Σάββατο 6 Μαΐου 2017

«Ήταν ένα μικρό καράβι, .....

Η μακάβρια ιστορία κανιβαλισμού πίσω από το πιο γνωστό παιδικό τραγουδάκι...

Στη ζωή δεν είναι πάντα όλα όπως φαίνονται. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι κρύβεται πίσω από μία ιστορία. Ακόμα κι αν αυτή η ιστορία αφορά το πιο γνωστό παιδικό τραγουδάκι. Όσο γλυκό και ωραίο κι αν ακούγεται.Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση του τραγουδιού που ελάχιστα είναι τα παιδιά που δεν το γνωρίζουν. 
Ελάχιστα είναι τα νηπιαγωγεία που δεν το μαθαίνουν στα μικρά παιδάκια. Η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι προκαλεί ανατριχίλα.

Μπορεί το «να δούμε ποιος θα φαγωθεί» να προκαλεί γέλιο και πειράγματα μεταξύ αγοριών και κοριτσιών, ωστόσο, για όσους γνωρίζουν τι πραγματικά έχει συμβεί μόνο αστείο δεν είναι.
«Ήταν ένα μικρό καράβι, που ήταν αταξίδευτο»
Η γαλλική φρεγάτα Medusa, στις 17 Ιουνίου 1816 σαλπάρει από το Ροσφόρ στο Σαράντ Μαριτίμ της Γαλλίας με τελικό προορισμό το λιμάνι Πόρ Λουί της Σενεγάλης. 

Μαζί με τη Medusa ξεκινάνε για να κάνουν το ίδιο ταξίδι τρία ακόμα πλοία. Το Argus, το ανεφοδιαστικό Loire και η κορβέτα Echo.
Το τραγουδάκι αυτό, λοιπόν, είναι η μελοποιημένη εξιστόρηση μιας μακάβριας ιστορίας, ενός ναυαγίου και του κανιβαλισμού των επιζώντων του.
Στη Μέδουσα επέβαιναν 400 άτομα επιβάτες και 160 άτομα πλήρωμα. Ανάμεσα στους επιβάτες και ο νέος κυβερνήτης της Σενεγάλης Ζυλιέν-Ντεζιρέ Σμαλτζ με την σύζυγό του. Κυβερνήτης του πλοίου, ανέλαβε ο... θαλασσόλυκος, Υγκ Ντυρουά ντε Σωμερύ, που όμως είχε να βγει στην ανοιχτή θάλασσα περισσότερα από 20 χρόνια.
Ήταν φίλος του βασιλιά της Γαλλίας και αυτό ήταν το «εισιτήριο» του, ώστε να πάει στο τιμόνι του πλοίου. 
Ο καπετάνιος ήθελε να εντυπωσιάσει τον βασιλιά αλλά και τους επιβάτες του πλοίου και έτσι όταν η νηοπομπή ξεκίνησε, αγνόησε τους καπετάνιους των τριών άλλων πλοίων και χάραξε τη δική του πορεία, έχοντας μεγαλύτερη ταχύτητα από τους υπόλοιπους.

Επειδή, όμως, όπως είπαμε νωρίτερα, είχε πολλά χρόνια να ταξιδέψει σε ανοιχτή θάλασσα, ζήτησε τη γνώμη ενός απλού επιβάτη ο οποίος του παρουσιάστηκε ως… μέγας γνώστης! 
«Κι έκανε ένα μακρύ ταξίδι, μέσα εις τη Μεσόγειο»
Οι άτυχες και επιπόλαιες επιλογές του καπετάνιου άρχισαν να έχουν τις επιπτώσεις τους μερικές ημέρες αργότερα. Στις 2 Ιουλίου η Μέδουσα βρισκόταν κατά 100 ναυτικά μίλια εκτός πορείας!
Είχε προσεγγίσει επικίνδυνα τις ακτές της σημερινής Μαυριτανίας όπου τελικά (μετά από έναν αδέξιο χειρισμό) προσάραξε σε μια μεγάλη ξέρα.
Το πλήρωμα έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να απομακρύνει το πλοίο προκειμένου να συνεχίσει το ταξίδι του. 
Ότι και να έκαναν οι ναυτικοί, ωστόσο, το καράβι δεν «ξεκόλλησε». Έτσι αποφασίστηκε να τεθεί σε εφαρμογή το plan b.

Ο καπετάνιος έδωσε εντολή να εγκαταλειφθεί το πλοίο και όλοι να επιβιβαστούν στις σωσίβιες λέμβους. Το θέμα, ωστόσο, ήταν πως οι επιβάτες ήταν περισσότεροι απ’ όσους θα μπορούσαν να χωρέσουν οι λέμβοι.
Μοναδική λύση ήταν οι τεχνικοί να φτιάξουν μια τεράστια σχεδία προκειμένου να χωρέσουν σε αυτή οι περίπου 150 άνθρωποι που… περίσσευαν!

Η «σχεδία της Μέδουσας», όπως ονομάστηκε, ήταν μια πρόχειρη κατασκευή η οποία αρχικά ήταν δεμένη με σχοινιά με τις σωσίβιες λέμβους.
Στην πορεία, ωστόσο, τα σχοινιά κόπηκαν και η σχεδία άρχισε να πλέει μόνη της. Εκ των υστέρων αναφέρθηκε ότι τα σκοινιά τα είχε κόψει ο ίδιος ο κυβερνήτης του πλοίου ο οποίος ήταν σε μια από τις βάρκες, αλλά αυτό δεν αποδείχτηκε ποτέ… 
«Και τότε ρίξανε τον κλήρο να δούνε ποιος θα φαγωθεί»
Με αυτά και με αυτά η Μέδουσα έμεινε κολλημένη στην ξέρα και η σχεδία της ακυβέρνητη και έρμαιο τον καιρικών συνθηκών.
Σύμφωνα με μαρτυρίες επιζώντων η σχεδία έπλεε μέσα σε σφοδρές καταιγίδες, ισχυρούς ανέμους και τεράστια κύματα επί 13 ολόκληρες ημέρες!

Οι συνθήκες επιβίωσης άθλιες και όταν «σωθήκαν όλες οι τροφές» άρχισαν οι εντάσεις ανάμεσα στους επιβαίνοντες. Μέσα σε αυτό κλίμα την τρίτη ημέρα της «Οδύσσειας» οι κατώτατοι αξιωματικοί του πλοίου που επέβαιναν στη σχεδία, εκτέλεσαν κάποιους από τους απλούς επιβάτες οι οποίοι διαμαρτύρονταν.
Οι φόνοι, ωστόσο, δεν άλλαξαν την μοίρα της σχεδίας η οποία συνέχισε να πλέει ανεξέλεγκτα. Παράλληλα, πολλοί από τους επιβάτες, δεν άντεξαν και πέθαναν από την πείνα, τη δίψα και τις κακουχίες.
Όσοι κατάφεραν και κρατήθηκαν στη ζωή ήρθαν αντιμέτωποι με ένα φρικτό δίλημμα: Ή θα πέθαναν και αυτοί, ή θα έτρωγαν τα πτώματα.
Κάποιοι προτίμησαν να πεθάνουν. 

Κάποιοι άλλοι, ωστόσο, άφηναν τα άψυχα σώματα να ξεραίνονται στον ήλιο και στη συνέχεια τα έτρωγαν προκειμένου να καταφέρουν, έστω και με αυτόν τον μακάβριο τρόπο, να κρατηθούν στη ζωή.
Τελικά, το μαρτύριο τους έλαβε τέλος όταν εντοπίστηκαν από το πλοίο Argus. Όταν τους βρήκε περισυνέλεξε ζωντανούς μόνο 15 επιβάτες, από τους οποίους τελικά έζησαν οι 10.

Το φρικτό ναυάγιο που έγινε πηγή έμπνευσης
Τα όσα συνέβησαν αυτές τις 13 φρικτές ημέρες πάνω στη «σχεδία της Μέδουσας», όπως ήταν απόλυτα φυσιολογικό, έγιναν γνωστά (η αλήθεια είναι πως κάποιες φορές… παραφουσκωμένα) στη γαλλική κοινωνία και προκάλεσαν την αποστροφή της.
Η νέα «κυβέρνηση» του Λουδοβίκου του ΧVIII (ο Ναπολέων είχε ηττηθεί ένα χρόνο πριν στο Βατερλό) δέχτηκε σκληρή κριτική και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ληφθούν αυστηρότερα μέτρα τόσο για το ποιος θα μπορούσε να γίνει καπετάνιος σε ένα πλοίο, όσο και σε ότι αφορά την ασφάλεια του πλοίου και κυρίως τις σωσίβιες λέμβους.

Το φρικτό ναυάγιο, ωστόσο, έγινε πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες. 
Εκτός από το γνωστό παιδικό τραγουδάκι, δημιουργήθηκαν πίνακες ζωγραφικής αλλά και βιβλία που στήριζαν την υπόθεσή τους στο συγκεκριμένο ναυάγιο!
Ο πλέον φημισμένος από τους πίνακες, είναι αυτός του σπουδαίου ζωγράφου Τεοντόρ Ζερικό ο οποίος ονόμασε το έργο του «Σχεδία της Μέδουσας». Ο Ζερικό μελέτησε σε βάθος την υπόθεση του ναυαγίου.
Για να έχει ολοκληρωμένη και κυρίως προσωπική άποψη για τα όσα συνέβησαν πάνω στη σχεδία, επισκέφθηκε κάποιους από τους επιζώντες στο νοσοκομείο, ενώ δεν δίστασε να δει από κοντά κάποια από τα πτώματα στο νεκροτομείο.
Ένας από τους ανθρώπους που συνάντησε ήταν ο διασωθέντας μαραγκός του πλοίου, ο οποίος του ζωγράφισε ένα πιστό αντίγραφο της σχεδίας!

Ο Ζερικό αφού συγκέντρωσε όσα στοιχεία ήθελε, κλείστηκε για οκτώ ολόκληρους μήνες στο εργαστήριό του για να ολοκληρώσει τον πίνακα που έχει διαστάσεις 4,19 Χ 7,16! 
Ο Ζερικό πέθανε 5 χρόνια μετά και μέχρι τότε δεν είχε καταφέρει να πουλήσει τον εκπληκτικό πίνακά του ο οποίος κάποια στιγμή πέρασε στα χέρια ιδιωτών.
Αργότερα τον πίνακα αγόρασε η γαλλική κυβέρνηση και έκτοτε αποτελεί ένα από τα πιο διάσημα εκθέματα του Λούβρου, στην αίθουσα 61 της πτέρυγας Sully.

Παράλληλα, η ιστορία της Μέδουσας έγινε έμπνευση για να γραφτούν βιβλία, όπως το «Οι περιπέτειες του Άρθουρ Γκόρντον Πιμ από το Ναντάκετ» του Έντγκαρ Άλαν Πόε, που λαμβάνει χώρα πάνω στο φαλαινοθηρικό πλοίο «Γράμπος» ή στο μυθιστόρημα «Η σφίγγα των πάγων» του Ιουλίου Βερν, το οποίο γράφτηκε ως συνέχεια του βιβλίου του Πόε.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:https://hamomilaki.blogspot.gr

Δευτέρα 1 Μαΐου 2017

Ἀνέκδοτα!

Σωκράτης και  Ξανθίππη

1.- Μια μέρα η Ξανθίππη έβαλε τις φωνές στο Σωκράτη και 

στη συνέχεια άδειασε πάνω του μια λεκάνη νερό. Ο Σωκράτης ατάραχος είπε:

«Η Ξανθίππη κάνει ό,τι και ο Δίας: πρώτα βροντά και 


ύστερα βρέχει».



2.-Η Ξανθίππη λέει στο Σωκράτη: «Άδικα σε καταδίκασαν σε θάνατο».

Κι ο Σωκράτης:

«Αλίμονο κι αν η καταδίκη μου ήταν δίκαιη».


3.-Είπαν στον Σωκράτη ότι κάποιος έλεγε άσχημα λόγια γι’ 

αυτόν. Ο Σωκράτης απάντησε:

«Καθόλου παράδοξο. Ποτέ του δεν έμαθε να λέει καλά 


λόγια».

Τα μύρτιλα

Ο χυμός που τονώνει την εγκεφαλική λειτουργία και τη μνήμη!

Ένας υγιεινός χυμός πλούσιος σε φλαβονοειδή, μια κατηγορία φυτοχημικών ουσιών με ισχυρή αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδη δράση, βελτιώνει τις πνευματικές επιδόσεις, ενισχύει τη ροή αίματος στον εγκέφαλο και τονώνει την ενεργή μνήμη (μνήμη εργασίας), διαπίστωσαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Έξετερ.
Στη σχετική μελέτη, η οποία δημοσιεύεται αναλυτικά στην επιθεώρηση Applied Physiology, Nutrition and Metabolism, συμμετείχαν 26 υγιή άτομα ηλικίας 65-77 ετών. Δώδεκα από τους συμμετέχοντες (5 γυναίκες, 7 άνδρες) κατανάλωναν για διάστημα 12 εβδομάδων 30 ml συμπυκνωμένο χυμό από μύρτιλο (ποσότητα αντίστοιχη με 230 γραμμάρια μύρτιλα), ενώ οι υπόλοιποι 14 (8 γυναίκες, 6 άνδρες) κατανάλωναν ένα «εικονικό» ποτό ίσης ενεργειακής αξίας για το ίδιο χρονικό διάστημα.
Η ομάδα του χυμού παρουσίασε σημαντικές βελτιώσεις σε ποικίλες παραμέτρους εγκεφαλικής λειτουργίας, όπως η γνωστική λειτουργία, η κυκλοφορία του αίματος, η ενεργοποίηση του εγκεφάλου κατά τη διενέργεια ειδικών τεστ και η μνήμη.
«Η γνωστική μας λειτουργία τείνει να υποβαθμίζεται όσο μεγαλώνουμε, ωστόσο παλαιότερες έρευνες έχουν δείξει ότι διατηρείται καλύτερα στα υγιή άτομα μεγάλης ηλικίας χάρη σε μια διατροφή πλούσια σε φυτικά προϊόντα» αναφέρει η Δρ Τζοάνα Μπάουτελ, επικεφαλής του τμήματος επιστημών αθλητισμού και υγείας στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ και μία εκ των συντακτών της νέας μελέτης. «Στη μελέτη μας δείξαμε ότι σε διάστημα μόλις 12 εβδομάδων η καθημερινή κατανάλωση 30 ml συμπυκνωμένου χυμού από μύρτιλο βελτίωσε τη ροή αίματος στον εγκέφαλο, την ενεργοποίηση του εγκεφάλου και ορισμένες παραμέτρους της ενεργής μνήμης» προσθέτει η ερευνήτρια.
Οι θετικές επιδράσεις που παρατηρήθηκαν οφείλονται, σύμφωνα με τους ερευνητές, στα πολύτιμα φλαβονοειδή, τα οποία βρίσκονται σε σημαντικές συγκεντρώσεις σε ποικίλα προϊόντα φυτικής προέλευσης. Φρούτα και λαχανικά με σημαντική περιεκτικότητα σε φλαβονοειδή είναι οι μπανάνες, τα εσπεριδοειδή, τα μήλα, τα αχλάδια, οι μελιτζάνες, οι πιπεριές και το μπρόκολο.
Πηγή:  onmed.gr

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.diakonima.gr/

Τούρτα πατάτας

Τούρτα πατάτας με τυριά και πράσο
Υλικά 
(για στρογγυλό ταψάκι 26 εκατ. με αποσπώμενα τοιχώματα)
·        1 φύλλο σφολιάτας
·        1.200γρ. πατάτες βρασμένες
·        300γρ. κίτρινο τυρί της αρεσκείας σας τριμμένο (εγώ έβαλα μείγμα κίτρινων τυριών)
·        250γρ. ανθότυρο θρυμματισμένο (ή φέτα μαλακή)
·        2 μεγάλα πράσα σε λεπτές ροδέλες
·        2/3 φλιτζ. κρέμα γάλακτος
·        1 κουτ. γλυκού πάπρικα γλυκιά
·        1/3 κουτ. γλυκού μοσχοκάρυδο
·        λίγο ελαιόλαδο για το σοτάρισμα
·        αλάτι / πιπέρι
Εκτέλεση
Σε ένα τηγάνι, βάζετε λίγο ελαιόλαδο και σοτάρετε σε μέτρια φωτιά τις ροδέλες από τα πράσα μέχρι να μαλακώσουν. Αφαιρείτε από τη φωτιά και τα αφήνετε να έρθουν σε θερμοκρασία δωματίου. Όσο κρυώνουν τα πράσα, ξεφλουδίζετε τις βρασμένες πατάτες και τις κόβετε σε λεπτές φέτες. Σε ένα μπολ, ρίχνετε τα πράσα, τα τυριά, την κρέμα γάλακτος, το μοσχοκάρυδο και την πάπρικα. Αλατοπιπερώνετε (ανάλογα με το πόσο αλμυρά είναι τα τυριά που έχετε βάλει) και ανακατεύετε καλά.
Σε ένα στρογγυλό ταψάκι με αποσπώμενα τοιχώματα, στρώνετε το φύλλο σφολιάτας, προσέχοντας να πιάσει καλά και τα τοιχώματα. Τρυπάτε με ένα πιρουνάκι την επιφάνεια του φύλλου για να μη φουσκώσει κατά το ψήσιμο. Βάζετε πάνω στη σφολιάτα μία στρώση πατάτες (προσπαθήστε να μην αφήνετε κενά ανάμεσα τους) και από πάνω απλώνετε το 1/3 από το μείγμα τυριών. Επαναλαμβάνετε άλλες δύο φορές, μέχρι να τελειώσουν τα υλικά και να έχετε τρεις στρώσεις πατάτας και τρεις στρώσεις τυρί εναλλάξ.
Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180°C μέχρι να ροδίσει η τούρτα σας (περίπου 50′). Αφήνετε να σταθεί λίγο πριν κόψετε σε κομμάτια για να κοπεί ευκολότερα.
Tip1 – Μπορείτε να κάνετε τους δικούς σας συνδυασμούς τυριών. Σε κάθε περίπτωση, επιλέξτε τυριά που λιώνουν εύκολα και προσαρμόστε το αλάτι ανάλογα με το πόσο αλμυρά είναι τα τυριά που χρησιμοποιείτε.
Tip2 – Το ταψάκι με τα αποσπώμενα τοιχώματα θα σας επιτρέψει να βγάλετε την τούρτα και να την παρουσιάσετε στο τραπέζι ολόκληρη.
Tip3 – Μπορείτε να έχετε βράσει τις πατάτες και να έχετε ετοιμάσει το μείγμα των τυριών-πράσων από το προηγούμενο βράδυ, ώστε να έχετε μόνο τη σύνθεση της τούρτας την επόμενη μέρα. Μην ξεφλουδίσετε τις βρασμένες πατάτες από την προηγούμενη μέρα για να μη μαυρίσουν.
Tip4 – Οι πατάτες σας πρέπει να είναι κομμένες σε λεπτές και όσο το δυνατόν ομοιόμορφες ως προς το πάχος φέτες, ώστε να ψηθούν σωστά.
Tip5 – Αφαιρέστε από τα πράσα το σκούρο πράσινο μέρος και χρησιμοποιείστε το πιο ανοιχτόχρωμο. Επίσης, σοτάρετε σε μέτρια φωτιά για να βγάλουν όλη τη γλύκα τους χωρίς να σκουρύνουν.
Πηγή:  newpost.gr
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.diakonima.gr/

"τ΄ Αηδόνια"

 Γλυκά το λένε τα πουλιά, 
γλυκά το λεν’ τ’ αηδόνια

«Του Φλέσσα η μάνα κάθονταν στην Πολιανή τη ράχη
τα κοντοβούνια αγνάντευε και τα πουλιά ρωτούσε·
πουλάκια μ’ κι αηδονάκια μου που ‘ρχεστε στον αγέρα
μην είδατε το γιόκα μου το Φλέσσα αρχιμανδρίτη;»

Μα τα πουλιά βουβαίνονταν στα παρακάλια και στο σπαραγμό της κυρά-Κωνσταντίνας. Μάης μήνας, και κάθε κλωνάρι και πουλί· και τα αηδόνια πλήθος. Οι ευωδιές, του ήλιου τα χρυσάφια, τα τρεχούμενα νερά, τα άφηναν αδιάφορα. Είχαν πετάξει σαν αστραπή από το Μανιάκι έντρομα και κακοκαρδισμένα. Χίλιοι πολεμιστές είχαν εγκαταλείψει και είχε παραμείνει ο Παπαφλέσσας με ολιγοστούς θαρραλέους. Είχαν δει και είχαν φρύξει. Αν κελαηδούσαν, θα ‘βγαζαν πικρό αηδόνισμα: Ο γιος της, το στερνοπαίδι της, με όσους από τους συμπολεμιστές του δεν δείλιασαν, κείτονταν από το απομεσήμερο νεκροί στη ματωμένη, σκλαβωμένη και ανθοστόλιστη γη κι εκείνα «σιγίζουνε και δεν λαλούν».
Αλλά και «Τ’ αηδόνια της Ανατολής και τα πουλιά της Δύσης/ κλαίγουν αργά, κλαίγουν ταχιά, κλαίγουν το μεσημέρι/ κλαίγουν την Αντριανόπολη την πολυκουρσεμένη».
Ενώ ο πρωτομάστορας στης Άρτας το γιοφύρι «Πιάνει μηνάει της Λυγερής με το πουλί τ’ αηδόνι: Αργά ντυθεί, αργά αλλαχτεί, αργά να πάει το γιόμα…/ και το πουλί παράκουσε κι αλλιώς επήγε κι είπε…»
Όσο για την μεγάλη και σωτήρια εθνική έκρηξη, στις μέρες που ο λαός μας ένιωθε φουσκοθαλασσιά στην καρδιά, ακούστηκε το τραγούδι: «Κρυφά το λένε τα πουλιά, κρυφά το λεν’ τ’ αηδόνια,/ κρυφά το λέει ο γούμενος από την άγια Λαύρα: «Παιδιά για μεταλάβετε, για ξομολογηθείτε…». Ωστόσο στη χλοερή Ήπειρο άκουγες: «Τώρα που ήρθε η άνοιξη και λιώσανε τα χιόνια, γλυκά λαλούνε τα πουλιά, γλυκά λαλούν τ’ αηδόνια…»
Το αηδόνι, η αηδών.
«Η άδουσα, ήτοι η αηδών. (Ησ. Έργ· παρ’ Ομήρου, περί της θυγατρός του Πανδάρεω, μεταβληθείσης εις αηδόνα… με την πολυηχέα φωνήν») διαβάζουμε στο πολύτιμο «Μέγα λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης» των σπουδαίων φιλολόγων H.LIDDEL και R.SCOTT, (εκδ. Οξφόρδη, 1834). Λιγύφωνο, την αποκάλεσαν οι πρόγονοί μας, λιγύφθογγο, λίγεια, λόγω της λιγυρής, δηλαδή της καθαρής ισχυρής φωνής της, η οποία σκορπά ηδείς και ευάρεστους ήχους· χλωρηίς, επίσης λεγόταν (επί των χλωρών καθέζεσθαι δένδρων χέει πολυηχέα φωνήν· Οδ.)
Σύμφωνα με την μυθολογία, η Αηδών ήταν κόρη του κτηματία Πανδάρεω από την Έφεσο και σύζυγος του βασιλιά Ζήθου από τον οποίο απόκτησε μόνον  ένα παιδί, τον Ίτυλο, τον οποίο σκότωσε κατά λάθος. Έκτοτε, θεία χάριτι, μεταμορφώθηκε σε μελωδικό πουλί και με το κελάηδημά του υμνεί την μητρική αγάπη αλλά και θρηνεί γλυκά την στέρηση του παιδιού της. Υπάρχουν και άλλοι μύθοι ή παραλλαγές που ενέπνευσε το γλυκολάλητο πουλί, όπως λ.χ. εκείνος κατά τον οποίο στην αρχαιότητα ονομαζόταν Πρόκνη, πατέρας της ήταν ο Πανδίων, βασιλιάς της Αττικής, αδελφή της η Φιλομήλα και σύζυγός της ο Τυρέας. Έπειτα όμως από πολλές και τραγικές περιπέτειες, ο Δίας μεταμόρφωσε όλη την οικογένεια σε πουλιά.
Το αηδόνι, ή αηδών, μπιρμπίλι σε πολλές περιοχές μας, πατρίδα του έχει την Ευρώπη όλη. Και όλες τις θερμές απλωσιές της Ασίας και της Αφρικής. Αποζητά τo ήπιο αεράκι που θα της χαϊδεύει απαλά τα γκριζωπά, με απαλές κίτρινες ή καφέ ανταύγειες πουπουλάκια της κοιλιάς, τον ήλιο που θα λούζει την κοκκινωπή ράχη της κάνοντάς την να χρυσίζει, να πάλλεται η μεγάλη κομψή ουρά της, ενώ οι ευωδιές θα την κυκλώνουν και η ευδία θα της χαρίζεται σαν να πανηγυρίζει· γι’ αυτή, μόνο γι’ αυτή. Και για τα γλυκά σαν μέλι αηδονίσματά της. Ή για τις μισολυπόθυμες λυγμολαλιές καημών που κάποτε την άγγιξαν. Ή μας άγγιξαν…
17.11.2014_Ελένη Σαραντίτη_Γλυκά το λένε τα πουλιά γλυκά το λεν' τ' αηδόνια
Μια από τις διάσημες τοιχογραφίες με τους
φανταστικούς κήπους που κοσμούσαν την Βίλλα
της Λιβίας Δρουσίλλα (58 π. Χ- 29 μ. Χ),
βορείως της Ρώμης
Στη χώρα μας έρχεται αρχές Απριλίου και φεύγει με τα πρωτοβρόχια. Όταν επιστρέφει εγκαθίσταται στην ίδια περιοχή που γνώρισε και αγάπησε, υγρή και δασωμένη συνήθως. Πρόκειται για είδος εντομοφάγο. Τα μικράκια της (το θηλυκό γεννά 4-6 αυγά) γυμνάζονται εύκολα και είναι ικανά ακόμη και να μεταναστεύουν σύντομα. Το σούρουπο, συχνά όλη τη νύχτα, αλλά και το ξημέρωμα, το αρσενικό αηδόνι τραγουδά την αγάπη του στην καλή του. Η ιδιορρυθμία της κατασκευής των φωνητικών του οργάνων είναι που δίνει αυτό το εύρος, τα ποικίλματα και την ηδύτητα στην φωνή του κοσμαγάπητου πουλιού. Κάποτε οι λαρυγγισμοί του είναι τέτοιοι ώστε δημιουργούν την εντύπωση ότι ακούει κανείς ένα τέλειο συμφωνικό κομμάτι. Έχει την ικανότητα να αλλάζει από είκοσι έως εικοσιτέσσερις στροφές. Η διάρκεια ζωής του αηδονιού είναι δυο έως πέντε χρόνια. Κάποια έζησαν και μέχρι τα οκτώ τους. Και βεβαίως δεν υπάρχει καταγραφή για την διάρκεια ζωής του αηδονιού σε αιχμαλωσία. Απλώς αιχμάλωτο πεθαίνει.
«Έχω ένα αηδόνι στο κλουβί κι απ’ τον καημό του λιώνει» έγραψε ο Ναπολέων Λαπαθιώτης.
Και ο Σεφέρης στην ΕΛΕΝΗ, επεσήμαινε:
«Τ’ αηδόνια δεν σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες…
Αηδόνι ντροπαλό, μες στον ανασασμό των φύλλων…»
Ακριβώς πλάι στα ρυάκια, στα πλατάνια, στις κουμαριές, στις μυρτιές, τις αροδάφνες , ξενυχτάει στις Πλάτρες άδοντας ώρες νυχτερινές. Γλυκαίνοντας ή σπαράσσοντας καρδιές- αναλόγως.
Όπως συνέβη προ ετών και στους Μολάους Λακωνίας όταν η γράφουσα έμεινε ολόκληρη την νύχτα συνεπαρμένη, άυπνη, ακούγοντας τα αηδονίσματα, στο απλό και νοικοκυρεμένο ξενοδοχείο που ορθώνεται πλάι στο φαράγγι του Λάρνακα, μες στις λεύκες, στα κελαρύζοντα νερά, στους μικρούς καταρράκτες, στις βαγιές, τις μυρτιές, στα οπωροφόρα, στα αρωματικά και καλλωπιστικά φυτά, τόπο φιλοξενίας και καταφύγιο άγριων ζώων και πτηνών, όπως κουνάβια, νυφίτσες, ερπετά, αμφίβια, ακανθόχοιροι, αγριόγατες, σπιζαετοί, πετρίτες, μπούφοι, κακκινολαίμηδες, κορυδαλλοί, καρδερίνες, κορακοειδή, γερακοειδή- αχ, το φαράγγι του Λάρνακα που του ακούμπησα την καρδιά μου για ένα βράδυ κι ακόμη εκεί τριγυρνά, καταπώς φαίνεται. Με είχε γλυκάνει η νύχτα εκείνη ως τ’ ακροδάχτυλα.
Στην Οδύσσεια η Πηνελόπη θρηνεί αναφερόμενη στην πρώτη εκδοχή του μύθου της Αηδόνας:
«Κι όπως η Αηδόνα η λυγερή και κόρη του Παντάρου
γλυκολαλεί της άνοιξης άμα ο καιρός γυρίσει,
στων δέντρων καθώς κάθεται τα πυκνωμένα φύλλα
και με συχνά γυρίσματα, χίλιους σκοπούς αλλάζει…»
Το αηδόνι, ήταν κάποτε άνθρωπος λέει η παράδοση του λαού μας. Βοσκός. Είχε και δυο πιστά σκυλιά, την Τσίλα και το Τσιβέλι. Κοιμήθηκε βαριά όμως κάποτε και τα ζωντανά του έμειναν παραμελημένα. Και παραπονεμένα. Μετανιωμένος παρακάλεσε τον θεό να τον κάνει πουλί, κράζοντας τα σκυλιά με το κελάηδημά του: «Τσίλα μου εσύ στα πρόβατα. Τσιβέλι εσύ στα γίδια/ βοσκάτε τα μες στις λογγιές και μέσα στα γρασίδια/ κι επάνω εγώ στο ξάγναντο θα παίζω τη φλογέρα ν’ αχολογάει ως πέρα…»
«Δεν λαλείς, λαλείς γλυκό μου αηδόνι,
το πρωί με τη δροσιά, λάλα  αηδόνι μου γλυκά.
Να ξυπνή, ξυπνήσεις τον υιό μου…» ικέτευε τραγουδώντας η μητέρα του κλέφτη.
Στο δε δημοτικό «Του κλέφτη το κιβούρι» το οποίο εξήρε ο κορυφαίος Γερμανός στοχαστής και συγγραφέας Γκαίτε, παθιασμένος με το ελληνικό δημοτικό τραγούδι, ο λαβωμένος κλέφτης παραγγέλνει: «Ν’ αφήστε παραθύρι να μπαίνει ο ήλιος το πρωί και το δροσό το βράδυ/ να μπαινοβγαίνουν τα πουλιά, της άνοιξης τ’ αηδόνια».
Ο Αριστοφάνης (Όρνιθες) και ο ποιητής Καλλίμαχος παρουσιάζουν το τραγούδι του αηδονιού ως μορφή ποίησης. Ο Βιργίλιος συγκρίνει τον θρήνο του Ορφέα με το τραγούδι του αηδονιού. Στο Ιράν το αηδόνι είναι εθνικό σύμβολο.
Αχ, μετά από όλα αυτά, και άλλα πολλά που δεν γίνεται να μεταφερθούν σ’ αυτό το μικρό αφιέρωμα, τι θα μπορούσα να πω… Ή μήπως να θυμηθώ το Τσάμικο που άκουσα από τον Δημοσθένη Βλαχαγγέλη (Κλαρίνο Βάσος Μαλλιάρας):
«Λάλα τ’ αηδόνι, λάλα τ’ αηδόνι, πουλί μου λάλα το
Λάλα τ’ αηδόνι λάλα το, σ’ όλα τα περιβόλια
και στο δικό μου το μπαχτσέ, αχ, πουλί να μη λαλήσεις.
Ορέ παντρεύεται η αγάπη μου, αχ, και παίρνει τον εχθρό μου…»
Οι λαοί που ζούσαν κοντά στη φύση ήξεραν να αντιγυρίζουν με ευγνωμοσύνη τα όσα θαυμαστά, σοφά και ευλογημένα του προσφέρονταν από τα πλάσματά της και συντρόφους τους δια βίου.
Της Ελένης Σαραντίτη
www.monemvasianews.gr


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: https://dasarxeio.com

Κυριακή 30 Απριλίου 2017

Ο ΜΑΪΟΣ

Ο ΜΑΪΟΣ ΜΑΣ ΕΦΤΑΣΕ
Ο Μάιος μας έφτασε
εμπρός βήμα ταχύ
να τον προϋπαντήσουμε
παιδιά στην εξοχή.
Δώρα στα χέρια του πολλά
Και όμορφα κρατεί
Και τα μοιράζει γελαστός
Σε όποιον το ζητεί.

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
Λουλούδια ας διαλέξουμε
και ρόδα και κρίνα
κι ελάτε να πλέξουμε
στεφάνια με κείνα,
στο Μάη που σήμερα
προβάλλει στη γη.
Τ’ αηδόνια συμφώνησαν
της γης τ’ αγγελούδια
και βρήκαν και τόνισαν
καινούρια τραγούδια
στο Μάη που σήμερα
προβάλλει στη γη.
Η θάλασσα γίνεται
καθρέφτης και πάλι,
το κύμα της χύνεται
κι ο φλοίσβος τον ψάλλει,
στο Μάη που σήμερα
προβάλλει στη γη.
Χορεύει το πρόβατο
τ’ αρνάκι βελάζει
κι απ’ τον αγκαθόβατο
δροσούλα σταλάζει,
στο Μάη που σήμερα
προβάλλει στη γη.
Ι.Πολέμης

ΔΕΞΟΥ ΜΑΗ
Η Άνοιξη, δροσιές γεμάτη
καρτερεί μεσοκαμπής
στ’ ανθισμένο της παλάτι
Μάη μου για να μπεις.
Δέξου φούχτες τα λουλούδια
απ’ την πλούσια ποδιά
δέξου Μάη γλυκά τραγούδια
κι από τα παιδιά.
Στέλιος Σπεράντζας
ΠΗΓΗ: http://www.kindykids.gr