Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

+Ἰωάννης Κων. Κορναράκης


Ἐκοιμήθη ὁσιακὰ
ὁ ὁμότιμος καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς
Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
καὶ διὰ βίου Ὀρθόδοξος ἀγωνιστὴς

Ἰωάννης Κων. Κορναράκης



«Αἰωνία ἡ μνήμη αὐτοῦ»


___________________________________
Ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο "Ἀποτείχιση"






Με βαθυτατη  θλιψι ανακοινωνουμε στους αναγνωστες και στους επισκεπτες μας οτι ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ εν Κυριω ο ευλαβεστατος Αγωνιστης και ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ Καθηγητης κ. Ιωαννης Κορναρακης.
Επειδη ο αγαπητος μας Καθηγητης προσεφερε οσον ολιγοι πολλα και μεγαλα στον Αντιοικουμενιστικο αγωνα εθλιβημεν βαθυτατα διοτι φευγει απο κοντα μας ενας  Μεγαλος Αγωνιστης της Πατρωας Ευσεβειας.
Βεβαιως θα χαρουν και θα πανηγυρισουν οι Παναθλιοι Οικουμενιστες για την μεγαλη απωλεια που θα υποστουν οι Αντιοικουμενιστες με την κοιμησι του εκλεκτου Καθηγητου μας, αλλα ειμεθα βεβαιοι οτι ο Θεος και οι πρεσβειες του Αγωνιστου Καθηγητου θα αναπληρωση το κενο με καποιον νεο Αγωνιστη που θα εμφανιση ο Θεος για να αγωνισθη τον καλον αγωνα της Πιστεως.
Ο ιστολογος της Αποτειχισης τα τελευταια χρονια συνδεθηκε ιδιαιτερα με τον κ. Καθηγητη και επικοινωνουσε τακτικοτατα εστω και τηλεφωνικα μαζι του και με τις σοφες και στοχευμενες συμβουλες του, ενισχυε παντοτε τις φαρετρες μας για την μαχη και τον πολεμο κατα των εχθρων της Πιστεως και της Ευσεβειας. 
Ο Θεος ας αναπαυση την αγια ψυχη του.
ΠΗΓΗ:http://nefthalim.blogspot.gr/
 ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΜΙΟ: Ο αείμνηστος Ιωάννης Κορναρἀκης υπηρέτησε ως Θεολόγος Καθηγητής στην παλαίφατη Πατμιάδα Εκκλησιαστική του Γένους Σχολή, κατά την περιόδο 1955 -1958. 

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ....

1Πρόκειται για μια νέα Ιστοσελίδα (elbig.gr), η οποία φιλοδοξεί να γίνει Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη - ΣΧΟΛΕΙΟ του Γένους μας.

Όπως διαβάζουμε στην υποδοχή της Ιστοδελίδας: "Σκοπός μας είναι να κάνουμε για σας, που διψάτε για την Αλήθεια και την Μάθηση, ο,τι καλύτερο μπορούμε για να σας γίνουν προσιτά τα δυσεύρετα και σημαντικά κείμενα, που βοηθούν να συνειδητοποιήσουμε ποιός είναι ο σκοπός της υπάρξεώς μας, ποιά είναι η Ιερά και η κοσμική Ιστορία μας αλλά και το πως προσπαθούν να μας αποπροσανατολίσουν από τον σκοπό μας αυτόν οι διαστροφείς της Αληθείας και κήρυκες της «ψευδωνύμου» γνώσεως, κατεδαφίζοντες τα Ιερά και τα Όσια, αλλοιώνοντες τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα και αντικαθιστώντες την επιστημονική Αλήθεια και ακρίβεια με
επιστημονικοφανή φαντασία!"

alt

Γνωρίστε την ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του Γένους μας ΕΔΩ
ΠΗΓΗ:http://www.agioritikovima.gr/arxeio/24875-nea-itoelida

Η Δράκαινα

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 12 Ιουλίου 2013 14:43 | Γράφτηκε από τον/την Νίκος Απόκοτος 

Εκεί που αμέριμνοι περπατάμε στα ρηχά, ξαφνικά νιώθουμε έναν έντονο πόνο στην πατούσα ή τα δάχτυλα μας. Ο βυθός κρύβει κινδύνους και πρέπει να ξέρουμε πως να τους αντιμετωπίσουμε....
Δράκαινα: Οι δράκαινες απολαμβάνουν να ζουν νωχελικά στο βυθό της θάλασσας. Καλύπτονται με άμμο, δεν ξεχωρίζουν, δεν κουνιούνται και συχνά πυκνά “πέφτουμε” πάνω τους. Οι δράκαινες έχουν δηλητήριο στις (σκληρές) κεραίες του άνω πτερυγίου τους. Στο σημείο ακριβώς που ξεχωρίζει από την άμμο και εμείς πατάμε. Μόλις συμβεί κάτι τέτοιο να ξέρετε ότι ο πόνος είναι αφόρητος, αβάσταχτος. Άνθρωποι που πάτησαν δράκαινα, αναφέρουν ότι από τον πόνο σχεδόν λιποθύμησαν.

Το δηλητήριο των ψαριών αυτών, ενεργεί τόσο στο νευρικό σύστημα του ανθρώπου όσο και στο αίμα. Το αποτέλεσμα σε αυτή την περίπτωση είναι ο έντονος και με διάρκεια πόνος, η λιποθυμία, ο εμετός και ο υψηλός πυρετός (σπανιότερα). Οι παρενέργειες ενός τέτοιου τσιμπήματος διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο ανάλογα με τις άμυνες και τις αντιστάσεις του οργανισμού του. Το δέρμα στο σημείο που μπήκαν οι κεραίες, κοκκινίζει και πρήζεται. Ενώ ο πόνος δεν σταματά και χτυπάει μέχρι τη ρίζα του μέλους.
Δηλαδή μας τσίμπησε στην πατούσα, θα πονάει φριχτά ολόκληρο το πόδι μέχρι τους γοφούς. Η ζωή μας αν πατήσουμε δράκαινα δεν κινδυνεύει, αλλά εάν βρισκόμαστε κοντά σε κάποιο νοσοκομείο ή κέντρο υγείας, δεν είναι κακή ιδέα να το επισκεφτούμε. Σπανιότερα μπορεί να προκληθεί αλλεργικό σοκ, όμοιο με εκείνο που παθαίνουμε εάν μας τσιμπήσει σκορπιός.
Μόλις πατήσουμε δράκαινα, πρέπει με ψυχραιμία να βγούμε από το νερό και να απολυμάνουμε καλά το σημείο που μας τσίμπησε. Όσο περνάνε οι ώρες το δηλητήριο εξασθενεί. Ένα γιατροσόφι που δείχνει να είναι αποτελεσματικό, είναι το κάψιμο. Το δηλητήριο της δράκαινας, όταν θερμανθεί από 50 βαθμούς Κελσίου και πάνω, αδρανοποιείται. Οι ψαράδες που γνωρίζουν από αυτά, προτείνουν να πλησιάσουμε με ιδιαίτερη προσοχή (για να μην πάθουμε έγκαυμα) την καύτρα ενός τσιγάρου στην πληγή.
Συνήθως ύστερα από 48 – 72 ώρες ο πόνος και το πρήξιμο υποχωρούν. Πρέπει πάντως να ενημερώσουμε τον γιατρό μας που μπορεί να μας συστήσει αναλγητικά χάπια.
ΠΗΓΗ:http://www.rodosinfonews.gr/

Πάτμος:

 Γράφτηκε από τον Νίκος Απόκοτος

Την πρώτη φορά που πήγα, ήταν ένα μονοήμερο, καλοκαίρι του 1993, από Σάμο. Κλασική επίσκεψη στη Μονή Ιωάννου του Θεολόγου, που είναι χτισμένη πάνω στον αρχαίο βωμό της Θεάς Άρτεμης, και στο σπήλαιο της Αποκαλύψεως.
Το 1998, έγκυος στη δεύτερη μου κόρη, την Αλεξάνδρα, πήγαμε για μία εβδομάδα. Φτάσαμε στο νησί μέσα Αυγούστου χωρίς να έχουμε κλείσει διαμονή. Δύσκολη εποχή,  γιατί δεν υπάρχουν πολλά ξενοδοχεία, αλλά οι φίλοι μάς έλεγαν «ελάτε, ελάτε, κάπου θα βολευτούμε». Και βολευτήκαμε, στο πιο όμορφο σπίτι της Χώρας, με θέα το μοναστήρι και με οικοδέσποινα την υπέροχη κυρία Ματίνα, μητέρα του Γιάννη.
 Από εκείνο το καλοκαίρι ο Γιάννης ήταν η Πάτμος και η Πάτμος ήταν ο Γιάννης. Ο Γιάννης πριν 4 χρόνια έφυγε, αλλά είμαστε αρκετοί που συνεχίζουμε και πηγαίνουμε.
Όταν είσαι μικρός κάνεις όνειρα τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις, εγώ το πήγα λίγο παρακάτω... σκέφτηκα ότι εδώ θέλω να γεράσω, εδώ θέλω να έρχονται τα εγγόνια μου, εδώ θέλω να κολυμπάω, να περπατάω, να βλέπω τον Νικόλα και την Άννυ, να έχω το καΐκι μου και να κάνω βόλτες Μαράθι, Αρκιούς, Μακρονήσι για βουτιές και πίσω πάλι με το που σβήσει ο ήλιος.
Όταν κάτι σου αρέσει πολύ δεν θέλεις να το πολυσυζητάς, γι’ αυτό δεν θα γράψω τίποτα για μυστικά μέρη και πού να πας όταν κατέβεις στο νησί. Τη Πάτμο ή την αγαπάς με την πρώτη ματιά ή θες σε δύο ημέρες να φύγεις. Όποιος την  ερωτευτεί, θα την ανακαλύψει μόνος του.
Οι πιο ωραίες στιγμές της είναι νωρίς το Πάσχα, που δεν υπάρχει ψυχή στη Χώρα και βλέπεις τη σκιά σου στα κυβόσχημα σπίτια. Κι αν είναι ανοιχτός ο Αντρέας και η γκαλερί του, κάθεσαι για ένα καφέ ακούγοντας τις ιστορίες του.
Φωτό: Με τον... θείο Νικόλα

Σγημείωση: H Tζ. Μπ. είναι διευθύντρια του www.jenny.gr
ΠΗΓΗ:http://www.rodosinfonews.gr/

Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

Η Αγία Ευφημία (11 Ιουλίου)


ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΥΦΗΜΙΑΣ
ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ
Η Αγία Ευφημία έζησε κατά τούς χρόνους του Διοκλητιανού καί ήθλησε τό έτος 303. Κατήγετο από την Χαλκηδόνα. Ήτο θυγάτηρ του περιφανούς και πλουσίου Συγκλητικού Φιλόφρονος και της ευσεβούς και φιλοπτώχου Θεοδοσιανής. Η  Αγία επαιδαγωγήθη «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου»  διό ηγάπησε τόν Χριστό , την παρθενίαν και την μετά ζήλου ομολο­γίαν του Χριστού.
 
O ανθύπατος της  Ανατολής Πρίσκος εχων συγ­κάθεδρον τον φιλόσοφον και ιερέα του Άρεως  Απελ­ιανόν, εκήρυξε,  κατά την απόφασιν και εντολήν του Διοκλητιανού, διωγμόν κατά των Χριστιανών εις την Ανατολήν. Κατά την εορτήν του ψευδωνύμου Θεού Άρεως εζήτησε άπαντες οι κάτοικοι να  προσέλθουν εις την εορτήν. Όσoι δεν θα προσήρχοντο θα ετιμωρούντο με φοβερά κολαστήρια. Οι χριστιανοί καθ' ομά­δας εκρύπτοντο άλλοι εις οικίας και άλλοι εις ερημι­κάς περιοχάς. Ή Αγία  Ευφημία  ηγείτο μιας τοιαύτης ομάδος στηρίζουσα τούς πιστούς διά του φλογερού λόγου της.
Συνελήφθη η Αγία μετά των τεσσαράκοντα εννέα μελών της ομάδος της. Εις την πρόσκλησιν του Πρί­σκου νά θυσιάσουν εις τό είδωλον του Άρεως η Αγία και η  ομάδα της ηρνήθησαν με τόλμην και παρρη­σίαν, από την απάντησίν των εθυμώθη ο Πρίσκος και έδωκεν εντολήν να  δέρουν επί είκοσι ημέρας τους Αγίους και να τους φυλακίσουν. Μετά τας είκοσι ημέρας εδοκίμασε και πάλιν να πείσει τούς μάρτυρας να θυσιάσουν. Μετά την αρνησίν των, τους έδειραν τόσον, ώστε κατεπονήθησαν οι δέροντες στρατιώται. Τότε τούς λοιπούς μάρτυρας ο Πρίσκος έκλεισεν εις την φυλακήν, την δε Αγίαν προσεπάθησε να την πεί­σει να θυσιάσει. Μετά την άρνησίν της και την ομολο­γίαν της πίστεώς της εις τον Χριστόν την έβαλον εις τον τροχόν και έτσι κατεκόπτετο όλον το σώμα της Αγίας. Κατά το μαρτύριόν της η Αγία προσηύχετο διαρκώς. Μετά το πέρας της προσευχής της θαυμα­τουργικώς ελύθη από τον τροχόν και αποκατεστάθη τέλειον και υγιές το σώμα της. Εν συνεχεία  ερρίφθη η Αγία εις πυρακτωμένην κάμινον. Οι προεστώτες των υπηρετών Σωσθένης και Βίκτωρ ηρνήθησαν να ρίψουν την Αγίαν εις την κάμινον, διότι έβλεπον να ίνστανται παρά το πλευρόν της Αγίας δύο φοβεροί άν­δρες, οι οποίοι απειλούσαν ότι  θα διασκορπίσουν το πυρ. Ο Σωσθένης και ο Βίκτωρ ομολόγησαν τον Χρι­στόν και εμαρτύρησαν.  Προσευχηθείσα  η  Αγία ερρί­φθη εις την κάμινον. Η φλόξ δεν ήγγισε την Αγίαν, αλλά διεσκορπίσθη έξω της καμίνου και έκαυσε πολλούς.
Ο Πρίσκος υπέβαλε την  Αγίαν εις νέον μαρτύ­ριον. Εκτύπωv την Μάρτυρα με οξείς λίθους και σί­δηρα αιχμηρά και έτσι κατεκόπη και κατεξεσχίσθη το σωμά της. Και πάλιv θαυματουργικώς αποκατεστά­θη υγιής. Ακολούθως ερρίφθη η Αγία εις  μεγάλην δε­ξαμενήv, όπου ύπηρχον σαρκοβόρα θηρία της θαλάσ­σης. Τα θηρία όχι μόνον δεv έβλαψαv την Αγίαν, αλ­λά και τηv εβάσταζοv επάνω των. Έπειτα έβαλοv την Μάρτυρα εις λάκκον με σουβλιά. Και εκείθεν εξήλ­θεν αβλαβής.  Επεχείρησεv ο Πρίσκος να πριονίσει και να καύσει την Αγίαν. Οι οδόντες εστράβωσαν και το πυρ εσβέσθη και ουδέν αύτη έπαθεν. Τέλος ερρί­φθη η Μάρτυς εις θηρία, τα οποία ήλθον πλησίον της προσκυvούντα αυτήv. Επειδή η Αγία προ του μαρτυ­ρίου αυτού ικέτευσε τον Χριστόν vα την αναπαύση πλησίον Του, μία άρκτος τηv εδάγκωσε και ούτω πα­ρέδωκε την αγίαv της ψυχήv εις χείρας του Νυμφίου της.
Χαίροvτες οι γονείς της έθαψαv μετά πάσης τιμής το πάνσεπτόν της λείψανον εις την Χαλκηδόνα και εδόξαζαν τοv Κύριον, διότι ηξιώθησαν της τιμής να έ­χουν τηv θυγατέρα των Μεγαλομάρτυρα της Εκκλη­σίας και πρέσβειράν των πλησίον Του.
O Κύριος ετίμησε την καλλίνικον παρθένον  και μάρτυρα Ευφημίαν με την δωρεάν της αφθαρσίας του πολυάθλου και παρθενικού  της σώματος. Εις την Χαλκηδόνα συνήλθαν οι 630 θεοφόροι Πατέρες το έ­τος 451 συγκροτήσαντες την Αγίαν Τετάρτην Οικου­μενικήν Σύνοδον, επί των ευσεβεστάτων Βασιλέων Μαρκιανού και Πουλχερίας. Ή Σύνοδος αυτή κατεδί­κασε τον αιρετικόν Ευτυχή, όστις εκήρυττε την πλά­νην, ότι ο Χριστός έχει μόνον μίαν φύσιν και μίαν ε­νέργειαν, αυτήv της Θεότητος. Οι Άγιοι Πατέρες εδογμάτισαν την πίστιv της Εκκλησίας, ότι ο Χριστός έχει δύο τελείας φύσεις, θελήσεις και ενεργείας, την θείαν και την ανθρωπίνην, εις μίαν  Yπόστασιν. Είναι δε ηνωμέναι αι δύο φύσεις ατρέπτως, ασυγχύτως,. αναλλοιώτως και αδιαιρέτως. Κατά την ανωτέρω Σύνο­δον οι  Όρθόδοξοι Πατέρες συνέταξαν Τόμον, ο  ο­ποίος περιείχε την πίστιν την αληθή, την οποίαν πά­ντοτε επίστευε και εκήρυττεν η Έκκλησία τσυ Χρι­στού. Επίσης οι αιρετικοί  Μονοφυσίται συνέταξαν ίδιον τόμον, που  περιείχε τας πλάνας των. Τότε ομο­φώνως ορθόδοξοι και αιρετικοί απεφάσισαν να τε­θούν και τα δύο κείμενα επί του στήθους της Αγίας Ευφημίας και ανοίξαντες την λειψανοθήκην έπραξαν ούτως και εσφράγισαν πάλιν ταύτην. Ότε δε ήνοιξαν την θήκην, εύρον τον Τόμον των Ορθοδόξωv εις τας χείρας αυτής και των αιρετικών Μονοφυσιτών το κεί­μενον εις τους πόδας αυτής. Έτσι η Μεγαλομάρτυς Ευφημία με το έξαίσιον αυτό θαύμα επεκύρωσε και υπέγραψε τον ορθόδοξον Τόμον και διεσάλπισε το Χριστολογικόν δόγμα περί των δύο φύσεων του Χρι­στού μας εις τα πέρατα της οικουμένης και απέδειξε την διδασκαλίαν του Ευτυχούς και των οπαδών του Μονοφυσιτών ως σατανικήν πλάνην.     
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη θεσσαλονίκη"Αρχιμ. Νικοδήμου Γ.Αεράκη Ιεροκήρυκος
ΠΗΓΗ:http://www.pentapostagma.gr/2013/07/agia-eufhmia.html#ixzz2YlHGhVoc

Εγκαίνια Ιερού Ναού

Στα πρωτοχριστιανικά χρόνια η Θεία Ευχαριστία τελούνταν επάνω στους τάφους των Μαρτύρων.
. Ο κάθε Μαρτυρικός τάφος ήταν και Αγία Τράπεζα. Στη συνέχεια με την ανέγερση των Ναών επειδή δεν ήταν δυνατό σε κάθε Ναό να υπάρχει και Μαρτυρικός τάφος , όρισε η Εκκλησία να εγκαινιάζεται κάθε Ναός με την τοποθέτηση στην Αγία Τράπεζα Τιμίων Λειψάνων Αγίων Μαρτύρων, οι οποίοι απέδειξαν την αγάπη και αφοσίωσή τους στον Κύριο με το μαρτύριό τους.
Σεμνοί, ταπεινοί αλλά και θαρραλέοι δε φοβήθηκαν να ομολογήσουν τον Αληθινό Θεό μπροστά σε σκληρούς διώκτες.
Στη συνέχεια με λίγα απλά λόγια θα εξηγήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει στην τελετή των Εγκαινίων.
Τα Εγκαίνια τελούνται από τον Επίσκοπο, ο οποίος και προσκομίζει τα Ιερά Λείψανα στο Ναό που πρόκειται να εγκαινιασθεί.
Φθάνοντας ο Επίσκοπος στο Ναό,  τοποθετεί τα Ιερά Λείψανα επάνω στην Αγία Τράπεζα.
Τότε  ψάλλετε  μια ειδική ακολουθία της υποδοχής η οποία περιέχει Μαρτυρικά και άλλα τροπάρια.
Στους αίνους του Όρθρου ο Επίσκοπος διαβάζει δυο προκαταρκτικές ευχές των εγκαινίων του Καλλίστου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
Μετά την απόλυση της ακολουθίας του Όρθρου αρχίζει η τελετή των εγκαινίων με μία σύντομη προσευχή μπροστά στην Αγία Τράπεζα, στην οποία ο Επίσκοπός παρακαλεί τον Κύριό μας να αναδείξει και μας μιμητές των Αγίων Μαρτύρων.
Στη συνέχεια βγαίνουν όλοι έξω από το Ναό.
Ο Επίσκοπος κρατάει στα χέρια του τα Άγια Λείψανα, προπορευομένων των Ιερέων με το Ευαγγέλιο, και ακολουθούντων όλων των Χριστιανών.
Πραγματοποιούνται τρεις λιτανείες γύρω από το Ναό. Στο τέλος των δυο πρώτων λιτανειών αναγιγνώσκονται δυο Αποστολικά και δύο Ευαγγελικά Αναγνώσματα. Στο τέλος της τρίτης λιτανείας, γίνεται η είσοδος στο Ναό με ένα ιδιόμορφο τρόπο.
Οι πόρτες είναι κλειστές. Ο Επίσκοπος προστάζει αυτούς που είναι πίσω από τις πόρτες να τις ανοίξουν στο Βασιλιά της δόξης, λέγοντας τα λόγια του Δαυίδ «Άρατε πύλας οι άρχοντες ημών…», και από μέσα ακούγονται τα λόγια που οι Άγγελοι έλεγαν αναμεταξύ τους κατά την ανάληψη του Κυρίου. «Τις εστιν ούτος ο Βασιλεύς της δόξης».
Αφού επαναληφθεί τρεις φορές  αυτός ο διάλογος  ο Επίσκοπος εισέρχεται θριαμβευτικά στο Ναό, τοποθετώντας τα Άγια Λείψανα στην Αγία Τράπεζα, ενώ  ψάλλετε το απολυτίκιο «Ως του άνω στερεώματος την ευπρέπειαν…».  Τώρα είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε στο κυριώτερο μέρος της τελετής.
Ο Επίσκοπος εκχύει τρείς φορές Άγιο Μύρο στα Ιερά Λείψανα, ευχόμενος να είναι «αιωνία η μνήμη των κτητόρων του Αγίου Οίκου τούτου».
Στη συνέχεια, αφού τα ασφαλίσει σε ειδική θήκη, τα τοποθετεί στο κέντρο της Αγίας Τράπεζας στην ειδική οπή που υπάρχει για το λόγο αυτό και ονομάζεται «φυτόν».
Πάνω από τα Άγια Λείψανα ρίχνει μαρμαρόσκονη και εκχύει κηρομαστίχη.
Το μίγμα αυτό αποτελείται από καθαρό κερί, μαστίχα, σμύρνα, αλόη, θυμίαμα, ρητίνη και λάδανο.
Αυτά συμβολίζουν τα μύρα με τα οποία ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας άλειψε το Σώμα του Κυρίου, και τα εκχύει για τη στερέωση του ανεγειρομένου Τάφου.
Αφού σφραγισθεί το «φυτόν», ο Επίσκοπος φοράει ένα λευκό χιτώνα που ονομάζεται σάβανο, σύμβολο της σινδόνης με την οποία τυλίχθηκε το Άγιο Σώμα του Κυρίου και διαβάζει μια ευχή παρακαλώντας το Θεό να στείλει το Πανάγιο Πνεύμα και να αγιάσει τον Οίκον τούτον.
Στη συνέχεια ακολουθούν τα ειρηνικά. 
Κατόπιν ο Επίσκοπος ευλογεί μια ποσότητα χλιαρού νερού, σύμβολο του Αγίου Πνεύματος και το εκχύει σταυροειδώς στην Αγία Τράπεζα. Με λευκά σαπούνια την πλένει και με σφουγγάρια την στεγνώνει, ενώ ψάλλεται ο 43ος ψαλμός «Ως αγαπητά τα σκηνώματά Σου, Κύριε των δυνάμεων».
Η τελετή μας θυμίζει βάπτισμα.
Η Αγία Τράπεζα εικονίζει το Σωτήρα και δέχεται τα του βαπτίσματος όπως Εκείνος.
Στη συνέχεια ραντίζει πάλι την Αγία Τράπεζα με ειδικά αρώματα ψάλλοντας το «Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσωμαι…» και αφού δοξάσει το Θεό σταυρώνει την Αγία Τράπεζα με Άγιο
Μύρο, το οποίο αλείφει στη συνέχεια με τα χέρια του. Το Άγιο μύρο φέρνει τη Χάρη του Θεού στη γη. Είναι η δύναμη του Θυσιαστηρίου, η οποία ενεργοποιείται με τη χάρη των Ιερών Λειψάνων.
Κατόπιν καθαγιάζει πάνω στην Αγία Τράπεζα Ιερά Αντιμήνσια. Η λέξη Αντιμήνσιο προέρχεται από την ελληνική λέξη αντί και τη λατινική λέξη Μένσα, που σημαίνει Τράπεζα.
Το κάθε Αντιμήνσιο μόλις καθαγιασθεί από τον Επίσκοπο είναι μια μικρή Αγία Τράπεζα. Είναι απαραίτητο σε κάθε Λειτουργία. Μάλιστα με το Αντιμήνσιο μπορεί να τελεστεί σε έκτατες περιπτώσεις η Θεία Λειτουργία και εκεί όπου δεν υπάρχει Ναός.
Στη συνέχεια ο Επίσκοπος τοποθετεί τις εικόνες των τεσσάρων Ευαγγελιστών αποτυπωμένες σε λινό ύφασμα στις τέσσερις γωνίες της Αγίας Τραπέζης, επειδή με τα Ευαγγέλιά τους συνέβαλαν στη στερέωση της Εκκλησίας Κατόπιν σκεπάζει την πλάκα της με ένα λευκό ύφασμα που ονομάζεται «κατασάρκιο».
Αυτό το ύφασμα ποτέ δεν βγαίνει από την Αγία Τράπεζα. Πάνω από αυτό τοποθετούνται τα επίσημα καλλύματα, ενώ ψάλεται ο 62ος ψαλμός «Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο…».
Στη συνέχεια ο Επίσκοπος κρατώντας στα χέρια του ένα καλάμι στο άκρο του οποίου υπάρχει σφουγγάρι με κηρομαστίχη και Άγιο Μύρο, σχηματίζει το μονόγραμμα του Χριστού (ΧΡ) στα τέσσερα σημεία του Ναού.
Κατόπιν ανάβει την Κανδήλα και ευλογεί, ψάλλοντας τον πρώτο στίχο της δοξολογίας «Δόξα Σοι τω δείξαντι το Φως…».
Στη συνέχεια αφαιρεί  το σάβανο που φορούσε σε όλη τη διάρκεια της τελετής και φοράει τα υπόλοιπα Αρχιερατικά του άμφια.
Αυτό το σάβανο τεμαχίζεται σε πολλά μικρά κομματάκια και εμβαπτίζεται μέσα στην κηρομαστίχη που περίσσεψε. Φεύγοντας από το Ναό, συνηθίζεται οι πιστοί να λαμβάνουν ευλογία από το σάβανο.
Αυτή είναι με λίγα λόγια η ακολουθία των Ιερών Εγκαινίων, μετά την οποία ακολουθεί και η πρώτη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο νέο Ιερό Ναό.
Αρχιδιακόνου Διονυσίου Γκόλια

 ΠΗΓΗ:http://www.agioritikovima.gr/arxeio/24793-untomi-eksigii

Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Παγκράτιον:

http://img1.blogblog.com/img/icon18_wrench_allbkg.png
 Το απόλυτο ελληνικό μαχητικό άθλημα
ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ

Το Παγκράτιο άθλημα είναι το αρχαιότερο στον κόσμο άθλημα πολεμικών και μαχητικών τεχνών, η αρχή του χάνεται στα βάθη της ελληνικής φυλής. Η σύνθεση του ονόματος...
του παγκρατίου προσδιορίζει και την ουσία του αθλήματος, Παν + κράτος δηλ. ο τα πάντα κρατών και μεταφορικά αυτός που κατέχει την υπέρτατη δύναμη και γνώση.

Το παγκράτιο χωρίζεται σε δύο κύρια μέρη, στο άνω ή ορθοστάδην και στο κάτω ή αλίνδησιν παγκράτιο. Ορισμένοι προσδιορίζουν αυτή την αρχή στη δωδέκατη χιλιετία π.χ. Μέχρι σήμερα οι παλαιότερες παραστάσεις-μαρτυρίες έχουν βρεθεί σε αρχαίο ρητό του 1700π.χ., στην Αγία Τριάδα στην Κρήτη Ως εφευρέτες του Παγκρατίου αναφέρονται ο Ηρακλής και ο Θησέας.
ʼθλημα ιδιαίτερα σκληρό, επιβλητικό, θεαματικό κατεξοχήν αμυντικό, με έντονη την κίνηση και την άμιλλα, με χαρακτηριστική ελευθερία στην εφευρετικότητα κινήσεων και τεχνασμάτων.

Ξεκίνησε ως καθαρά πολεμικό αγώνισμα και διατηρήθηκε ως τέτοιο μόνο στη Σπάρτη, γι αυτό και δεν έγινε αμέσως δεκτό στους Ολυμπιακούς αγώνες, διότι το πνεύμα αυτών των αγώνων είναι ειρηνικό και όχι πολεμικό. Μετά από πολύχρονες προσπάθειες και αφού αφαιρέθηκαν τα στοιχεία πού του έδιναν χαρακτήρα άγριας συμπλοκής και συμπεριλήφθηκε στους Ολυμπιακούς αγώνες, από την 33η Ολυμπιάδα το 648π.χ. και έγινε σε λίγο καιρό όπως αναφέρει ο Φιλόστρατος των εν Ολυμπία το κάλλιστον. Πρώτος νικητής ήταν ο Λύγδαμις από τις Συρακούσες.

Σύμφωνα δε με τον Στοβαίο η πόλη που είχε Ολυμπιονίκη στο Παγκράτιο γκρέμιζε μέρος από τα τείχη της για να τον υποδεχθούν.

Σήμερα το παγκράτιο άθλημα ανανεωμένο και με τις επίμονες προσπάθειες της Ελληνικής Ομοσπονδίας Παγκρατίου Αθλήματος (Ε.Ο.Π.Α.) και της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας (WPAF) έχει αναλάβει την διάδοση του αθλήματος στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο με κύριο στόχο να βρει το Παγκράτιο πάλι την θέση του στους Ολυμπιακούς αγώνες.

Ο ιστορικός Φιλόστρατος αναφέρει το παγκράτιο σαν «το πιο άξιο άθλημα των Ολυμπιάδων και τη σπουδαιότερη προετοιμασία των πολεμιστών». Η ονομασία του προέρχεται από το συνδυασμό των αρχαιοελληνικών λέξεων «παν» και «κράτος» και υποδηλώνει «με όλη τη δύναμη». Ο εκπαιδευμένος στο παγκράτιο ήταν πανίσχυρος. Κατά τον Πλούταρχο αυτός που επινόησε την τεχνική του παγκρατίου ήταν ο Θησέας, που με αυτό νίκησε τον Μινώταυρο, τον άγριο ταύρο που φύλαγε το «Λαβύρινθο» στο ανάκτορο της Κνωσσού, στο Ηράκλειο Κρήτης. Ο περιηγητής Παυσανίας αναφέρει ότι ο ημίθεος Ηρακλή επινόησε το παγκράτιο.

Με την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη Μικρά Ασία, Περσία, Ινδία και Θιβέτ, οι στρατιώτες του δίδαξαν το παγκράτιο άθλημα στους λαούς αυτών των Ασιατικών χωρών. Την πατρότητα του παγκρατίου σε όλα τα αγωνίσματα των μαχητικών τεχνών, την έχουν αναγνωρίσει μορφωμένοι ιστορικοί των τεχνών αυτών, όπως ο Μασουτάτσου Ογιάμα, ο ιδρυτής της τεχνικής του αθλήματος «Κιόκου Σιν Κάι» στο σύγγραμμά του «Ζωτικό Καράτε». (diadrastiko.blogspot.gr)
ΠΗΓΗ:Parapona-Rodou

Η Αγία Κυριακή (7 Ιουλίου)

στην πόλη Χούσι της Ρουμανίας
πηγή

Το δεξί χέρι της Αγίας μάρτυρος Κυριακής
το έλαβε ως δώρο το 1787 από την Μεγίστη Λαύρα
 του Αγίου Όρους ο επίσκοπος Ιάκωβος Σταμάτε(1782-1792),ο οποίος πλήρωσε ένα μεγάλο μέρος
των χρεών της μονής προς την Υψηλή Πύλη.
Σήμερα βρίσκεται αποθησαυρισμένο
στον επισκοπικό ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου(1495) στην πόλη της Ρουμανίας Χούσι.
ΠΗΓΗ:http://proskynitis.blogspot.gr/

Το Εκκλησάκι της Οσίας Μελώς


Της Ξανθίππης Αγρέλλη

Εκεί που συνομιλεί ο καταγάλανος ουρανός, με το καταπράσινο δάσος. Εκεί που την μελωδία της φύσης, την δίνουν τα ωδικά πτηνά και τα αμέτρητα καλοκαιρινά τζιτζίκια. Εκεί όπου οι πλαγιές ντύνονται με ευωδιαστά άνθη βότανα και φυτά. Σε ένα ερημικό μέρος, που η σιωπή κάνει παρέα με την γαλήνη, βρίσκεται το Εκκλησάκι της Οσίας Μελώς.
Κρυμμένο πίσω από την πλαγιά του λόφου, κτισμένο από ευλαβείς βοσκούς, σαν κατάλευκο περιστεράκι, αναδύει όπως το μυρωμένο θυμίαμα, όλη την κατάνυξη και την Αγιότητα μας καινοφανούς Αγίας, της αναχωρήτριας και ερημίτισσας Οσίας Μελώς.

Κάθε χρόνο ο Μητροπολίτης κ. Ναθαναήλ, μαζί με πολλούς κληρικούς και πολλούς ευλαβείς προσκυνητές, ανηφορίζουν ως τη πιο απόμερη ορεινή ράχη, για να τιμήσουν τη μνήμη της Αγίας. Εφέτος οργανώθηκε και πάλι με μεγάλη επιτυχία μια προσκυνηματική εκδρομή, σε αυτό το ευλογημένο μέρος.

Μετά την Θεία Λειτουργία, και την Ακολουθία της Αρτοκλασίας, οι τυχεροί προσκυνητές είχαν την ευκαιρία, να απολαύσουν ένα θεσπέσιο πρωινό ξεκίνημα. Στην σύντομη ομιλία του ο Σεβασμιότατος, αναφέρθηκε στην μοναχική, ερημική ζωή της Όσιας Μελώς, την αφιερωμένη στον Κύριο. Ακολούθως ευχαρίστησε τον ιερό κλήρο, το πλήθος των προσκυνητών, αλλά και όσων συνδράμουν στην διατήρηση του άλλοτε Μοναστηριακού Ιερού χώρου.

Όπως τον Δήμαρχο κ. Καίσερλη τον κ. Πη και τον κ. Γεωργαλή, που ήσαν παρόντες, καθώς και όλο το Δ.Σ, που βελτίωσε το δρόμο. Επίσης ευχαρίστησε τους δωρητές του γύρω κτήματος, της οικογένειας Μιχάλη Κουτελά και την ομάδα εθελοντών, 'Μαύρους Λύκους,' για το πετρόκτηστο προσκυνητάρι που έφτιαξαν, αλλά και για την συντήρηση των γύρω δένδρων και φυτών.

Το ατέλειωτο ειδυλλιακό τοπίο, προκλητικά ξεδιπλώνονταν μπροστά μας. Οι απέραντοι καλλιεργημένοι κάμποι, με τα αμπέλια και τα καλοκαιρινά κηπευτικά, συναντούν τα πυκνοφυτεμένα περιβόλια, με τα ποικίλα καρποφόρα δένδρα. Λιβάδια και σταροχώραφα, καταλήγουν ως την ανήσυχη θάλασσα που σφιχταγκαλιάζει τις ακτογραμμές του νησιού της όμορφης Κω. Ο βραχνός θόρυβος του λεωφορείου, προσφορά του Δήμου, ανακατεμένος με αυτόν από τα φλύαρα τζιτζίκια, μας συντρόφεψαν ως το κέντρο της πόλης μας. Με την ματιά μας πλημμυρισμένη με όμορφες εικόνες, τις αισθήσεις μας να συνοδεύει η αξεπέραστη μυρωδιά της θυμαρο-ρίγανης και την καρδιά μας γεμάτη αγαλλίαση, ευχηθήκαμε να ξαναβρεθούμε όλοι και τον επόμενο χρόνο.


ΠΗΓΗ:http://www.agioritikovima.gr/mitropoleis/24536-polus-komos-t

Προστασία μνημείων πολιτισμού

 Ιωάννης Καραπαναγιώτης, Επίκουρος καθηγητής
Παναγιώτης Μανούδης1, Ιωάννης Καραπαναγιώτης2 
1. Δρ. Χημικός Μηχανικός – Ερευνητής, Πρόγραμμα Σπουδών Διαχείρισης Εκκλησιαστικών Κειμηλίων, Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, Ν. Πλαστήρα 65, 54250, Θεσσαλονίκη
2. Δρ. Χημικός Μηχανικός – Επίκουρος Καθηγητής, Πρόγραμμα Σπουδών Διαχείρισης Εκκλησιαστικών Κειμηλίων, Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, Ν. Πλαστήρα 65, 54250, Θεσσαλονίκη
y.karapanagiotis@aeath.gr
                                              ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Στην εργασία παρουσιάζεται μία μέθοδος δημιουργίας-εναπόθεσης υπερυδρόφοβων υμενίων για την αδιαβροχοποίηση μαρμάρινων επιφανειών, με σκοπό την προστασία τους από το νερό. Συγκεκριμένα, ένα οργανοπυριτικό πολυμερές αναμιγνύεται με νανοσωματίδια οξειδίου του πυριτίου και η διασπορά σωματιδίων-πολυμερούς εφαρμόζεται με ψεκασμό σε επιφάνειες μαρμάρου. Το αποτέλεσμα είναι τα μάρμαρα να γίνουν υπερυδρόφοβα απωθώντας πλήρως το νερό. Η μέθοδος που παρουσιάζεται είναι ιδιαίτερα απλή και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την προστασία μνημείων, καθώς επίσης και σύγχρονων δομικών υλικών, από τη διάβρωση που προκαλεί το νερό.
ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ: 
Υπερυδροφοβικότητα, Προστασία και συντήρηση πολιτιστικής κληρονομιάς, Μνημεία, Δομικά υλικά
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Τα υδατο-απωθητικά, υπερυδρόφοβα υμένια μπορούν να έχουν πλήθος εφαρμογών όπως είναι, μεταξύ των άλλων, η προστασία κτιρίων και μνημείων από τους διαβρωτικούς παράγοντες που έχουν ως γενεσιουργό αιτία το νερό της βροχής. Για το λόγο αυτό, την τελευταία δεκαετία έχει δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην ανάπτυξη μεθόδων για την παραγωγή προστατευτικών υμενίων τα οποία εμφανίζουν μεγάλη στατική γωνία επαφής (> 150o) με το νερό (Σχήμα 1) και ταυτόχρονα μικρή γωνία υστέρησης (< 10o), στοιχεία που αποτελούν τις δύο προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί μία υπερυδρόφοβη επιφάνεια.
karapan1
Σχήμα 1: (α) Υδρόφιλη επιφάνεια: οξεία γωνία, (β) υδρόφοβη επιφάνεια: αμβλεία γωνία που κυμαίνεται μεταξύ 90 ο – 150ο και (γ) υπερυδρόφοβη επιφάνεια: αμβλεία γωνία > 150ο.
Είναι αξιοσημείωτο ότι οι ερευνητικές προσπάθειες της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας έχουν ενταθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια όπως αποδεικνύεται και από τις αναφορές στον όρο «υπερυδρόφοβο», οι οποίες έχουν πενταπλασιαστεί από το 2005 έως το 2009 [Guo et al., 2011]. Το αυξημένο ενδιαφέρον για τα υπερυδρόφοβα υμένια οφείλεται στο πλήθος των πιθανών εφαρμογών τους όπως π.χ. στη δημιουργία επιφανειών που να αποτρέπουν το σχηματισμό στρώματος πάγου, στην παραγωγή υπερυδρόφοβων υφασμάτων τα οποία παρουσιάζουν και ιδιότητες αυτό-καθαρισμού [Farhadi et al., 2011 και Synytska et.al., 2011] κ.ά. Η ιδιότητα του αυτοκαθαρισμού οφείλεται στην αυθόρμητη κίνηση του νερού, το οποίο καθώς κυλάει πάνω σε μία υπερυδρόφοβη επιφάνεια παρασέρνει τους στερεούς ρύπους (π.χ. σωματίδια σκόνης, άλατα κλπ.) και έτσι την απαλλάσει από αυτούς, δηλαδή την καθαρίζει [Furstner et al., 2005].
Στα πλαίσια αυτά έχουν αναπτυχθεί διάφορες στρατηγικές παρασκευής υπερυδρόφοβων επιφανειών όπως για παράδειγμα με χημική αντίδραση [Wang et al., 2006 και Qu et al., 2007], με την τεχνική sol-gel [Hou and Wang, 2007] ή με την εγχάραξη επιφανειών με πλάσμα [Liu et al., 2006]. Σε όλες τις ερευνητικές προσπάθειες κοινό σημείο αναφοράς αποτελεί η επιφάνεια του φύλλου του λωτού που είναι το κλασικότερο παράδειγμα υπερυδρόφοβης επιφάνειας, χαρακτηριστικό της οποίας είναι η ιεραρχική της δομή που εμφανίζει επαυξημένη τραχύτητα στη μίκρο- και στη νάνο-κλίμακα όπως φαίνεται στο Σχήμα 2 [Barthlott and Neinhuis, 1997].
kar34
Σχήμα 2: Εικόνες SEM που αποκαλύπτουν την ιεραρχική δομή της επιφάνειας του φύλου του λωτού [www.sciencephoto.com].
Στο άρθρο περιγράφεται μία μέθοδος παρασκευής (βιο-μιμητικών) υπερυδρόφοβων υμενίων η δομή των οποίων προσομοιάζει αυτή του φύλλου του λωτού [Manoudis et al., 2008 και Manoudis et al., 2009]. Η προτεινόμενη μέθοδος έχει το πλεονέκτημα ότι είναι εξαιρετικά απλή και η εφαρμογή της δεν απαιτεί τη χρήση πολύπλοκων διατάξεων ή ακριβών υλικών. Κατά συνέπεια η μέθοδος είναι χαμηλού κόστους, γεγονός που την καθιστά ιδανική για την επεξεργασία μεγάλων επιφανειών όπως είναι τα κτίρια και τα μνημεία. Η μέθοδος που παρουσιάζεται συνοπτικά στο Σχήμα 3 έχει ως εξής: σε διάλυμα οργανοπυριτικού πολυμερούς διασπείρονται ανόργανα νανοσωματίδια (πχ. SiO2, Al2O3) σε κατάλληλη συγκέντρωση. Στην συνέχεια, η διασπορά ψεκάζεται στην επιφάνεια/υπόστρωμα στην οποία θέλουμε να επιτύχουμε υπερυδροφοβικότητα. Η δομή του παραγόμενου υμενίου (πολυμερούς με νανοσωματίδια) εμφανίζει επαυξημένη τραχύτητα στη μίκρο- και στη νάνο-κλίμακα που προσομοιάζει την επιφάνεια του φύλλου του λωτού που περιγράφηκε παραπάνω.
karapan4
Σχήμα 3: Σχηματική αναπαράσταση της διαδικασίας δημιουργίας υπερυδρόφοβων υμενίων.

ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ
Προετοιμάστηκαν διαλύματα πολυ(αλκυλ-σιλοξάνιου) (Rhodorsil 224, Rhodia) σε πετρελαϊκό αιθέρα  (7% w/w). Στα διαλύματα προστέθηκαν νανοσωματίδια οξειδίου του πυριτίου (SiO2, silica, fumed powder, Aldrich) με μέγεθος 7 nm. Μετά την προσθήκη των σωματιδίων στα διαλύματα του πολυμερούς, οι διασπορές αναδεύτηκαν μηχανικά για 20 min και στην συνέχεια ψεκάστηκαν σε καθαρές επιφάνειες (δοκίμια) μαρμάρου και συγκεκριμένα σε μάρμαρα Πεντέλης, Νάξου και Θάσου. Ο ψεκασμός πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια συστήματος αερόβουρτσας (Paasche Airbrush), μέσω ακροφυσίου διαμέτρου 733 μm. Μετά τον ψεκασμό, τα επεξεργασμένα δοκίμια τοποθετήθηκαν σε θερμοκρασία 40οC, υπό κενό, προκειμένου να απομακρυνθεί ο διαλύτης. Η μορφολογία της επιφάνειας των υμενίων μελετήθηκε με Ηλεκτρονική Μικροσκοπία Σάρωσης  (SEM, Jeol) και Μικροσκοπία Ατομικών Δυνάμεων (AFM, Multimode IIId, Veeco Inc.). Οι μετρήσεις της στατικής γωνίας επαφής έγιναν με τη μέθοδο της επικαθήμενης σταγόνας, χρησιμοποιώντας γωνιόμετρο Krüss DSA 100 (Krüss) και απιονισμένο νερό. Η υστέρηση της γωνίας επαφής, που ορίζεται ως η διαφορά της προελαύνουσας (advancing) και υποχωρούσας (receding) γωνίας, υπολογίστηκε με τη δυναμική μέθοδο της επικαθήμενης σταγόνας. Η προελαύνουσα/υποχωρούσα γωνία επαφής ήταν η μέγιστη/ελάχιστη γωνία που μετρήθηκε, ενώ ο όγκος της σταγόνας αυξήθηκε/μειώθηκε χωρίς την αύξηση/μείωση της διεπιφάνειας στερεού-υγρού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Μορφολογία επιφάνειας
Η μορφολογία της επιφάνειας των υμενίων πολυμερούς-νανοσωματιδίων καθορίζεται από τη συγκέντρωση των νανοσωματιδίων, όπως φαίνεται στο Σχήμα 4. Η προσθήκη των νανοσωματιδίων οδηγεί στη δημιουργία συσσωματωμάτων στην επιφάνεια των μαρμάρων με το μέγεθος και την πυκνότητά τους να εξαρτάται από τη συγκέντρωση των σωματιδίων (Σχήματα 4α και 4β). Επιπλέον, όπως φαίνεται στις εικόνες των Σχημάτων 4γ και 4δ, τα συσσωματώματα έχουν ακανόνιστο σχήμα ενώ στην επιφάνειά τους έχει αναπτυχθεί τραχύτητα στη νάνο-κλίμακα. Επομένως δημιουργείται μια ιεραρχική επιφανειακή δομή αντίστοιχη με τη δομή του φύλλου του λωτού που περιγράφηκε στο Σχήμα 2.
kara56
Σχήμα 4: Εικόνες SEM επιφανειών Πεντελικού μαρμάρου καλυμμένες με πολυμερές (Rhodorsil) και νανοσωματίδια (SiO2) σε συγκεντρώσεις (α) 0.1% και (β) 1% w/v. Στις εικόνες φαίνεται η δημιουργία συσσωματωμάτων. Αυτά είναι μεγαλύτερα και πιο πυκνά στην περίπτωση (β) που χρησιμοποιήθηκε μεγαλύτερη συγκέντρωση σωματιδίων. Στο σχήμα περιλαμβάνονται εικόνες ενός μεμονωμένου συσσωματώματος που έχουν συλλεχθεί με (γ) SEM και (δ) AFM.
Μετρήσεις γωνίας επαφής
Τα μάρμαρα είναι υδρόφιλα υλικά. Η στατική γωνία επαφής του νερού με την επιφάνεια του μαρμάρου κυμαίνεται μεταξύ 40-50ο. Η επικάλυψη των μαρμάρων με καθαρό πολυμερές (Rhodorsil), χωρίς τη χρήση νανοσωματιδίων, είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της στατικής γωνίας επαφής στις 110ο. Η προσθήκη των νανοσωματιδίων οξειδίου του πυριτίου (SiO2) ενίσχυσε περαιτέρω την υδροφοβικότητα της επιφάνειας. Χρησιμοποιώντας μεγάλες συγκεντρώσεις σωματιδίων οι επιφάνειες των δοκιμίων έγιναν υπερυδρόφοβες (στατική γωνία επαφής >150o). Η μέγιστη στατική γωνία επαφής ήταν 1600 και επιτεύχθηκε χρησιμοποιώντας συγκέντρωση νανοσωματιδίων ίση με 1% w/v. Περαιτέρω προσθήκη νανοσωματιδίων δεν ενίσχυσε την υδροφοβικότητα, δηλαδή δεν είχε καμία επίδραση στη γωνίας επαφής που παρέμεινε στις 1600. Συνολικά, τα αποτελέσματα των μετρήσεων των γωνιών επαφής για τα τρία μάρμαρα που περιλήφθηκαν στη μελέτη παρουσιάζονται στο Σχήμα 5.
karapan999
Σχήμα 5: Στατική γωνία επαφής ως συνάρτηση της συγκέντρωσης των νανοσωματιδίων SiO2. Στην ένθετη εικόνα παρουσιάζονται σταγόνες νερού πάνω σε Πεντελικό μάρμαρο καλυμμένο με Rhodorsil και νανοσωματίδια 2% w/v
Στις επιφάνειες των επικαλυμμένων μαρμάρων έγιναν επιπλέον και μετρήσεις προελαύνουσας (θΠ) και υποχωρούσας (θΥ) γωνίας επαφής, προκειμένου να υπολογιστεί η τιμή της υστέρησής της. Μία αδιάβροχη επιφάνεια πρέπει να έχει μικρή υστέρηση έτσι ώστε να απαιτείται μικρή δύναμη προκειμένου να κυλήσει η σταγόνα επάνω σε αυτήν. Στην περίπτωση των μαρμάρων, για μεγάλες τιμές συγκέντρωσης νανοσωματιδίων (> 1% w/v), τόσο η προελαύνουσα όσο και η υποχωρούσα γωνία επαφής ήταν μεγαλύτερες από 150ο. Έτσι, η υστέρηση της γωνίας επαφής ήταν μικρή. Πιο συγκεκριμένα, στην περίπτωση του Πεντελικού μαρμάρου για 1% w/v σωματίδια η υστέρηση ήταν 7oΠΥ: 162/155). Για 2% w/v σωματίδια η υστέρηση μειώθηκε στις 5oΠΥ: 164/159).
Ως συνέπεια της χαμηλής υστέρησης, η σταγόνα μπορεί εύκολα να κυλήσει πάνω στην επιφάνεια του επικαλυμμένου μαρμάρου, όπως φαίνεται και στα διαδοχικά στιγμιότυπα (1-16) του Σχήματος 6. Η σταγόνα αφήνεται από τη βελόνα και αφού αναπηδήσει, τελικά κυλά πάνω στο μάρμαρο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ίδια μεθοδολογία που περιγράφηκε παραπάνω για την προστασία μαρμάρου μπορεί να εφαρμοστεί και σε άλλα υποστρώματα όπως είναι ο πορόλιθος και το ύφασμα (Σχήμα 7).
karapan10
Σχήμα 6: Διαδοχικές εικόνες (1-16) σταγόνας νερού
 η οποία αναπηδά και κυλά πάνω σε επιφάνεια 
Πεντελικού μαρμάρου καλυμμένου με υπερυδρόφοβο
 υμένιο (Rhodorsil και 1.5% w/v νανοσωματίδια SiO2).
karapan98
Σχήμα 7: Σταγόνες νερού πάνω σε (α) πορόλιθο και (β) ύφασμα στα οποία έχουν εναποτεθεί υπερυδρόφοβα υμένια πολυμερούς-νανοσωματιδίων.
Εφαρμογή σε σύγχρονα δομικά υλικά υπό πραγματικές περιβαλλοντικές συνθήκες
Επιπλέον των εργαστηριακών δοκιμών, υπερυδρόφοβα υμένια εφαρμόστηκαν και σε επιφάνειες εκτεθειμένες στις εξωτερικές περιβαλλοντικές συνθήκες προκειμένου να διερευνηθεί η απόδοσή τους. Πιο συγκεκριμένα, διασπορά αποτελούμενη από πολυμερές Rhodorsil και 1,5% w/v νανοσωματίδια SiO2 εφαρμόστηκε σε εξωτερικές επιφάνειες της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ. Στο Σχήμα 8 παρουσιάζονται δύο από τις παραπάνω επιφάνειες, οι οποίες ήταν μέταλλο (Σχήμα 8α) και επιφάνεια σοβά (Σχήμα 8β). Όπως φαίνεται στο Σχήμα 8α, ακόμα και κατά της διάρκεια έντονης βροχόπτωσης η μεταλλική επιφάνεια που έχει επικαλυφθεί με το υπερυδρόφοβο υμένιο παραμένει αδιάβροχη. Αντίθετα, οι περιοχές της ίδιας μεταλλικής επιφάνειας στις οποίες δεν έχει εφαρμοστεί το υμένιο (μέσα σε κόκκινους κύκλους) διαβρέχονται από το νερό της βροχής. Επομένως η αποτελεσματικότητα της προτεινόμενης μεθόδου είναι ιδιαίτερα ικανοποιητική, καθώς το παρασκευασθέν υμένιο απέτρεψε τη διαβροχή της μεταλλικής επιφάνειας, προστατεύοντάς την έτσι από τις διαβρωτικές ιδιότητες του νερού.
Στο Σχήμα 8β παρουσιάζεται η επιφάνεια του σοβά μετά από βροχόπτωση. Η κόκκινη γραμμή του σχήματος διαχωρίζει τις δύο περιοχές: περιοχή επικαλυμμένη με υπερυδρόφοβο υμένιο και περιοχή στην οποία δεν επιτελέστηκε καμία επέμβαση. Στην τελευταία (περιοχή που δεν  επικαλύφθηκε με υμένιο) το νερό απορροφάται από τους πόρους του σοβά. Αντίθετα, στην καλυμμένη περιοχή το νερό κυλά και απομακρύνεται. Πρέπει να σημειωθεί ότι το υμένιο διατηρεί τις υπερυδρόφοβες ιδιότητές του ακόμα και μετά από 2 χρόνια έκθεσής του στις περιβαλλοντικές επιδράσεις, καθιστώντας πλέον σαφή τη χρωματική διαφορά μεταξύ των δύο περιοχών. Αυτό συμβαίνει γιατί η μη-επικαλυμμένη περιοχή απορροφά το νερό της βροχής και ότι άλλο μεταφέρει αυτό (π.χ. ρύπους, σκόνη κ.α.). Αντίθετα στην περιοχή όπου εφαρμόστηκε το υμένιο η επιφάνεια «αυτοκαθαρίζεται» και έτσι το χρώμα παραμένει αναλλοίωτο.
Συνεπώς από τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι τα υπερυδρόφοβα υμένια που παρασκευάσθηκαν στα πλαίσια της εργασίας είναι δυνατόν να λειτουργήσουν και σε πραγματικές συνθήκες, προστατεύοντας σύγχρονα δομικά υλικά είτε από διάβρωση (π.χ. μέταλλα), είτε από αισθητική υποβάθμιση (π.χ. εξωτερικές βαμμένες επιφάνειες κτιρίων).
karap888
Σχήμα 8: Υπερυδρόφοβα υμένια σε σύγχρονα δομικά υλικά: (α) σε μεταλλική επιφάνεια κατά τη διάρκεια έντονης βροχόπτωσης και (β) σε σοβά κτιρίου μετά από βροχόπτωση όπου διακρίνεται η διαφορά μεταξύ καλυμμένης και μη- επιφάνειας.
Συμπεράσματα
Παρουσιάστηκε μία μέθοδος προστασίας του μαρμάρου από το νερό. Η προτεινόμενη μέθοδος είναι χαμηλού κόστους, χρησιμοποιεί ευρέως διαθέσιμα υλικά και είναι εξαιρετικά απλή: νανοσωματίδια διασπείρονται σε διάλυμα πολυμερούς. Στην συνέχεια η διασπορά ψεκάζεται στο προς προστασία υλικό, οδηγώντας στη δημιουργία σύνθετου υμενίου πολυμερούς-νανοσωματιδίων με υπερυδρόφοβες ιδιότητες. Η εφαρμογή του σύνθετου υμενίου πολυμερούς-νανοσωματιδίων σε λευκά ελληνικά μάρμαρα έκανε τις επιφάνειες τους υπερυδρόφοβες και αδιάβροχες. Η προστατευτικής ικανότητα των υμενίων εξαρτάται από την συγκέντρωση των νανοσωματιδίων. Η μέθοδος εφαρμόστηκε με επιτυχία σε διάφορα υλικά, όπως πορόλιθος, ύφασμα, μέταλλο και σοβάς. Ο έλεγχος των υμενίων σε πραγματικές περιβαλλοντικές συνθήκες έδειξε ότι μπορούν να αποτελέσουν μία ιδιαίτερα ελκυστική λύση για την προστασία κτιρίων.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Barthlott W. & Neinhuis C.  (1997). Purity of the sacred lotus, or escape from    contamination in biological surfaces. Planta, Vol. 202, pp. 1-8.
Farhadi S., Farzaneh M. & Kulinich S.A. (2011). Anti-icing performance of superhydrophobic surfaces. Appl.Surf. S.,Vol. 257, pp. 6264-6269.
Furstner R., Barthlott W., Neinhuis C. & Walzel P. (2005). Wetting and self-cleaning properties of artificial superhydrophobic surfaces. Langmuir,Vol. 21, pp. 956–961.
Guo Z., Liu W. & Su B.-L. (2011). Superhydrophobic surfaces: From natural to biomimetic to functional.   J. of Col. Inter. Sc., Vol. 353, pp. 335–355.
Hou W.X. & Wang Q.H. (2007).  From superhydrophilicity to superhydrophobicity: the wetting behavior of a methylsilicone/phenolic resin/silica composite surface.  Langmuir, Vol. 23, pp. 9695–9698.
Liu B., He Y., Fan Y. & Wang X. (2006). Fabricating Super-Hydrophobic Lotus-Leaf-Like Surfaces through Soft-Lithographic Imprinting. Macromol. Rapid Commun., Vol. 27, pp. 1859-1864.
Manoudis P.N., Karapanagiotis I., Tsakalof A., Zuburtikudis I. & Panayiotou C. (2008). Superhydrophobic Composite Films Produced on Various Substrates. Langmuir, Vol. 24, pp. 11225-11232.
Manoudis P.N., Karapanagiotis I., Tsakalof A., Zuburtikudis I. & Panayiotou C. (2009). Fabrication of super-hydrophobic surfaces for enhanced stone protection. Surface and Coatings Technology, Vol. 203, pp. 1322-1328.
Manoudis P.N., Karapanagiotis I., Tsakalof A., Zuburtikudis I., Kolinkeová B. & Panayiotou C. (2009). Superhydrophobic films for the protection of outdoor cultural heritage assets.  Applied Physics A, Vol. 97 (2), pp. 351-360.
Qu M.N., Zhang B.W., Song S.Y., Chen L., Zhang J.Y. & Guo X.P. (2007).  Fabrication of Superhydrophobic Surfaces on Engineering Materials by a Solution-Immersion Process. Adv. Funct. Mater., Vol.17, pp. 593-596.
Synytska A., Khanum R., Ionov L., Cherif C. & Bellmann C. (2011). Water repellant textiles via decorating particles with amphiphilic Janus particles. Appl. Mater. Interfaces, dx.doi.org/10.1021/am200033u.
Wang S., Feng L. &  Jiang L. (2006). One-Step Solution-Immersion Process for the Fabrication of Stable Bionic Superhydrophobic Surfaces.  Adv. Mater.,Vol. 18, pp. 767-770. www.sciencephoto.com
ΠΗΓΗ:http://www.pemptousia.gr/conservation/?cid=52953