Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016

"Ἄξιον ἐστίν῾

Ἄξιον ἐστίν... 
Χατζηλάρης Ἐλευθέριος
 Συν Θεώ, ξεκινάμε....δωρεάν μαθήματα Βυζαντινής Μουσικής!
Η αναρτήσεις των μαθημάτων θα γίνονται κάθε Τετάρτη & Σάββατο μετά τις 20:00 ώρα Ελλάδος.
Όσοι ενδιαφέρεστε κάντε εγγραφή στο κανάλι μας
KONTRA SI ORCHESTRAL στο youtube.
Κάθε μήνα θα ενημερώνεστε αναλυτικά με σχετικό βίντεο,για τα μαθήματα που προκειται να αναρτηθο

"Ἄφρων, ἄφρων!"

Η ολέθρια αφροσύνη 
 

Καραβιδόπουλος ωάννης
Ομ. Καθηγητής Πανεπιστημίου

«Κάποιος π τ πλθος επε στν ησο: «Διδάσκαλε, πς στν δερφό μου ν μοιράσουμε τν κληρονομιά μας». Κι ησος το πάντησε: «'νθρωπέ μου, γ δν εμαι δικαστς γι ν χωρίζω τν περιουσία σας». Κα στ πλθος επε: «Ν προσέχετε κα ν φυλάγεστε π κάθε εδους πλεονεξία, γιατί τ πλούτη, σο περίσσια κι ν εναι, δ δίνουν στν νθρωπο τν ληθιν ζωή». Τος επε μάλιστα τν ξς παραβολή: «Κάποιου πλούσιου νθρώπου τ χωράφια δωσαν φθονη σοδειά. Τότε κενος σκεφτόταν κα λεγε: “τί ν κάνω; Δν χω μέρος ν συγκεντρώσω τ γεννήματά μου! λλ ν τί θ κάνω”, επε. “Θα γκρεμίσω τς ποθκες μου κα θ χτίσω μεγαλύτερες γι ν συγκεντρώσω κε λη τ σοδειά μου κα τ' γαθά μου. Μετ θ π στν αυτό μου: τώρα χεις πολλ γαθά, πο ρκον γι χρόνια πολλά, ξεκουράσου, τργε, πίνε, διασκέδαζε”. Τότε το επε Θεός: “νόητε. Ατ τ νύχτα θ παραδώσεις τ ζωή σου. Ατά, λοιπόν, πο τοίμασες σ ποιν θ νήκουν;” Ατά, λοιπόν, παθαίνει ποιος μαζεύει πρόσκαιρους θησαυρος κα δν πλουτίζει τν αυτό του μ ,τι θέλει Θες» (Λουκ. 12, 16-21).

συγκέντρωση γαθν πο ξυπηρετον τ ζω ποτελε μία πολ φρόνιμη κα λογικ νέργεια γι τν νθρωπο κα μάλιστα γι τν οκογενειάρχη πο π τν ργατικότητα κα προνοητικότητά του ξαρτται ζω τν μελν τς οκογένειάς του. Τν κνηρία κα προνοησία κανες ποτ δν παίνεσε. Γιατί λοιπν παρ' λα ατ πλούσιος τς σημερινς παραβολς χαρακτηρίζεται ς «φρων»; 
Γι τος ξς λόγους: 
α) Πρτα-πρτα γιατί ρίζοντας το κόσμου γι' ατν τελειώνει στ ρια το αυτο του. Εναι χαρακτηριστικ τι στ διήγησή μας πικρατε κτητικ ντωνυμία «μου». πλησίον εναι νύπαρκτος γι τ σκέψη κα τ ζω το πλουσίου μας. 
β) Γιατί νομίζει τι λικ εδαιμονία του εναι τέρμονη κα τι δν πρόκειται ν το τν φαιρέσει κανείς. τσι καταστρώνει μακρόπνοα σχέδια λέγοντας στν αυτό του: «ψυχή, χεις, πολλ γαθ κείμενα ες τη πολλ- ναπαύου, φάγε, πίε, εφραίνου». Κα 
γ) γιατί καταπίεσε τελείως μέσα στ βάθη το ποσυνειδήτου του τν Θεό, νομίζοντας τι τν φάνισε κα γλύτωσε π τν λεγχό του.

Ν λοιπν πο βρίσκονται τ ρια νάμεσα στ φρόνηση κα στν φροσύνη, νάμεσα στ λογικ προνοητικότητα κα στν παράλογη ποθεματοποίηση γαθν. Στ μία περίπτωση διευκολύνει κανες κα ξυπηρετε τ ζω τ δική του κα τν οκείων του, στν λλη τν καταστρέφει, γιατί δημιουργε γχώδεις καταστάσεις π τς ποες δύσκολα λευθερώνεται. Πραγματικά, χωρς λόγο συσσώρευση γαθν προκαλε γχος κα προβλήματα, φείλεται δ κατ βάση στν πόθο το νθρώπου ν ξεφύγει π τ σκέψη το θανάτου. τσι μαζεύει λικ γαθά, χυρώνεται μέσα σ' ατά, γι ν ασθανθε σφαλς κα σίγουρος, μ συνέπεια ν πετρώσει καρδιά του γι τν διπλανό του, ποος το εναι τελείως διάφορος κα νύπαρκτος. Κι ταν λέμε γαθά, ς μ πηγαίνει νος μας μόνο στ χρήματα. πάρχουν τόσα λλα πράγματα πο θεωρονται σν μέσα πο ξασφαλίζουν τν νθρωπο. Εναι ο γνώσεις, πιστήμη, τ ξιώματα, ο τίτλοι, ο γνωριμίες, ο δεσμοί. Κα δ πρέπει ν χαράξει κανες τ ρια νάμεσα στ φρόνιμη εράρχηση τν γαθν κα στν φρονα γχώδη ναζήτηση στηριγμάτων γι μία ζω χωρς τ φόβο το τερματισμο της. Εναι πράγματι φροσύνη ν ξεχάσει κανες τι λα ατ πο ναφέραμε προηγουμένως δν εναι τρόποι ξασφαλίσεως το γ ναντι τν λλων λλ μέσα ξυπηρετήσεως ετε το γ ετε τν λλων κι εναι φροσύνη κόμη ν νομίζουμε τι μ' ατ γίναμε πανίσχυροι, κθρονίσαμε τν Θε κα ξεφύγαμε τ θάνατο.


ρχονται στιγμς πο σ' να ξέσπασμα τς καταπιεσμένης συνειδήσεώς μας κούγεται φων το Θεο κα θυμίζει λήθειες ξεχασμένες κα πραγματικότητες πο θελήσαμε ν τς παρακάμψουμε. Σ' ατς τς στιγμς βλέπει κανες τ γύμνια κα τν φροσύνη του παρ' λο πο νόμιζε τι ταν θωρακισμένος μ πολλ γαθ κα τι ργάνωση τς ζως του ταν ρτια κα πρόσβλητη. Πολ εκολα ξεγελιέται κανείς! Κι ατ κριβς θέλει ν τονίσει σημεριν παραβολή: νασφάλεια πο ασθάνεται νθρωπος π τν μαρτία κα τ φθορ πο βασιλεύουν μέσα στν κόσμο δν θεραπεύεται μ τ συσσώρευση λικν γαθν, μ τ δημιουργία ποκατάστατων το Θεο, μ τν χύρωση το αυτο μας σ ψεύτικα κα επρόσβλητα χαρακώματα. σφαλς κα σώφρων εναι νθρωπος, ποος, χωρς ν παραμελε τς βιοτικς νάγκες του, βλέπει τν Θε σν πηγ τς ζως κα δωρητ τν γαθν. λλις, μόνο ς φρων μπορε ν χαρακτηρισθε, μ λες τς τραγικς συνέπειες τς φροσύνης του.
ΠΗΓΗ: http://proschomen.blogspot.gr/