Η μοναχή Φωτεινή ζεί στο δάσος του Νέαμτς κοντά στη σπηλιά της Αγ.
Θεοδώρας της Σίχλα σε μία καλύβα εδώ και πολλά χρόνια. Το κατά κόσμο όνομά της
ήταν Φλοαρέα Μπουζίνκου, ήταν παντρεμένη, χώρισε και έχει ένα παιδί. Έγραψε και δημοσίευσε ποιήματα και διηγήματα, εργάστηκε, αλλά πάντα ακολουθούσε το δρόμο του Θεού, ανεξάρτητα από τα προβλήματα και τις στενοχώριες της ψάχνοντάς Τον στα μοναστήρια, στις ακολουθίες και στο λόγο των πνευματικών.
Έγινε μοναχή όταν η Αγ. Θεοδώρα της Σίχλα την θεράπευσε από τον καρκίνο κατά τρόπο θαυμαστό. Εδώ στα βουνά της Σίχλα βρήκε τη πολυπόθητη γι' αυτή ησυχία σε μία καλύβα. Σίγουρα εδώ στην ερημιά οι πειρασμοί και οι δοκιμασίες είναι μεγάλες και γι’ αυτό μας μιλάει η αδελφή Φωτεινή με πολύ ταπεινοφροσύνη.
-Πως είναι να ζεί κανείς στην έρημο αδερφή Φωτεινή σε σχέση με τη ζωή στο κόσμο; Επειδή λένε για αυτούς που διαλέγουν να ζήσουν στην ερημιά ότι είναι τρελοί
Σας λέγω σίγουρα ότι αν γεννιόμουν ξανά κατευθείαν στην ησυχία θα πήγαινα. Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ «ησυχίας» και «κόσμου», ακόμη και μεταξύ μοναστηριού και της ησυχίας της ερήμου. Σίγουρα οι πειρασμοί είναι πιο μεγάλοι στην έρημο αλλά η χαρά που δίνει ο Κύριος δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα εγκόσμιο. Αν από τη έρημο χρειαστεί να βγείς στον κόσμο (όπως καμιά φορά είναι ανάγκη να κάνω εγώ ) αισθάνεσαι ότι μπαίνεις στους «τρελλούς» όπως και οι άλλοι λένε για αυτούς που αποτραβιούνται στην ερημιά….αλλά δε θέλω να προσβάλω κανέναν.
-Μπορούμε να πούμε ότι εδώ σε αυτή τη καλύβα είστε στο προθάλαμο του Παραδείσου;
-Εγώ χαίρομαι για ο,τι μου έδωσε ο Θεός επειδή αισθάνομαι ότι με αγαπάει η Παναγία, αλλιώς δε θα άντεχα στους πειρασμούς της ερήμου χωρίς τη βοήθεια της Παναγίας, των Αγίων και του Χριστού... επειδή ο εχθρός είναι πεισματώδης και επιθετικός ιδίως προς εκείνους που φέρουν το ζυγό του Χριστού και αποτραβήχτηκαν στην ησυχία.
-Μοναχή Φωτεινή γνωρίζω μοναχούς και μοναχές που θέλουν να φύγουν από το μοναστήρι και να πάνε στη έρημο σε μια μικρή καλύβα στο δάσος, να είναι με το Χριστό, μόνοι, αυτοί και ο Χριστός, όσο και να υπέφερουν. Σε αυτούς θα ήθελα από τη πείρα σας να πείτε τι πειρασμοί τους περιμένουν
-Ναί, μπορώ να πω, αφού σίγουρα πολλοί μοναχοί είναι ήδη οικείοι με τις παγίδες και τις πονηρίες του εχθρού. Αλλά δε ξέρω να δώσω συμβουλές· η αγιοσύνη τους πρέπει να δώσει σε μένα. Αν αισθάνονται λοιπόν αυτή την ανάγκη, αφού έχουν μείνει στο μοναστήρι τουλάχιστον 10 χρόνια (σύμφωνα με τους κανόνες) θα πρέπει να έχουν πρώτα από όλα την ευλογία του πνευματικού τους.
-Μετά το 1989 κυρίως βγαίνουν στο δάσος κάποιοι άνθρωποι που δε τα πάνε καλά με τους νόμους και αν δούν κάποιο μοναχό σε κάποιο καλυβάκι τον ληστεύουν. Αυτοί δε ξέρουν τι είναι ερημίτης, μοναχός, ότι διάλεξε να ζήσει στη φτώχεια και ότι δεν έχουν τι να κλέψουν.
-Ήρθαν και σε μένα δε πολυβρήκαν κάτι να κλέψουν, αλλά είχα μία υποτακτική η οποία φοβήθηκε και έφυγε, δεν άντεξε. Ή τη νύχτα όταν κάνεις την ακολουθία του όρθρου συμβαίνει να αισθάνεσαι τον διάβολο να περνάει από κοντά σου και να αφήνει μια μυρωδιά ψοφιμιού, κάτι τρομερό και να χρειάζεται να ανοίξεις τη πόρτα και το παράθυρο της καλύβας για να μπορείς να συνεχίσεις τη προσευχή.
-Εμφανίζεται αυτή η μυρωδιά χωρίς να υπάρχει η «πηγή» αυτής της μυρωδιάς;
-Ναί σίγουρα στο δάσος δεν υπάρχουν τέτοιες μυρωδιές. Αλλά είναι καλό αυτό επειδή ο Θεός επιτρέπει στο σατανά να σε πειράξει για να Τον πλησιάσεις πιο πολύ, επειδή ίσως δεν έκανες όλο το κανόνα και για αυτό έχεις πειρασμούς, όπως εγώ η ανάξια, όπου δεν προσεύχομαι όσο πρέπει και στενοχωρώ το Θεό. Άλλη φορά ενώ προσευχόμουν ήρθε κάποιος και μου ξερίζωσε υδρορροές από το τοίχο της καλύβας (αν και έξω δεν ήταν κανείς), εγώ τα έβαλα στη θέση τους και συνέχισα τη προσευχή, αλλά έχασα αρκετό χρόνο για την επιδιόρθωση. Συνέχισα να διαβάζω το ψαλτήρι και πάλι άκουσα τις υδρορροές να πέφτουν…τις επιδιόρθωσα και συνέχισα τη προσευχή μου.
-Τι είναι πιο δύσκολο στην έρημο αδερφή Φωτεινή;
-Αυτό που είναι δύσκολο είναι η πάλη με τους λογισμούς. Είναι δύσκολη αυτή η πάλη επειδή ο εχθρός σού δίνει σκέψεις όπου ούτε που υποπτεύεσαι πως μπορεί να γεννήσει το μυαλό σου. Γιά παράδειγμα : «τι γυρεύεις εδώ ;», «γιατί ήρθες εδώ;», «άλλη δουλειά δεν έχεις;», «δεν μπορούσες να μείνεις στον κόσμο;»
Γιά αυτό είναι καλό να μην επισκέπτονται συγγενείς επειδή τον αναστατώνουν, ίσως κάποια μοναχή η μοναχός για να φέρει λίγο φαγητό. Είναι καλό όμως τον ερημίτη να μην τον επισκέπτεται κόσμος. Εμένα ο πνευματικός μου δε μου επιτρέπει να δέχομαι κόσμο και άλλωστε γιατί να έρθει κάποιος σε εμένα, τι συμβουλές να του δώσω… εγώ είμαι ένας απλός άνθρωπος… προσεύχομαι για όλο τον κόσμο, όπως κάνει η εκκλησία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου