Σάββατο 10 Ιουνίου 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

 ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  ΚΥΡΙΑΚΗΣ  ΤΩΝ   ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
Ο Αθανάσιος Βουγιουκλής απαγγέλλει σε ζωντανή ηχογράφηση το Αποστολικόν ανάγνωσμα της Κυριακής των Αγίων Πάντων.

Η Αγάπη!



ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ; 

Μια γυναίκα φρόντιζε τον κήπο του σπιτιού της, όταν ξαφνικά βλέπει τρεις γέροντες, φορτωμένους με τις εμπειρίες της ζωής, να την πλησιάζουν στην είσοδο του σπιτιού.
Παρ’ όλο που δεν τους γνώριζε, τους είπε:
Δεν σας γνωρίζω, όμως πρέπει να πεινάτε. Περάστε, αν θέλετε, να φάτε κάτι.
Αυτοί την ρωτάνε:
– Ο άντρας σου είναι στο σπίτι;
– Όχι, δεν είναι εδώ, απάντησε εκείνη.
– Τότε δεν μπορούμε να έρθουμε, της λένε οι γέροντες.
Όταν επιστρέφει ο σύζυγος, η γυναίκα του περιγράφει το περιστατικό.
– Ας έρθουν τώρα που επέστρεψα! ……..
Η γυναίκα βγαίνει έξω να προσκαλέσει ξανά τους γέροντες στο τραπέζι, μιας και ήταν ακόμη εκεί.
– Δεν μπορούμε να έρθουμε όλοι μαζί, της λένε οι τρεις γέροντες.
Η γυναίκα, έκπληκτη, τους ρωτά γιατί !
Ο πρώτος, λοιπόν, από τους τρεις της εξηγεί ξεκινώντας να της συστήνεται:
Είμαι ο Πλούτος, της λέει.
Της συστήνει, μετά, τον δεύτερο που είναι η Ευτυχία.
Και, τέλος, τον τρίτο που είναι η Αγάπη.
Τώρα, της λένε, πήγαινε στον άντρα σου και διαλέξτε ποιος από τους τρεις μας θα έρθει να φάει μαζί σας.
Η γυναίκα επιστρέφει στο σπίτι και διηγείται στον άντρα της αυτά που της είπαν οι γέροντες.
Ο άντρας ενθουσιάζεται και λέει:
-Τι τυχεροί που είμαστε! Να έρθει ο Πλούτος! Έτσι θα έχουμε όλα όσα επιθυμούμε!
Η σύζυγός του όμως δε συμφωνούσε:
-Και γιατί να μην έχουμε τη χαρά της Ευτυχίας;
Η κόρη τους που άκουγε από μια γωνιά, τότε, τους λέει:
-Δε θα’ταν καλύτερα να καλούσαμε την Αγάπη; Το σπίτι μας θα είναι πάντα γεμάτο αγάπη!
-Ας ακούσουμε αυτό που λέει η κόρη μας, λέει ο σύζυγος στη γυναίκα του.
-Πήγαινε έξω και πες στην Αγάπη να περάσει στο σπιτικό μας.
Η γυναίκα βγαίνει έξω και ρωτά:
-Ποιος από εσάς είναι η Αγάπη; Ας έρθει να δειπνήσει μαζί μας.
Η Αγάπη τότε ξεκινά να προχωρά προς το σπίτι…
…και οι δύο άλλοι να την ακολουθούν!
Έκπληκτη η γυναίκα, ρωτά τον Πλούτο και την Ευτυχία:
-Εγώ κάλεσα μόνο την Αγάπη. Γιατί έρχεστε κι εσείς;!;!;
Και απαντούν κι οι τρεις γέροντες μαζί:
– Αν είχες καλέσει τον Πλούτο ή την Ευτυχία, οι άλλοι δύο θα έμεναν απ’ έξω. Τώρα όμως που κάλεσες την Αγάπη… όπου πάει η Αγάπη, πάμε κι εμείς μαζί της!
Δεν έχει σημασία πού! Όπου υπάρχει Αγάπη, θα υπάρχει επίσης Πλούτος κι Ευτυχία!
πηγη mazi-xeri-xeri.blogspot.gr

Τρίτη 6 Ιουνίου 2017

Άτεκνο ... άνδρόγυνο!



Η ολοκλήρωση της ευτυχίας
 Πορφυρίας Μοναχής
Εννέα Νοεμβρίου γιορτή του Αγ. Νεκταρίου. Η μέρα βροχερή, χλομή. Η ώρα πλησίαζε μία το μεσημέρι, όταν με σταμάτησε ένας κύριος χαμογελαστός, με ευγενική φυσιογνωμία. Κρατούσε στο ένα του χέρι μια τσάντα, που είχε μέσα δύο μεγάλα κουτιά από ζαχαροπλαστείο και στο άλλο μια μεγάλη μαύρη ομπρέλα. Μου είπε πού ήθελε να τον πάω και ξεκινήσαμε.
Σε λίγα δευτερόλεπτα άνοιξε το ένα κουτί και μου πρόσφερε γλυκό.
-Σήμερα γιορτάζω.
-Χρόνια πολλά κι ευλογημένα, να είστε υγιής και χαρούμενος, όπως σας βλέπω σήμερα!
-Ευχαριστώ πολύ!
-Θα κάνετε γιορτή στο σπίτι σας; τον ρώτησα.
-Ναι! και πριν από λίγο με πήρε η γυναίκα μου στο κινητό, για να πάρω επιπλέον γλυκά. Όλα τα υπόλοιπα τα έχει οργανώσει για το βράδυ. Θα βρεθούμε με καλούς φίλους και συγγενείς. Είναι μια ευκαιρία να ιδωθούμε, να πούμε τα νέα μας, να φάμε και να χαρούμε.
-Μακάρι να μπορούσαμε να το κάνουμε πιο συχνά αυτό, και όχι μόνο σε γιορτές, σε γάμους, σε βαφτίσια ή σε κηδείες!
-Σε βαφτίσια! μονολόγησε- εδώ με πόνεσες!
-Σε πόνεσα; γιατί;
-Γιατί δεν έχουμε παιδιά.
-Νέος είσαι ακόμη, θα κάνεις!
-Είμαι σαράντα ετών, δέκα χρόνια παντρεμένος! Το όνειρο μου να αποκτήσω παιδί, έχει ναυαγήσει. Και η πληγή που έχω, δεν λέει να κλείσει.
-Δεν κατάλαβα, γιατί πληγή; Επειδή δεν έχεις παιδί;
Για λίγα λεπτά επικρατεί σιωπή. Τον ρώτησα:
-Τη γυναίκα σου την αγαπάς;
-Την αγαπώ πολύ.
-Εκείνη σε αγαπάει;
-Ναι, πάρα πολύ.
-Τότε δεν βλέπω για ποιο λόγο να αισθάνεσαι τόσο πληγωμένος.
-Ε, αν είχαμε ένα παιδί, πιο όμορφη δε θα ‘ταν η ζωή μας;
-Αυτό μην το λες! Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί στον καθένα. Έχεις σκεφθεί, αν είχες κάνει ένα παιδί και είχε κάποια αναπηρία, ή μπλεκόταν στα δίχτυα των ναρκωτικών ή του αλκοόλ ή της πορνείας, τι προβλήματα και τι στενοχώρια θα είχες;
-Όχι, αυτό δεν το έχω σκεφθεί- η αλήθεια είναι ότι έχουμε μια πολύ καλή σχέση με τη γυναίκα μου. Και οικονομικά στεκόμαστε πάρα πολύ καλά. Συχνά-πυκνά σκεφτόμαστε το θέμα του παιδιού, που δεν μπορούμε να αποκτήσουμε, και μελαγχολούμε.
-Με τι ασχολείσαι;
-Καθηγητής Πανεπιστημίου.
-Μάλιστα! Η γυναίκα σου εργάζεται;
-Ναι, είναι γιατρός.
-Δηλαδή τα έχετε όλα και σας λείπει ένα παιδί!
-Ακριβώς, όπως το λες, μας λείπει ένα παιδί!
-Μου επιτρέπεις να σε ρωτήσω κάτι;
-Ό,τι θέλεις!
-Έχετε ποτέ ευχαριστήσει τον Θεό, για την αγάπη, την υγεία, την οικονομική σας επιφάνεια και όλα τα καλά που έχετε;
Δεν μου απάντησε αμέσως, το σκεφτόταν…
-Όχι! δεν Τον έχουμε ευχαριστήσει ποτέ, για να σου πω την αλήθεια, Τον έχουμε ξεχάσει. Ξέρεις, από τα παιδικά μας χρόνια ούτε η γυναίκα μου ούτε εγώ αντιμετωπίσαμε δυσκολίες.
Μμμ τον Θεό τον θυμόμαστε μόνο στις δυσκολίες, μονολόγησα.
-Έχεις σκεφθεί ότι αυτό που εσύ θεωρείς ακατόρθωτο, αδύνατο να γίνει, για τον Θεό είναι δυνατό; Πόσες και πόσες φορές έχουμε ακούσει περιπτώσεις ασθενών, που οι γιατροί σήκωσαν τα χέρια ψηλά, αλλά έπειτα κάτι έγινε και η κατάληξη υπήρξε θετική;Αρκεί η πίστη, η πίστη στον Θεό.
Όταν πιστεύεις στον Θεό, όλα είναι δυνατόν να γίνουν. Ακόμη και τα πιο ακατόρθωτα να γίνουν κατορθωτά. Όπως μου είπες, έχεις καλή σχέση με τη σύζυγο σου-σκέψου να βάλετε ανάμεσα σας τον Θεό- τότε θα νιώσετε τη δύναμη της ευτυχίας, της χαράς, της αγάπης, να ξεχειλίζει την ψυχή σας. Σε πάω ίσως σ’ άλλα χωράφια που δεν γνωρίζεις, αλλά πιστεύω πως, αν περάσεις απ’ αυτά, θα γευθείς γλυκύτατους καρπούς, άγνωστους ως τώρα σε σένα.
Μιλήσαμε πολύ για το μυστήριο της Εξομολόγησης, της Θείας Κοινωνίας, για τις χαρές της χριστιανικής ζωής. Κάποια στιγμή του είπα: Σκεφθήκατε αν η αγάπη του Θεού δεν θέλει να σας δώσει δικό σας παιδί και θέλει να υιοθετήσετε ένα παιδάκι, που οι γονείς του για κάποια αιτία το άφησαν σε κάποιο ίδρυμα, και αυτό το καημένο ζητάει μια οικογένεια, να του δώσει την αγάπη, που του στέρησαν οι άνθρωποι, που το έφεραν στη ζωή;
Ξέρεις πόσα παιδιά έχουν ανάγκη από μία ζεστή αγκαλιά, από ένα τρυφερό χάδι, από στοργή και αγάπη; Τα ορφανοτροφεία είναι γεμάτα από παιδιά, που περιμένουν να βρουν μια μαμά και ένα μπαμπά, να αποκτήσουν μια οικογένεια. Και αφού έχετε οικονομική και κοινωνική επιφάνεια, δεν θα δυσκολευτείτε και πολύ στην υιοθεσία.
Εξάλλου, γονιός δεν γίνεσαι μόνο και μόνο, επειδή γεννάς ένα παιδί. Γονιός γίνεσαι, όταν μεγαλώνεις και διαπαιδαγωγείς σωστά ένα παιδί. Όταν καρδιοχτυπάς στην αρρώστια του, όταν το βλέπεις να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, όταν το βοηθείς να κάνει τα πρώτα του βήματα, όταν ακούς τις πρώτες του λεξούλες μαμά-μπαμπά.
Ακούγοντας αυτά τον είδα να χαμογελάει πάλι- το πρόσωπο του έλαμψε.
-Έχεις δίκιο, γονιός δεν γίνεσαι μόνο όταν γεννάς. Θα σκεφθώ σοβαρά το θέμα της υιοθεσίας, αν και το είχαμε απορρίψει. Εσύ τώρα με έκανες να το δω πιο αγαπητικά. Όπως και να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Θεό, που έχω ξεχάσει. Και να προσπαθήσω να Τον βάλω μέσα στη ζωή μας. Όμως φτάσαμε! Η συζήτηση μας ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Λες και ξέθαψες από τα σκοτεινά υπόγεια του μυαλού μου τον Θεό και με έκανες να αισθανθώ πως είμαι πολύ αδύναμος μπροστά Του και πως έχω την ανάγκη Του.
-Δηλαδή πίστευες πως είσαι πολύ δυνατός;
-Ναι! Γιατί έχω τη δύναμη του χρήματος και, όπως γνωρίζεις, με το χρήμα μπορείς να αγοράζεις τα πάντα!
-Υπάρχει όμως και κάτι, που δεν το αγοράζεις με όλο το χρυσάφι της γης. Τον Θεό!
-Έχεις δίκιο! Τον Θεό δεν Τον αγοράζεις!
-Λοιπόν, να ‘σαι καλά, ο Θεός μαζί σου! Και μην ξεχάσεις ότι συζητήσαμε.
-Να είσαι σίγουρη πως δεν θα τα ξεχάσω, όπως δεν θα ξεχάσω κι εσένα.
Ανταλλάξαμε τηλέφωνα, με την υπόσχεση να τα ξαναπούμε. Μετά από επτά μήνες με κάλεσε στη βάφτιση της θετής κορούλας του. Ήταν και οι δυο τους πολύ ευτυχισμένοι!
Μοναχή Πορφυρία,
«Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης»
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.vimaorthodoxias.gr/

Πάτμος

 Ὁ μπαρμπά - Βασίλης ....
Εἰκόνες πού σπανίζουν
πιά στόν Τόπο μας.... 
Νά εἶσαι γερός πάντα μπαρμπα Βασίλη μας

Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017

Μνήμη Αλώσεως

"Εάλω η Πόλις"
Το Εκκλησιαστικό Λύκειο & Γυμνάσιο Ξάνθης διοργάνωσε υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητρόπολης Ξάνθης & Περιθεωρίου την Δευτέρα 29 Μαΐου 2017 ένα αφιέρωμα στην Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: "Ο Πάτμιος" εὐχαριστεῖ θερμά τόν Μουσικολογιώτατο κ. Γιάννη Κατσούλη, Καθηγητή Β.Μ. τῆς Εκκλησ. Σχολής Ξάνθης (στο παρελθόν και της Πατμιάδας) γιά τήν ἀποστολή της ταινίας. Τόν συγχαίρει και του εύχεται πάντα επιτυχίες.

Ιεραποστολή ... στον Δενδροπόταμο!

Υπάρχει η εντύπωση, πως για να συναντήσεις ιεραπόστολους που εκτελούν σημαντικό έργο και τους αποκαλούν ακόμα και «αγίους» πρέπει να ταξιδέψεις στην «Μαύρη Ήπειρο» ή σε κάποιο απόμακρο μοναστήρι. Μια εντύπωση λανθασμένη, καθώς δεν χρειάζεται να ταξιδέψεις πολύ μακριά και να συναντήσεις ένα τέτοιον άνθρωπο. Αρκεί μια βόλτα στην άκρη της Θεσσαλονίκης και στο γκέτο του Δενδροποτάμου!

Στον Θεολόγο Ηλιού 
Ήταν λίγο μετά το μεσημέρι, όταν ο «Φάρος του Κόσμου» μου άνοιξε την πόρτα και με φιλοξένησε με τον καλύτερο τρόπο. Ένα κλίμα οικείο και ένας χώρος που μέσα σε 70 τετραγωνικά μέτρα ζουν αρμονικά 12 παιδιά, με την βοήθεια της αγάπης που υπάρχει μεταξύ τους.  Καθίσαμε στο μεγάλο τραπέζι όλοι μαζί. Οι εθελόντριες, που είναι το στήριγμα του σπιτιού, Ελένη Πασχαλίδου και Ελένη Τρανού, η Κλέα, που είναι φοιτήτρια του τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ και ενώ τέλειωσε η πρακτική της στον «Φάρο του Κόσμου», αυτή συνεχίζει να πηγαίνει γιατί αγάπησε όλα τα παιδιά. Στο τραπέζι κάθισαν μαζί μας  και μερικοί από τους «σπιτονοικοκύρηδες» του «Φάρου», περιμένοντας όλοι μαζί να αρχίσει η συνέντευξη με τον πάτερα Αθηναγόρα.
«Παπάζο» φωνάζουν τα παιδιά του Φάρου –καθώς έτσι λένε τον παπά οι τσιγγάνοι- τον πάτερα Αθηναγόρα. Ως ιερέας πάτησε στον Δενδροπόταμο περίπου πριν 12 χρόνια και άλλαξε το μέλλον πολλών παιδιών της γειτονιάς αυτής. Όνειρο του ήταν να γίνει ιεραπόστολος στην Αφρική, ωστόσο μετά από προτροπές, ανέλαβε να προσαρμόσει το όνειρο του στην πιο περιθωριοποιημένη περιοχή της Θεσσαλονίκης, στον Δενδροπόταμο. «Τράβηξε» τα παιδιά στο σχολείο, έφτιαξε δομές σίτισης και στέγασης και προσφέρει αγαθά και βοήθεια σε όποιον χρειαστεί.
 Ένας «άγιος» 2,02 στη Θεσσαλονίκη
paterasthinagoras
Το ανάστημα του πατέρα Αθηναγόρα, είναι επιβλητικό, καθώς το ύψος του είναι 2 μέτρα και 2 εκατοστά. Για αυτό τον λόγο, είναι γνωστός στης πόλη ως και ο «2-2». Όμως γνωστός πια και παγκοσμίως, είναι για το έργο του. Σε ταξίδι του στην Αμερική, για την συμμετοχή της ομάδας των Ρομά, στο παγκόσμιο διαγωνισμό ρομποτικής, τον κράτησαν επιπλέον 16 ημέρες για να μεταδώσει τεχνογνωσία σε κέντρα για ευπαθείς ομάδες. Οι Αμερικανοί εξεπλάγησαν με τον τρόπο που ο Αρχιμανδρίτης προσέγγισε τους τσιγγάνους και με τις τεχνικές που τους βοήθησε να εξελιχθούν στο τομέα της Παιδείας.

«Με κράτησαν 16 ημέρες στην Ουάσιγκτον και ταξιδέψαμε σε 8 πολιτείες με κυβερνητικά στελέχη, για να μεταδώσω την τεχνογνωσία σε ανάλογα κέντρα. Μας ανακήρυξαν στοstate department των ΗΠΑ ως καλή γραμματική πολιτισμού ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων. Ήθελαν να τους δείξουμε πως το έχουμε κάνει όλο αυτό» αναφέρει χαρακτηριστικά στο Seleo.
paterasthinagoras6
Φυσικά, δεν αποδέχεται το «άγιος», ούτε σε εισαγωγικά. «Ας αφήσουμε αυτούς τους τίτλους, είναι για άλλους, δεν είναι για εμένα», ενώ αναφέροντας πως δεν βλέπουμε άλλα παραδείγματα παπάδων, όπως το δικό του, μένει στο ότι «πολλοί ιερείς πιστεύουν ότι δουλειά μας είναι να μόνο να λειτουργούμε και να κηρύττουμε, εγώ έχω άλλη γνώμη, πως πρέπει να κάνουμε και άλλα πράγματα».
Πως «έφτασε» στον Δενδροπόταμο
Ο πατέρας Αθηναγόρας, γεννήθηκε στο Επταπύργιο. Μετά το νηπιαγωγείο, μετακόμισε στο Κορδελιό, όπου και ζει μέχρι σήμερα μαζί με την μητέρα του. Από την πρώτη δημοτικού είχε αποφασίσει πως όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει ιεραπόστολος στην Αφρική. «Έβλεπα μέσα από ταινίες και περιοδικά ιερείς και ιεραπόστολους, που κατέβηκαν στην Αφρική και δημιούργησαν δομές, ορφανοτροφεία, νοσοκομεία για τα παιδιά των εμπόλεμων περιοχών αλλά και για όλους τους ανθρώπους που ταλαιπωρούνται και εκμεταλλεύονται από την Δύση. Με συνέπαιρνε όλη αυτή η προσφορά των ιεραποστόλων σε παιδιά που το είχαν ανάγκη» λέει ο Αθηναγόρας Λουκατάρης, στο Seleo.
Ωστόσο, το όνειρο του «γκρεμίστηκε» μετά την χειροτόνηση του, όταν ζήτησε την άδεια και ευλογία από τον Μητροπολίτη Διονύσιου, για να ξεκινήσει το ταξίδι του στην Αφρική.
«Πήγα να ζητήσω την άδεια του προηγούμενου Μητροπολίτη Νεαπόλεως-Σταυροπόλεως, Διονύσιο, ο οποίος δεν ζει πια. Ήταν αυτός που με είχε χειροτονήσει και ήμουν πνευματικό του παιδί. Ο σημερινός Μητροπολίτης Νεαπόλεως-Σταυροπόλεως, ο κ. Βαρνάβας ήταν τότε πρωτοσύγκελος και βρισκόταν μπροστά όταν ζήτησα την ευλογία του και είπε στον Μητροπολίτη: «να μην πάει ο Αθηναγόρας στην Αφρική, έχουμε και εδώ  Αφρική, να πάει στον Δενδροπόταμο». Δεν είναι εύκολο να ακούς κάτι που σου διαλύει τα παιδικά σου όνειρα, αλλά είπα πάμε και βλέπουμε» εξιστορεί για το πώς βρέθηκε στον Δενδροπόταμο.
«Έμενα τρία λεπτά μακριά από τον Δενδροπόταμο αλλά δεν ήξερα για την κατάσταση του»
FAROS 8
Ο Δενδροπόταμος, δεν είναι μόνο κοινωνικά περιθωριοποιημένος αλλά και γεωγραφικά. Υπάρχουν τέσσερις δρόμοι που οδηγούν σε αυτόν, αλλά δεν οδηγούν πουθενά αλλού. Όποτε, πρέπει στοχευμένα να τους ακολουθήσεις.
«Παρόλο που έμενα τρία λεπτά μακριά με το αυτοκίνητο από το Δενδροπόταμο, δεν ήξερα τι συμβαίνει μέσα στον Δενδροπόταμο. Ερχόμουν μια φορά τον χρόνο, στο πανηγύρι του Αγίου Νεκταρίου. Δεν είχα άλλη επαφή, γιατί ο Δενδροπόταμος είναι αποκλεισμένος, κανείς δεν μπορεί να είναι περαστικός για να πάει κάπου αλλού, αν δεν έχεις δουλεία μέσα, δεν υπάρχει τρόπος να περάσεις.  Θα μπορούσα και εγώ να είμαι ένα θύμα των ναρκωτικών, όταν ήρθα, καθώς δεν είχα την εικόνα ενός εξαρτημένου, σε αντίθεση με τα παιδιά εδώ που την έχουν από μικρή ηλικία».
Όταν έφτασε στον Ναό του Αγίου Νεκταρίου στον Δενδροπόταμο ο πατέρας Αθηναγόρας, ήταν 26 ετών. Συνάντησε ένα Ναό, που στο υπόγειο του υπήρχαν φωλιές από γάτες και χελιδόνια και άδεις καρέκλες, καθώς οι τσιγγάνοι δεν πήγαιναν στην εκκλησία. «Παρόλο που πιστεύουν πολύ στο Θεό, επειδή ξυπνούν δύσκολα το πρωί, δεν έρχονταν στην εκκλησία. Τον πρώτο καιρό έκανα και απογευματινή σύντομη λειτουργία στα νέα ελληνικά. Κανονικά η πρωινή λειτουργία κρατάει τρεις ώρες και εγώ την συμμάζεψα σε μια ώρα και κάτι, γιατί οι τσιγγάνοι δεν μπορούν να είναι θεατές, θέλουν δράση και να συμμετέχουν. Για αυτό σε πολλούς έβαζα αρμοδιότητες μέσα στην εκκλησία, με αποτέλεσμα αυτοί να καθόντουσαν σε όλη την λειτουργία, ενώ οι υπόλοιποι πηγαινοερχόντουσαν».
Οι ανάγκες που υπήρχαν όταν πήγε στον Δενδροπόταμο
faros
Για να αφουγκραστεί τις ανάγκες των τσιγγάνων, ο πατέρας Αθηναγόρας, επέλεξε να γίνει φίλος τους και να μπει στα σπίτια τους. «Βγήκα στον δρόμο και όποιον έβλεπα, έλεγα «γεια σου, είμαι ο καινούριος σας παπάς, έλα να γνωριστούμε να δούμε τι θα κάνουμε». Έτσι οι 3, γίνανε 13, 30 και κάναμε τον πρώτο πυρήνα! Ήταν η πρώτη αφορμή να γίνω φίλος τους και να μπω στα σπίτια τους, να αφουγκραστώ τις ανάγκες».
Οι ανάγκες ήταν και παραμένουν πολλές. Όμως αυτό που θα εξελίξει το γκέτο του Δενδροποτάμου και θα βοηθήσει να αλλάξει, είναι η Παιδεία. «Η υγεία, η μόρφωση, η στέγαση, η αγορά εργασίας, ήταν τα προβλήματα  που ταλαιπωρούν την περιοχή. Αλλά κατάλαβα, συμβουλευόμενος σοφούς ανθρώπους, πως ο μόνος τρόπος να γλυτώσει η γειτονία από την ιστορία των προηγούμενων γενιών, ήταν να πάνε τα παιδιά σχολείο. Έτσι με την βοήθεια εθελοντών και των πρώτων τσιγγάνων που κάναμε τον πυρήνα, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα πρόγραμμα που θα μας βοηθήσει να πάμε τα παιδιά στο σχολείο. Πρώτα από όλα είπαμε να ασχοληθούμε με παιδιά που δεν έχουν να δώσουν λογαριασμό σε κανέναν. Ήταν 80 παιδιά, που οι γονείς είτε ήταν στην φυλακή, είτε ήταν χρήστες ναρκωτικών. Αυτά τα παιδιά δεν θα τα έψαχνε κανείς, για το που είναι και τι κάνουν».
«Οι διευθυντές  έβρισκαν δικαιολογίες για να μην  δεχθούν τα παιδιά»
Ο πατέρας Αθηναγόρας μας αφηγείται πως «το 2005, δεν ήταν διατεθειμένοι και οι διευθυντές του σχολείου να υποδεχθούν αυτά τα παιδιά. Δεν ήταν τόσο θετικοί στο πρόγραμμα μας, γιατί είχαν συνηθίσει με λίγα παιδιά που διαχειρίζονταν εύκολα. Οι διευθυντές έβρισκαν δικαιολογίες για να μην τα δεχθούν, όπως ότι το παιδάκι αυτό δεν είναι καλά ντυμένο, δεν έχει παπούτσια ή έχει ψείρες. Επομένως έπρεπε να τα αποκαταστήσουμε στην υγιεινή τους».
paterasthinagoras4
Έτσι ο πατέρας Αθηναγόρας, άρχισε να τα ταΐζει τα παιδιά, δημιουργώντας μαγειριά στο υπόγειο της εκκλησίας, να φροντίζει για την υγιεινή τους, δημιουργώντας λουτρά στον  Ναό και να εξασφαλίζει την γραφική τους ύλη, ώστε οι διευθυντές να μην έχουν καμία δικαιολογία. Ωστόσο υπήρχε ένα άλλο πρόβλημα. Πως θα καταφέρει να κρατήσει τα παιδιά πέντε και έξι ώρες μέσα σε μια αίθουσα, ενώ είχαν συνηθίσει να είναι ελεύθερα στους δρόμους. «Τα κρατούσαμε στο σχολείο, δίνοντας τους την δυνατότητα να πηγαίνουν ποδόσφαιρο. Όποιο παιδί ήθελε να πάει σε ακαδημία, έπρεπε να πηγαίνει σχολείο και να μην κάνει απουσίες για να συμμετέχει στον αγώνα του Σαββάτου. Η τακτική αυτή βοήθησε πολύ και έφερε κοντά μας πολλά παιδιά της γειτονιάς».
Βέβαια, μερικά παιδιά είχαν την ανάγκη για σπίτι και για μια «οικογένεια». «Υπήρχε και η ανάγκη, για μερικά παιδιά, να γίνουμε εμείς η οικογένεια τους. Για αυτό φτιάξαμε τον «Φάρο του Κόσμου» που μένουν παιδιά, μετά από εισαγγελική εντολή και έχουμε εμείς έχουμε την γονική τους μέριμνα».
 Το γκέτο και τα ναρκωτικά
Ο Δενδροπόταμος, είναι μια περιοχή που πολλοί την έχουν συνδέσει με την λέξη «εγκληματικότητα». Τα παιδιά που γεννιούνται εκεί μέσα, αυτομάτως είναι αποκλεισμένοι από την κοινωνία. «Τα παιδιά μας, ιδίως αυτά που φαίνονται ότι είναι τσιγγανάκια λόγω της εξωτερικής τους εμφάνισης, μόλις σταθούν στην πόλη μας, ο κόσμος γυρίζει την πλάτη του, κρατάνε καλά τις τσάντες τους και αποφεύγουν καμιά φορά να αναπνεύσουν και τον ίδιο αέρα. Επομένως, αυτό το παιδάκι αισθάνεται αποκλεισμένο και περιχαρακώνεται, αισθάνεται ασφάλεια μόνο μέσα στο γκέτο και βγαίνει έξω από αυτό μόνο για βόλτα και βιοποριστικούς λόγους. Αυτό που εισπράττουν από τον υπόλοιπο κόσμο λειτουργεί πάρα πολύ αρνητικά. Βάση της ψυχολογίας, όσο ρατσισμό δεχθείς, τόσο θα εκφράσεις. Έτσι πολλά παιδιά, έρχονται στην γειτονιά και εκφράζουν ρατσισμό εδώ μέσα» αναφέρει ο πάτερ Αθηναγόρας.
Στην γειτονιά αυτή γίνεται η μεγαλύτερη διακίνηση ναρκωτικών της Θεσσαλονίκης και ίσως της Βόρειας Ελλάδας. Δίπλα ακριβώς από τον Δενδροπόταμο είναι το Αστυνομικό Μέγαρο της Θεσσαλονίκης. Πράγμα λίγο αντιφατικό.
«Δεν γίνεται μόνο διακίνηση ναρκωτικών, αλλά και όπλων, γυναικών… Πρέπει κάπου να ξεσπάει το κακό. Πρέπει να υπάρχει μια τέτοια περιοχή κάπου και να είναι ελεγχόμενη. Αν κλείσει ο Δενδροπόταμος, τα χιλιάδες παιδιά που είναι εξαρτημένοι από την ηρωίνη, τι θα κάνουν; Ο καλύτερος θα επιτεθεί στην μητέρα του… Είναι πολύ άδικο, βέβαια για την γειτονία και ιδιαίτερα για τα μικρά παιδιά. Πιστεύω είναι πολύ εύκολο να φύγουν από τον Δενδροπόταμο και οι πωλητές και οι χρήστες, αλλά πρέπει να υπάρχει ένας τόπος να ξεσπά το κακό… ».
Υπάρχει εντύπωση πως ο Δενδροπόταμος έχει μόνο παράγκες και όλοι ζουν μέσα σε χωματερές. Πράγμα που δεν ισχύει. Όπως μας λέει και ο κ. Αθηναγόρας, «ίσα-ίσα, υπάρχουν και σπίτια που τα ζηλεύεις. Όμως το 90% δεν έχει αυτά τα σπίτια και το 10% που τα έχει, μπορεί την μια ημέρα να παίζουν με τα 500ρικα και την άλλη μέρα να είναι οι πρώτοι στο συσσίτιο. Τα παιδιά αυτών των οικογενειών μπορεί μέσα σε μια ημέρα να χάσουν την μητέρα και τον πατέρα τους,  γιατί μπορεί η αστυνομία να τους συλλάβει όλους, μέχρι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα».
Ο εσωτερικός ρατσισμός στον Δενδροπόταμο και οι δυο «φυλές»
Οι τσιγγάνοι έχουν πολλές φυλές και «ράτσες». Στον Δενδροπόταμο, αρχικά έμεναν μόνο η φυλή των Ρομά, μετέπειτα στον οικισμό έκαναν την εμφάνιση τους, τα «Φιτσίρα», όπως τους αποκαλούν. Υπήρχαν περίοδοι που οι δυο φυλές, ήταν στα «μαχαίρια», με μεγάλες φασαρίες και επεμβάσεις των ΜΑΤ, που κατέγραφαν όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ωστόσο, σήμερα, όπως μας λέει ο πατέρας Αθηναγόρας, το κλίμα έχει ηρεμήσει, καθώς έχουν ανακατευτεί μεταξύ τους, λόγω γάμων και συνεργασιών.
«Υπάρχει ένας δυνατός, εσωτερικός ρατσισμός στον Δενδροπόταμο.Παλιότερα ήταν πιο ισχυρός αλλά τώρα έχει χαλαρώσει, γιατί υπάρχουν μικτοί γάμοι και συνεργασίες. Την εποχή εκείνη, τα Ρομά που λέμε, είχαν πολύ διαφορετική επαγγελματική δραστηριότητα  από τα «Φιτσίρα». Τώρα πια, υπάρχον Ρομά που συνεργάζονται με τα «Φιτσίρα», υπάρχουν συμπεθεριά, υπάρχει κοινό τραπέζι. Δεν είναι απόλυτα καλό αυτό, γιατί τα Ρομά, ήταν ελαφρώς παραβατικοί, ενώ τώρα με την συνεργασία με τα Φιτσίρα, έχουν γίνει βαριά παραβατικοί».
Όλοι οι τσιγγάνοι τον αγαπούν και τον σέβονται
paterasthinagoras2
«Ο κόσμος έχει τα αισθητήρια του και τα παιδιά έχουν ακόμα πιο μεγάλα αισθητήρια, που αντιλαμβάνονται αν έχεις κέρδος ή απλά θες να τους βοηθήσεις. Αφού, έβαλαν σε λειτουργία τα αισθητήρια τους, κατάλαβαν πως δεν υπάρχει θέμα εκμετάλλευσης και τότε «παραδόθηκαν». Αισθάνομαι ότι είμαι σπίτι μου, αισθάνομαι όλη την γειτονιά σπίτι μου. Μπορεί να είμαι στον δρόμο, να βρω ένα αντρόγυνο, να θέλω να μαλώσω την γυναίκα, να την πιάσω από το αυτί και ο άντρας να μην πει τίποτα» λέει γελώντας ο πατέρας Αθηναγόρας για την αγάπη και τον σεβασμό του κόσμου.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον ίδιο, υπάρχει και η καχυποψία αλλά και τα αρνητικά σχόλια. «Σίγουρα υπάρχουν και αυτά, βέβαια όχι μπροστά μου. Είναι το ανθρώπινο αυτό. Εννοείται πως όταν έρχονται στα αυτιά μου πραγματάκια, σίγουρα στεναχωριέσαι αλλά έχω αναπτύξει έναν μηχανισμό που τα απορρίπτει όλα αυτά και συνεχίζουμε. Όπως λένε και οι Κινέζοι αν κάθεσαι να πετάς πέτρα σε κάθε σκυλί που γαβγίζει, δεν θα φτάσεις ποτέ στον δρόμο σου».
paterasthinagoras3
Σύντομα, ο «Φάρος του Κόσμου» θα μεταφερθεί σε καινούριες εγκαταστάσεις, που χτίζονται μέσα στον Δενδροπόταμο. Το καινούριο «σπίτι» του «Φάρου» θα έχει στούντιο μουσικής αλλά και χώρους για να καλλιεργούν τις δεξιότητες τους στην τεχνολογία, την ρομποτική αλλά και στα καινοτόμα προγράμματα καλλιέργειας με την προοπτική να δημιουργήσουν ένα αγρόκτημα, με την μέθοδο της υδροπονία. Ενώ, τα παιδιά του «Φάρου του Κόσμου» ετοιμάζουν μια Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση στην οδό Πόντου, δημιουργώντας ένα δικό τους εστιατόριο. Μέσα σε αυτό θα αφομοιωθούν τα παιδιά του Δενδροποτάμου που σπουδάζουν σεφ και θα διαχειρίζεται αποκλειστικά από τα ίδια τα παιδιά.
Πηγή: Σελέω
Ευχαριστίες στην Ε.Τ.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://istologio.org/

Πάτμιος!

 Πάτμιος, 1961 (;)

«Συνωστισμένοι» Έλληνες

Βρέθηκε στον κόλπο της Σμύρνης ναυάγιο με «συνωστισμένους» Έλληνες

Ένα πλοίο, κατά πάσα πιθανότητα ελληνικό, που μετέφερε κυνηγημένους πρόσφυγες από την Σμύρνη που προσπαθούσαν να διαφύγουν από την τουρκική σφαγή και που βυθίστηκε πιθανώς από τουρκικά κανόνια, βρέθηκε στην θαλάσσια περιοχή του κόλπου από επιστημονική ομάδα του πανεπιστήμιου της πόλης.
Σύμφωνα με τον καθηγητή του τελολογικού ινστιτούτου του τουρκικού πανεπιστημίου, Muhammet Duman, βρέθηκα από μη επανδρωμένη ειδική κάμερα σε βάθος 42 μέτρα, ένα ναυάγιο πλοίο μήκους 78 μέτρων και πλάτος 8 μέτρα. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, πρόκειται για πλοίο που μετέφερε κυνηγημένους χριστιανούς πρόσφυγες που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να διαφύγουν από την καταστροφή της ιστορικής πόλης, αλλά… είχαν τραγικό τέλος!
Μια άλλη πιθανότητα είναι να πρόκειται για εμπορικό πλοίο που μετέφερε εμπορεύματα από την Κωνσταντινούπολη στην Σμύρνη στα τέλη του δεκάτου ενάτου αιώνα, αλλά εδώ δεν μπορεί να αιτιολογηθεί γιατί βυθίστηκε στον μέρος αυτό.
Το αμείλικτο ερώτημα είναι πόσα άτομα αυτό το τραγικό, όπως συμπεραίνουν ναυάγιο, παρέσυρε στον υγρό θάνατο.

Άλλο ένα τεκμήριο της μεγάλης τραγωδίας της καταστροφής των Ρωμιών της Σμύρνης.

Βέβαια… για κάποιους νεοέλληνες «φωστήρες» πρόκειται για τους «συνωστισμένους» της προκυμαίας της Σμύρνης.
Αλλοίμονο μας!
www.nikosxeiladakis.gr

Κυριακή 4 Ιουνίου 2017

Ο καλός Μαθητής

Ο Μύθος του Καλού Μαθητή


Tο σχολείο είναι ένας από τους πιο σημαντικούς σταθμούς στη ζωή κάθε ανθρώπου, αλλά ακόμα σημαντικότερος φαίνεται και είναι όταν διανύει κάποιος τη σχoλική ηλικία.
Υπάρχει όμως συνταγή  για τον καλό μαθητή; Αν υπάρχει, είναι χωρίς παρενέργειες;
O καλός μαθητής, είναι αυτός που ξεπερνά ακάθεκτος όλες τις δυσκολίες και τις μεταπτώσεις της ηλικίας του και συνεχίζει να «φέρνει καλούς βαθμούς», εκπληρώνοντας έτσι τις προσδοκίες των γονιών του.
Μήπως όμως το πληρώσουν ακριβά, όταν ο χρόνος τους είναι μόνο για το διάβασμα, όταν δεν πάνε μια βόλτα με τους φίλους τους, όταν δεν έχουν χρόνο να πάνε σινεμά, όταν έχουν απομονωθεί.
Οι γονείς έχοντας μπερδέψει το ρόλο του παιδιού, με το μαθητή, θεωρούν ότι αν υπήρχε πρόβλημα, θα φαινόταν στις επιδόσεις.
Το αδυσώπητο κυνήγι των βαθμών δεν έχει καμία απολύτως θέση στη ζωή ενός μαθητή. Ούτε στην ακαδημαϊκή, ούτε στην κοινωνική, ούτε στην οικογενειακή.
Οι βαθμοί είναι το μέσο για την επιτυχία, δεν είναι αυτοσκοπός Διαβάζουμε για να μάθουμε, γράφουμε διαγωνίσματα για να εμπεδώσουμε όσα μάθαμε, βαθμολογούμαστε για να αξιολογηθεί η προσπάθειά μας.
Ίσως λοιπόν είναι απαραίτητο να αναθεωρήσουμε κάπως τις αντιλήψεις περί καλών μαθητών και να τις προσαρμόσουμε στο κάθε παιδί ξεχωριστά. Καλός μαθητής είναι αυτός που τα καταφέρνει στο σχολείο και στα μαθήματα, αλλά όχι σε βάρος της προσωπικής του ευτυχίας. Όταν δηλαδή υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στις σχολικές επιδόσεις και στην ευχαρίστηση, στο παιχνίδι, στην παρέα με συνομηλίκους, στην τεμπελιά και στο χασομέρι, απαραίτητο συστατικό, ιδιαίτερα της εφηβικής ηλικίας.
Καλός μαθητής είναι κι αυτός που είναι καλός σε ορισμένα μαθήματα και σε άλλα λιγότερο. Καλός μαθητής είναι επίσης και εκείνος που παίρνει μέτριους βαθμούς και είναι ευχαριστημένος, έχει ενδιαφέροντα πράγματα που αγαπάει και προσπαθεί γι’ αυτά, έστω κι εξωσχολικά.
Τα παιδιά χρειάζονται τη στήριξη των γονιών σίγουρα.
Όχι για να τους υπενθυμίζουν συνέχεια ότι έχουν κι άλλα μαθήματα, ότι δεν τα πήγαν αρκετά καλά στην τελευταία ορθογραφία ή στο τεστ και για να τα κρατάνε καθισμένα 4 ώρες στην καρέκλα μέχρι να τελειώσουν τη μελέτη τους. Χρειάζονται τους γονείς για βοήθεια σε ό,τι δεν καταλαβαίνουν και δυσκολεύονται. Για να έχουν κάποιον που θα τα ακούσει, όταν έστω και μικροπροβληματάκια με τη συμμαθήτρια, τη δασκάλα, το γυμναστή, τον καλύτερο φίλο, τον καθηγητή της Χημείας τούς προκαλούν ανησυχία, ένταση, λύπη.
Ο μαθητής λοιπόν οφείλει να ξέρει ότι η «αποστολή σχολείο» είναι δική του, όπως και ο έπαινος, το μπράβο, αλλά και η κατσάδα.
Έτσι θα έχει την ευκαιρία να αναπτυχθεί, να ατσαλωθεί και να χτίσει τις βάσεις για την υπόλοιπη ζωή του.
ΠΗΓΗ:ΔΙΑΚΟΝΗΜΑ

Οδήγηση!!!


14 πράγματα που οι Έλληνες οδηγοί αγνοούν και οφείλουν να ξέρουν



1. Το πορτοκαλί φανάρι είναι ένδειξη ότι ο οδηγός πρέπει να προετοιμαστεί να σταματήσει και όχι να πατήσει γκάζι για να προλάβει το κόκκινο! Μειώνουμε την ταχύτητα για STOP, δεν την αυξάνουμε και περνάμε. Το πορτοκαλί δεν είναι πράσινο. Και με το πράσινο φανάρι, όμως, ο οδηγός θα πρέπει να βρίσκεται σε εγρήγορση. Θα πρέπει να περιμένει μερικά δευτερόλεπτα πριν περάσει, αφού ελέγξει αριστερά ή δεξιά ότι δεν κινείται άλλο αυτοκίνητο προς τη δική του κατεύθυνση.
2. Το σήμα STOP σημαίνει ότι το όχημα πρέπει να αποκτήσει μηδενική ταχύτητα και να σταματήσει. Πρέπει να κοιτάξουμε προσεκτικά πριν περάσουμε, επειδή μπορεί να έρχεται κάποιο όχημα που δεν έχουμε δει. Το ίδιο συμβαίνει, όταν βλέπουμε ένα ανάποδο τρίγωνο. Σημαίνει υποχρεωτική παραχώρηση προτεραιότητας.
3. Οι περισσότεροι οδηγοί αγνοούν τα όρια ταχύτητας ανά περιοχή. Ο οδηγός πρέπει να προσαρμόζει την ταχύτητα του οχήματός του ανάλογα με την περιοχή και τον δρόμο όπου κινείται, ειδικά όταν βρίσκεται σε κατοικημένη περιοχή. Το ανώτατο όριο ταχύτητας σε κατοικημένη περιοχή είναι 50 χιλιόμετρα την ώρα. Oι λεωφόροι Αλεξάνδρας, Κηφισίας και Συγγρού είναι σε κατοικημένες περιοχές.
4. Ο οδηγός πρέπει να ελέγχει συχνά ότι λειτουργούν όλα τα εξωτερικά φώτα και το φλας του οχήματος. Επίσης, είναι πολύ βασικό να δει ότι λειτουργούν τα φώτα τροχοπέδησης – τα φώτα που ανάβουν όταν πατάμε φρένο.5. Πρέπει πάντα να ελέγχουμε τον αέρα στα λάστιχα πριν ξεκινήσουμε την οδήγηση. Είναι απαραίτητος ένας καθημερινός έλεγχος πριν μπούμε στο όχημα και κάθε φορά που βάζουμε βενζίνη καλό είναι να ελέγχουμε την πίεσή τους με το ειδικό όργανο. Τα ελαστικά πρέπει να αλλάζουν κάθε τρία χρόνια (από την ημερομηνία παραγωγής τους) –ακόμη κι αν δεν τα χρησιμοποιούμε ή μας φαίνονται καινούργια– ή πριν το αμάξι συμπληρώσει τα 30.000 χιλιόμετρα. Ένα παρ’ ολίγον σοβαρό τροχαίο στην εφηβεία, που μου έγινε μάθημα ζωής
6. Ένα καινούργιο αυτοκίνητο πρέπει να κάνει τα σέρβις την ώρα που μας συνιστά ο κατασκευαστής του. Στο σέρβις ελέγχουμε κυρίως φώτα, φλας και λάστιχα. Εάν έχουμε αγοράσει μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, πρέπει, πριν το θέσουμε σε κυκλοφορία, να το πάμε πρώτα για σέρβις, για να μάθουμε σε τι κατάσταση βρίσκεται. Το συνεργείο θα μας ενημερώσει πότε χρειάζεται να γίνει συντήρηση και το επόμενο σέρβις.
7. Η μπαταρία μάς προειδοποιεί για τα πάντα. Χρειάζεται να προσέχουμε και να αναγνωρίζουμε τις ενδείξεις. Θα πρέπει κι αυτή να αντικαθίσταται ανάλογα με τη χρήση της.
8. Όταν οδηγούμε, χρειάζεται να αποβάλλουμε την ανυπομονησία και τον εγωισμό. Δεν πρέπει να λειτουργούμε ανταγωνιστικά όταν πιάνουμε το τιμόνι. Δεν πρέπει να βιαζόμαστε χωρίς λόγο. Ξεκινάω για να φτάσω στον προορισμό μου και οδηγώ με υπομονή. Φεύγω νωρίτερα για να φτάσω στην ώρα μου. Αν οδηγώ σαν τρελός, ίσως να μη φτάσω ποτέ.9. Τα αλάρμ είναι τα φώτα έκτακτης ανάγκης. Αλάρμ σημαίνει ότι έχω πάθει κάτι εγώ ή το αυτοκίνητό μου. Δεν τα χρησιμοποιούμε για να παρκάρουμε. Όπως, επίσης, το να μάθω να παρκάρω δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ξέρω και να οδηγώ. 1.3.2017 ‘Αρειος Πάγος: Αν ο οδηγός μοτοσικλέτας κινείται ανάμεσα στις λωρίδες φέρει την ευθύνη στην περίπτωση ατυχήματος
10. Οι περισσότεροι οδηγοί δεν προετοιμάζουν το αμάξι τους πριν περάσει από τα ΚΤΕΟ (Κέντρο Τεχνικού Ελέγχου Οχημάτων) και δεν ακολουθούν τις οδηγίες που τους δίνονται από τους ειδικούς, αφότου περάσουν τον έλεγχο. 
11. Θα πρέπει να ελέγχουμε τακτικά τα φρένα, τα τακάκια και τα υγρά των φρένων. Ακόμη κι ένας μικρός θόρυβος θα πρέπει να μας ανησυχήσει και ακολούθως να μας οδηγήσει στο συνεργείο.
12. Οι περισσότεροι οδηγοί αγνοούν τους πεζούς, ακόμα και στις διαβάσεις πεζών. Ο κώδικας προστατεύει τον πεζό, που έχει πάντοτε προτεραιότητα, είτε περπατάει σε διάβαση είτε όχι.
13. Ό,τι ισχύει για τους πεζούς, ισχύει και για τους ποδηλάτες, κι αυτό επειδή το ποδήλατο δεν θεωρείται μηχανοκίνητο όχημα. Ακόμη κι αν δεν κινείται σε δρόμους όπου υπάρχουν λωρίδες για ποδήλατα, πάλι θα ευθύνεται ο οδηγός του αυτοκινήτου αν συμβεί κάποιο ατύχημα.
14. Το θέμα είναι να μάθει κάποιος να οδηγεί και όχι να πάρει το δίπλωμα. Το δίπλωμα δεν πρέπει να γίνεται αυτοσκοπός σαν να είναι διαγώνισμα.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
Πηγή: www.lifo.gr