Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014

Ἅγιον Ὄρος.




15
Η νύχτα και ο έναστρος ουρανός κρατύνουν πάνω από τα κτίσματα του μοναστηριού. Είναι ώρα προσευχής, εγρήγορσης και ανάτασης της ψυχής προς τις θείες διακοσμήσεις.

Στις 7:30΄ με τη Βυζαντινή ώρα, ο εκκλησιαστικός θα σημάνει το πρώτο τάλαντο, θα ανάψει τις κανδήλες, τις λουσέρνες, τα φανάρια και τους φανούς του Καθολικού. Στις 7:45΄ σημαίνει το δεύτερο τάλαντο και στις 8:00΄ το τρίτο. Ο εφημέριος βάζει το πετραχήλι και το Μεσονυκτικό αρχίζει. Τούτη η ακολουθία φέρνει εγρήγορση στην ανύστακτη ψυχή που προσμένει στο μεσονύκτιο το Νυμφίο Χριστό.

Αποτελεί σημείο διαχωριστικό του σκότους της πλάνης που ο χριστιανός και ειδικά ο μοναχός άφησε πίσω του και της ζωής του φωτός που αναμένεται να ανατείλει την επόμενη ημέρα. Καθώς αρχίζει ο «Άμωμος» ο εκκλησιαστικός βάζει μετάνοια στον Ηγούμενο και χτυπά με την σειρά τον κόπανο και το καθημερινό σιδεράκι.

Μετά το τρίτο κατανυκτικό τροπάριο ο εκκλησιαστικός ανοίγει τη Βασιλική Πύλη. Ο ιερέας εισέρχεται στον κυρίως ναό και ποιεί «Ευλογητόν» ιστάμενος έμπροσθεν του τέμπλου. Κατά τη διάρκεια ανάγνωσης του «Επακούσαι σου..» θα θυμιατίσει το ναό. Ο «Εξάψαλμος» θα διαβαστεί από τον Ηγούμενο.

Με το πέρας της έκτης Ωδής διαβάζεται το Συναξάρι της ημέρας και ο εκκλησιαστικός και πάλι θα χτυπήσει το σιδεράκι. Στην εννάτη Ωδή, «Την Τιμιωτέραν», ο ιερέας θυμιάζει το ναό, ενώ οι μοναχοί αποκουκουλίζονται και κατεβαίνουν από τα στασίδια τους. Μια στάση που εύγλωττα φανερώνει την ξεχωριστή τιμή που οι μοναχοί αποτίουν στην Κυρία Θεοτόκο.

Προς το τέλος του Όρθρου σημαίνει ένα τάλαντο σε τρεις στάσεις κύκλω του ναού. Γίνεται απόλυση και μεταβαίνουν στο παρεκκλήσι που θα τελεσθεί η Θεία Λειτουργία. Εκεί πρωτίστως αναγινώσκεται η τρίτη και έκτη Ώρα. Στο «Δόξα» της έκτης Ώρας ο εκκλησιαστικός σημαίνει το σιδεράκι. Τότε περίπου θα σημάνει και ο ιερέας τον κωδωνίσκο της προθέσεως και οι πατέρες αποκουκουλισμένοι και έχοντας κατεβεί από τα στασίδια τους μνημονεύουν μυστικά τα ονόματα που ο καθείς φέρει στη μνήμη του, ζώντων και κεκοιμημένων.

Σε λίγο ο εκκλησιαστικός ανάβει τα δρακόντια από το τέμπλο του παρεκκλησιού και ακολουθεί η Θεία Λειτουργία. Τα βημόθυρα παραμένουν κλειστά για να ανοίξουν μόνο στις δύο εισόδους και την ώρα της Θείας Μετάληψης.

Στο τρίτο αντίφωνο γίνεται η μικρή είσοδος υπό του ιερέως φέροντος το ευαγγέλιο και προηγούντος του εκκλησιαστικού με αναμμένο εισοδικό. Ακολουθούν τα αναγνώσματα, ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο. Λίγο μετά ψάλλεται ο χερουβικός ύμνος, γίνεται η μεγάλη είσοδος όπου τα Τίμια Δώρα διακομίζονται από την Πρόθεση στην Αγία Τράπεζα. Τα Λειτουργικά και οι αιτήσεις του ιερέως δημιουργούν θεία ένταση φτάνοντας ως την Κυριακή προσευχή. Προ της Μεταλήψεως οι μοναχοί χαιρετούν τις εικόνες. Ακολουθεί η κοινωνία του Σώματος και Αίματος του Χριστού, το κέντρο της ζωής του μοναχού και κάθε χριστιανού.

Έπεται η απόλυση. Διανέμεται το αντίδωρο και κατά την έξοδο λαμβάνεται και ο αγιασμός που φυλάγεται σε ειδικό σκεύος στη λιτή.

Στη συνέχεια, αν δεν είναι μέρα νηστείας κατά την οποία απουσιάζει το πρωινό γεύμα, εισέρχονται στην Τράπεζα. Αρχίζει προσευχή, και ενώ οι παρευρισκόμενοι τρώνε ο αναγνώστης διαβάζει αποσπάσματα από πατερικά κείμενα ή βίους αγίων. Ο εφημέριος, αν απουσιάζει ο ηγούμενος, δια ξυλίνου σφυρίδος σημαίνει το τέλος του φαγητού και ευλογεί τα περισεύματα ευχαριστώντας τον Θεό. Στην έξοδο της τράπεζας ο ιερέας ευλογεί τους εξερχόμενους και οι διακονητές κάμπτοντες την οσφύ ζητούν συγχώρεση από τους αδελφούς για τυχόν λάθη και παραλλείψεις. Δίωρη ή τρίωρη ξεκούραση προηγείται της επιστροφής των μοναχών στο διατεταγμένο για τον καθένα διακόνημα.

Όπως μια μικρή κοινότητα για να ζήσει χρειάζεται σωστή κατανομή εργασιών έτσι και ένα κοινόβιο μοναστήρι, ή σκήτη, ή κελλί επιβιώνει και προοδεύει και εκπληρώνει τη σωστική αποστολή του με την ανάθεση των διαφόρων διακονημάτων στους εκεί εγκαταβιούντας μοναχούς.

Ο αρχοντάρης περιμένει να προσφέρει ξεκούραση στους νεοφερμένους προσκυνητές, να τους σερβίρει τον κλασικό δίσκο με το νερό, το ρακί και το λουκούμι, και να τους τακτοποιήσει στα δωμάτιά τους. Άλλοι αδελφοί ασχολούνται με τους λαικούς εργάτες που δουλεύουν εκεί, φροντίζουν τους γεροντότερους, επιμελούνται τα ζώα, φτιάχνουν ψωμί και ετοιμάζουν το φαγητό στο μαγειρείο. Ο εκκλησιάρχης ευτρεπίζει το ναό, ενώ άλλοι έχουν για εργόχειρο το πλέξιμο κομποσχινιών, την αγιογραφία, την ξυλογλυπτική και την αργυροχοία, την παρασκευή θυμιάματος και σπάνια την ιεροραπτική και τη βιβλιοδεσία.

Οι γεροντότεροι που προσμένουν τη μετάβασή τους στην αγήρω μακαριότητα σμίγουν σε κουβέντες πνευματικές, στρέφονται σε μνήμες του παρελθόντος και του μέλλοντος, ενώ ο τριγύρω χώρος εμμένει να διαιωνίζει μια ειρήνη αταλάντευτη που περιαυγάζει τους τρούλλους, τους σταυρούς, τη φιάλη και την κρήνη που κοσμούν το φυσικό περίγυρο.

Στις 8:30΄ κατά τη Βυζαντινή Ώρα ο εκκλησιαστικός θα σημάνει το πρώτο τάλαντο, στις 8:45΄ το δεύτερο και στις 9:00΄ το τρίτο. Τότε στο χώρο της λιτής αρχίζει η εννάτη Ώρα. Στο «Δόξα» της εννάτης ο εκκλησιαστικός θα βγει από το ναό για να κρούσει τον κόπανο και κατόπιν το σιδεράκι. Με το τέλος της εννάτης Ώρας ο ιερέας ιστάμενος έμπροσθεν του Ιερού Βήματος αρχίζει τον Εσπερινό. Η ακολουθία αυτή κατά αρχαία χριστιανική συνήθεια έχοντας ιουδαικές καταβολές αποτελεί το προοίμιο της επόμενης ημέρας. Τον «Προοιμιακό» θα διαβάσει ο πρώτος στην τάξη μοναχός. Στο «Κύριε εκέκραξα..» ο ιερέας θυμιάζει το ναό. Τις ψιλές καθημερινές δεν έχει είδοδο. Μετά το «Νυν απολύεις...» ο εκκλησιαστικός σβύνει τα λαδοκέρια και λίγο μετά ακολουθεί η απόλυση.

Οι μοναχοί εξέρχονται του ναού κατευθυνόμενοι προς την Τράπεζα. Και πάλι λόγοι προσευχητικοί και διδακτικοί ανακρώνται με το φαγητό. Στις 12:00΄ ο εκκλησιαστικός θα κρούσει το σιδεράκι για το Απόδειπνο που λαμβάνει χώρα στη λιτή. Είναι ώρα για προσευχή και δέηση προς το Θεό να τηρήσει όσους πάνε να κοιμηθούν ασφαλείς υπό τη σκέπη Του. Μετά το «Σύμβολο της Πίστεως» ανάβεται το λαδοκέρι της εικόνας της Θεοτόκου και ένας μοναχός ασκεπής απαγγέλει τους «Χαιρετισμούς». Στη διάρκεια του Αποδείπνου, ή αμέσως μετά, οι προσκηνυτές έχουν την ευλογία να χαιρετίσουν τα άγια λείψανα στον κυρίως ναό. Πρό του τέλους του αποδείπνου μοναχοί και προσκηνυτές ασπάζονται τις εικόνες και παίρνουν την ευχή του ηγουμένου ή του ιερέως και γίνεται απόλυση.

Ύστερα άλλοι θα προτιμήσουν μια διδακτική συζήτηση, άλλοι την ανάγνωση και άλλοι την ξεκούραση. Τέλος όλοι θα πάνε στα κελλιά τους. Οι μοναχοί από νωρίς, μετά τα μεσάνυχτα, πριν προσέλθουν στο ναό θα ξυπνήσουν για την επιτέλεση του προσωπικού τους κανόνα που περιλαμβάνει συνήθως μετάνοιες, προσευχή με κομποσχοίνι και ανάγνωση ψυχοφελών βιβλίων.

Κατ' αυτόν τον τρόπο αρχίζει και κλείνει μια ημέρα, η καθημερινότητα του μοναχικού βίου στον Άθω, εδώ και χίλια χρόνια. Και έχεις την έντονη εντύπωση πως η νύχτα που εξουσιάζει και στην έναρξη και στη λήξη δεν είναι ο ζόφος που συρρικνώνει και συστέλλει τη ζωή αλλά η φερέλπιδη ησυχία που βιώνει τη ζωηφόρο νέκρωση, η ταφή που κυοφορεί σαν το σπόρο τη ζωή και η νύχτα με το σκοτάδι που θα δώσει τόπο στην πληρότητα του φωτός της Τρισηλίου Θεότητος.

Bιβλιογραφία
1) Αγιορειτικόν Τυπικό της Εκκλησιαστικής Ακολουθίας, Ιερόν Κελλίον Ευαγγελισμού Καρυαί/Άγιον Όρος, εκδ. Καστανιώτη, 1995.
2) Παρακλητική, εκδ. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1984
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟhttp://www.agioritikovima.gr/

Καρκινοπαθεἰς....

 Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/sofia.patinos/posts/630923033642088

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

Η μουσική και η ... καμήλα!

ΑΘΗΝΑ – Μουσουλμάνος ζήτησε από οδηγό ταξί να κλείσει την μουσική και ο ταξιτζής…
ΑΘΗΝΑ – Μουσουλμάνος ζήτησε από οδηγό ταξί να κλείσει την μουσική και ο ταξιτζής… 

Ένας αφοσιωμένος Μουσουλμάνος Άραβας μπήκε σε ένα ταξί κάπου στην Αθήνα. Ζήτησε κοφτά από την ταξιτζή να απενεργοποιήσει το ραδιόφωνο, επειδή, όπως συνάγεται από τη θρησκευτική διδασκαλία του, δεν πρέπει να ακούει μουσική, επειδή την εποχή του προφήτη δεν υπήρχε μουσική και κυρίως Δυτική μουσική που είναι η μουσική των άπιστων.
Ο ταξιτζής σβήνει το ραδιόφωνο, σταματάει το ταξί και ανοίγει την πόρτα.
Οπότε ο Μουσουλμάνος Άραβας τον ρώτησε,:
«Γιατί σταμάτησες, τι κάνεις;»
Και ο οδηγός του απαντάει ευγενικά:
«Αγαπητέ μου φίλε στην εποχή του προφήτη όπως γνωρίζεις δεν υπήρχαν ταξί, γι’αυτό κατέβα και περίμενε για καμήλα!»
ΠΗΓΗ:http://gr.news.yahoo.com

Η Υγεία στα ... ακριτικά Νησάκια μας!!

ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΙΝΗΤΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΚΡΙΤΙΚΑ ΝΗΣΙΑ
Στην παράδοση της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος προς την Ανώνυμη Εταιρεία Μονάδων Υγείας με 2 κινητές Μονάδες Υγείας και με τον πιο υπερσύγχρονο ελληνικό Μαγνητικό Τομογράφο, παρευρέθηκε... ο Πρόεδρος του ΙΣΑ και τ.Πρόεδρος της ΑΕΜΥΓιώργος Πατούλης. Οι κινητές μονάδες υγείας και ο μαγνητικός τομογράφος θα χρησιμοποιηθούν σε νησιωτικές, ακριτικές και παραμεθόριες περιοχές της Ελλάδας, στο πλαίσιο του Εθνικού Προγράμματος Αγωγής-Προαγωγής Πρωτοβάθμιας Φροντίδας που διοργανώνει η ΑΕΜΥ, το οποίο θα παρέχει αξιόπιστες και ολοκληρωμένες υπηρεσίες υγείας, προσβάσιμες στους κατοίκους όλης της χώρας.

«Χαιρετίζουμε την πρωτοβουλία αυτή που θα συμβάλλει καθοριστικά στον προσυμπτωματικό έλεγχο και την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας όλων των απομακρυσμένων περιοχών της Ελλάδας. Προσωπικά, ως τέως πρόεδρος της ΑΕΜΥ Α.Ε., νιώθω υπερήφανος που, μέσα από τη διοίκησή μας, τέθηκαν οι στέρεες βάσεις για μια λαμπρή παρουσία και συνέχιση του έργου της ΑΕΜΥ από το νέο Πρόεδρο της ΑΕΜΥ Φώτη Σερέτη» σημείωσε ο Πρόεδρος του ΙΣΑ Γιώργος Πατούλης.


 
Κατά τη διάρκεια της τελετής των εγκαινίων, που πραγματοποιήθηκαν στην Πολυκλινική του Ολυμπιακού Χωριού, την Πέμπτη 9 Ιανουαρίου, από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, παρουσιάστηκαν οι δύο ευέλικτες κινητές μονάδες υγείας και ο μαγνητικός τομογράφος (που εγκαταστάθηκε στην Πολυκλινική), καθώς και ο απαραίτητος εξοπλισμός που θα τις καταστήσει ικανές να καλύψουν τις υγειονομικές ανάγκες των ελλήνων πολιτών. Επίσης, παρευρέθησαν ο Υπουργός Υγείας Α.Γεωργιάδης, ο Πρόεδρος της ΑΕΜΥ Φώτης Σερέτης, ο Δήμαρχος Αχαρνών Σωτήρης Ντούρος και πλήθος γιατρών και κόσμου.

Με αφετηρία το Καστελλόριζο, στις 17 Ιανουαρίου 2014, το επιστημονικό προσωπικό της Πολυκλινικής του Ολυμπιακού Χωριού θα επισκεφθεί με τις δύο κινητές μονάδες 35 ακριτικά νησιά (Καστελλόριζο, Σύμη, Κάσο, Αμοργό, Ανάφη, Κίμωλο, Φολέγανδρο, Ηρακλειά, Δονούσα, Σχοινούσα, Κουφονήσια, Αστυπάλαια, Σίφνο, Σέριφο, Σίκινο, Ίο, Λειψούς, Αρκοί, Φούρνους, Γαύδο, Άγιο Ευστράτιο, Ψαρά, Οινούσσες, Τήλο, Νίσυρο, Θύμαινα, Μήλο, Κύθνο, Αντίπαρο, Χάλκη, Αλόννησο, Κάρπαθο και Φαρμακονήσι) και θα προσφέρει εντελώς δωρεάν ιατρικές εξετάσεις από: γυναικολόγο, διαιτολόγο, καρδιολόγο, οδοντίατρο, ορθοπεδικό, οφθαλμίατρο, πνευμονολόγο και ωτορινολαρυγγολόγο. Επίσης, θα υπάρχει η δυνατότητα εξειδικευμένων εξετάσεων καθώς οι κινητές μονάδες διαθέτουν ψηφιακό μαστογράφο, φορητό μηχάνημα ακτινογραφίας και μέτρησης οστικής πυκνότητας.
Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών θα συνεχίσει να στηρίζει μέσα από τα Οδοιπορικά Υγείας του Ιατρείου Κοινωνικής Αποστολής που έχει από κοινού με την ΑΠΟΣΤΟΛΗ της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, τις παραμεθόριες και απομακρυσμένες περιοχές όλης της Ελλάδας τόσο με φαρμακευτικό και υγειονομικό υλικό όσο και με εθελοντές γιατρούς στην Πρωτοβάθμια Περίθαλψη.

ΠΗΓΗ:
Παράπονα Ρόδου
  "Ο ΠΑΤΜΙΟΣ" ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ: Ἡ Πάτμος γιατί δεν συμπεριλαμβάνεται στό πρόγραμμα τῶν ἀνωτέρω ἐπισκέψεων; Ποιὀς θα ἀπαντήσει; Ἀναμένουμε!!!

Η αδικοχαμένη Ειρήνη Τριανταφύλλου

Το ανεκπλήρωτο όνειρο της αδικοχαμένης Ειρήνης - Η συγκλονιστική επιστολή της για τη Βουλή των Εφήβων [εικόνες]

«Ονειρεύομαι μια γειτονιά, στενό δρομάκι και ζεστοί άνθρωποι. Χαμόγελα και πίκρες και χέρια που σ' αγκαλιάζουν και κάνουν περισσότερα τα πρώτα και λιγότερες τις δεύτερες...
Ονειρεύομαι να «μάθω γράμματα, να γίνω άνθρωπος» όπως λέει και η γιαγιά μου. Να μάθω γράμματα, για να ανοίξει το μυαλό μου και τα μάτια της ψυχής μου και μ' αυτά να αντικρίζω τον κόσμο και τον άνθρωπο.

Ονειρεύομαι να ασκήσω το επάγγελμα που μ' αρέσει, χωρίς να χρειαστεί να «φιλήσω κατουρημένες ποδιές» ή να περάσω από γραφεία πολιτικών, πολιτευόμενων, γραμματέων και γραμματικών" έγραφε μεταξύ άλλων, η αδικοχαμένη Ειρήνη Τριανταφύλλου- που σκοτώθηκε στο δυστύχημα με το ΚΤΕΛ στα Μάλγαρα- σε άρθρο της στον τοπικό τύπο με αφορμή την ´ΙΓ Σύνοδο της Βουλής των Εφήβων στις 15 Οκτωβρίου 2008.
Ολοκληρώνοντας το άρθρο της-γράφει το messologhinews, σημείωνε: «Ονειρεύομαι να φτιάξω τη δική μου οικογένεια και να μεγαλώσω τα παιδιά μου με τις αρχές και τις αξίες που οι δικοί μου γονείς έδωσαν σε μένα, για να στηρίξω πάνω σ' αυτές την ψυχή μου, το μυαλό και τη ζωή μου».
Αναλυτικά το άρθρο:
«Όνειρα και επαναστάσεις...
Σκέψεις μιας έφηβης με αφορμή την 'ΙΓ Σύνοδο της Βουλής των Εφήβων, οι εργασίες της οποίας πραγματοποιήθηκαν τις προηγούμενες ημέρες
Τα όνειρά μου είναι η προϋπόθεση ή η βάση - αν θέλετε – της επανάστασής μου. Αφήστε με λοιπόν, να ονειρεύομαι.. Εξάλλου η πραγματικότητα που μου προτείνετε δεν είναι και τόσο δελεαστική. Της Ειρήνης Τριανταφύλλου.



Όλοι μας, αλλά κυρίως όλοι σας, παγιδευμένοι στις υπερβολικές απαιτήσεις των καιρών, στις υπέρμετρες φιλοδοξίες, στον υπερκαταναλωτισμό, έχουμε ξεχάσει την αξία και την δύναμη που κρύβει μέσα του το χάδι, ο ζεστός λόγος, η κουβεντούλα με το φίλο. Πότε επικοινωνήσατε τελευταία φορά με ένα φίλο σας; Πότε ήταν η τελευταία φορά που μιλήσατε χωρίς ενδοιασμούς για όσα σας απασχολούν; Ανθρώπους που νοιάζονται για σας δεν μπορεί παρά να έχετε, όμως επιστήθιους φίλους που μπορείτε να τους εκμυστηρευτείτε τις ανησυχίες σας, τα προβλήματά σας, δεν έχετε. Πολλές φορές - και έχετε δίκιο σ' αυτό - η διάθεση να μοιραστείτε μυστικά έχει αποβεί εις βάρος σας. Οι σύγχρονοι ρυθμοί δεν επιτρέπουν τέτοιου είδους ανοίγματα, όχι μόνο λόγω έλλειψης χρόνου αλλά κυρίως γιατί η εμπιστοσύνη «επερίσσευσε».




Γίνατε εσωστρεφείς, θέλοντας να προφυλαχτείτε από τα προβλήματα τρίτων, γιατί είναι τόσα τα δικά σας, που δεν μπορείτε να σηκώστε κι άλλο βάρος. Γίνατε ένα μοναχικό άτομο που ψάχνετε φιλίες μέσω ηλεκτρονικών δρόμων. Η φιλία απόκτησε το δικό της e-mail στο ίντερνετ!
Εργασία και εγκλεισμός στο σπίτι κατά τις εργάσιμες ημέρες και διασκέδαση με φορτσαρισμένη ιλαρότητα το Σαββατόβραδο, αυτό είναι το πρόγραμμά σας. Α, ξέχασα, θέλετε να βελτιώσετε την εξωτερική σας εμφάνιση και καταφεύγετε σε γυμναστήρια και ινστιτούτα αδυνατίσματος, αυτοαναιρώντας την προσπάθειά σας με υπερκατανάλωση φαγητού και οινοπνευματωδών ποτών.
Δεν χαρακτηρίζεστε από συνέπεια και αλληλεγγύη απέναντι σε φίλους και συγγενείς. Παγιδεύεστε στον απομονωτισμό του προσωπικού σας συμφέροντος, ζώντας μόνοι ακόμα και μέσα στις συντροφιές. Έχετε περιορίσει τις πολιτικές και συνδικαλιστικές σας δραστηριότητες, στις αναγκαίες και ωφελιμιστικές.
Και μέσα σ' όλη αυτή τη σύγχυση, βρίσκετε χρόνο και διάθεση παίρνοντας και το κατάλληλο ύφος να μας κριτικάρετε, με την «αγωνία» και το «ενδιαφέρον» ζωγραφισμένο στο πρόσωπό σας.
Για σας είμαστε οι καλοπερασάκηδες, οι οκνηροί, οι χωρίς προβληματισμούς νέοι, το δυσοίωνο αύριο στα χέρια του οποίου δεν θέλετε να παραδώστε τον κόσμο (από πότε γίνεται παράδοση και παραλαβή του χάους;).
Για σας αγνοούμε την ιστορία μας, δεν έχουμε ιδανικά αλλά έχουμε βαπτίσει ιδανικό τον υλικό ευδαιμονισμό μας. Για σας δεν αντιμετωπίζουμε με τον δέοντα σεβασμό τις εθνικές επετείους, δε γνωρίζουμε τα ιδανικά της γενιάς του Πολυτεχνείου ή τα γνωρίζουμε τυπικά και θεωρητικά, για να γράψουμε καλή έκθεση, αν και όταν μας ζητηθεί από σας.
Μέσα σ' αυτό το κλίμα και τις λιβελογραφικές κορόνες σας, επιτρέψτε μου να ονειρεύομαι.
Ονειρεύομαι μια γειτονιά, στενό δρομάκι και ζεστοί άνθρωποι. Χαμόγελα και πίκρες και χέρια που σ' αγκαλιάζουν και κάνουν περισσότερα τα πρώτα και λιγότερες τις δεύτερες.
Ονειρεύομαι να «μάθω γράμματα, να γίνω άνθρωπος» όπως λέει και η γιαγιά μου. Να μάθω γράμματα, για να ανοίξει το μυαλό μου και τα μάτια της ψυχής μου και μ' αυτά να αντικρίζω τον κόσμο και τον άνθρωπο.
Ονειρεύομαι να ασκήσω το επάγγελμα που μ' αρέσει, χωρίς να χρειαστεί να «φιλήσω κατουρημένες ποδιές» ή να περάσω από γραφεία πολιτικών, πολιτευόμενων, γραμματέων και γραμματικών.
Ονειρεύομαι να φτιάξω τη δική μου οικογένεια και να μεγαλώσω τα παιδιά μου με τις αρχές και τις αξίες που οι δικοί μου γονείς έδωσαν σε μένα, για να στηρίξω πάνω σ' αυτές την ψυχή μου, το μυαλό και τη ζωή μου.
Ονειρεύομαι να έχω δίπλα μου ανθρώπους αληθινούς, που θα μ' αγαπάνε και θα τους αγαπώ ελεύθερα και κατ' επιλογήν μου.
Ονειρεύομαι να μην ντρέπομαι ως πολίτης, να μη σκύβω το κεφάλι, αλλά να φιλοκαλώ μετ' ευτελείας και να ζω άνευ καχυποψίας.
Ονειρεύομαι να χρησιμοποιώ τη γλώσσα για να λέω «τα σύκα - σύκα και τη σκάφη - σκάφη» και όχι να «κρύβω λόγια».
Ονειρεύομαι μ' αυτές τις συντεταγμένες να δημιουργήσω το δικό μου κόσμο, τον μικρό και μέγα.
Έχω κλείσει τα αυτιά μου στα κατηγορώ, στη δήθεν συμπάθεια, στη δήθεν επαναστατική διάθεση και ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια και δουλεύω - δουλεύω, για να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα.
Η επανάστασή μου έχει αρχίσει...
Την ακούτε;;

ΠΗΓΗ:
Παράπονα Ρόδου

Τραπεζικοί λογαριασμοί

Τι αλλάζει σε τραπεζικούς λογαριασμούς και συναλλαγές από την 1/2/14. (video)


Τέλος στις τραπεζικές συναλλαγές και τους λογαριασμούς μας με τη σημερινή τους μορφή μπαίνει από την 1η Φεβρουαρίου του 2014...
Και αυτό γιατί η Τράπεζα της Ελλάδος και η Ελληνική Ένωση Τραπεζών προωθούν την υιοθέτηση του Ενιαίου Χώρου Πληρωμών σε Ευρώ (SEPA) (Δείτε το έντυπο στα Ελληνικά) από τους Έλληνες καταναλωτές.
Συγκεκριμένα Από τον Φεβρουάριο του 2014,για όλες τις πληρωμές σε ευρώ , ακόμα και για αυτές από και προς λογαριασμούς που τηρούνται στην ίδια τράπεζα θα πρέπει να χρησιμοποιείταιαποκλειστικά ο Διεθνής Αριθμός Τραπεζικού Λογαριασμού, o γνωστός σε όλους μας ΙΒΑΝ (International Bank Account Number). Δείτε το αναλυτικό έντυπο με ερωτήσεις απαντήσεις για τον IBAN ΕΔΩ
Σύμφωνα με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, στην Ελλάδα, ο ΙΒΑΝ αποτελείται από 27 χαρακτήρες και έχει την ακόλουθη δομή:
* κωδικός χώρας (δύο κεφαλαία γράμματα)
* ψηφία ελέγχου (διψήφιος αριθμός)
* κωδικός τράπεζας (τριψήφιος αριθμός)
* κωδικός καταστήματος (τετραψήφιος αριθμός)
* αριθμός λογαριασμού πελάτη (δεκαεξαψήφιος αριθμός. όταν ο αριθμός λογαριασμού έχει λιγότερα από 16 ψηφία, συμπληρώνεται με μηδενικά στην αρχή του) Πχ GR 51 100 1005 0000001234567890
BIC: Ένας κωδικός που θα είναι απαραίτητος από το 2016
Για την πραγματοποίηση πληρωμών, τόσο εντός Ελλάδας όσο και προς την υπόλοιπη Ευρώπη, είναι απαραίτητος, μέχρι το τέλος Ιανουαρίου του 2016, ένας ακόμη κωδικός: ο BIC (Business Identifier Code). Πρόκειται για ένα διεθνή τυποποιημένο κωδικό, ο οποίος προσδιορίζει μοναδικά μια τράπεζα, οπουδήποτε στον κόσμο.
Μια διαφορετική ονομασία για τον BIC είναι ο SWIFT-Code.
Στην Ελλάδα, όπως και παγκοσμίως, ο BIC αποτελείται από 8 ή 11 χαρακτήρες και έχει την ακόλουθη δομή:
* χαρακτηριστικό γνώρισμα τράπεζας (τέσσερα ψηφία, π.χ. Τράπεζα της Ελλάδος)
* κωδικός χώρας (δύο ψηφία, π.χ. Ελλάδα) * κωδικός τοποθεσίας (δύο ψηφία, π.χ. Αθήνα)
* προαιρετικός κωδικός καταστήματος ή τμήματος BNGR GR ΑΑ XXX
Πού βρίσκω τους κωδικούς IBAN και BIC;
Μόνο η Τράπεζα τήρησης ενός Λογαριασμού μπορεί να χορηγήσει τον σωστό Διεθνή Αριθμό Τραπεζικού Λογαριασμού (ΙΒΑΝ) του συγκεκριμένου Λογαριασμού και τον σχετικό κωδικό αναγνώρισης της Τράπεζας (ΒΙC). Αν επιχειρήσετε να δημιουργήσετε μόνοι σας τον ΙΒΑΝ του τραπεζικού σας λογαριασμού ή τους ΙΒΑΝ των δικαιούχων στους οποίους θέλετε να μεταφέρετε χρήματα, διακινδυνεύετε να δημιουργήσετε λανθασμένους ΙΒΑΝ. Οι τράπεζες έχουν υλοποιήσει ειδικά εργαλεία μετατροπής απλών λογαριασμών σε ΙΒΑΝ στις ιστοσελίδες τους. Συγκεντρωτική, ανά τράπεζα, παρουσίαση αυτών των εργαλείων μπορείτε να αντλήσετε στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών (http://www.hba.gr).
Προκειμένου να πραγματοποιήσετε μια πληρωμή, θα βρείτε τους κωδικούς IBAN και BIC στα έγγραφα του δικαιούχου, όπως π.χ. στο τιμολόγιο προς εξόφληση ή στα πλήρη στοιχεία της εταιρείας που αναγράφονται στην αλληλογραφία. Αν δεν αναφέρονται οι κωδικοί, θα πρέπει να ζητήσετε από τον δικαιούχο προς τον οποίο επιθυμείτε να πραγματοποιήσετε την πληρωμή, να σας τα γνωστοποιήσει. Αν πρόκειται να αποσταλούν χρήματα στον λογαριασμό σας, θα πρέπει αντίστοιχα να γνωστοποιήσετε τους κωδικούς IBAN και BIC στον πληρωτή. Οι κωδικοί αναγράφονται στην πρώτη σελίδα του βιβλιαρίου ταμιευτηρίου ή στο αντίγραφο κίνησης λογαριασμού που σας αποστέλλεται ταχυδρομικά ή ηλεκτρονικά (e-statement) ή στην ιστοσελίδα της τράπεζας στην οποία έχετε λογαριασμό.
Δείτε το video για τον Ενιαίο Χώρο Πληρωμών με ελληνικούς υπότιτλους

ΠΗΓΗ: Παράπονα Ρόδου

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

(+) Γιωργος Κορος

Έσβησε ο μεγάλος δεξιοτέχνης
 Γιώργος Κόρος
Γεννήθηκε το 1923 στους Ανδρωνιάνους Εύβοιας. Ο πατέρας του Νικόλαος ήταν ιεροψάλτης, δάσκαλος της βυζαντινής μουσικής...
Σε ηλικία 12 ετών έπαιξε για πρώτη φορά σε πανηγύρι. Από το 1947 που ανέβηκε για πρώτη φορά σε πάλκο, κατάφερε να συνεργαστεί με πολλά ονόματα του ελληνικού τραγουδιού: από τον εκπρόσωπο του δημοτικού τραγουδιού Γιώργο Παπασιδέρη, ο οποίος τον έβαλε στην Columbia να παίζει σε δίσκους, μέχρι τους Ρόζα Εσκενάζυ, Ρίτα Αμπατζή, Μήτσο Αραπάκη, Στέλιο Καζαντζίδη, Καίτη Γκρέι, Γιώτα Λύδια, Πάνο Γαβαλά, Μανώλη Αγγελόπουλο, Χάρις Αλεξίου, Γιώργο Νταλάρα, Γλυκερία, Ελένη Βιτάλη, Δημήτρη Ζάχο, Αλέκο Κιτσάκη, Σοφία Κολλητήρη, Στάθη Κάβουρα, Τασία Βέρρα, Μάκη Χριστοδουλόπουλο,Σοφία Εμφιετζή και πολλούς άλλους.

Ο Γιώργος Κόρος έγραψε περίπου 1200 τραγούδια, ενώ στο ενεργητικό του έχει πολλούς χρυσούς και πλατινένιους δίσκους. Με την σύζυγό του Ασημίνα απέκτησαν δύο παιδιά, τον Νικόλαο και την Κατερίνα Κόρου, γνωστή λαϊκή τραγουδίστρια και συνθέτρια.
ΠΗΓΗ: http://parapona-rodou.blogspot.com/

Γιωργος Κορος βιολι δεξιοτεχνια ταξιμη
Κ.Πιτσος κιθαρα
Β.Κατρακος λαουτο
Α.Παπας νταραμπουκα

¨Η δύναμη τῆς Προσευχῆς


Πριν από πολλά χρόνια ζούσε σε κάποιο χωριό της πατρίδος μας ένας νέος, που από μικρός είχε τον πόθο να γίνει ασκητής. Υπήρχαν όμως κάποιες δυσκολίες: Ήταν αγράμματος, βραδύγλωσσος, λίγο βραδύνους και με οικογενειακές υποχρεώσεις.
Ὁμως στην ηλικία των 40 περίπου ετών μπόρεσε να πραγματοποιήσει τη κρυφή του αγία επιθυμία. Έφυγε από το χωριό του και περιπλανώμενος από τόπου εις τόπο κατέληξε σε ένα ερημονήσι, όπου βρήκε ένα γέρο ασκητή που του ανέπαυε την καρδιά και έγινε υποτακτικός του.
Με έκπληξη λοιπόν παρατηρούσε ότι: όταν προσευχόταν ο Γέροντάς του έλαμπε ολόκληρος, και ιδιαιτέρως όταν παρακλητικά και μετά δακρύων έλεγε «Κύριε, ελέησόν με».

Ο Γέρων-ασκητής ήταν και αυτός αγράμματος, αλλά οι συμβουλές του ήταν πολύτιμες και γεμάτες σοφία και όλη του η πνευματική προσπάθεια συγκεντρώνετο στο πως να μάθει να προσεύχεται και ο υποτακτικός του με το «Κύριε, ελέησόν με».
Την τελευταία ημέρα της ζωής του ο Γέροντας ασκητής χάρισε στον υποτακτικό του το τρίχινο μισοτριμμένο ράσο του, ξάπλωσε κάτω, έκανε τον σταυρό του και λέγοντας τρεις φορές «Κύριε, ελέησόν με», «Κύριε, ελέησόν με», «Κύριε, ελέησόν με» η οσιακή του ψυχή πέταξε στον ουρανό.
Μετά την κοίμηση και ταφή του Γέροντος του ο εν λόγω υποτακτικός ζούσε πλέον ολομόναχος στο ερημονήσι ως ασκητής και ησυχαστής μέσα σε μια σπηλιά, ακολουθώντας το ίδιο τυπικό προσευχής και κανόνων που παρέλαβε από τον Γέροντά του. Έτσι πέρασαν 30 ολόκληρα χρόνια, χωρίς να δει ποτέ του άνθρωπο.
Με το πέρασμα όμως των ετών και με την βραδυγλωσσία και βραδύνοια που τον διέκρινε, μπέρδευε τα λόγια της Ευχής προσευχόμενος έλεγε «Κύριε, μη με ελεήσεις«.
Η καρδιά του όμως ήταν δοσμένη ολόκληρη στον Θεό, για αυτό και δάκρυα έτρεχαν άφθονα από τα γεροντικά του μάτια, όταν μέρα-νύχτα προσευχόταν με κατάνυξη και συντριβή, επαναλαμβάνοντας χιλιάδες φορές το «Κύριε, μη με ελεήσεις».
Κάποια ανοιξιάτικη μέρα ένα καράβι άραξε κοντά στο ερημονήσι. Ένας από τους επιβάτες του ήταν και ο επίσκοπος της επαρχίας εκείνης και ο καπετάνιος για να τον ξεκουράσει και να τον ευχαριστήσει τον πήρε με μια βάρκα κα πήγαν στο νησί για να περπατήσουν.
Αντίκρυσαν εκεί ένα μονοπάτι το οποίο ακολούθησαν και έφτασαν μπροστά σε μια σπηλιά όπου από μέσα άκουσαν την πονεμένη προσευχή του ασκητού που έλεγε συνεχώς «Κύριε, μη με ελεήσεις».
Προχώρησε ο επίσκοπος και είδε ένα σκελετωμένο γέροντα ασκητή, με μάτια βαθουλωμένα μέσα στις κόγχες τους, να είναι γονατιστός και ολόλαμπρος’ να προσεύχεται και να κλαίει.
Ο δεσπότης με πολλή συστολή προσπάθησε να του πει οτι αυτή η προσευχή του δεν είναι σωστή και πρέπει να λέει «Κύριε, ελέησόν με’.
Ταράχθηκε ο ασκητής πιστεύοντας, ότι 30 τόσα χρόνια έκανε κακό στη ψυχή του και ξέσπασε σε κλάμματα ικετεύοντας τον επίσκοπο να τον μάθει να λέει σωστά την προσευχή. Κι εκείνος με δέος προσπάθησε για αρκετή ώρα να του «στρώσει» τη γλώσσα στο να λέει «Κύριε, ελέησόν με».
Φεύγοντας ο επίσκοπος τον συνόδευσε ο ασκητής μέχρι την ακροθαλασσιά, επαναλαμβάνοντας μαζί του το «΄Κύριε, ελέησόν με», για να μην το ξεχάσει.
Το καράβι έφυγε και ο ασκητής το παρακολουθούσε με το βλέμμα του λέγοντας συνεχώς «Κύριε, ελέησόν με».
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά και ο ερημίτης ξέχασε το «Κύριε, ελέησόν με», σάστισε και ζαλίστηκε!!!
- Και τώρα τι θα γίνω; και ξέσπασε σε δάκρυα.
Στην απελπισία του πετάει στην θάλασσα το κουρελιασμένο ράσο του και βαδίζει πάνω σε αυτό προς το καράβι.
-Φάντασμα, φάντασμα…!φώναζαν τρομαγμένοι οι ναύτες.
Με τις φωνές ανέβηκε ο δεσπότης στο κατάστρωμα και είδε τον ασκητή να του φωνάζει:
- Τι να λέω; Τι να λέω δεσπότη μου;
Και εκείνος με συγκίνησι του απάντησε:
- Ότι έλεγες να λες παιδί μου! Αυτή είναι η καλύτερη προσευχή για την ψυχή σου. Συγχώρεσέ με και κάνε και για μένα ένα σταυρό!
(Μητροπολίτου Χίου Παντελεήμονος Φωστίνη, (διασκευή από) Το βιβλίο της ζωής, τ.Α’ Πειραιάς 1987, σελ. 25
Πρωτοπρεσβύτερου Στέφανου Κ Αναγνωστόπουλου Η «Ευχή» μέσα στον κόσμο Πειραιάς 2007 σελίδες 20-22)
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://istologio.org/?p=428

Τά Παιδιά μας ...

Με ποιον τρόπο απαντάτε συνήθως
στα παιδιά σας;
Ως ανώριμος ή ως ώριμος γονιός;
«Μαμά, φοβάμαι ν' ανέβω στο δέντρο»

Ανώριμος γονιός:
«Μα είναι δυνατόν, τι φοβάσαι μεγάλο παιδί; Δεν υπάρχει κανένας λόγος. Έλα ν΄ ανέβεις λοιπόν στο δέντρο, κοίτα τα άλλα παιδάκια που το κάνουν!»
Ώριμος γονιός:
«Το καταλαβαίνω, πες μου πώς νιώθεις. Εγώ είμαι εδώ για να σε προστατεύω, αν θέλεις μπορώ να σε βοηθήσω, αλλά αν δε νιώθεις έτοιμος (π.χ. ν' ανέβεις στο δέντρο) δεν πειράζει.
Ούτως ή άλλως κάνεις τόσα άλλα σπουδαία πράγματα.»
Ο ώριμος γονιός δεν υποβαθμίζει το φόβο του παιδιού του, κατανοεί ότι ένα μικρό παιδί κάνει καινούργια πράγματα και λογικό είναι να φοβάται. Δεν το καταπιέζει να κάνει κάτι μόνο και μόνο για να τονωθεί ο ίδιος (ότι τα κατάφερε το παιδί του) ή δε νιώθει ότι κάτι περισσότερο σημαίνει αυτό. Φυσικά δεν κάνει συγκρίσεις με άλλα παιδάκια. Και πάνω απ' όλα, το ρωτά πώς νιώθει για ν' αναπτύξει μια σχέση εμπιστοσύνης.

«Μαμά, είδα φάντασμα»

Ανώριμος γονιός:
«Τι βλακείες είναι αυτές, δεν υπάρχουν φαντάσματα.»
Ώριμος γονιός:
«Ναι; για πες μου πώς ήταν; Νόμιζα κι εγώ όταν ήμουν μικρή ότι είχα δει αλλά μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι έκανα λάθος.»
Με την απάντησή του αυτή ένας ανώριμος γονιός προσπαθεί να κάνει το παιδί του να μην φοβάται. Δεν το κάνει δηλαδή για κακό (προφανώς). Έτσι όμως δεν πείθεται ένα μικρό παιδί. Επίσης το παιδί θέλει σημασία, χρόνο. Το καλύτερο λοιπόν είναι να το ρωτήσουμε περισσότερα γι' αυτό που μας λέει, να μπούμε στη θέση του, να του πούμε πως κι εμείς κάποτε είμαστε σαν κι αυτό και μέσα  από την κουβέντα μας να ηρεμήσει και να πεισθεί.

«Μαμά, ο Γιαννάκης με έδειρε»
Ανώριμος γονιός:
«Να τον δείρεις κι εσύ.»
Ώριμος γονιός:
«Πόνεσες; Είσαι καλά; Εγώ είμαι εδώ, για πες μου όμως τι συνέβη; Ποιος ξεκίνησε πρώτος; Μήπως την επόμενη φορά πρέπει να το πεις στη δασκάλα;»
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ωθήσουμε το παιδί να ανταποδώσει το χτύπημα. Έτσι ενισχύουμε επιθετικές συμπεριφορές. Πρέπει πρώτα να ρωτήσουμε πως είναι, πώς νιώθει, τι συνέβη, αφού μέσα από την κουβέντα μπορεί να φανεί πως το δικό μας παιδί προκάλεσε τον καυγά. Αν πρόκειται  όμως για ένα παιδάκι που μονίμως έχει επιθετική συμπεριφορά πρέπει το δικό μας παιδί ν΄απευθυνθεί στη δασκάλα κι αν αυτό επαναληφθεί, θα μιλήσουμε πλέον εμείς στο σχολείο.

«Θέλω κι εμένα να μου πάρεις αυτό το παιχνίδι,
η Μαρία το έχει»

Ανώριμος γονιός:
«Θα στο πάρω» ή «Όχι, δε με νοιάζει τι κάνει η Μαρία.»
Ωριμος γονιός:
«Η Μαρία είναι σε μια άλλη οικογένεια. Κι έχει κι άλλα πράγματα που εσύ δεν τα έχεις, όπως εσύ έχεις δεκάδες πράγματα που δεν έχει η Μαρία. Για να δούμε τι είναι αυτό το παιχνίδι, δεν έχεις κάτι ανάλογο; Μήπως να περιμένουμε τα γενέθλιά σου; Δεν γίνεται διαρκώς να αγοράζουμε παιχνίδια.»
Ο ώριμος γονιός όπως είπαμε και στην αρχή έχει αυτοπεποίθηση. Πιστεύει δηλαδή ότι είναι καλός γονιός, άρα δε νιώθει ενοχικά που δεν έχει το παιδί του αυτό το παιχνίδι, ούτε μπαίνει σε συγκρίσεις με άλλες οικογένειες. Ξέρει πως το παιδί του είναι ευτυχισμένο γιατί έχουν μεταξύ τους καλή σχέση. Αυτό είναι πολύ βασικό να το μάθει ένα παιδί γιατί πάντα στη ζωή θα υπάρχει κάποιος που θα έχει κάτι περισσότερο. Το θέμα είναι πως τα παιδιά επηρεάζονται φυσικά. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε. Και μπορούμε κάπου κάπου να κάνουμε πίσω. Όχι όμως διαρκώς, διότι έτσι θα δημιουργήσουμε ανασφάλεια στο παιδί, ότι δεν είμαστε σταθεροί σ΄ αυτά που λέμε και κάνουμε, ότι μπορεί να μας χειριστεί και στο τέλος δεν θα μπορεί να διαχειριστεί το ίδιο μεγαλώνοντας το “όχι”.

«Μαμά δεν θέλω να διαβάσω»

Ανώριμος γονιός:
«Δεν θα βγεις από το δωμάτιό σου αν δεν τελειώσεις
τα μαθήματά σου.»
Ώριμος γονιός:
«Σε απασχολεί κάτι και δεν μπορείς να συγκεντρωθείς; Είσαι κουρασμένο; Έλα να το συζητήσουμε. Θέλεις να παίξεις για κανένα τεταρτάκι και μετά να πας να κάνεις τα μαθήματά σου; Πως θα νιώσεις αν αύριο σε ρωτήσει κάτι η δασκάλα και είσαι αδιάβαστος; Δυστυχώς δεν γίνεται να μη διαβάσεις. Είναι η μοναδική σου υποχρέωση. Πάρε λίγο χρόνο και πες μου όταν είσαι έτοιμος. Αν μάλιστα τελειώσεις γρήγορα θα πάμε και μια μικρή βόλτα.»
Κι εμείς κουραζόμαστε και βαριόμαστε πολλές φορές, απόλυτα το καταλαβαίνουμε. Αλλά έχουμε μάθει πως μερικά πράγματα είμαστε υποχρεωμένοι να τα κάνουμε. Γιατί διαφορετικά θα έχουμε επιπτώσεις. Το ίδιο πρέπει να μάθει κι ένα παιδί. Και η επίπτωση δεν είναι μια τιμωρία άσχετη όπως δεν θα φας παγωτό. Αλλά ότι αν είσαι αδιάβαστος θα εκτεθείς στην τάξη ή αν δεν τελειώσεις τα μαθήματά σου δεν θα πάμε βόλτα όχι γιατί είναι τιμωρία, γιατί δεν θα υπάρχει άλλος χρόνος. Τέλος πρέπει να μάθει πως η μοναδική υποχρέωση που έχει είναι το σχολείο και τα μαθήματά του.

«Κλαίω γιατί τσακώθηκα με τον φίλο μου»

Ανώριμος γονιός:
“Μα είναι δυνατόν να κλαις για βλακείες; Κλαίνε οι άντρες;
Άντε σταμάτα.”
Ώριμος γονιός:
«Έλα σ' εμένα στην αγκαλιά μου να κλάψεις. Πες μου τι συνέβη; Πως νιώθεις;»
Όταν βλέπουμε ένα παιδί να κλαίει νιώθουμε άβολα (δεν θα πρεπε όμως). Έτσι προσπαθούμε να το σταματήσουμε. Αυτό όμως δεν το ενθαρρύνει να εκφράζει τα συναισθήματά του και τα κρατάει μέσα του. Δεν μπορεί να μας εμπιστευθεί ή την επόμενη φορά απλώς δεν θα κλάψει κοντά μας κι έτσι θα χάσουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί του, να του μάθουμε να αναγνωρίζει και να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του. Του δείχνουμε λοιπόν ότι είμαστε εκεί, είμαστε δίπλα του και αποδεχόμαστε πλήρως αυτό που νιώθει.

«Μη φεύγεις, θα μου λείψεις»

Ανώριμος γονιός:
«Τι να κάνω παιδί μου, πρέπει να πάω στη δουλειά. Καλημέρα.»
Ώριμος γονιός:
«Κι εμένα θα μου λείψεις πολύ. Πρέπει όμως να πάω στη δουλειά αλλά θα κάνουμε μια συμφωνία. Θα κάτσεις εδώ να παίξεις με αυτό κι αυτό, θα μου ετοιμάσεις και μια ζωγραφιά, θα περάσει όμορφα και όταν θα έχεις παίξει, ζωγραφίσει και φάει εγώ θα έρθω, θα σε πάρω μια τεράστια αγκαλιά και θα παίξουμε ό,τι θέλεις εσύ. Μήπως θέλεις να πάμε και στην παιδική χαρά; Σε 5 ώρες θα είμαι πίσω.»
Το παιδί δεν καταλαβαίνει γιατί πρέπει να πάμε στη δουλειά. Και η εξήγηση αλλάζει με βάση την ηλικία του παιδιού. Του δημιουργούμε λοιπόν τις συνθήκες για να περάσει καλά σπίτι και του υποσχόμαστε κάτι που θα κάνουμε μαζί  όταν επιστρέψουμε. Είμαστε  όμως υποχρεωμένες να το τηρήσουμε, ό,τι κι αν έχει συμβεί, γιατί αλλιώς θα χάσουμε την αξιοπιστία μας.

«Θέλω να κοιμηθώ στο κρεβάτι σας»

Ανώριμος (και κουρασμένος) γονιός:
«Άντε έλα.»
Ώριμος (ακόμη κι αν είναι κουρασμένος) γονιός:
«Αγάπη μου αυτό δεν γίνεται. Εδώ κοιμάται μόνο η μαμά με τον μπαμπά. Εσύ έχεις δικό σου κρεβάτι και δικό σου δωμάτιο όπου έχεις τα παιχνίδια σου κι όλα τα ωραία σου πράγματα. Όλοι μαζί δεν κοιμόμαστε καλά και όλοι έχουμε ανάγκη από ύπνο. Μπορώ όμως να έρθω στο κρεβάτι σου να σου διαβάσω ένα παραμύθι, να μιλήσουμε για πολλή ώρα μέχρι να νιώσεις πως είσαι έτοιμο να κοιμηθείς. Ποιο παραμύθι θέλεις να σου πω;»
Πρέπει εμείς λοιπόν που θέλουμε να είναι καλά και να γίνει υγιής συναισθηματικά ενήλικας να θέσουμε τα όρια και να είμαστε αυστηροί σε αυτό. Όχι στον τόνο της φωνής μας, αλλά σ΄ αυτό που λέμε!
govastileto

ΠΗΓΗ:To hamomilaki

'" Ἀποδοχή...".

"Μοναδικότητες ...".