Νορβηγία, διότι εισήγαγε στα δημόσια σχολεία ύλη μαθήματος θρησκευτικών, όμοια με την του Ελληνικού Υπουργείου Παιδείας, δηλαδή ύλη πολυθρησκευτική;
  4. Γιατί παραβιάζει εν γνώσει του, με το νέο πολυθρησκειακό Πρόγραμμα και τους φακέλους για το μάθημα των Θρησκευτικών το άρθρο 2 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο επιβάλλει στα Ευρωπαϊκά Κράτη την υποχρέωση να εισάγουν ύλη μαθήματος Θρησκευτικών, σύμφωνη προς τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις των γονέων;
  5. Γιατί προκαλεί τη συνείδηση των ορθοδόξων γονέων, οι οποίοι, ως μέλη της επικρατούσας στη χώρα μας Ορθόδοξης Εκκλησίας, γνωρίζουν καλώς ότι η Ορθόδοξη Πίστη ορίζει σαφώς το περιεχόμενό της και κάθε τι αλλότριο αυτής της πίστης είναι αντίθετο με την πίστη των παιδιών τους, διότι, ιδιαίτερα για την ηλικία και την κρίση που διαθέτουν, εγκυμονεί τον κίνδυνο άρνησης της οικείας πίστεως και προσχώρησης σε άλλη δοξασία;


Σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός οφείλει να γνωρίζει την αλήθεια, και από την Πολιτεία και από την Εκκλησία του! 

Η μαγεία!!!

Η παγίδα της μαγείας
Ο βίος των αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης είναι ένα ζωντανό μάθημα για τη δύναμη της μαγείας, που συντρίβεται από την παντοδυναμία του Χριστού. Δυστυχώς όμως και στην εποχή μας η μαγεία, με τις διάφορες μορφές της, έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Τα κρούσματα της λευκής και μαύρης μαγείας αυξάνονται επικίνδυνα. Οι μάγοι, οι πνευματιστές, οι εξορκιστές, οι οραματίστριες, οι μέντιουμ, οι αστρολόγοι κ.λ.π. πληθαίνουν όλο και περισσότερο και κάνουν χρυσές δουλειές.
Είναι και αυτό ένδειξη της απομάκρυνσής μας από τον αληθινό Θεό. Η πίστη στο Θεό και η ζωντανή σχέση μαζί Του, έχουν ατονήσει. Ο άνθρωπος αισθάνεται ανασφαλής, νοιώθει το κενό και προσπαθεί να το υποκαταστήσει με τη μαγεία και τον αποκρυφισμό. Είναι παρατηρημένο από την ιστορία ότι όσο η πίστη των ανθρώπων στον ζώντα Θεό ατονεί, τόσο αναβιώνει η μαγεία και αυξάνουν οι μάγοι.
Στις μέρες μας πολύ συχνά βλέπουν το φως της δημοσιότητας γεγονότα συγκλονιστικά και ιστορίες φρικιαστικές με πρωταγωνιστές μάγους, σατανιστές κι ένα σωρό τσαρλατάνους και αγύρτες. Τα μέσα που χρησιμοποιούν είναι μαγικά ξόρκια και φυλαχτά, δαιμονικές επικλήσεις και μαγγανείες, σατανιστικές τελετουργίες με ζωοθυσίες και ανθρωποθυσίες. Οι συνέπειες στη ζωή εκείνων που καταφεύγουν στη μαγεία, είναι τραγικές. Ξεκινούν με την ελπίδα ότι θα λύσουν τα προβλήματά τους και καταλήγουν σε σύγχυση και αδιέξοδο, σε μαρασμό και κατάθλιψη, σε ψυχοσωματική και οικονομική εξουθένωση.
Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, λόγω και της αμάθειας των Χριστιανών η μαγεία ήταν αρκετά διαδεδομένη. Αυτό το βλέπουμε και στη διδασκαλία δύο μεγάλων αγίων, του αγίου Κοσμά του Αιτωλού και του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, οι οποίοι προσπάθησαν να αφυπνίσουν τους χριστιανούς. Ειδικά ο άγιος Νικόδημος αντιμετωπίζοντας το θλιβερό αυτό φαινόμενο, εκφράζει τη θλίψη του για την τραγική κατάσταση των χριστιανών της εποχής του, οι οποίοι ουσιαστικά έρχονταν αντιμέτωποι με τον Χριστό, γιατί ο μεν Χριστός με το σταυρικό του θάνατο νίκησε όλες τις αρχές κι εξουσίες των δαιμόνων, ενώ οι χριστιανοί τους αναδεικνύουν πάλι νικητές και τροπαιούχους με τις διάφορες μαγείες τους.
Ο Χριστός απάλλαξε από τη δουλεία και τυραννία του διαβόλου τον κόσμο και τους Χριστιανούς και αυτοί, με τη μαγεία, τον ξαναφέρνουν στον κόσμο και τον ξανακάνουν τύραννό τους.
Τα είδη της μαγείας
Με τον όρο μαγεία εννοούνται πολλές πράξεις. Δεν εξαντλείται, η μαγεία μόνο σε μία ενέργεια, το να καταφύγει, δηλαδή, κανείς σε μάγους και μάγισσες. Η ανάλυση που θα ακολουθήσει, την οποία δανειζόμαστε από τον άγιο Νικόδημο, θα δείξει την ευρύτητα της μαγείας και των μάγων.
Κατ' αρχήν πρέπει να σημειωθεί ότι η μαγεία δεν είναι ανεξάρτητη από τις σατανικές και διαβολικές ενέργειες. Αφού ο διάβολος χωρίστηκε από τον ένα Θεό, έγινε «νους ποικίλος και πολυμέριστος». Έτσι και τα είδη της κακίας και των μαγικών που επινόησε και έσπειρε στους ταλαίπωρους ανθρώπους, είναι ποικίλα, σχεδόν αναρίθμητα. Ας δούμε τα βασικότερα είδη, όπως τα περιγράφει ο άγιος Νικόδημος.
1ο είδος: είναι «η κυρίως και καθαυτό λεγόμενη μαγεία», που είναι η μέθοδος εκείνη δια της οποίας οι άνθρωποι έρχονται σε επικοινωνία με τους δαίμονες, για να τους ρωτήσουν διάφορα θέματα που τους απασχολούν. Όσοι ασκούνται σ' αυτή την τέχνη λέγονται μάγοι.
Κατά την αντίληψη των μάγων, οι δαίμονες χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Είναι οι ανώτεροι, που βρίσκονται στους αιθέρες και είναι αγαθοποιοί, είναι οι μέσοι, που βρίσκονται στην γη και χωρίζονται σε καλούς και κακούς, και τέλος οι καθολοκληρίαν κακοί.
Βέβαια, στην ορθόδοξη διδασκαλία δεν γίνεται αυτή η διάκριση, αφού όλοι οι δαίμονες είναι κακοί και δεν είναι δυνατό να υπάρχουν δαίμονες που να είναι ολιγότερο κακοί η να είναι αγαθοί. Μόνον οι άγγελοι είναι αγαθά πνεύματα, που δοξάζουν τον Θεό και υπηρετούν τον άνθρωπο στη σωτηρία του.
2ο είδος μαγείας είναι η μαντεία και όσοι ασχολούνται με αυτό το είδος λέγονται μάντεις. Οι άνθρωποι αυτοί συνδέονται με τον διάβολο, παραδίδουν τον εαυτό τους στους δαίμονες «και δια μέσου της παλάμης της χειρός των ή της λεκάνης ή των θυσιών ή απατηλών εμπλάστρων ή άλλων τοιούτων σημείων νομίζονται ότι προλέγουν εκείνα όπου μέλλουν να γίνουν».
3ο είδος είναι η γοητεία, και όσοι την ασκούν λέγονται γόητες. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν εκείνοι που θρηνούν πάνω στα μνήματα και επικαλούνται τους δαίμονες για να κάνουν κάποιο κακό στους ανθρώπους. Γόητες είναι εκείνοι που βλέπουν φαντασίες στα μνήματα και καίνε τους λεγόμενους βρυκόλακες.
4ο είδος είναι η λεγόμενοι γητεία, και όσοι ασχολούνται με αυτό το είδος λέγονται γητευτές, οι οποίοι μαζί με την επίκληση των δαιμόνων αναμιγνύουν «και τους ψαλμούς του Δαβίδ και τα ονόματα των αγίων και του Χριστού και της Θεοτόκου».
5ο είδος είναι η επαοιδία και όσοι εξασκούν αυτό το είδος μαγείας λέγονται επαοιδοί, οι οποίοι ελκύουν τους δαίμονας «με κάποιας επωδάς και καλέσματα «καθώς επίσης και εκείνοι που «με την διαβολική τέχνη και μαγεία δένουσι τα ανδρόγυνα».
6ο είδος μαγείας είναι η φαρμακεία, και όσοι την μεταχειρίζονται ονομάζονται φαρμακοί, «οι οποίοι δια της μαγικής τέχνης κατασκευάζουσι κάποια φαρμακερά ποτά, η δια να θανατώσουν τινά, η δια να σκοτίσουν τον εγκέφαλό του, η δια να τον ελκύσουν εις την σαρκική αγάπη αυτών, τα οποία μάλιστα μεταχειρίζονται οι γυναίκες προς τους άνδρας, δια να τραβήξουν αυτούς εις έρωτα».
7ο είδος είναι η οιωνοσκοπία, και όσοι ασχολούνται με αυτήν λέγονται οιωνοσκόποι, οι οποίοι προσέχουν τα ζώα, τα πουλιά, την ατμόσφαιρα, τον ήλιο, την σελήνη και δι' αυτών νομίζουν πως βλέπουν το μέλλον των ανθρώπων. Στην κατηγορία αυτή υπάγονται και οι άνθρωποι που πιστεύουν σε μοίρες, σε ριζικά, σε στοιχειά, σε ποδαρικά και σε όνειρα, όσοι έχουν προλήψεις για διάφορα πράγματα.
8ο είδος μαγείας είναι η νεφοδιωκτική και όσοι εργάζονται με αυτήν λέγονται νεφοδιώκτες, «οι οποίοι παρατηρούντες τα σχήματα των νεφελών, και μάλιστα όταν βασιλεύει ο ήλιος, προλέγουν τα μέλλοντα».
9ο είδος μαγείας είναι η αστρολογία, και όσοι ασχολούνται με αυτή λέγονται αστρολόγοι. Οι αστρολόγοι πιστεύουν ότι οι άνθρωποι διευθύνονται από την κίνηση του ουρανού και των αστέρων και βέβαια όλα τα πάθη της ψυχής τα αποδίδουν στα αστέρια. Στην κατηγορία αυτή υπάγονται τα ωροσκόπια, με τα οποία ασχολείται πολύ ο σημερινός άνθρωπος.
Το λάθος είναι ότι τα αστέρια θεωρούνται ως θεοί, ενώ στην πραγματικότητα οι αστρολόγοι κάνουν το έργο αυτό με τη συνεργία των δαιμόνων. Και όταν ακόμη η αστρολογία είναι για απάτη, για εκμετάλλευση και τότε αποπροσανατολίζει τον νουν των ανθρώπων από τον Θεό στην δημιουργία και τον γεμίζει με φαντασίες και απάτες.
Υπάρχει και κάποια άλλη σημαντική παράμετρος. Αν πράγματι την ζωή μας την κανονίζουν τα αστέρια, σημαίνει ότι α) είμαστε ανελεύθεροι και β) δεν έχουμε ευθύνη για τις πράξεις μας. Έτσι π.χ. ο εγκληματίας μπορεί να ισχυριστεί άνετα ότι δεν φταίει αυτός για το έγκλημα που διέπραξε, αλλά τα άστρα! Και μόνον απ αυτό μπορούμε να καταλάβουμε τι επιπτώσεις έχει η αποδοχή της αστρολογίας στη ζωή των ανθρώπων.
10ο είδος μαγικών είναι τα λεγόμενα φυλακτάρια και όσοι ασχολούνται με το είδος αυτό λέγονται «φυλακτήριοι». Στην κατηγορία αυτή υπάγονται οι άνθρωποι εκείνοι που κάνουν διάφορα φυλακτά, τα οποία τυλίγουν με μια μεταξωτή κλωστή, και γράφουν επάνω σ αυτά δαιμονικά ονόματα. Φυλακτήριοι λέγονται και εκείνοι που πιστεύουν σε τέτοια δαιμονικά φυλακτά, τα κρεμούν πάνω τους και νομίζουν ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο θ’ απαλλαγούν από ασθένειες και βασκανίες ανθρώπων.
11ο είδος μαγείας είναι οι λεγόμενοι κλήδονες, οι οποίοι παρατηρούν τα μέλλοντα με λόγους και κλήσεις. Στην κατηγορία αυτή συγκαταλέγονται όσοι ανάβουν πυρκαγιές και μ’ αυτές παρατηρούν το μέλλον των ανθρώπων, οι εγγαστρίμυθοι «οι από κοιλίας φωνούντες και λέγοντες μύθους και μαντείας», καθώς και εκείνοι που παρατηρούν τα σπλάχνα των ζώων και άλλα γεγονότα για να βλέψουν το μέλλον των ανθρώπων.
12ο είδος μαγείας είναι κυρίως αυτό που θα μπορούσαμε σήμερα να ονομάσουμε πνευματισμό, κατά το οποίο υψώνονται στον αέρα, «το να παίρνουν μερικοί ιερείς κηρία πίσσινα και να πηγαίνουν μέσα εις βουνά και λαγκάδια και εκεί να τα ανάπτουν και φορένοντες ανάστροφα τα ιερά των να διαβάζουν την Σολομωνικήν ή μάλλον ειπείν διαβολικήν και ούτω να κάμνουν να αποθαίνουν οι εχθροί των ή να ψοφούν τα ζώα των». Στην κατηγορία αυτή συγκαταλέγονται και εκείνοι που τρέχουν σε μάγους για να λάβουν την βοήθειά τους για να νικήσουν κάποιον με τον οποίον βρίσκονται σε έχθρα.
13ο είδος μαγείας και μαντείας είναι «το να βαστάζουν τινές κόσμιοι Χριστιανοί, τας ιεράς εικόνας του αγίου Γεωργίου, του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και άλλων αγίων εις τους ώμους των, εν τω καιρώ των πανηγύρεων αυτών, και να τρέχουν ωσάν τρελοί και δαιμονισμένοι εδώ και εκεί μέσα εις βουνά και λαγκάδια, και να κτυπούν πότε εις ένα μέρος και πότε εις άλλο με τας αγίας εικόνας, περιρρεόμενοι από τον ιδρώτα τάχα δια το βάρος των αγίων εικόνων, και προμαντεύοντες κάποια τινά, και φανερώνοντες εκείνα, όπου τινές έχασαν και άλλα όμοια».
Παρατηρώντας τα είδη μαγείας, όπως τα παρουσιάζει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, βλέπουμε ότι πολλά από αυτά συνδέονται μεταξύ τους, οπότε δεν πρόκειται για ανεξάρτητα είδη. Ωστόσο όμως, μπορούμε και να διακρίνουμε για να τα κατανοήσουμε καλύτερα. Όλα αυτά ενεργούνται με τη δύναμη των δαιμόνων.
Επίσης βλέπουμε και την ελεεινή κατάσταση των ανθρώπων της εποχής εκείνης, που έκαναν πολλά παράδοξα και αντιχριστιανικά πράγματα, έχοντες όμως την εξωτερική πίστη στο Χριστό. Γι' αυτό ο άγιος Νικόδημος θα πει χαρακτηριστικά ότι αν και «εις το φανερόν λατρεύουσι τον αληθινόν Θεόν, εις το κρυφόν όμως αρνούνται τον Θεόν και λατρεύουσι τον διάβολον». Πρόκειται για λατρεία των δαιμόνων.
Το φοβερότερο από όλα είναι, όπως είδαμε πιο πάνω, ότι υπήρχαν και μερικοί ιερείς που ασκούσαν την Σολομωνική η πνευματισμό. Υπήρχε πλήρης αμάθεια.
Ο Θεός απαγορεύει τα μαγικά
Όλα αυτά είναι εντελώς απαράδεκτα να γίνονται από χριστιανούς. Ήδη, από την Παλαιά Διαθήκη ο Θεός απαγόρευσε αυστηρά στους Εβραίους να ασχολούνται με τα μαγικά. Και αν αυτά απαγορεύονταν στους Εβραίους που ήσαν πνευματικά νήπια, πόσο μάλλον απαγορεύονται στους χριστιανούς, τα τέκνα της αλήθειας και της χάριτος του Ευαγγελίου;
Στο Δευτερονόμιο ο Θεός προστάζει τους Εβραίους: «Να μη βρεθεί σε σένα (Ισραήλ) κανένας, που να καθαρίζει το γιο του και τη θυγατέρα του με τη φωτιά, κανένας που να μαντεύει μαντείες, που να προβλέπει τα μέλλοντα με φωνές (κλήδονες) και παρατηρήσεις σημείων (οιωνών), μάγος που ν' ασχολείται με επαοιδία, εγγαστρίμυθος και τερατοσκόπος, που να καλεί τους νεκρούς». (Δευτ. 18, 10). Στο Λευιτικό, μάλιστα, προσθέτει να μην πλησιάζει κανένας εκείνους που κάνουν αυτά τα πράγματα για να μην μολυνθεί: «Να μην προσκολληθείτε (σε μάγους) και μολυνθείτε απ' αυτούς, εγώ είμαι ο Κύριος και ο Θεός σας» (Λευιτ. 19, 26).
Ο Θεός απαγορεύει ,τα μαγικά επειδή οδηγούν τόσο εκείνους που τα χρησιμοποιούν, όσο και εκείνους που τα ζητούν, στην προσκύνηση και τη λατρεία των δαιμόνων. Γι' αυτό και αποτελούν θανάσιμη αμαρτία. Από την άλλη, πάλι, τα μαγικά δεν μπορούν να προσφέρουν καμία ωφέλεια. «Οι μαντείες και οι οιωνισμοί και τα όνειρα είναι μάταια», λέει η Γραφή (Σειράχ 34, 5)
Γιά το λόγο αυτό οι άγιοι Απόστολοι δίνουν εντολή στους Χριστιανούς να μη χρησιμοποιούν κανενός είδους μαγικά: «ου μαγεύσεις, ου φαρμακεύσεις» (Διαταγ. 7, 3) «φεύγετε...επαοιδάς, κλήδονας, μαντείας, καθαρισμούς, οιωνισμούς ορνιθοσκοπίας, νεκρομαντείας, επιφωνήσεις».
Η εκκλησία θεωρεί μεγάλο αμάρτημα την ενασχόληση με τη μαγεία και ορίζει μεγάλα επιτίμια. Ο 61ος Κανόνας της 6ης Οικουμενικής Συνόδου ορίζει επιτίμιο έξι χρόνων. Εκείνους δε που επιμένουν σ' αυτά τους αφορίζει. Ο Μ. Βασίλειος τους κατατάσσει με τους φονεύσαντες θεληματικά και τους κανονίζει να μην κοινωνούν για είκοσι χρόνια. Και τούτο γιατί η μαγεία δεν είναι ένα απλό πταίσμα, αλλά άρνηση του Θεού.
Είναι χαρακτηριστικό ότι βασική προϋπόθεση για να βαπτισθεί κανείς και να γίνει μέλος της εκκλησίας, είναι πριν απ' όλα να αρνηθεί το διάβολο και να δηλώσει ότι θέλει να «συνταχθεί» με το Χριστό. Ο μέλλων να βαπτισθεί ή ο Ανάδοχός του (για λογαριασμό του βαπτιζόμενου) κατά τον νηπιοβαπτισμό, ερωτάται από τον ιερέα: «Αποτάσσει τω σατανά και πάσι τοις έργοις αυτού και πάσι τοις αγγέλοις αυτού, και πάσι τη λατρεία αυτού και πάσι τη πομπή αυτού;» Ο κατηχούμενος απαντάει τρεις φορές «αποτάσσομαι».
Έπειτα ο ιερέας τον καλεί να «φτύσει» το διάβολο, τα έργα του, τη λατρεία του, την πομπή του, για να δείξει ότι πλέον δεν έχει καμία σχέση μαζί του. Αυτή όμως την τόσο σημαντική πράξη, οι χριστιανοί τη λησμονούν. Επιστρέφουν και πάλι στην προ Χριστού ζωή. Φεύγουν, αρνούνται τον Χριστό και πηγαίνουν πάλι στον διάβολο.
Γιατί οι άνθρωποι καταφεύγουν στην μαγεία;
Υπάρχουν πολλοί λόγοι. Αναφέρουμε τους κυριότερους.
α) Από περιέργεια
Ο άνθρωπος είναι πάντα φιλοπερίεργος και τα περίεργα φαινόμενα το προκαλούν το ενδιαφέρον. Στη μαγεία πράγματι ο σατανάς παρουσιάζει περίεργα πράγματα. Είναι το δόλωμα για να τους φέρει κοντά του. Αντίθετα ο Θεός δεν χρησιμοποιεί ποτέ αγυρτείες και τεχνάσματα μαγικά. Τα θαύματά του έχουν σωτηριολογικό περιεχόμενο και δεν γίνονται ποτέ για λόγους εντυπωσιασμού. Υπάρχει επομένως, μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο θαύμα και στην αγυρτία.
β) Για να επικοινωνήσουν δήθεν με τους νεκρούς
Ο θάνατος κάποιου προσφιλούς προσώπου είναι αναμφισβήτητα ένα συγκλονιστικό γεγονός, που προκαλεί αναστάτωση και προβληματισμό στα συγγενικά και φιλικά πρόσωπα. Κάποιοι απ' αυτούς καταφεύγουν στους μάντεις που τους υπόσχονται αυτή την πολυπόθητη επικοινωνία. Όμως όλο αυτό το σκηνικό είναι μία επικίνδυνη απάτη. Ο μάντης μόνο με τα πονηρά πνεύματα επικοινωνεί και αυτά είναι που αποκρίνονται μόνο και μόνο για να παρασύρουν τον άνθρωπο.
γ) Για να γνωρίσουν το μέλλον
Πόσοι άνθρωποι ανασφαλείς δεν καταφεύγουν σε μάγους, καφετζούδες και χαρτορίχτρες για να μάθουν τι θα τους συμβεί στο μέλλον, για το ποια θα είναι η μοίρα τους, ακόμη και για το πού θα βρουν κάποιο θησαυρό; Είναι να απορεί κανείς με την τόση αφέλεια. Αν οι κάθε είδους τσαρλατάνοι γνώριζαν το μέλλον, θα γνώριζαν πρώτα το δικό τους. Αν είχαν την ικανότητα να βρίσκουν κρυμμένα πράγματα, θα έβρισκαν όλους τους κρυμμένους θησαυρούς, η τον αριθμό του λαχείου που θα κερδίσει. Αν είχαν την ικανότητα να κάνουν ανακαλύψεις, θα έβρισκαν το φάρμακο του καρκίνου, θα πλούτιζαν και δεν θα είχαν ανάγκη να «φορολογούν» τους αφελείς.
δ) Για να βρουν θεραπεία
Ο πόνος κάνει πολλές φορές τους ανθρώπους να καταφεύγουν στους μάγους για να θεραπευθούν από αρρώστιες. Όμως είναι δυνατό ο διάβολος που είναι «ανθρωποκτόνος» που θανάτωσε με τη σατανική συμβουλή του όλο το ανθρώπινο γένος, να θεραπεύσει τον άνθρωπο; Και αν ακόμη το κάνει, θα είναι προσωρινό ξεγέλασμα για να παρασύρει τον άνθρωπο και να τον κερδίσει ολοκληρωτικά.
Είναι οι άνθρωποι που άφησαν στην καρδιά τους να φωλιάσει ο διάβολος και συνεργάζονται μαζί του για να εκδικηθούν τους εχθρούς τους.
στ) Από αφέλεια
Πολλοί ξεγελιούνται κι παρασύρονται από άλλους. Δεν το θεωρούν κακό, αφού πάνε «για καλό». Βλέπουν μάλιστα στο δωμάτιο του μάγου πολλές φορές ακόμη και εικόνες. Ή τον ακούν να τους συμβουλεύει να κάνουν αγιασμό, λειτουργία κ.λ.π. Αγνοούν ότι όλα αυτά είναι τεχνάσματα του πονηρού που χρησιμοποιεί τα πάντα για να ξεγελάσει τον άνθρωπο.
ζ) Από την μη ανάληψη της ευθύνης:
Τέλος μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που προσφεύγουν στους μάγους, είναι αυτοί που διακρίνονται από μία εσωτερική ανελευθερία, και αποφεύγουν με κάθε τρόπο να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους. Γι' αυτό και ό,τι κακό τους συμβαίνει, ψάχνουν να βρουν εξωτερικές αιτίες, ότι κάποιος άλλος φταίει για την δική τους κακοδαιμονία. Δεν θέλουν να κοιτάξουν την εσωτερική τους κατάντια και να αγωνιστούν για να την διορθώσουν.
Δεν θέλουν ν’ αλλάξουν τρόπο ζωής. Γι' αυτό και πρέπει να ρίξουν αλλού τις ευθύνες. π.χ. Έχει κάποιος μια διαπροσωπική δυσκολία, είναι αντικοινωνικός και επομένως δεν μπορεί να παντρευτεί; Αντί να προσπαθήσει να διορθώσει τον εαυτό του βρίσκει την εύκολη λύση: «Μου έκαναν μάγια» και τρέχει στους αγύρτες να του τα λύσουν. Ζητάει, δηλαδή, τη μαγική λύση, που δεν χρειάζεται κόπο και αγώνα.
Άλλος πάλι, ζει μ' έναν αρρωστημένο τρόπο ζωής και κάποτε αρρωσταίνει . Δεν προβληματίζεται γι' αυτό, δεν αναλαμβάνει την ευθύνη του για την αρρώστιά του, δεν θέλει να αλλάξει τρόπο ζωής, αλλά ψάχνει να βρει κάποιους εχθρούς που τον επιβουλεύονται και του έχουν κάνει μάγια ή που «τον μάτιασαν». Η προσφυγή στο μάγο είναι η πλέον εύκολη και ανώδυνη λύση.
Πώς να φυλάγονται οι Χριστιανοί από τα μαγικά
Ο άνθρωπος για να γλιτώσει από τη μαγεία και όλα τα σατανικά, θα πρέπει:
α) Να αποφεύγει όλ' αυτά με κάθε τρόπο. Να μην έχει καμία σχέση μαζί τους. Διαφορετικά σίγουρα θα βγει ζημιωμένος. Πρώτα οικονομικά: Πολλοί έχασαν περιουσίες στους μάγους, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Έπειτα σωματικά: Κινδυνεύει κανείς να χάσει την υγεία του. Πολλοί έπαθαν νευρικό κλονισμό και σοβαρές ψυχικές παθήσεις. Τέλος ψυχικά: Αυτό είναι το κυριότερο. Με την μαγεία κινδυνεύει κανείς να χάσει την ψυχή του, αφού όπως σημειώσαμε, μη την μαγεία, αρνείται κανείς τον ίδιο το Θεό.
β) Να καταφύγει στη εκκλησία. Μόνον ο άνθρωπος που ζει μέσα στην οικογένεια του Θεού, στο χώρο της εκκλησίας είναι ασφαλισμένος. Ο Κύριος μας το βεβαιώνει: «Τα πρόβατα τα εμά της φωνής μου ακούει, καγώ γιγνώσκω αυτά, και ακολουθούσι μοι, καγώ ζωήν αιώνιον δίδωμι αυτοίς και ου μη απόλωνται εις τον αιώνα, και ουχ αρπάσει τις αυτά εκ της χειρός μου». (Ιωάν. 10, 27-28).
Γράφει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: «Για να φυλάγεστε από τα μαγικά και την ενέργεια των δαιμόνων, να έχετε όλοι-μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες- κρεμασμένο στο λαιμό σας τον τίμιο Σταυρό. Τρέμουν οι δαίμονες τον τύπο του Σταυρού και φεύγουν μακριά όταν τον βλέπουν. Άλλωστε, όπως ομολόγησαν οι ίδιοι στον άγιο Ιωάννη τον Βοστρινό, που είχε εξουσία κατά των ακαθάρτων πνευμάτων, τρία πράγματα φοβούνται περισσότερο: το Σταυρό, το άγιο Βάπτισμα και τη θεία Κοινωνία. Να έχετε επίσης στο σπίτι σας, αλλά και μαζί σας, το άγιο Ευαγγέλιο. Και φυσικά να το μελετάτε. Σ' όποιο σπίτι υπάρχει Ευαγγέλιο δεν μπαίνει ο διάβολος».
Ας σημειωθεί όμως ότι, το σημείο του Σταυρού, τα μυστήρια και τα υπόλοιπα αγιαστικά μέσα της Εκκλησίας μας, δεν ενεργούν με μαγικό τρόπο, αλλά χρειάζονται την βαθειά μας πίστη και τον πνευματικό μας αγώνα κάτω από την καθοδήγηση ενός Πνευματικού (ιερέως). Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, όλα τα αγιαστικά μέσα της Εκκλησίας μένουν ανενέργητα. Όπως επίσης ανενέργητα μένουν και στις περιπτώσεις εκείνες, που τα χρησιμοποιούν οι διάφοροι μάγοι. Αυτοί, προκειμένου να "θολώσουν τα νερά" και να παραπλανήσουν τα αφελή θύματά τους, χρησιμοποιούν σταυρούς, εικόνες, κεριά, λιβάνι, επικαλούνται το όνομα του Χριστού και των αγίων, επαναλαμβάνουν διάφορες προσευχές, συνιστούν την τέλεση ευχελαίου και άλλα.
Επίλογος
Ως επίλογο δανειζόμαστε και πάλι τη γραφίδα του αγίου Νικοδήμου. «Οι μάγοι, οι μάγισσες και όσοι καταφεύγουν σ' αυτούς, δεν έχουν θέση στη βασιλεία των ουρανών. Χάνουν τον παράδεισο. Και που στέλνονται; Αλλοίμονο! Στην αιώνια κόλαση μαζί με τους άπιστους, τους ασεβείς και τους ειδωλολάτρες (Αποκ. 21:8). Να πω και κάτι φοβερότερο; Θα κολάζονται χειρότερα κι από τους ειδωλολάτρες. Γιατί αυτοί, όπως γεννήθηκαν στην ασέβεια, έτσι και πέθαναν. Δεν βαπτίστηκαν στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Δεν πίστεψαν στον Χριστό. Οι Χριστιανοί όμως, οι βαπτισμένοι, που έγιναν παιδιά του Θεού "κατά χάριν", που τράφηκαν με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, πως τόλμησαν κατόπιν και τα καταφρόνησαν και τ' αρνήθηκαν και καταπιάστηκαν με τα μαγικά;
Για την αγάπη του Χριστού, λοιπόν, και για τη σωτηρία της ψυχής σας, φυλαχθείτε, αδελφοί μου, φυλαχθείτε από την μαγεία. Και πάλι σας λέω, φυλαχθείτε! Μην πηγαίνετε σε μάγους και μάγισσες. Σ' όλες τις περιστάσεις και για όλες σας τις ανάγκες να προστρέχετε στην βοήθεια του Θεού, στην προστασία της Θεοτόκου και στις πρεσβείες των αγίων. Έτσι, κι από τις ασθένειες και τις ανάγκες σας θα ελευθερωθείτε, και από την αιώνια κόλαση θα λυτρωθείτε, και την ουράνια βασιλεία θα κληρονομήσετε, "ης γένοιτο αξιωθήναι πάντας ημάς χάριτι του Χριστού". Αμήν».

Πηγή: [Ιερά μονή Σαγματά] http://ierosnaosagandreou.blogspot.com/

Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017

Όσιος Ρωμανός ο Μελωδός (1 Οκτωβρίου)

Όσιος Ρωμανός ο Μελωδός
rvmelwd
Ο όσιος πατήρ ημών Ρωμανός καταγόταν από την Έμεσα της Συρίας (σημ. Χομς). Χειροτονήθηκε διάκονος στην Εκκλησία της Βηρυτού και μετέβη στην Κωνσταντινούπολη κατά τους χρόνους του Αναστασίου Α΄(γύρω στο 496). Διακονούσε στον ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου, που έκτισε ο έπαρχος των πραιτορίων Κύρος, με σεμνότητα και ευλάβεια, νυχθημερόν προσευχόμενος. Ενώ έλαμπε για την αρετή και την επιμέλεια σ’όλες τις ακολουθίες, η φωνή του δεν ήταν καθόλου μελωδική, ως εκ τούτου δεν μπορούσε να ψάλλει όπως επιθυμούσε τη δόξα του Θεού. Κι ενώ βρισκόταν στον ναό αυτό για την αγρυπνία τωνΧριστουγέννων, παρουσιάστηκε η Θεοτόκος κρατώντας στο χέρι ένα κοντάκιο, δηλαδή μια περγαμηνή τυλιγμένη σε κύλινδρο, και του έδωσε να το φάει. Μόλις το γεύθηκε ο Ρωμα­νός, μια άφατη γλυκύτητα γέμισε το στόμα του· ανέβηκε στον άμβωνα και άρχισε να ψάλλει με φωνή αγγελική: «Η Παρθένος σήμερον, τον υπερούσιον τίκτει…», κοντάκιο που ψάλλεται μέχρι τις μέρες μας.
Με τη δωρεά αυτή της ποιητικής συνθέσεως και τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ο όσιος Ρωμανός πέρασε τον υπόλοιπο βίο του κοσμών­τας με θεσπέσιους ύμνους τις περισσότερες εορτές του λειτουργικού έτους. Του αποδίδονται περισσότερα από χίλια κοντάκια. Εκοιμήθη εν ειρήνη (μετά το 555) και απήλθε προς τον χορό των Αγγέλων, τους οποίους με τόσο ζήλο μιμήθηκε επί γης.
(Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Οκτώβριος, εκδ. ΙΝΔΙΚΤΟΣ , σ.11-12)

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.pemptousia.gr/

Ιωάννης Κουκουζέλης

Ο αγγελόφωνος ψάλτης  
Ο αγγελόφωνος ψάλτης Ιωάννης γεννήθηκε περί το 1280 στο σημερινό Δυρράχιο της Αλβανίας. Νωρίς έμεινε ορφανός και πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να μορφωθεί. «Εν ολίγω καιρώ υπερέβη και υπερήλασεν εις την μουσικήν τέχνην» και διορίσθηκε πρώτος των αυτοκρατορικών ψαλτών. Για την καλλιφωνία και τη χάρη του όλοι στα ανάκτορα τον αγαπούσαν και τον εκτιμούσαν. Αυτός όμως, φοβούμενος την ανθρώπινη δόξα, έφυγε κρυφά και ήλθε στη Μεγίστη Λαύρα. Παριστάνοντας τον αγράμματο του δόθηκε το διακόνημα του ποιμένα των τράγων. Στην ησυχία των βουνών, αφιερώθηκε στην προσευχή και την ψαλμωδία.

Πηγή:imd.gr
Όταν αποκαλύφθηκε ποιος ήταν, ζήτησε συγχώρηση και του επετράπη να κτίσει κελλί κοντά στη μονή, όπου ησύχαζε όλη την εβδομάδα και την Κυριακή ερχόταν στο Καθολικό της μονής για να ψάλει. Ένα Σάββατο του Ακάθιστου, μετά την ευλαβική και κατανυκτική ψαλμωδία του, του παρουσιάσθηκε η Θεομήτωρ και του είπε· «Χαίροις Ιωάννη· ψάλλε μοι, και ου μη σε εγκαταλίπω» και του έδωσε χρυσό νόμισμα, το οποίο έκανε πολλά θαύματα και τοποθετήθηκε στη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Κουκουζέλισσας259.
Από τους ασκητικούς του αγώνες σάπισε το πόδι του και η Θεοτόκος ήλθε να τον θεραπεύσει: «Έσο από του νυν υγιής», του είπε. Με θεάρεστη πολιτεία συνέχισε τον βίο του. Προγνώρισε το τέλος του και ζήτησε να τον θάψουν στο κελλί των Αρχαγγέλων, όπου ασκήτευε. Τα τίμια λείψανά του φυλάγονται στη Μεγίστη Λαύρα.
Του μεγάλου αυτού μουσικού οσίου σώζονται πολλά σπουδαία, αργά και σύντομα, έργα στις πλούσιες αγιορειτικές βιβλιοθήκες και ιδιαίτερα της Μ. Λαύρας· χερουβικά, κοινωνικά, ανοιξαντάρια, αλληλουϊάρια, φήμες, πολυέλεοι, ειρμοί, πασαπνοάρια και άλλα. Πολλοί ασχολήθηκαν με το μουσικό του έργο και τον βίο του260. Στη Μεγίστη Λαύρα υπάρχει και χειρόγραφη ακολουθία προς τιμή του, όπως και στη σκήτη των Καυσοκαλυβίων261. Νεώτερη ακολουθία συνέθεσε ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, ενώ ο Γ. Θ. Μηλίτσης παρακλητικό κανόνα και Εγκώμια.
Η μνήμη του τιμάται την 1η Οκτωβρίου.
Πηγή: Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Άγιοι Αγίου Όρους, σελ. 271-272, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2007.
 http://www.pemptousia.gr/