Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Από το πρωί μέχρι το μεσημέρι (1)

Το παιχνίδι με τα κύματα (2)

Διάλογος του Ανέμου με τη Θάλασσα (3)

Ελληνορθόδοξη Ενορία Παδούης.



 Με αισθήματα χαράς και τιμής υποδέχθηκε το Σάββατο 12 Ιανουαρίου τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη της, Μητροπολίτη Ιταλίας και Μελίτης κ. κ. Γεννάδιο, η Ελληνορθόδοξη Ενορία Παδούης.

Με πρώτους τον Άρχοντα του Οικουμενικού Πατριαρχείου κ. Νικόλαο Μπάρκα, Πρόεδρο της Κοινότητας των Ορθοδόξων Ελλήνων Βενετίας και Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Ιταλίας, τον Πρωτοσύγκελλο της Ορθοδόξου Μητροπόλεως Αρχιμ. του Οικουμενικού Θρόνου π. Ευάγγελο Υφαντίδη και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο.

Ο Σεβασμιώτατος, ο οποίος συνοδευόταν από τους Αρχιμανδρίτες π. Κορνήλιο Αθανασάκη και π. Νικόδημο Καβαρνό, πραγματοποίησε την πρώτη του Ποιμαντορική Περιοδεία στην Πάδοβα μετά την υπογραφή της Ιντέζας μεταξύ Ορθοδόξου Μητροπόλεως και Ιταλικού Κράτους, ιστορικό γεγονός για την Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ιταλία, σηματοδοτώντας τη διάβαση της Ενορίας σε μία νέα περίοδο, αφενός μεν στο έτος 2013, με την κοπή της Βασιλόπιτας και τον Αγιασμό των πιστών με τα ύδατα των Θεοφανείων, αφετέρου δε στη μετοίκησή της σε νέο Ναό, με αποκλειστική χρήση για τις Κυριακές, η οποία, έγινε πραγματικότητα χάρη στις πολυετείς προσπάθειες του Μητροπολίτου.

Στην Ενορία Παδούης, η οποία έχει ζωή 30 περίπου ετών, τελείται μια φορά τον μήνα η Θεία Λειτουργία, αφού η πόλη της Πάδοβας γειτνιάζει με τη Βενετία, όπου υπάρχει ο Μητροπολιτικός και ιστορικός Ναός του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων, και ο ελληνισμός της περιοχής είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ιστορική Κοινότητα των Ορθοδόξων Ελλήνων Βενετίας, η οποία και φροντίζει για την αποστολή του ιερέα και την κάλυψη των εξόδων. Τα πρώτα χρόνια η Ενορία φιλοξενήθηκε στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας, κατόπιν δε, και μέχρι τις ημέρες αυτές, στην εκκλησία του Αγίου Κλήμεντος. Σήμερα το εκκλησίασμα αποτελείται από παλαιούς και νέους Έλληνες, ως επί το πλείστον, αλλά και μερικούς Αλβανούς, Ιταλούς και άλλων εθνικοτήτων Ορθοδόξους, οι οποίοι ακολουθούν την ελληνορθόδοξη λειτουργική παράδοση του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Από τον επόμενο μήνα, λοιπόν, κέντρο της Ελληνορθόδοξης Ενορίας θα αποτελεί η εκκλησία της Αγίας Μαργαρίτας, η οποία βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της πόλης, του σχετικού Συμφωνητικού υπογραφέντος από τον Μητροπολίτη κ. Γεννάδιο το απόγευμα του Σαββάτου.

Την επόμενη ημέρα, Κυριακή 13 Ιανουαρίου, ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στη Θεία Λειτουργία, που τελέσθηκε για τελευταία φορά στην εκκλησία του Αγίου Κλήμεντος. Παρόντες ήταν ο Αντιδήμαρχος κ. Umberto Zampieri, ο Άρχων κ. Μπάρκας, με μέλη της Ελληνορθόδοξου Κοινότητας Βενετίας, ο Έλληνας Συνταγματάρχης του ΝΑΤΟ Τρεβίζο κ. Αντώνιος Θεοδοσιάδης με σύσσωμη την Ελληνική Αντιπροσωπεία, καθώς και πλήθος Ελλήνων και άλλων εθνικοτήτων Ορθοδόξων, οι οποίοι κατέκλυσαν το ναό από νωρίς το πρωί. Τον Σεβασμιώτατο προσεφώνησε βαθύτατα συγκινημένος ο Πρωτοσύγκελλος, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την Ενορία αυτή και η ψυχή της. Ανέφερε, μεταξύ άλλων, πως η Ενορία «έχει καταστεί τα τελευταία χρόνια, με την καθοδήγηση και τις σοφές συμβουλές Σας, μια όαση αγάπης, μια όαση ειρήνης, μια όαση φιλίας, σε μια εποχή αφιλίας και κρίσης ηθικής και κοινωνικής, με μοναδικό σκοπό τη διατήρηση της ταυτότητάς μας και τη μετάδοσή της, ακέραιας και ανόθευτης στις επόμενες γενεές, στα παιδιά μας, τα οποία, πολυάριθμα, όπως βλέπετε, γεμίζουν με αισιοδοξία τις καρδιές μας. Αυτή η όαση η οποία έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια στην Πάδοβα, είναι αποτέλεσμα της ειλικρινούς αγάπης και άριστης συνεργασίας με το ταπεινό μου πρόσωπο τόσο της Υμετέρας Σεβασμιότητος, από την οποία δέχομαι καθημερινά τις πολύτιμες παραινέσεις, των μελών του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου και των υπολοίπων συνεργατών μου, τους οποίους βαθύτατα ευχαριστώ διά την συνεχή τους συμπαράσταση, όσο και όλων ανεξαιρέτως των πιστών, που σιγά σιγά γνώρισαν, πλησίασαν, αγάπησαν και αγκάλιασαν την Ενορία. Εκ μέρους του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου και όλων των πιστών, δεχθείτε αυτή την Πλακέτα, ως ένδειξη σεβασμού και ευχαριστιών για την πατρικήν Σας αγάπη και το μεγάλο ενδιαφέρον Σας για την Ελληνορθόδοξή μας Ενορία, αλλά και για να ενθυμείστε τη σημερινή ημέρα».

Ο Σεβασμιώτατος κ. Γεννάδιος, με εμφανή τη χαρά του για την πρόοδο της Ενορίας, αναφέρθηκε στην αξία της έννοιας της φιλίας, για τον Χριστιανό και για τον άνθρωπο γενικότερα, ευχαρίστησε δε όλο το εκκλησίασμα για την προσήλωσή τους στην ελληνορθόδοξη πίστη και παράδοση του γένους μας. Στη συνέχεια, σε παρακέιμενη αίθουσα, παρατέθηκε δεξίωση και ο Μητροπολίτης ευλόγησε και έκοψε την πατροπαράδοτη Βασιλόπιτα, ενώ είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει ιδιαιτέρως με πολλούς από τους Ορθόδοξους αδελφούς μας.
Αξίζει να αναφερθεί πως την Ποιμαντορική Περιοδεία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιταλίας και Μελίτης κ. Γενναδίου στην Πάδοβα κάλυψαν με ειδικά αφιερώματα τα τοπικά Μ.Μ.Ε.
ΠΗΓΗ:http://www.agioritikovima.gr/patriarcheia/15017-o-mitropolitis

Αρμαγεδδών





Αποκάλυψη 16ο κεφ

13 Ὕστερα εἶδα νὰ βγαίνουν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ δράκου, ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ θηρίου καὶ...
ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ ψευδοπροφήτου τρία ἀκάθαρτα πνεύματα ποὺ ἦσαν σὰν βάτραχοι.

14 Αὐτὰ εἶναι πνεύματα δαιμονικὰ ποὺ κάνουν σημεῖα, καὶ ἐπῆγαν εἰς τοὺς βασιλεῖς ὅλης τῆς οἰκουμένης διὰ νὰ τοὺς συγκεντρώσουν εἰς τὸν πόλεμον τῆς Ἡμέρας ἐκείνης τῆς μεγάλης τοῦ Θεοῦ τοῦ Παντοκράτορος.

15 (Ἰδού, ἔρχομαι σὰν κλέφτης· μακάριος ἐκεῖνος ποὺ ἀγρυπνεῖ καὶ ἔχει τὰ ἐνδύματά του, διὰ νὰ μὴ περπατῇ γυμνὸς καὶ βλέπουν τὴν ἀσχημίαν του).

16 Καὶ τοὺς συγκέντρωσαν εἰς τὸν τόπον, ὁ ὁποῖος καλεῖται ἑβραϊστὶ Ἁρμαγεδών.




Αρμαγεδδών ή Αρμαγεδδώνας αποτελεί απόδοση στα Ελληνικά του εβραϊκού όρου αρ-Μαγεδών, που σημαίνει «Όρος της Μεγιδδώ» ή «Όρος Σύναξης Στρατευμάτων».

Η αναφορά του όρου Αρμαγεδδών γίνεται στην Αγία Γραφή και συγκεκριμένα στην Αποκάλυψη του Ιωάννη. (16:16) Πρόκειται για προφητικό "τόπο" ή κατάσταση μεγάλου πολεμικού πεδίου όπου συγκεντρωμένες οι δυνάμεις "των βασιλέων τῆς οἰκουμένης ὅλης" υπό τον έλεγχο των "πνεύματων δαιμονίων" θα διεξαγάγουν την τελική μάχη εναντίον των θεϊκών δυνάμεων, "τὸν πόλεμον τῆς ἡμέρας ἐκείνης τῆς μεγάλης τοῦ Θεοῦ τοῦ παντοκράτορος". (16:14)




Ο όρος προφανώς ετυμολογείται από την σημαντική πόλη της Μεγιδώ, η οποία βρισκόταν 90 χλμ βόρεια της Ιερουσαλήμ και αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη ως τόπος ιδιαίτερα φονικών μαχών. Αυτό συνέβαινε καθώς βρισκόταν στο πιο κρίσιμο ορεινό πέρασμα του αρχαίου Ισραήλ, στους πρόποδες του όρους Κάρμηλος.


πηγή: to-parakseno.gr
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://parapona-rodou.blogspot.com/2013/01/blog-post_6230.html

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

Αγριμόνιο.


 Ένα θεραπευτικό τσάι που το ξέρουν πολύ λίγοι και βρίσκεται παντού!

Το αγριμόνιο είναι ένα από τα αγαπημένα μου βότανο-τσάι. Στην κυριολεξία το λατρεύω. Οι ειδικοί μάλιστα πολλές φορές λένε ότι οι έρευνες έχουν δείξει ότι είναι ισχυρότερο από την εχινάκεια!
Επίσης ρυθμίζει καταπληκτικά το ζάχαρο χωρίς να το ρίχνει στα βάθη και σε υπογλυκαιμίες. Και αυτό το ξέρω εκ πείρας καθ' ότι όπως ξέρουν οι αναγνώστες μου, είμαι διαβητική. Όμως έχει και άλλες ιδιότητες.
Ανακουφίζει από τον πόνο και ρίχνει τον πυρετό ενώ παρέχει και ανοσοενισχυτικές ιδιότητες.
Χρόνια οι βοτανολόγοι το συστήνουν για την αντιμετώπιση κρυολογημάτων γρίπης και άλλων παθήσεων. Το ίδιο μπορώ να σας διαβεβαιώσω κι εγώ προσωπικά, καθώς είμαι ευαίσθητη στις ιώσεις και το χρησιμοποιώ συχνά. Οι παθήσεις στις οποίες συστήνεται είναι αυτές που προκαλούν πυρετό και πόνους.
Ενισχύει τα λευκά αιμοσφαίρια για να αντιμετωπίσει τα μικρόβια καμία φορά μάλιστα όπως δείχνουν οι μελέτες και προσημειώσαμε καλύτερα και από την εχινάκεια γεγονός που δεν μπορεί κανείς να το περάσει απαρατήρητο.
Θεωρείται επίσης πολύ αποτελεσματικό στους πόνους της περιόδου. Ανακουφίζει σε βρογχίτιδες ή τραχειίτιδες, καταρροή, ενώ είναι εφιδρωτικό και μαλακώνει τον ξεραμένο λαιμό.
Σύμφωνα με τον Stephen H. Buhner,συγγραφέα του βιβλίου "Φυτικά Αντιβιοτικά: Φυσικές Εναλλακτικές για την Αντιμετώπιση των Βακτηριδίων που Αντιστέκονται στα Φάρμακα, "οι συνεχώς αυξανόμενες εκθέσεις των βοτανολόγων αναφέρουν την αποτελεσματικότητα του βοτάνου, ιδίως σε λοιμώξεις που εμμένουν"
Συνταγή: 1 κουταλάκι του γλυκού σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό. Το αφήνουμε να μουλιάσει 10 λεπτά, το σκεπάζουμε και μετά αφού το σουρώσουμε το πίνουμε. Ποτέ καυτό αλλά χλιαρό. Μπορούμε να πίνουμε μέχρι και τέσσερα φλυτζάνια την ημέρα.
Tip: Μερικά φύλλα αγριμονίου στο νερό του μπάνιου, ανακουφίζουν τα πονεμένα μέλη από την μεγάλη κούραση του κορμιού!
Ζωή Κυροπούλου

Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό


Γούμενε, τυρί, Κολοκοτρώνης
Γράφει Δημήτρης Νατσις, Δάσκαλος Κιλκίς
Τ γράφω κα τ ξαναγράφω ν εδει λυγμο πλέον: «λα τ θνη γι ν προοδεύσουν πρέπει ν βαδίσουν μπρός, πλν το λληνικο πο πρέπει ν στραφε πίσω», κατ τ ειθαλ λόγο το θηναιογράφου Δημήτρη Καμπούρογλου.
Πίσω,
χι ς στείρα προγονολατρία κα μίζερη καημενολογία γι περασμένα μεγαλεα, λλ  γι ν ναπνεύσουμε λίγο, ν στυλωθομε κα πάλι στ πόδια μας, ν ποτινάξουμε τ σάβανα τς ντροπς κα τς νοχς πο μς φόρτωσαν ο νθρωποκάμπιες πο «ρίζουν» τς τύχες το τόπου κα το κόσμου.
«Ε
μαστε λας μ παλικαρίσια ψυχ» μς κανοναρχοσε Σεφέρης, δν πέρασαν πολλ χρόνια π τότε. Κα τν ψυχή μας, τν κατάλυτη, τν ρωμαίικη, δν θ τν «ματαβρομε», ταν θ λθει «νάπτυξη» κα ο λεημοσύνες π  τν Ερωπαϊκ Ε-κκ-νωση, λλ ταν «γροικήσει», «τί χασε, τί εχε, τί τς πρέπει», ψυχή μας, γεμάτη μπάζα κα σκύβαλα.
χι τι τ παρελθν ταν παραδείσια ζωή. Δν τ ξωραΐζουμε. Κα ο παλιοί, «ο ρχαοι νθρωποι» το Κόντογλου, εχαν τ πάθια κα τος καημούς τους κα πλεόναζεν μαρτία, λλ πρχε μία ρχοντιά, μία πνευματικότητα γνήσια κα κίβδηλη, πίστη κα μετάνοια δν τος λειπαν. Μ ατς γαλήνευε ψυχή τους. Μ’ ατος τος δικούς μας νθρώπους πρέπει ν....
ξαναμιλήσουμε.Ν
κούσουμε τς ρμήνειές τους, τς συμβουλές τους, ν δομε τν ζωή τους, ν γνωρίσουμε τν λλάδα, τν πραγματική, τν ληθιν πατρίδα μας, ατ πο γέννησε μήρους, Χρυσοστόμους κα Παλαιολόγους κα Κανάρηδες, νθρώπους πο μοσκοβολνε σν τ Τίμιο Ξύλο κα χι τ τωρινό, μουχλιασμένο ποφόρι τν Φράγκων κα τν μέτερων μασκαράδων. «π στερι κι π θάλασσα βγαίνει φων κα βόγγος: θέλουμε ν ζήσουμε λληνικά! λλάδα χωρς ζω λληνική, εναι λλάδα πεθαμένη». Λόγια του Κόντογλου. (ποιος διάβασε τ «Ελογημένο Καταφύγιο» θ καταλάβει τ  γιατί ο συνεχες παραπομπς στ μεγάλο Δάσκαλο το Γένους).
Συνηθίζω μ
ς στν τάξη - φέτος διδάσκω Στ’ Δημοτικο- «ν προβάλλω» στος μαθητές μου τος ρωες το Εκοσιένα. ξάλλου στορία πο διδασκόμαστε σ ’ατν τν τάξη εναι νεώτερη στν ποία κυριαρχε Ελογημένη πανάσταση. νθουσιάζονται τ παιδιά, ταν κονε λόγια κα πεισόδια τς ζως τν γωνιστν, πο διασώθηκαν στν τότε λαϊκ γλώσσα κα χι στς ψυχρς κα ψυχες ρχαϊκορες τν γραμματιζούμενων.
λλ δ παιτεται μία πεξηγηματικ παρένθεση. Εναι γνωστ πς μετ τν πελευθέρωση τ θνος πρεπε ν ργανωθε κατ τ πρότυπά της πεφωτισμένης Δύσης, στε ν καταστε «φάμιλλον» ατς. σaτανικς ατς ξευρωπαϊσμς περνοσε κα μέσα π τν γλώσσα. ντ ν χρησιμοποιηθε λαϊκ γλώσσα, τ φυσικ δοκιμασμένο ργανο πικοινωνίας στν καθημεριν ζω τν λλήνων, πιστρατεύεται πολιθωμένη λογία.
Ο
καλαμαράδες, ο ψαλιδόκωλοι -ο περισσότεροι ρθαν στν λλάδα μετ τν νοπλη ξέγερση -χουν τυφλωθε π τν δέα το νεοκλασικισμο κα υοθετον μία γλώσσα κατανόητη π τ σύνολο το γράμματου τότε λαο. πιπλέον ο γωνιστς παραγκωνίζονται κα περιφρονονται, ο πίκαιρες κρατικς θέσεις καταλαμβάνονται π τος «σπουδαγμένους» κα  γλωσσομαθες.
Γι
τν «προσφορ» τος γράφει Μακρυγιάννης: « φεντιά σας, ο ξενοφερμένοι πατριτες, εστε κα ο πρτοι πολιτικο κα ο δεύτεροι κα ο τρίτοι κα ο τέταρτοι κα ο πέφτοι κα ο χτοι κι κόμα ες λα τ πράγματα τς πατρίδας. ν εχετε ρετ κι μόνοια, γένονταν ατά; Διατιμιόταν (=καταστρεφόταν) τ δυστυχισμένο, τ  θο θνος; Μπαίναν λοι ο μπερμπάντες παντο». (πομνημονεύματα).
γεμάτη θυμοσοφία, πιγραμματικότητα κα ζωντάνια γλώσσα το Μακρυγιάννη, γλώσσα το λαο δν ταιρίαζε στος λογιότατους κα σοφολογιότατους, τύπου Κορα, τς ποχς, ο ποοι πασχίζουν ν ναστήσουν τν ρχαία λληνική. Μακρυγιάννης ετυχς κατσε κα μαθε λίγα κολυβογράμματα, γι ν μν τρέχει στος καφενέδες-πως γράφει- κα διέσωσε τν ριστουργηματικ λόγο τν γωνιστν.
Τ
πομνημονεύματα μως λλων καπεταναίων εναι παγορευμένα στος γραμματικούς, ο ποοι τ μετέφεραν στν λόγια γλώσσα. Τ νερο, τ πάθος, μεγαλοσύνη τν γωνιστν μπροστ στν κίνδυνο, στ μάχη, στν θάνατο, γίνονται φιλολογία τυποποιημένη, μεγαλοστομία, φραστικς τραγέλαφος.
 Ο Τερτσέτης,
ποος δν κατέγραψε τ «πομνημονεύματα» το Κολοκοτρώνη, στν γλώσσα το Γέρου, διασώζει τ ξς χαρακτηριστικ πεισόδιο: Κολοκοτρώνης εχε πολλς φορς γανακτήσει π τ πομπώδη κα φλύαρα κείμενα τν γραμματικν του.
Κάποτε περνώντας μ
τ’ σκέρι το νύχτα κοντ στ μοναστήρι τς Βελανιδις, πρόσταξε τν γραμματικό του ν γράψει να μήνυμα πρς τν γούμενο, γι ν το στείλει τυρ πο χρειαζόταν τ καταπονημένο στράτευμα. λογιότατος γέμισε δύο-τρες σελίδες κατεβατό. Μ τ κομψά του γράμματα, τος κούφιους τίτλους κα τς δασκαλικς περιττολογίες.
 -«
κόμα μωρέ;» τν ρώτησε Κολοκοτρώνης, βλέποντας τν ν δρώνει κα ν καθυστερε. Παίρνει τ χαρτί, βλέπει τ κατορθώματα το γραμματικο κα φρίττει. Σκίζει να κομμάτι χαρτ κα γράφει διος τ λακωνικ μήνυμα, τρες λέξεις λες κι λες, στ μοναστήρι: «Γούμενε, τυρί, Κολοκοτρώνης». Σ μία ρα εχαν καταφθάσει ο τενεκέδες μ τ τυρί.
Νόστιμο κα
χαριτωμένο εναι κα τ παρακάτω πεισόδιο, πάλι π τν Κολοκοτρώνη. Τέτοια περιεχαν τ παλαιότερα βιβλία γλώσσας, λλ τ νεοταξικ κηφηναρι τ  ξοβέλισε π τ βιβλία γι ν «χωρέσουν» ο 35 συνταγς μαγειρικς πο φιλοξενον τ «περιοδικ ποικίλης λης», πως προκάλυπτα νομάζω τ νν γλωσσικ γχειρίδια.
«Κατ
τν φιξη το θωνα στν Τριπολιτισ γινε δοξολογία πανηγυρικ κα στερα μίλησε λογιώτατος δάσκαλος Λουκς στ λα κα στ στρατ πο εχαν συγκεντρωθε στν Πόρτα τ’ ναπλιού. φο επε πολλ κα καταλαβίστικα λογιώτατος βάζει μία φων στ πλθος τν φουστανελάδων γωνιστν:
ρ κροτοβόλει!
λλ κανες δν καταλάβαινε. Τ επε μία, φώναξε δύο, ο Μωραϊτες κοιτοσαν νας τν λλο σαστισμένοι. σπου κούγεται π να χαγιάτι βροντερ φων το Κολοκοτρώνη:
-Φωτι
ρέ!
Κα
τότε δείασαν ορταστικ στν έρα τουφέκια κα πιστόλες». (Κ. Σιμόπουλου, « Γλώσσα κα τ Εκοσιένα», κδ. «ΣΤΑΧΥ», σέλ. 63). Κα να πόσπασμα π τ περίφημο γράμμα, πο στειλε τ λιοντάρι τς Γραβις, δυσσέας ντροτσος, στν ναστάσιο Λόντο. «Τν περισσότερο καιρς τς ζως μου πο τν πέρασα; Τν πέρασα σκοτώνοντας Τούρκους. Τν πέρασα ες τ σπήλαια κα ες τ βουνά, στ καρτέρια τν δρόμων. Ο λόγγοι κα τ γρια θηρία εναι μάρτυρες τι δυσκόλως φευγε Τορκος π τ χέρια μου ν ζύγωνε καμμι πενηνταρι ργιές».
(Κάτι τέτοια
μορφα λόγια μπορε δάσκαλος ν τ ναθέτει γι ρθογραφία στος μαθητς το-ρθογραφία πο καταργήθηκε ς διδακτικ δραστηριότητα πως κα καλλιγραφία. Τ κέρδος εναι πολλαπλό: πομνημονεύουν ο μαθητς σπουδαία λόγια ρώων, λευθερωτν μας κα περιορίζεται κίνδυνος ν καταντήσουν, αριο-μεθαύριο, θνομηδενιστς κουκουλοφόροι, ταμπουρωμένοι σ κάποια «βίλα»).
Κα
γι πίλογο κα πάλι Θοδωρς Κολοκοτρώνης, τ θάνατο Εκοσιένα διδάσκει κα παρηγορε στος σακάτικους καιρούς μας. Διαβάζεις κα π τν μία ασθάνεσαι σμν εωδίας κα λεβεντις κα π τν λλη σκέφτεσαι κα ηδιάζεις μ  τος νεπρόκοπους γυμνοσάλιαγκες τς σήμερον. ντιγράφω π τ περιοδικ «ΓΝΩΣΕΙΣ». (τεχος 3, 1958, σέλ. 46).
«
Κολοκοτρώνης εχε συνείδηση τς λιτότητας τς μεγάλης ατς κα πατροπαράδοτης λληνικς ρετς, ατς πο χει νεβάσει τ φτώχειά μας στν περιωπ τς περηφανείας, γιατί εναι συγχρόνως κα μία θικ νίκη κατ το λισμο. «Τν 20ην ουλίου 1821 συνέτρωγαν Δημήτριος ψηλάντης κα Κολοκοτρώνης στος σκιους τν δέντρων το στρους. Γίδα ψητ στρωμένη σ φύλλα, σκ μ ρετσινόκρασο, μισ φλασκ γι ποτήρι κα μαρο ψωμ ταν τοιμασία το γεύματος. ταν κάθησαν, κόβοντας Κολοκοτρώνης τ ψητ μ τ χέρια του, επε στν ψηλάντη: «Ατ εναι τ χρυσ πηρούνια κα τ χρυσ μαχαίρια τς λλάδας κα ατ τ ρετσινάτο εναι τ πολύτιμα κρασιά της». ρεσε στν φιλόπατριν ψηλάντην τ γεμα το Κολοκοτρώνη, πειδ ννόησε τ πνεμα του. θελε ν τν προλάβει Κολοκοτρώνης μ μάθημα, ατν ναθρεμμένον μ λην τν πολυτέλειαν τς εζωϊας, κα ν το εκονίσει τς δεινοπαθείας το λληνικο γνος».
Παράδοση ε
ναι ζωνταν φων τν κεκοιμημένων κα Κολοκοτρώνης συνεχίζει τίς… παραδόσεις του στ Γένος.
πηγη
http://www.pentapostagma.gr